Alex Raptakis

Μπαίνω στο θέμα να πω αυτό: Ρε παιδιά, ποιος Van Morrison?... Εδώ βγήκε ο Μέγας Γρηγόρης Πετράκος με τη μεγάλη έρευνά του και καθήλωσε όλη την Ελλάδα.

Εγώ παιδιά βλέπω Νικ Τρίκερ και χαίρεται η ψυχή μου. Μπράβο που δοκιμάζεις να κάνεις και cover!

Εδώ τέλε, εκεί τέλε, πού είναι η τέλε? (παντού)

Μπεμόλ... πόσο καιρό είχα να το ακούσω... Ο πατέρας μου το λεγε έτσι! Εγώ τώρα κάνω κάτι μαθηματάκια και τα χω μάθει όλα στα αγγλικά... Εσύ με την εμπειρία της κλασσικής δε θα δυσκολευτείς με τα δάχτυλα. Ίσα ίσα που μπορεί να σου βγαίνει και πιο φυσικά. Εγώ τι να πω που έκανα 6 χρόνια μπουζούκι? Κάθε φορά καταλήγω να παίζω ταξίμια με hammer-ons αλα μπουζουκιού... Το πάμε λίγο off-topic με τη συζήτηση της Microsoft - αλλά, είναι πολύ σημαντική και ιδιαίτερα σοβαρή κίνηση. Δε μιλάμε για ένα απλό datacenter που θα μπει το λογότυπο Microsoft. Μιλάμε για το μεγαλύτερο datacenter της Ευρώπης, ένα project δισεκατομμυρίων. Το κάνουν και για την Ελλάδα (ιστορία, πολιτισμός, κτλ), αλλά κυρίως γιατί η Ελλάδα είναι στη μέση του κόσμου, γεωγραφικά. Δε νομίζω να βασιστούν και πολύ στα σημερινά στάνταρ και εγκαταστάσεις της χώρας. Ακούγεται τρομερά μεγάλο πάντως. Εγώ κρατάω μικρό καλάθι, αλλά αντιλαμβάνομαι πως μπορεί να είναι και "θαυματουργό".

Το Sultans of Swing είναι μια κλασσική κομματάρα, αλλά σίγουρα όχι ότι πιο εύκολο για ξεκίνημα ? Νομίζω ο Σταρόβας παίζει και με δάχτυλα στο συγκεκριμένο βίντεο αλλά δεν είμαι σίγουρος. Έχει κάτι δάχτυλα όπως λες... σα χωριάτικο λουκάνικο, αλλά δε παύει να είναι ωραίος! Το Datacenter της Microsoft είναι όντως αλήθεια, και είναι τεράστιο project για όλη την Ελλάδα. Μιλάμε για 100.000 θέσεις εργασίας. Για λεπτομέριες εδώ στο επίσημο news release!

Μάλλον είναι το χρώμα, αλλά είναι η πρώτη Tele που βλέπω και μου αρέσει εμφανισιακά.

Γνωστά ονόματα όντως. Δεν ήξερα καν ότι οι Septic Flesh ήταν Έλληνες. +1 Για το ζέσταμα. Δώσε πόνο!

Όπως προαναφέρθηκε, η Ελλάδα είναι η χώρα των μπουζουκιών - αν δε βγεις έξω να ανοίξεις μπουκάλι και να "τα σπάσεις", πώς θα περάσεις καλά? Καλώς ή κακώς, είναι η πλειοψηφία έτσι. Από μπάντες που πέτυχαν, τα μόνα ονόματα που μου έρχονται είναι Firewind και Planet of Zeus, βέβαια νομίζω ότι δεν ήταν όλα τα μέλη Έλληνες, και σίγουρα δε δραστηριοποιήθηκαν Ελλάδα. Εγώ από την άλλη είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν άτομα. Πέρσι το καλοκαίρι πήγα σε 2 συναυλίες, με μπάντες πάνω κάτω ίδιου είδους, και μου έκανε εντύπωση το ότι βρήκα τα ίδια άτομα μπροστά μπροστά. Μιλούσαν για μουσική (παίξιμο), τις μπάντες τους, τα όργανά τους, και μιλούσαν με πάθος και γούστο. Βέβαια οι περισσότεροι ήταν πιτσιρικάδες. Από την άλλη, δε λες ότι ήταν και το πιο διαδεδομένο είδος.

Εντελώς. Όχι ότι προ-covid έβγαινα και πολύ ? Σίγουρα τα πράγματα είναι πιο δύσκολα στο να γνωρίσεις ένα άνθρωπο παραπάνω. Και οι μπάντες θα πρέπει να έχουν δικό τους στούντιο για να μπορούν να έχουν και τον απόλυτο έλεγχο - πράγμα που δε νομίζω ότι είναι εύκολο...

Εγώ το καταλαβαίνω απόλυτα. Είμαι νέος στην Αθήνα και με το ζόρι έχω 2-3 άτομα να βγω να πω μια κουβέντα. Έχω σκεφτεί άπειρες φορές να βρω άτομα για μπάντα, σοβαρή και πολύ συγκεκριμένου τύπου. Πέρα του ότι δεν γνωρίζω αρκετό κόσμο εδώ, ακόμα και εκεί που ήμουν - έχοντας μόνο φίλους μουσικούς - κανείς δε γουστάρει αυτό που θα ήθελα εγώ να ασχοληθώ.

Είναι το πρώτο που σκέφτηκα και εγώ, αλλά δυστυχώς ούτε εγώ είμαι από Αθήνα οπότε δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Φαντάζομαι θα έχεις βάλει και αγγελία στο smart.noiz.gr. Επίσης δες και τις υπόλοιπες αγγελίες, ποτέ δε ξέρεις - μπορεί κάποιος να ψάχνει για εσένα. Από την άλλη, για να βρεις "το τέλειο", λίγο δύσκολο, και σίγουρα θα πρέπει να κάνεις πολλές demo-πρόβες για να καταλάβεις αν είναι πραγματικά αυτό που θες.

Αυτό που είπα, είναι ότι ο καταναλωτής έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει χωρίς την επιρροή από την προσφορά, πραγματικά τίποτα άλλο. Μπορεί να πάρει όποια απόφαση θέλει, ανεξάρτητα αν πρέπει να περιμένει 2 μήνες παραπάνω για να αγοράσει αυτό που πραγματικά θέλει. Δε μιλάω για τις επιλογές του και το πώς τις διαχειρίζεται, αλλά για τη δυνατότητα του να τις διαχειριστεί, χωρίς να επιρρεαστεί από την προσφορά, γιατί πολύ απλά, μια επιχείρηση δεν μπορεί να σε αναγκάσει να αγοράσεις το οτιδήποτε.

Αν μιλάμε για αγαθά μεγάλου κόστους ή αυτά που απευθύνονται κατά πλειοψηφία σε αυτούς που έχουν δυνητικά άπειρη αγοραστική δύναμη, τότε στις μοντέρνες κοινωνίες, η τιμή σταματά να παίζει σημασία και ο καταναλωτής δε μπαίνει καν στη διαδικασία να αποφασίσει αν κάτι αξίζει ή όχι. Εφόσον όμως μιλάμε πχ για μια κιθάρα, που ο μέσος καταναλωτής θα αφιερώσει ένα πολύ μεγάλο μέρος του μηνιαίου εισοδήματός του για μια τέτοια αγορά, τότε -κατά τη δική μου γνώμη- όλες οι μεταβλητές (και ιδιαίτερα οι κοινωνικές) να μπαίνουν στην άκρη, και να λαμβάνεται υπ όψιν μονάχα η καθαρή θέση (οικονομική και κοινωνική) του καταναλωτή, ανεξάρτητα το τι του ορίζει η προσφορά.

Τα καταλαβαίνω και είναι σωστά όλα αυτά, απλά εγώ μίλησα μόνο για τη σχέση μεταξύ προσφοράς/ζήτησης σε αγαθά πολυτελείας, όσο αναφορά τις αποφάσεις - σε ένα ιδανικό περιβάλλον που δεν υπάρχει κοινωνική επιρροή (καθώς προσωπικά πιστεύω ότι είναι μεγάλο μειονέκτημα, αλλά δε κρύβομαι λέγοντας ότι δεν υπάρχει). Σε πραγματικό επίπεδο, ισχύουν τόσα πολλά που είναι κυριολεκτικά αδύνατο να βγάλεις θεωρία 1:1.

Αν αυτό πάει για μένα, δε χρειάζεται, έχω πτυχίο Οικονομικών Επιστημών. Επίσης, αυτά τα γραφήματα, μιλάνε για τιμές (πιο συγκεκριμένα, για τη σχέση τιμής/ποσότητας ανάμεσα σε προσφορά και ζήτηση), όχι για επιλογές και αποφάσεις. Η σχέση που παρουσιάζουν είναι ιδιαίτερα περιορισμένη και είναι φτιαγμένη για να διδάσκει απλή θεωρία στο λύκειο. Η συμπεριφορά του καταναλωτή είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη θεωρία και εμπεριέχει επιπλέον κλάδους, όπως πχ τη θεωρία παιγνίων. Μάλλον δεν είμαι σε θέση να μεταφέρω τις γνώσεις μου μέσα από απλά forum threads.

Η δημιουργία τεχνητών αναγκών δεν είναι οικονομικό μοντέλο, αλλά κοινωνικό, που βασίζεται στην κοινωνική επιρροή, το οποίο σε βάθος χρόνου θεωρείται σφάλμα. Δεν υπάρχει οικονομικό σύστημα που η προσφορά να καθορίζει την ζήτηση, γιατί παραβιάζεται ο νόμος της ελεύθερης βούλησης. Φυσικά, στον μοντέρνο κόσμο, ο μέσος καταναλωτής επιρρεάζεται καθημερινά, αλλά δε σημαίνει ότι ο παραγωγός του επιβάλλει την αγορά του προϊόντος (αυτό σημαίνει το "καθορίζει"). Η διαφορά είναι ότι ο καταναλωτής, μπορεί να επιβάλλει τη μείωση τιμής, έχει την πρακτική δυνατότητα, ενώ ο παραγωγός δεν έχει αυτή την επιλογή. Η διαφορά έρχεται στο ότι, εφόσον δεν μιλάμε για αγαθά πρώτης ανάγκης, ο καταναλωτής δεν εξαρτάται ποτέ από τον παραγωγό, ενώ ο παραγωγός εξαρτάται στο 100% από τον καταναλωτή, γιατί είναι η κύρια πηγή εισοδήματός του, και χωρίς αυτόν δεν μπορεί να καλύψει τις βασικές του ανάγκες. Οι συνθήκες ελαστικότητας και ανελαστικότητας έχουν να κάνουν με την επιρροή στις τιμές των προϊόντων, όχι στη συμπεριφορά του καταναλωτή. Επίσης είναι αυτά που καθορίζουν οικονομικά τις κατηγορίες πρώτης ανάγκης, προϊόν πολυτελείας, κτλ. Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε κυρίως προϊόντα πολυτελείας. Η διαφορά είναι ότι η τελική απόφαση δεν ορίζεται από την τιμή, αλλά την απόφαση του καταναλωτή, η οποία ναι μεν επιρρεάζεται από την τιμή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν την επιβάλλει. ;edit; Προφανώς η απάντησή μου δεν πατάει στο 100% του thread, αλλά μου αρέσει να μελετώ τέτοιες καταστάσεις.

Aν κάτι κάνει 10€ και κόψεις τα 5, και αν κάτι κάνει 10.000€ και πάλι κόψεις τα 5, και στις 2 περιπτώσεις συνεχίζουν να είναι 5€ και να έχουν ακριβώς την ίδια ονομαστική και πραγματική αξία. Προφανώς αλλάζει η αγοραστική δύναμη και κατάσταση, αλλά το ποσό παραμαίνει το ίδιο. Τα 5 στα 10 είναι 50%, γι αυτό μας φαίνεται τεράστια διαφορά προφανώς. Γενικά, ο πωλητής ανακοινώνει την τιμή σύμφωνα με τους δικούς του πάντα κανόνες, όποιοι και αν είναι αυτοί. Ο αγοραστής μελετά τη συνολική αξία και τη συγκρίνει με την αγοραστική του δύναμη. Αν δεν έρθει σε σύγκρουση με την απόφαση τιμής του πωλητή, τότε εκτελείται η συναλλαγή. Να θυμάστε, η ζήτηση καθορίζει την προσφορά, και όχι το αντίθετο - με την εξαίρεση στα προϊόντα πρώτης ανάγκης, που στις μοντέρνες δημοκρατικές κοινωνίες, οι τιμές καθορίζονται ή έστω περιορίζονται από το κράτος για λόγους κοινωνικής ευημερίας. Ο καθ'ένας μπορεί να "προσφαίρει" ότι θέλει, σε όποια τιμή θέλει. Αν ο πελάτης (ζήτηση) αρνηθεί να αγοράσει/καταναλώσει, τότε ο παραγωγός (προσφορά) θα αναγκαστεί να μειώσει την τιμή του. Αν η τιμή του δεν υφίσταται μείωση λόγω κόστους, τότε το προϊόν/υπηρεσία δεν είναι βιώσιμα.

Είδα τον Santana να παίζει με Single-cut και λέω, μάλλον αυτή θα λέει αλλά μάλλον έλεγες για τη δίπλα ?

Φαίνεται να υπάρχουν επίσημοι αντάπτορες από την Apple, αλλά φαίνεται να έχουν και την αντίστοιχη τιμή, και μάλλον χρειάζεσαι και τους δύο. Αυτό το βίντεο ίσως σε κατατοπίσει: Δεν είμαι 100% σίγουρος αν είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι βέβαια...

Δεν έχουν εξαφανιστεί αυτά τώρα με iTunes, Spotify και τα σχετικά? To self-publishing κυριαρχεί και νομίζω είναι για καλό. Αν θες δες και το Bandcamp που ανεβάζεις ότι θες, στην τιμή που εσύ θες, είτε ανα album, είτε ανα κομμάτι. Μπορείς και να το προσαρμώσεις στα γούστα σου, να βάλεις τις πληροφορίες σου, και όλα τα σχετικά. Για παράδειγμα, μπορείς να δεις το δικό μου που ανέβασα ένα album τον Αύγουστο: alexraptakis.bandcamp.com. Θα δεις βέβαια και άλλα άπειρα παραδείγματα εκεί. Βέβαια, στο self-publishing παίζει ρόλο το δικό σου "κοινό", καθώς δύσκολα θα σε ανακαλύψουν νέοι ακροατές. Γίνεται που και που, αλλά δε μπορείς να βασιστείς σε αυτό.

Αχ παιδιά με συγκινήσατε ρε...

Αλήθεια? Ευχαριστώ! Νομίζω η παραγωγή (και ιδιαίτερα το mixing) είναι το χειρότερο σημείο μου, αλλά προσπαθώ και το δουλεύω... Θα ήθελα πολύ να κάνω ένα τέτοιο αφιέρωμα αλλά δε μπορώ ότι έχω αρκετή γνώση προς το παρόν. Το δουλεύω! Δυο τρεις δουλίτσες έχω κάνει αλλά δε με λέω επαγγελματία, τουλάχιστον όχι ακόμα. Το κυνηγώ όμως και το θέλω πολύ!

Ελευθερία του λόγου δε σημαίνει ανοσία και ασυλία στα πάντα. Υπάρχουν κανόνες, και κυρώσεις όταν δεν τηρούνται. Χωρίς κανόνες, πάμε σε αναρχικά μοντέλα, που μιλάμε για εντελώς άλλα άκρα, που εκεί έρχεται το πραγματικό συμφέρον, βάσει κυρίως των ενστίκτων και των πρώτων αναγκών. Ο άνθρωπος όρισε κανόνες για να δημιουργήσει κοινωνική και οικονομική ισορροπία. Ειδάλλως, θα είχαμε ακόμα δουλοπάροικους και φεουδαρχία, αν όχι κάτι πολύ χειρότερο. Όχι, δεν έχουμε φτάσει ακόμα στην απόλυτη ισορροπία, αλλά ο κόσμος και η κοινωνία βρίσκεται στα καλύτερά της. Φυσικά, κάθε "τώρα" είναι πιο σημαντικό από οποιοδήποτε χτες για το άτομο που το βιώνει. Ας κάνουμε όμως ένα βήμα πίσω, και ας δούμε τα πράγματα με δεδομένα, όχι απόψεις. Τώρα για τα social media, και γενικά το internet, είναι εργαλεία που ένα τεράστιο ποσοστό ανθρώπων χρησιμοποιούν με κακό τρόπο, κυρίως λόγω άγνοιας, αλλά άλλες φορές για τους δικούς τους λόγους. Περίπου σαν ένα μαχαίρι που χρησιμοποιείται για φόνο αντί για κοπή λαχανικών. Πχ: Ένα φόρουμ μουσικής (όχι συγκεκριμένα το ΝΟΙΖ), επιλέγει για κάθε λόγο να έχει θέματα ΜΟΝΟ μουσικής και είναι ξεκάθαρα γραμμένο στους κανόνες. Αν κάποιος χρήστης χρησιμοποιήσει την γενική ικανότητα της ελευθερίας του λόγου (που ΜΠΟΡΕΙ να το κάνει, έχει πρόσβαση, εργαλεία, και την τεχνική ικανότητα) για γράψει κάτι που ΔΕΝ αφορα τη μουσική, τότε ο δημιουργός του φόρουμ έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει το σχόλιο του χρήστη. - Μπορεί να μην είναι μόνο για μουσική, μπορεί να είναι spam, fake news, αλαμπουρνέζικα, ή κάτι άλλο. Ναι, μπορώ να ξεκινήσω ένα thread, να γράψω ερηΑΣΟΞΚΔ !@)*Θ#Ε)ΑΣΔΞ)*!ΘΕΚΣΔΞ2ξΑΣδ, ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΩ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ. Αλλά αν φάει διαγραφή, δεν έχω το δικαίωμα να παραπονεθώ. Οκ, υπάρχουν οι γκρίζες περιπτώσεις που δε μπορείς να ξέρεις ακριβώς τους κανόνες, αλλά εκεί έρχεται να αποφασίσει ο δημιουργός, ο επενδυτής, ο χρηματοδότης, ο αυτός που ορίζει τους κανόνες γύρω από δικό του προϊόν/υπηρεσία. Και ναι, έχει το δικαίωμα να το κάνει. Εκεί υπάρχει βέβαια ο όρος "circlejerk" που τον έμαθα πρόσφατα, που ουσιαστικά είναι η δημιουργία ενός περιβάλλοντος (κύκλου) που ακούς μόνο αυτά που θες να ακούσεις, κατακρίνοντας ό,τι άλλο έξω από αυτό. Ο φανατισμός και τα άκρα είναι άσχημα, ανούσια πράγματα, αλλά μπορούν να μας διδάξουν πολλά, βάσει έρευνας με θεωρείες των άκρων. - Μπορεί να είναι η ιδέα ότι η Αριστερά είναι η σωτηρία, και ότι η Δεξιά είναι το βασικό πρόβλημα το κόσμου, χωρίς να μελετήσεις τα καλά και τα κακά κάθε πλευράς, ή αρκετές φορές χωρίς να ξέρεις καν τι είναι η Δεξιά και η Αριστερά επ ακριβώς. - Μπορεί να πιστεύεις ότι η Telecaster είναι το καλύτερο όργανο που έχει φτιαχτεί ποτέ, ενώ έχεις πιάσει μόνο 2-3 άλλες κιθάρες και ακούς συνέχεια τα ίδια 10 συγκροτήματα από το 1970 γιατί η μουσική πλέον είναι χάλια. Υπάρχουν παντού παραδείγματα, για τα πάντα. Θρησκεία, πολιτική, σπορ, lifestyle, τέχνη, κοκ. Γιατί ο άνθρωπος, ακόμα και αν ήταν κατά 99% πανοποιότυπος με τον άλλο, θα εβρισκε τρόπο να διαφοροποιηθεί βάσει του υπόλοιπου 1%. Ένα σύχρονο παράδειγμα: Μαύροι-Λευκοί. Ένα ακραίο παράδειγμα θα ήταν μια κοινωνία με πανομοιότυπα πρόσωπα και σώματα, σαν κλώνοι, ίδιο ύψος, βάρος, χαρακτηριστικά, εκτός από ένα, πχ χρώμα ματιών, τότε θα υπήρχε ρατσισμός και δημιουργία ομάδας, πχ οι μπλεμάτιδες είναι καλύτεροι από τους μαυρομάτιδες. Υπάρχει ένας κανόνας στη ζωή, ένας κανόνας για την απόλυτη κοινωνική ισορροπία... ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ: Μη βλάψεις κανέναν. Και όμως αδυνατούμε να συγκρατίσουμε ακόμα και αυτό. Γιατί? Γιατί πάντα, ο άνθρωπος ζει για τη δική του προσωπική εξέλιξη, για την αύξηση της ποιότητας ζωής του. Είναι ο λόγος που υπάρχουμε ακόμη.

Στην πήραν δώρο και θες να μάθεις πόσο αξίζει? Την είδες σε αγγελία και δε θες να σε πιάσουν κορόιδο? Θες να την πουλήσεις και δε ξέρεις πόσο? Δεν είμαι και special ειδικός αλλά θα πω τι βλέπω εγώ: - Cort: Αρκετά budget κιθάρες, δεν έχω δει κάποια να κάνει πάνω από 700€ - 6χορδη: Δε παίζει μεγάλο ρόλο, αλλά οι 7χορδες+ συνήθως κοστίζουν παραπάνω (στα ίδια μοντέλα) - Απλή Rosewood ταστιέρα: Όχι πάντα, αλλά αρκετές πολύ low budget έχουν τέτοιο ξύλο. Ωραίο το inlay, δε το χω ξαναδεί, αλλά θα μου άρεσε σε Ebony ξύλο. - Bolt-on λαιμός: Πάλι, όχι πάντα, αλλά οι bold-on είναι αρκετά πιο φθηνές από τις neck-through. - Απλό hardware της Cort, χωρίς locking-tuners. - Αρκετά παιχνιδιάρικο finish: Φαίνεται να κάνει target νέους πιτσιρικάδες. > Σημαντικό: Δε φαίνεται να έχει ζημιές, γρατζουνιές, σκασίματα, και είναι αρκετά καθαρή, σαν καινούργια. Επειδή δεν αναγνωρίζω τους μαγνήτες, χωρίς αυτούς θα έλεγα γύρω στα 300€ το πολύ, μια απλή starter κιθάρα. Μου φαίνεται λίγο περίεργο που δεν έχει dot inlays βέβαια, γιατί ίσως ένας μαθητής να μπερδεύεται στην αρχή. Μετά από ένα γρήγορο ψάξιμο, είδα κάτι τιμές από Τουρκία, που αντιστοιχούν στα 270€ πάνω κάτω.