Alex Raptakis

Εγώ ξέρω ότι φέτος κατάφερα να πάρω το πρώτο πραγματικά δικό μου όργανο, μια κιθάρα που έψαχνα καιρό. Παίζω τόσο πολύ που πρέπει να κάνω διάλειμα γιατί πονάνε τα δάχτυλά μου. Πραγματικά το ευχαριστιέμαι. Βέβαια η δική μου φάση δεν έχει καμία σχέση με την καραντίνα, αλλά είμαι σίγουρος ότι αρκετοί κατάφεραν να αξιοποιήσουν τυχόν παραπάνω χρόνο (και βαρεμάρα) -λόγω καραντίνας- μέσω της μουσικής.

1) Βάζεις τα ακουστικά εκεί που δείχνει το κίτρινο βελάκι και ρυθμίζεις την ένταση από το μικρό knob. 2) Την κιθάρα τη βάζεις στο καρφί εδώ, και λογικά κάπως (ίσως από software) θα πρέπει να ρυθμίσεις να είναι στο instrument mode, χωρίς το 48V. To knob στη δική μου το έχω τέρμα κάτω και το σήμα περνάει κανονικά αλλιώς παραμορφώνει. Δε ξέρω ακριβώς το γιατί. 3) Στη δική μου κάρτα (Focusrite Scarlet 2i2) υπάρχει monitor switch, που ακούς τα πάντα χωρίς να τη συνδέσεις σε amp simulator. Αν το δικό σου έχει κάτι τέτοιο σε κάποιο software, βεβαιώσου ότι είναι κλειστό. (Αν είναι ανοιχτό, ακούς τον καθαρό ήχο της κιθάρας χωρίς να έχεις ανοίξει κάποιο amp. 3) Αν έχεις ηχεία, τα βάζεις λογικά στα πράσινα

Εγώ το χω πάνω σε γραφείο, και ότι επιτραπέζια βάση έχω δεί είναι γενικά πολύ ψηλή - γι αυτό και έλεγα να πάρω γερανό.

Ακριβώς, 29 ευρώ δεν είναι τίποτα για ένα τέτοιο bundle. Εγώ έχω το Rode NT1 combo, είμαι απόλυτα ευχαριστημένος, αλλά δυστυχώς δεν είχε βάση και... μη δεί κανείς πώς το έχω... Είχα βάλει στο μάτι την αντίστοιχη βάση-γερανό της Rode αλλά τελευταία φορά που είδα, έκανε γύρω στα 75 ευρώ, και δεν ήξερα καν αν θα μου κάνει...

Έτσι όπως είναι λέω να το πάρω μόνο για τη βάση...

Thanks! Άλλαξα σχετικά πρόσφατα και η κιθάρα είναι ολοκαίνουργια, αλλά παίζω 3-4 ώρες τη μέρα, ίσως και παραπάνω τώρα τελευταία και έχω δει λίγο σκουριά. Έχω WD40 οπότε θα το δοκιμάσω!

@Holystone Ευχαριστώ για το μεγάλο και αναλυτικό reply! Αυτό με το WD40 ρε παιδιά να πω την αλήθεια δε το κατάλαβα. Είναι καλό για χορδές? Σε φάση, το βάζεις σε πανάκι και τρίβεις τις χορδες? Αυτό είναι που λένε "floating bridge"? Έχω ακούσει σχόλια και σχόλια αλλά όχι να μην αλλάξεις χορδές για 20 χρόνια

Κάθε πότε? Κάνει κακό το πολύ lemon oil ή το fast fret? Τι πανάκια χρησιμοποιείτε? Πώς καθαρίζουμε τον απλό ιδρώτα του καλοκαιριού? Τι άλλα tips & tricks έχετε?

Η μαγιονέζα έχει ωραίο configurator. https://configurator.mayones.com/

Θα μπορούσες να μου εξηγήσεις τι παίζει με τα balanced/unblanaced καλώδια? Balanced καρφί είναι αυτό με τις 2 γραμμές στο βύσμα, ή απλά βάζεις XLR σε καρφί?

Εδώ και ένα χρόνο έχω πρόβλημα με τέτοιου είδους θόρυβο. Είχα δοκιμάσει τα πάντα αλλά όχι να κλείσω όλα τα φωτάκια. Θα το δοκιμάσω και θα σας πω αν έχει διαφορά. Πριν από δύο μέρες κάποιος με καθοδήγησε σε αυτό το usb iDefender σε συνδιασμό με το iPower, για να περάσω από εκεί την κάρτα ήχου μου. Δεν τα έχω αγοράσει ακόμα (γιατί φαίνεται να είναι σύνολο γύρω στα 120‎€), γιατί σκοπεύω να μετακομίσω, και λέω μηηηηπως φταίει το σπίτι. Update: Καμία απολύτως διαφορά με το να κλείσω ότι φωτισμό έχω. Ένα περίεργο όμως - Είχα παρατηρήσει ότι έχω θόρυβο ακόμα και όταν κουνάω το ποντίκι. Χαμήλωσα κάποια στιγμή το polling rate (στο ελάχιστο, 125) και πλέον δε το ακούω. Αν το βάλω 250/500/1000, ακούγεται όλο και πιο δυνατά. Γενικά, όσο περισσότερο "δουλεύει" ο υπολογιστής, είτε CPU είτε GPU, ο θόρυβος αυξάνεται.

Ειδικά για κινητά OLED, βάλτε dark mode παντού. Τα LED δουλεύουν λιγότερο οπότε θα έχετε βελτίωση της μπαταρίας σας. Προσωπικά θα το ήθελα ακόμα πιο σκούρο στο background. Έκανα μια μικρή έρευνα. Τα περισσότερα μεγάλα sites το πάνε περίπου στο #181818-#101010. Βάλε και λίγο μπλε για να είναι λίγότερο μουντό, #1717Α, ή #0Ε0Ε10 για ακόμα πιο σκούρο.

Και μη ξεχνάς, αρκετά paid προγράμματα έχουν free-trial, οπότε μη διστάσεις να δοκιμάσεις κάτι. Κάτσε 1-2 μέρες και λιώσε το, πέρνα το από όλα τα "τέστ" που μπορείς να σκεφτείς, ιδιαίτερα αυτά που θα έκανες σύμφωνα με το δικό σου workflow.

Δεν το έχω δοκιμάσει, οπότε δεν μπορώ να έχω άποψη. Από ένα γρήγορο ψάξιμο που έκανα, δε φαίνεται άσχημο για δωρεάν πρόγραμμα. Ίσως να υστερεί σε μεγάλα και πολύπλοκα project, αλλά δε μπορώ να ξέρω. Τώρα για το Audio to Score - Δε το έχω κάνει ποτέ, δε μου χρειάστηκε. Δες το AnthemScore, αλλά νομίζω στο βγάζει σε spectogram, και μετά σε Midi. Λογικά μπορείς να περάσεις το midi info στο Musescore. Είδα στα γρήγορα ένα βίντεο που το δείχνει. Όσο πιο περίπλοκο το audio track, τόσο λιγότερη ακρίβεια θα έχεις, φαντάζομαι. Δυστυχώς δεν έχω το χρόνο να το κοιτάξω παραπάνω.

> Guitar Prο: Μη σε ξεγελάσει το όνομα. Είναι φοβερό για να γράφεις παριτούρες αλλά και guitar tabs. Έχει keyboard visualiser και φυσικά τάστα κιθάρας. Οι καινούργιες εκδόσεις έχουν και πιο "ρεαλιστικούς" ήχους για playback. Υπάρχει πάντα και το απλό midi. Είναι λίγο πιο "φορτωμένο" σαν πρόγραμμα επειδή είναι φτιαγμένο για να προσελκύει κιθαρίστες που θέλουν να διαβάζουν tabs. > Finale: Ένα παμπάλεο πρόγραμμα που έχω ακούσει από πολλούς ότι έχει θεματάκια, αλλά όσο το χρησιμοποίησα στο σχολείο (μουσικό σχολείο) δούλευε πολύ παρόμοια με το Guitar Pro. Έχει κανονικό playback (νομίζω με midi πιάνο, χωρίς να είμαι σίγουρος). > Sibelius: Nομίζω είναι το "industry standard" που λένε. Είναι της AVID (αυτή που κάνει και το Pro Tools) και το χρησιμοποιούν όλοι οι επαγγελματίες, αυτοί που θέλουν να γράψουν μουσική και να τη δώσουν σε ένα μαέστρο και στην ορχήστρα του. Δε το έχω χρησιμοποιήσει αλλά το "ακούω" πολύ συχνά. > Notion: Αυτό είναι της PreSonus και γίνεται integrate μέσα στο Studio One (το DAW της PreSonus). Λένε ότι είναι πολύ καλό, και νομίζω παίζει να κάνει αυτόματο generate βάσει του midi information που μπορεί να έχεις δώσει σε ένα virtual instrument. Η νέα έκδοση του Studio One (5) έχει νομίζω γράφει και αυτό αυτόματα από το midi (και το αντίθετο, από midi στο όργανο). > Logic Pro X: Μόνο για τα καταραμένα Mac... Είναι το DAW της Apple το οποίο έχει και αυτό δικό του σύστημα. Γράφεις σε midi και στο βγάζει σε παρτιτούρα. Όλα αυτά βέβαια κοστίζουν αρκετά...

Δε κατάλαβα ποτέ γιατί τόσος ντόρος για τις tele (βέβαια δεν καταλαβαίνω πολλά σε αυτόν τον πλανήτη). Τις έχω δει, τις έχω ακούσει, μα ποτέ δεν είπα WOW μόνο και μόνο γιατί το σχήμα ήταν tele. Στον κόσμο της κιθάρας, γενικά, έχω διακρίνει πολύ μεροληπτικές απόψεις, από το "ΤΙΙΙΙ ΔΕ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΞΥΛΟ ΕΙΝΑΙ Η ΚΙΘΑΡΑ?", μέχρι και το "αν δεν είναι tele δεν είναι κιθάρα - λες και το σχήμα, η φίρμα ή το όνομα του ξύλου έχουν σημασία. Άποψή μου, αν έχεις δει, ακούσει, και φυσικά παίξει μια κιθάρα οποιουδήποτε είδους, εφόσον σου αρέσει, τότε το ποιός την έχει παίξει και το τι όνομα γράφει πάνω δεν έχει καμία απολύτως σημασία.

Το αστείο της όλης υπόθεσης με τον SNIK - είναι η απόδειξη ότι κακή φήμη = φήμη. Ο τύπος έγινε γνωστός από το πόσα dislike είχαν τα κομμάτια που έβγαζε πριν χρόνια, μέσα από παρωδίες και βίντεο σχολιασμού. Σιγά σιγά με τον ερχομό της trap-μόδας, αυτός και άλλοι όμοιοι έγιναν είδωλα κάθε πιτσιρικιού. Είναι από τα λίγα πράγματα που δεν καταλαβαίνω. Άσε που όταν έμαθα ότι η έριξε την Ηλιάνα, έπαθα ένα μικρο-σοκ...

Συμφωνώ με το τελευταίο που έγραψες, είναι απόλυτα σωστό, αλλά κάτι τέτοιο ισχύει σε ένα μικρό μέρος του λόγου και των δικαιωμάτων. Επίσης ας έχουμε στο μυαλό μας ότι αυτή η συζήτηση γίνεται για τα "μεγάλα" ονόματα. Υπάρχουν μέρη που μπορεί ο οποιοσδήποτε να πει ότι θέλει, όποτε το θέλει, και να μην υπάρξει κανένας έλεγχος. Βέβαια αυτά τα μέρη δεν είναι καθόλου διάσημα, οπότε δεν έχει νόημα να πεις αυτό που σου κατέβηκε στο κεφάλι γιατί είναι σαν να τα φονάζεις απλά στο μπαλκόνι σου. Σε γενικά και ολικά πλαίσια, κάθε δράση έχει αντίδραση και κανείς δε μπορεί να διασφαλήσει ποια θα είναι η αντίδραση σε οποιαδήποτε δράση. Ο κόσμος που ζούμε είναι διεφθαρμένος, εσφαλμένος, και σίγουρα όχι τέλειος. Αν κοιτάξουμε βέβαια στατιστικά, θα δούμε ότι τα επίπεδα Κοινωνική Ευημερίας παγκοσμίως είναι κάθε χρόνο και καλύτερα, άσχετα αν δε μπορούμε να το παρατηρήσουμε. Η πρόσθεση μιας πλατφόρμας έκδοσης, έκφρασης και μεταφοράς πληροφοριών (ελεύθερη για όλους χωρίς κόστος) είναι κάτι εντελώς καινούργιο για την ανθρωπότητα, και σίγουρα χρειάζεται χρόνος προσαρμογής πριν φτάσει την τελειότητα ή έστω πριν αντικατασταθεί από κάτι άλλο. Κάθε μέρα που περνάει είναι ένα βήμα προς έναν καλύτερο κόσμο του μέλλοντος. Ποτέ στην ιστορία πληθυσμιακά δεν ήμαστε τόσο ελεύθεροι όσο είμαστε σήμερα, και ποτέ δεν είχαμε τόση πρόσβαση σε πληροφορίες.

Θεωρητικά μιλώντας πάντα, τις περισσότερες φορές που μιλάμε για censorship, αυτό συνδέεται με ιδιωτικές εταιρίες (που συνήθως είναι και τεράστιες σε πελατία/ζήτηση/κοινό/κτλ. Θεωρητικά, ναι, έχουν το δικαίωμα, καθώς είναι δικός τους ο "χώρος" (είτε φυσικό οικόπεδο/κτήριο, είτε οι servers/αποθηκευτικά μέσα), και δημιουργώντας ή αγοράζοντας ένα προϊόν τους, ο πελάτης καλείται να συμφωνίσει σε κάποιους όρους, που ας μη γελιώμαστε, κανείς δε τους διαβάζει παρά μόνο δικηγόροι σε περίπτωση προβλήματος. Από την άλλη, υπάρχει αυτό που λέμε Κοινωνική Ευθύνη, όπου, όταν κάποιος έχει την πραγματική ευθύνη για το τι προϊόντα και τι πληροφορίες διανέμονται κάτω από το όνομα της επιχείρηση (πχ, fake news, απάτες, κτλ). Προσωπικά είμαι υπέρ του moderation, γιατί χωρίς αυτό, θα υπήρχε μεγαλύτερο πρόβλημα. Σκεφτείτε ότι μαθαίνουμε για τις ακρέες περιπτώσεις moderation και censorship, αλλά δε μαθαίνουμε ποτέ για όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις που δουλεύει για καλό, που συνήθως είναι εξαιρετικά υψηλότερα τα ποσοστά της σωστής λειτουργίας του. Ένα καλό αναλογικό παράδειγμα είναι ο προγραμματισμός: Χρησιμοποιείται πλέον παντού, για τα πάντα, αλλά οκ, υπάρχουν και hackers. Δε μπορούμε να πούμε ότι ο προγραμματισμός κάνει κακό στην κοινωνία και την οικονομία. Εγώ σκέφτομαι το άλλο. Είναι πραγματικά θλιβερό που χρειαζόμαστε moderation. Ο άνθρωπος, είτε είναι μέλος της προσφοράς είτε της ζήτησης, σπάει καθημερινά το μοναδικό κανόνα που καθιστά την ισορροπία στην ανθρωπότητα - το να μη βλάψεις τον άλλο. Για μένα δεν υπάρχει άλλος κανόνας, καθώς πραγματικά περιλαμβάνει όλες τις ηθικές αξίες. Δυστυχώς ο μέσος άνθρωπος σκέφτεται και πράττει με την ατομική του ισορροπία, για να αυξήσει τη δική του ποιότητα ζωής, άλλοτε ψυχολογικά, και άλλοτε αντικειμενικά, και συνήθως βραχυχρόνια. Για να το πετύχει, αρκετές φορές πρέπει να αφαιρέσει χρησιμότητα (οικονομικός όρος) από κάποιον άλλο, ιδιαίτερα αν θέλει να το πετύχει γρήγορα. Ως αποτέλεσμα, έχουμε ανισορροπία σε όλα τα συστήματα. Δε θυμάμαι ποιος το είπε, αλλά κάπου άκουσα ότι, ελευθερία λόγου σημαίνει ότι μπορείς να πεις ότι θες, όχι το ότι ό,τι λες σε καθιστά άτρωτο. Υπάρχει και πρέπει να υπάρχει, αλλά μαζί αυτή θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τις εκάστοτε συνέπειες που αυτή μπορεί να φέρει.

Προφανώς και έτσι νόμιζα. Τότε νομίζαμε ότι ήμαστε η καλύτερη μπάντα στην Κρήτη. Λίγα χρόνια μετά, αφού οριμάσαμε και μας είδαμε σε βίντεο, είπαμε, τι τρόμπες που ήμαστε... Γελάω κάθε φορά που το σκέφτομαι

Στο γυμνάσιο ξεκινήσαμε μια μπάντα, μόνο hard rock, Guns N' Roses, Whitesnake, ACDC... Ήταν σχετικά εύκολα κομμάτια για μας, καθώς πηγαίναμε όλοι μουσικό γυμνάσιο/λύκειο. Εγώ ντράμερ τότε, νόμιζα ότι έπαιζα παπάδες. Ήταν 2007 ή 08, νομίζω κάπου στα μέσα του λυκείου, η χρονιά που η αδερφή μου μου έδωσε ένα αντιγραμμένο CD με κάποια τραγούδια των Tool. Μου λέει άκου αυτό (Lateralus). Τρελάθηκα, μου τα έκανε όλα άνω κάτω. Όλα τα υπόλοιπα ήταν ένα ψέμα. Ότι άκουγα πριν, ήταν πλέον βαρετό. Έγινα τρελός φαν. Προσπάθησα να παίξω κάποια κομμάτια και τα κατάφερα. Βέβαια υπήρχαν κάποια μέρη, όπως στο Eulogy (εκεί που έχει μόνο φωνή/drums) κάτι που δε το κατάφερα ποτέ. Κάθε μέρος του σώματος ήταν σε διαφορετικό χρόνο. Δε μπορούσα να το πιστέψω ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να γίνει. Λίγο μετά ήρθαν οι Dream Theater να με πορώσουν ακόμα περισσότερο, και να με βάλουν για τα καλά στην Metal. Τότε έπαιζα και λίγο κιθάρα (και μπουζούκι) και προσπαθούσα να βγάλω κάποια μικρά solos και riffs. Σε κάποια τα κατάφερνα, σε άλλα πάλι, με τίποτα. Είχα απίστευτη εξέλιξη σαν ντράμερ όμως. Πήρα και ένα διπέταλο, ίδιο με του Portnoy τότε. Άρχοντας. Μετά από χρόνια, εντελώς τυχαία αναλάλυψα τους Contortionist, μέσα από ένα άκυρο σχόλιο στο YouTube. Άκουσα το Intuition, και εκεί ξέφυγα. Το μυαλό μου δε μπορούσε να καταλάβει τι γίνεται με τίποτα. Ακόμα και τώρα δυσκολεύομαι. Έτσι μπήκα στη math μουσική. Πριν 2 χρόνια ανακάλυψα τυχαία τους Tesseract, που ακούω φανατικά μέχρι και σήμερα. Οι κιθάρες δεν είναι τόσο δα πολύπλοκες, αλλά ρυθμικά, ο συγχρονισμός που χρειάζεσαι σαν ντράμερ δεν υπάρχει - χρειάζονται πολλά χρόνια μελέτης για να ελευθερωθείς τόσο. Τον τελευταίο καιρό ακούω Periphery που η μουσική τους είναι αρκετά πολύπλοκη και δύσκολη. Προσπαθώ να εξελιχθώ σαν κιθαρίστας και μελετάω αρκετά κομμάτια τους, αλλά δε νομίζω να τους φτάσω στο 100%, μιας και δε το χω βάλει στόχο ζωής. Εμένα η Progressive μουσική μου έχει πραγματικά ανοίξει το μυαλό, αλλά και από την άλλη το έχει ψιλοκαταστρέψει γιατί οτιδήποτε άλλο μου φαίνεται πραγματικά βαρετό. Ακόμα και στα κομμάτια που γράφω προσπαθώ να κάνω ρυθμικές εναλλαγές, αλλά ξέρω ότι ο περισσότερος κόσμος δε τις πολυαντέχει.

Ένα τεστ που κάνω σε τέτοιες υπηρεσίες είναι να δοκιμάζω να βάλω και ήδη mastered κομμάτια από άλλους μεγάλους παραγωγούς για να δω τι θα αναγνώριζε ως "λάθος" (πχ στο EQ ή στο loudness), και συνεπώς τι αλλαγές θα έκανε. Κατάλαβα ότι, ό,τι και να του βάλεις, θα σου κάνει αλλαγές, κυρίως στο EQ. Μου είχε έρθει και μένα μια ειδοποίηση για τη συγκεκριμένη υπηρεσία, και τη δοκίμασα αμέσως. Βέβαια τα αποτελέσματα ήταν... περίεργα. Σε κάποια κομμάτια έκανε καλή δουλειά, ενώ σε κάποια άλλα θα ήθελα να μπορώ να πειράξω λίγο το EQ γιατί το παράκανε. Βέβαια αν δεν έχεις ιδέα από mastering και το budget σου δεν είναι μεγάλο, αυτές οι υπηρεσίες δεν είναι κακή ιδέα. Βέβαια, αν το mix είναι χάλια εξ αρχής, τότε τι να σου κάνει το mastering...

Απίστευτη ταινία με φανταστικό και απόλυτα ταιριαστό soundtrack.