Alex Raptakis

Δε κατάλαβα ποτέ γιατί τόσος ντόρος για τις tele (βέβαια δεν καταλαβαίνω πολλά σε αυτόν τον πλανήτη). Τις έχω δει, τις έχω ακούσει, μα ποτέ δεν είπα WOW μόνο και μόνο γιατί το σχήμα ήταν tele. Στον κόσμο της κιθάρας, γενικά, έχω διακρίνει πολύ μεροληπτικές απόψεις, από το "ΤΙΙΙΙ ΔΕ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΞΥΛΟ ΕΙΝΑΙ Η ΚΙΘΑΡΑ?", μέχρι και το "αν δεν είναι tele δεν είναι κιθάρα - λες και το σχήμα, η φίρμα ή το όνομα του ξύλου έχουν σημασία. Άποψή μου, αν έχεις δει, ακούσει, και φυσικά παίξει μια κιθάρα οποιουδήποτε είδους, εφόσον σου αρέσει, τότε το ποιός την έχει παίξει και το τι όνομα γράφει πάνω δεν έχει καμία απολύτως σημασία.

Το αστείο της όλης υπόθεσης με τον SNIK - είναι η απόδειξη ότι κακή φήμη = φήμη. Ο τύπος έγινε γνωστός από το πόσα dislike είχαν τα κομμάτια που έβγαζε πριν χρόνια, μέσα από παρωδίες και βίντεο σχολιασμού. Σιγά σιγά με τον ερχομό της trap-μόδας, αυτός και άλλοι όμοιοι έγιναν είδωλα κάθε πιτσιρικιού. Είναι από τα λίγα πράγματα που δεν καταλαβαίνω. Άσε που όταν έμαθα ότι η έριξε την Ηλιάνα, έπαθα ένα μικρο-σοκ...

Συμφωνώ με το τελευταίο που έγραψες, είναι απόλυτα σωστό, αλλά κάτι τέτοιο ισχύει σε ένα μικρό μέρος του λόγου και των δικαιωμάτων. Επίσης ας έχουμε στο μυαλό μας ότι αυτή η συζήτηση γίνεται για τα "μεγάλα" ονόματα. Υπάρχουν μέρη που μπορεί ο οποιοσδήποτε να πει ότι θέλει, όποτε το θέλει, και να μην υπάρξει κανένας έλεγχος. Βέβαια αυτά τα μέρη δεν είναι καθόλου διάσημα, οπότε δεν έχει νόημα να πεις αυτό που σου κατέβηκε στο κεφάλι γιατί είναι σαν να τα φονάζεις απλά στο μπαλκόνι σου. Σε γενικά και ολικά πλαίσια, κάθε δράση έχει αντίδραση και κανείς δε μπορεί να διασφαλήσει ποια θα είναι η αντίδραση σε οποιαδήποτε δράση. Ο κόσμος που ζούμε είναι διεφθαρμένος, εσφαλμένος, και σίγουρα όχι τέλειος. Αν κοιτάξουμε βέβαια στατιστικά, θα δούμε ότι τα επίπεδα Κοινωνική Ευημερίας παγκοσμίως είναι κάθε χρόνο και καλύτερα, άσχετα αν δε μπορούμε να το παρατηρήσουμε. Η πρόσθεση μιας πλατφόρμας έκδοσης, έκφρασης και μεταφοράς πληροφοριών (ελεύθερη για όλους χωρίς κόστος) είναι κάτι εντελώς καινούργιο για την ανθρωπότητα, και σίγουρα χρειάζεται χρόνος προσαρμογής πριν φτάσει την τελειότητα ή έστω πριν αντικατασταθεί από κάτι άλλο. Κάθε μέρα που περνάει είναι ένα βήμα προς έναν καλύτερο κόσμο του μέλλοντος. Ποτέ στην ιστορία πληθυσμιακά δεν ήμαστε τόσο ελεύθεροι όσο είμαστε σήμερα, και ποτέ δεν είχαμε τόση πρόσβαση σε πληροφορίες.

Θεωρητικά μιλώντας πάντα, τις περισσότερες φορές που μιλάμε για censorship, αυτό συνδέεται με ιδιωτικές εταιρίες (που συνήθως είναι και τεράστιες σε πελατία/ζήτηση/κοινό/κτλ. Θεωρητικά, ναι, έχουν το δικαίωμα, καθώς είναι δικός τους ο "χώρος" (είτε φυσικό οικόπεδο/κτήριο, είτε οι servers/αποθηκευτικά μέσα), και δημιουργώντας ή αγοράζοντας ένα προϊόν τους, ο πελάτης καλείται να συμφωνίσει σε κάποιους όρους, που ας μη γελιώμαστε, κανείς δε τους διαβάζει παρά μόνο δικηγόροι σε περίπτωση προβλήματος. Από την άλλη, υπάρχει αυτό που λέμε Κοινωνική Ευθύνη, όπου, όταν κάποιος έχει την πραγματική ευθύνη για το τι προϊόντα και τι πληροφορίες διανέμονται κάτω από το όνομα της επιχείρηση (πχ, fake news, απάτες, κτλ). Προσωπικά είμαι υπέρ του moderation, γιατί χωρίς αυτό, θα υπήρχε μεγαλύτερο πρόβλημα. Σκεφτείτε ότι μαθαίνουμε για τις ακρέες περιπτώσεις moderation και censorship, αλλά δε μαθαίνουμε ποτέ για όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις που δουλεύει για καλό, που συνήθως είναι εξαιρετικά υψηλότερα τα ποσοστά της σωστής λειτουργίας του. Ένα καλό αναλογικό παράδειγμα είναι ο προγραμματισμός: Χρησιμοποιείται πλέον παντού, για τα πάντα, αλλά οκ, υπάρχουν και hackers. Δε μπορούμε να πούμε ότι ο προγραμματισμός κάνει κακό στην κοινωνία και την οικονομία. Εγώ σκέφτομαι το άλλο. Είναι πραγματικά θλιβερό που χρειαζόμαστε moderation. Ο άνθρωπος, είτε είναι μέλος της προσφοράς είτε της ζήτησης, σπάει καθημερινά το μοναδικό κανόνα που καθιστά την ισορροπία στην ανθρωπότητα - το να μη βλάψεις τον άλλο. Για μένα δεν υπάρχει άλλος κανόνας, καθώς πραγματικά περιλαμβάνει όλες τις ηθικές αξίες. Δυστυχώς ο μέσος άνθρωπος σκέφτεται και πράττει με την ατομική του ισορροπία, για να αυξήσει τη δική του ποιότητα ζωής, άλλοτε ψυχολογικά, και άλλοτε αντικειμενικά, και συνήθως βραχυχρόνια. Για να το πετύχει, αρκετές φορές πρέπει να αφαιρέσει χρησιμότητα (οικονομικός όρος) από κάποιον άλλο, ιδιαίτερα αν θέλει να το πετύχει γρήγορα. Ως αποτέλεσμα, έχουμε ανισορροπία σε όλα τα συστήματα. Δε θυμάμαι ποιος το είπε, αλλά κάπου άκουσα ότι, ελευθερία λόγου σημαίνει ότι μπορείς να πεις ότι θες, όχι το ότι ό,τι λες σε καθιστά άτρωτο. Υπάρχει και πρέπει να υπάρχει, αλλά μαζί αυτή θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τις εκάστοτε συνέπειες που αυτή μπορεί να φέρει.

Προφανώς και έτσι νόμιζα. Τότε νομίζαμε ότι ήμαστε η καλύτερη μπάντα στην Κρήτη. Λίγα χρόνια μετά, αφού οριμάσαμε και μας είδαμε σε βίντεο, είπαμε, τι τρόμπες που ήμαστε... Γελάω κάθε φορά που το σκέφτομαι ?

Στο γυμνάσιο ξεκινήσαμε μια μπάντα, μόνο hard rock, Guns N' Roses, Whitesnake, ACDC... Ήταν σχετικά εύκολα κομμάτια για μας, καθώς πηγαίναμε όλοι μουσικό γυμνάσιο/λύκειο. Εγώ ντράμερ τότε, νόμιζα ότι έπαιζα παπάδες. Ήταν 2007 ή 08, νομίζω κάπου στα μέσα του λυκείου, η χρονιά που η αδερφή μου μου έδωσε ένα αντιγραμμένο CD με κάποια τραγούδια των Tool. Μου λέει άκου αυτό (Lateralus). Τρελάθηκα, μου τα έκανε όλα άνω κάτω. Όλα τα υπόλοιπα ήταν ένα ψέμα. Ότι άκουγα πριν, ήταν πλέον βαρετό. Έγινα τρελός φαν. Προσπάθησα να παίξω κάποια κομμάτια και τα κατάφερα. Βέβαια υπήρχαν κάποια μέρη, όπως στο Eulogy (εκεί που έχει μόνο φωνή/drums) κάτι που δε το κατάφερα ποτέ. Κάθε μέρος του σώματος ήταν σε διαφορετικό χρόνο. Δε μπορούσα να το πιστέψω ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να γίνει. Λίγο μετά ήρθαν οι Dream Theater να με πορώσουν ακόμα περισσότερο, και να με βάλουν για τα καλά στην Metal. Τότε έπαιζα και λίγο κιθάρα (και μπουζούκι) και προσπαθούσα να βγάλω κάποια μικρά solos και riffs. Σε κάποια τα κατάφερνα, σε άλλα πάλι, με τίποτα. Είχα απίστευτη εξέλιξη σαν ντράμερ όμως. Πήρα και ένα διπέταλο, ίδιο με του Portnoy τότε. Άρχοντας. Μετά από χρόνια, εντελώς τυχαία αναλάλυψα τους Contortionist, μέσα από ένα άκυρο σχόλιο στο YouTube. Άκουσα το Intuition, και εκεί ξέφυγα. Το μυαλό μου δε μπορούσε να καταλάβει τι γίνεται με τίποτα. Ακόμα και τώρα δυσκολεύομαι. Έτσι μπήκα στη math μουσική. Πριν 2 χρόνια ανακάλυψα τυχαία τους Tesseract, που ακούω φανατικά μέχρι και σήμερα. Οι κιθάρες δεν είναι τόσο δα πολύπλοκες, αλλά ρυθμικά, ο συγχρονισμός που χρειάζεσαι σαν ντράμερ δεν υπάρχει - χρειάζονται πολλά χρόνια μελέτης για να ελευθερωθείς τόσο. Τον τελευταίο καιρό ακούω Periphery που η μουσική τους είναι αρκετά πολύπλοκη και δύσκολη. Προσπαθώ να εξελιχθώ σαν κιθαρίστας και μελετάω αρκετά κομμάτια τους, αλλά δε νομίζω να τους φτάσω στο 100%, μιας και δε το χω βάλει στόχο ζωής. Εμένα η Progressive μουσική μου έχει πραγματικά ανοίξει το μυαλό, αλλά και από την άλλη το έχει ψιλοκαταστρέψει γιατί οτιδήποτε άλλο μου φαίνεται πραγματικά βαρετό. Ακόμα και στα κομμάτια που γράφω προσπαθώ να κάνω ρυθμικές εναλλαγές, αλλά ξέρω ότι ο περισσότερος κόσμος δε τις πολυαντέχει.

Ένα τεστ που κάνω σε τέτοιες υπηρεσίες είναι να δοκιμάζω να βάλω και ήδη mastered κομμάτια από άλλους μεγάλους παραγωγούς για να δω τι θα αναγνώριζε ως "λάθος" (πχ στο EQ ή στο loudness), και συνεπώς τι αλλαγές θα έκανε. Κατάλαβα ότι, ό,τι και να του βάλεις, θα σου κάνει αλλαγές, κυρίως στο EQ. Μου είχε έρθει και μένα μια ειδοποίηση για τη συγκεκριμένη υπηρεσία, και τη δοκίμασα αμέσως. Βέβαια τα αποτελέσματα ήταν... περίεργα. Σε κάποια κομμάτια έκανε καλή δουλειά, ενώ σε κάποια άλλα θα ήθελα να μπορώ να πειράξω λίγο το EQ γιατί το παράκανε. Βέβαια αν δεν έχεις ιδέα από mastering και το budget σου δεν είναι μεγάλο, αυτές οι υπηρεσίες δεν είναι κακή ιδέα. Βέβαια, αν το mix είναι χάλια εξ αρχής, τότε τι να σου κάνει το mastering...

Απίστευτη ταινία με φανταστικό και απόλυτα ταιριαστό soundtrack.

Απλή συνωνυμία. Yπάρχουν αρκετοί με το επώνυμο σε όλη την Κρήτη, και μέχρι τώρα όσοι έχω γνωρίσει είναι καλλιτέχνες ?

Μεγάλωσα Ηράκλειο, σπούδασα Ρέθυμνο, και πήγα στρατό στα Χανιά. Λίγο απ'όλα!

Είμαι μεγαλωμένος 26 χρόνια στην Κρήτη, και ζω τα τελευταία 3 στην Αθήνα! Γράφω ορχηστρική τύπου soundtrack με σκοπό να μπω στη βιομηχανία της ψυχαγωγίας (video games, κινηματογράφος, κτλ). Αυτό το είδος συμπεριλαμβάνει αρκετά άλλα είδη, όπως κλασσικό, ηλεκτρονικό, rock αλλά και metal. Θέλω να γράψω αρκετά πράγματα, και θα προσπαθήσω να κάνω ένα πάντρεμα ορχηστρικού με progressive metal. Θα δούμε ? Τους τελευταίους μήνες ετοιμάζω ένα concept mini-album με original κομμάτια, και ελπίζω να το έχω έτοιμο τέλος του μήνα! Πέρα απο αυτό, έχω ανεβάσει κάποια σε soundcloud και youtube, κυρίως δουλειές για κάποιον πελάτη ή φίλο. Πρέπει να δω που ακριβώς μπορώ να τα ανεβάσω (στο forum) για να είμαι σωστός. Ωστόσο, εχω συνδέσμους στο προφίλ μου, για όποιον δεν κρατιέται ?

Χαιρετώ την παρέα του Noiz! Είμαι σχεδόν 29, και εδώ και ένα χρόνο ξεκίνησα το ταξίδι μου στη σύνθεση και παραγωγή ορχηστρικής μουσικής. Παίζω διάφορα μουσικά όργανα σε ένα "οκ" επίπεδο (πιάνο, drums, μπουζούκι, κ.α), αλλά τον τελευταίο καιρό δίνω έμφαση στην ηλεκτρική κιθάρα, θέλοντας να φτάσω ένα πολύ καλό επίπεδο. Χαιρόμαι που βρήκα ένα τέτοιο forum!