Alex Raptakis

Ναι υπάρχει αυτό, και στον Πειριαά, και στο κέντρο, μόνο που δεν είναι 50, είναι 200 για μικρό δωμάτιο που με το ζόρι χωράει ένα "μεγάλο" σετ. Παίζει μια δίκασση πχ να μη χωράει.

@Waterfall-K λες να μη ξέρω πώς ακούγονται; Αφού έχω ? Έχω ηχογραφήσει τον εαυτό μου, έχω βγει απ'έξω και έχω βάλει άλλον να παίζει μέσα. Επίσης έχω δει βιντεάκια ακόμα και πώς ακούγεται σε δίπλα δωμάτιο, και σε κάτω όροφο - πριν και μετά από πλατφόρμα. Το πρόβλημα παραμένει, ένα ηλεκτρικό κιτ στο ισόγειο ενοχλεί τη γιαγιά στον 3ο.

Όχι, δε νομίζω. Είναι mesh heads όλα έτσι κι αλλιώς. Η ίδια μου είπε ότι απ'έξω δεν ακούγεται, μόνο μέσα στο σπίτι.

Room in a room σε ενοίκιο, και σε πολυκατοικία του '50 δε θα έκανα ποτέ. Επίσης ποιός κάνει room in a room για... ηλεκτρονικό κιτ? Αν είχα δικό μου σπίτι εννοείται θα ήταν η τέλεια επιλογή και θα έβαζα κανονικό σετ. Εννοείται ότι παίζω με ακουστικά. Την πρώτη φορά που μου χτύπησε κουδούνι δεν την είχα συνδέσει καν. Απλά χτυπούσα και τσέκαρα τη θέση του setup.

Μένω Αθήνα, Νέο Κόσμο για την ακρίβεια. Ακριβώς. Η κυρία υποστηρίζει ότι ακούγεται υπερβολικά πολύ σε όλο το σπίτι, ακόμα και όταν μαγειρεύει με απορροφητήρα. Η υπόθεσή μου είναι ότι η πολυκατοικία είναι τόσο παλιά (του '50) που ο παραμικρός κραδασμός μεταφέρεται πάνω. Της λέω, μήπως ακούτε κάτι από την πόρτα, ή όταν περνάτε απ'έξω? Μου λέει όχι, απ'έξω δεν ακούγεται τίποτα. Μόνο μέσα στο σπίτι ακούγεται. Η πλατφόρμα είναι αυτή του Thomann. Δε βρίσκω λόγο να μη δουλεύει. Επάνω της έχει ένα χαλί, και από κάτω της έχει ένα playmat (αυτό το μαλακό για μωρά) και τέρμα κάτω έδαφος-puzzle, αυτό που έχουν οι παιδότοποι ή οι σχολές πολεμικών τεχνών. Τι μπορεί να πάει λάθος?

Προβληματισμένος με την ενόχληση που έχει η γιαγιά από τον 3ο ενώ εγώ είμαι στο ισόγειο, παίζοντας ηλεκτρονικό mesh kit, πάνω σε αντικραδασιμική πλατφόρμα και 3 χαλιά, μου έχει μπει η ιδέα να πάρω ακουστικό κιτ και να ενοικιάσω δωμάτιο να το βάλω μέσα για πηγαίνω να παίζω όποτε θέλω. Φυσικά το μηνιαίο κόστος είναι μεγάλο βάρος αλλά... υπάρχει δεύτερη επιλογή άραγε; Εσείς πού τα έχετε και παίζετε;

Στο ακριλικό κιτ λες; Δε ξέρω, έχω ακούσει ότι είναι εξαιρετικά εύθραυστα τα ακριλικά κιτς. Τα ξύλινα αντέχουν σε γρατζουνιές και πτώσεις, αλλά αυτά έχουν αρκετά μεγαλύτερο κίνδυνο - έτσι έγω διαβάσει.

Όπως είπα και πριν, εγώ σε Pearl είχα κλείσει, κυρίως γιατί σε ΟΤΙ pearl έχω παίξει, ήταν μη-αναμενόμενα καλό, από Pearl Export μέχρι Pearl Masters. Τα Pearl ταμπούρα όπως λες πλέον τα αναγνωρίζω από το πόσο διαφορετικά (και καλά) είναι, και είναι ένας από τους λόγους που ήθελα να παώ σε Pearl. Από την άλλη δε βρίσκω ακριβώς αυτό που θέλω, και είναι πιο τσιμπιμένα όπως και να το κάνεις. @kpeyos όσον αφορά τα samples, σίγουρα παίζουν, αλλά έχω ακούσει και αρκετά live, και ωμό υλικό από social κτλ. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι έχω παίξει σε high-end DW kits όταν πήγα στο Drum Camp πέρσι. Είχε ένα DW Collectors και ένα DW Design ακριλικό που ήταν το touring kit του Eric Moore - το οποίο είχε σετάρει ΤΟΣΟ ΑΒΟΛΑ (για μένα που είμαι κυριολεκτικά το 1/3 του Moore lol) και δεν το ευχαριστήθηκα καθόλου. Αν έβγαζα χρήματα από τα τύμπανα θα πήγαινα άνετα σε Pearl Masters ή Reference, αλλά είπαμε. Δε ξέρω, μήπως να κοιτάξω για κανένα Pearl Session ή Professional?

Εμ απ'ότι βλέπω τιμές σε Starclassic Walnut/Birch βλέπω κάτι 2100 με 2800, νομίζω ξεφεύγει. Αν είναι έτσι παίρνω DW Performance :P Δε ξέρω, δε ξέρω. Θέλει ψάξιμο. Δεν έχω και τη δυνατότητα να πάω να τα παίξω ΟΛΑ κάπου, σε ήσυχο μέρος, να κάνεις μια σωστή σύγκρηση όπως μπορείς πάνω κάτω να κάνεις σε μία κιθάρα. Πάντως οι πιο πολλοί καλλιτέχνες που ακολουθώ και μου αρέσει ο ήχος τους είναι ή DW ή Pearl. Βέβαια παίζουν σε DW Collectors και Pearl Reference αλλά οκ.

@kpeyos Το δικό μου στυλ είναι το μοντέρνο Prog Metal. Θα έλεγα ότι δε με ενδιαφέρει τόσο το sustain, αλλά πιο πολύ ο controlled ήχος. Έχω ακούσει/διαβάσει ότι αυτό "διορθώνεται" με τα heads περισσότερο παρά με τους κόθρους. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω την εμπειρία για να σου πω ακριβώς τι θα ήθελα και πώς να το ζητήσω, πόσο μάλλον να το ψάξω. Πιο πολύ κοιτάω/ακούω reviews που χρησιμοποιούν ίδιο χώρο/hardware ηχογράφησης έτσι ώστε να χω μια ιδέα στις διαφορές - συν τις ανέσεις/διαφορές του hardware. Επιπλέον τα περισσότερα reviews δίνουν βάση στην ποιότητα κατασκευής, πχ τις ατέλειες στις άκρες, στις κόλλες, στο mounting system, και τέτοια, λέγοντας ότι ο ήχος μετά εξαρτάται φουλ από το μέγεθος του κάθε τυμπάνου, τα heads, και σίγουρα τα μικρόφωνα αν μιλάμε για ηχογράφηση. Γενικολογία σίγουρα αλλά τείνω να συμφωνώ, έστω διαδικτυακά. Προσωπικά. Αυτό που έκανα είναι να βάλω στο Thomann, στο Drumstore και σε άλλα καταστήματα αυτά που εγώ θα ήθελα (πχ 3 toms, 22άρα κάσσα, χρώμα-finish, και σίγουρα τιμή), και έπειτα έψαχνα να κάνω συγκρίσεις.

Εννοείται με ενδιαφέρει ο Meinl ήχος, και εκεί γύρω έχω φτιάξει τη λίστα μου. Μου αρέσουν πάρα πολύ τα Polyphonic και τα μεγάλα Extra Thin. To dream setup είναι 3 Crash, 1 China, 2 Splash, 1 Stack, 1 Ride, 1 Hat. Τώρα για τους κόθρους, όταν λες για ψάξιμο εννοείς για μεταχειρισμένα; Δεν ξέρω αν έχω το χρόνο για να ψάξω κάτι τόσο συγκεκριμένο - αν και αν έβρισκα θα ήταν ιδανικό. Και τα καινούργια pdp πάλι Pacific Drums είναι. Περι budget, μιλάς για κόθρους ή σύνολο; Γενικά έχω μαζέψει αρκετά χρήματα και το budget δεν είναι αυστηρό. Ανεβαίνει περισσότερο γιατί θέλω 3 toms, και ένα 2ο floor δε θα με χαλούσε - αλλά τα πιάτα είναι αυτά που το ανεβάζουν στο θεό. Έχω και την άνεση της αφαίρεσης του ΦΠΑ οπότε είναι όλα περίπου 19,2% πιο φθηνά απ'ότι φαίνονται σε καταστήματα εξωτερικού. Το πιο μεγάλο πρόβλημα είναι το πού διάολο θα τα βάλω. Λογικά θα πρέπει να ενοικιάσω έξτρα χώρο. Εδώ έχω θέμα με τα ηλεκτρικά...

Είμαι σε έρευνα αγοράς φυσικού drum set - αν και πρέπει πρώτα να δω που θα το βάλω - οπότε μέσα από όλα αυτά που έχω δει, προσωπικά (και προσωρινά έστω) έχω καταλήξει στο pdp Concept Maple (συγκεκριμένα αυτό). Τα άλλα που έχω δει σε αντίστοιχες τιμές, με αντίστοιχα μεγέθη και ποσότητα σε toms είναι μια Pearl Decade, η κλασική Gretch Catalina, και φυσικά η Tama Superstar Classic. Στην αρχή ήμουν πεπισμένος για το Pearl kit. Αν και δεν έχω παίξει στο συγκεκιρμένο, σε ότι άλλο Pearl έχω παίξει, ήμουν πολύ ευχαριστημένος. Στο ωδείο έχουμε Pearl Masters που ίσως να μην είναι καλό μέτρο σύγκρισης, και μερικοί από τους αγαπημένους μου Drummers παίζουν σε Pearl Reference. Επίσης έχω την τάση να αγαπώ τα Pearl ταμπούρα, αλλά οκ, τέτοιο παίρνεις και ξεχωριστά. Μια άλλη επιλογή ήταν τα DW αλλά πολύ ακριβά ρε παιδί μου, ειδικά για μένα που θέλω τα extra toms, πάει πολύ το κασέ. Αν ήμουν επαγγελματίας θα τα έδινα αλλά νομίζω το pdp θα είναι μια χαρά για την ώρα. Το χειρότερο απ'όλα είναι τα πιάτα (και οι βάσεις). Θα δώσω ένα χιλιάρικο για τους κόθρους και άλλα 4 για τα υπόλοιπα απ'ότι φαίνεται...

Ωραία μπλουζιά, ζεστή για τον Ελλαδίσιο χειμώνα. Το ταμπούρο θα ήθελα λίγο πιο τσιμπιμένο, αλλά κατά τ'άλλα φοβερό.

Άλλο ήταν το επιχείρημά καλε. Ότι η mainstream μουσική προβάλεται περισσότερο, συνεπώς - κατά πάσα πιναθότητα - ο μέσος άνθρωπος, Έλληνας ή μη, θα έχει αυτομάτως περισσότερα ερεθίσματα στη mainstream μουσική. Ταυτόχρονα, έξυπνος ή μη, έχει δεν έχει ερεθίσματα στη mainstream μουσική, η σημαντικότητα της μουσικής ακρόασης είναι παντελώς διαφορετικός παράγοντας. Συνεπώς, η ποιότητα χαρακτήρα, η ευφυΐα, και άλλοι χαρακτηρισμοί, είναι κατά κύριο λόγο άσχετοι με το μουσικό γούστο. Αυτό που είπα για τους μουσικούς είναι το ανάποδο - ότι λόγω πολλαπλών ερεθισμάτων, είναι πολύ πιθανότερο να εξερευνίσουν άλλα, περισσότερο πολύπλοκα είδη μουσικής, όπως η jazz για παράγειμα - όχι ότι χρειάζεται να είσαι σόνει και ντε μουσικός για να ακούσεις κάτι άλλο πέραν του mainstream.

@methylene blue Η τραπ είναι άλλο φαινόμενο που ήρθε μέσα από τα social media και τα trends. Φυσικά έχουν πρόσβαση όλοι, και οι νέοι, σε όλα τα είδη της μουσικής και γενικότερης πληροφορίας, αλλά η πρόσβαση δε σημαίνει και έκθεση. Αντιθέτως, βάσει των trends, αυτό που εκτίθεται είναι συγκεκριμένη και στοχευμένη πληροφορία (σε συνέπεια και μουσική) οπότε αναπόφευχτα τα υπόλοιπα πάνε πίσω. Aναφέρθηκες στον κινηματογράφο. Δεν είναι τυχαίο που ο Bergman έχει 5 εκατομύρια έσοδα/ταινία, και οι Avengers έχουν 2 ΔΙΣ εκατομμύρια. Φυσικά ο Bergman θα μείνει στην ιστορία. Τα έσοδα προφανώς δεν έχουν να κάνουν με την ποιότητα, αλλά με την ποσότητα κατανάλωσης - και εδώ είναι το επιχείρημα. Όχι ότι χρειάζεσαι να είσαι σκηνοθέτης, αλλά χρειάζεται να έχεις εντρυφήσει λίγο παραπάνω στον κινηματογράφο και στην τέχνη για να μπορέσεις να αντιληφθείς και να αξιολογίσεις σωστά αυτό που βλέπεις. @trolley Αναγνωρίζω ότι το επιχείρημα είναι ακραίο, αλλά ας προσπαθήσουμε να βγάλουμε τη δική μας καθημερινότητα απ'έξω. Ας σκεφτούμε τον μέσο Έλληνα, και το τι μουσικά ερεθίσματα παίρνει μέσα στη μέρα του. Φυσικά και μπορείς να συναντίσεις jazz (και άλλα πιο ιδιαίτερα είδη) σε τυχαίες περιστάσεις, αλλά το επιχείρημά μου είναι ότι η πιθανότητα μέσα στην ύπαρξη όλων των υπολοίπων είναι αηδιαστικά μικρή. Αν έπρεπε να τζογάρεις για το τι μουσική θα έπαιζε στο επόμενο μαγαζί που θα συναντήσεις, θα έλεγες jazz, metal ή pop-lounge;

Σίγουρα δεν εννοώ την TikTok "jazz" που έχει πρόσφατα γίνει viral. Πιο πολύ εννοούσα κάτι σε φάση Miles Davis, πχ. Αλλά και πάλι, έχεις πάει ποτέ έξω, σε ένα τυχαιο μαγαζί, ή να ανοίξεις έναν τυχαιο σταθμό στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση και να ακούσεις Jazz? Αυτό εννοώ. Ειδικά στις μικρές ηλικίες, στην Ελλάδα του 2024, πραγματικά μου φαίνεται απίθανο με όλη τη σημασία της λέξης. @Superfunk Σε πιστεύω. Υπάρχουν άνθρωποι εννοείται, εκατοντάδες, και χιλάδες. Και συλλέκτες, και γνώστες, μουσικοί και μη, που ασχολούνται με τα λιγότερο δημοφιλή είδη μουσικής, τέχνης, κα, χωρίς απαραίτητα να είναι οι ίδιοι μουσικοί, καλλιτέχνες, τεχνίτες, κτλ. Μη συγκρίνουμε βέβαια τον "γέρο" που έχει πάει ΗΠΑ ή/και μεγάλωσε εκεί, γιατί όταν εμείς ακούγαμε επαναστατικά ρεμπέτικα αυτοί ακούγανε επαναστατικά μαυρέτικα, οπότε οι καθημερινές επιρροές που έχει/είχε κάποιος στο εξωτερικό, ειδικά στις ΗΠΑ, δεν έχουν καμία σχέση με τις δικές μας.

Γιατί έχω επίσημα στοιχεία για όλα τα υπόλοιπα που λέω; Όχι, είναι 100% παρατήρηση στο χώρο. Καταρχάς, είναι αντικειμενικά πολύ δύσκολο, έως ακατόρθωτο μόνο και μόνο να ακούσεις jazz αν δεν πας σε ωδείο, πόσο μάλλον να μπεις στη διαδικασία να ακούσεις ενεργά και να κάτσεις να την ερευνήσεις. Ειδικά στην Ελλάδα. Άντε πες Αμερική κάτι μπορει να ακούσεις. Εδώ αν δεν πας σε ωδείο, αν δεν κάτσει κάποιος να σου πει για αυτή, παίζει να μην έρθεις ποτέ σε επαφή με την jazz. Τα άλλα είδη δεν είναι έτσι. Ακόμα και ένα ελαφρολαϊκό του οικονομόπουλου θα έχει ηλεκτρική κιθάρα και κανένα σολάκι. Η pop θα έχει στοιχεία rock ή latin, και η Trap θα έχει στοιχεία ηλεκτρονικής, που λέει ο λόγος. Θέλω να πω πως σε γενικότερο επίπεδο υπάρχουν τα ερεθίσματα έτσι ώστε σιγά σιγά κάποιος να βρεθεί να ακούει πιο "βαριά"/ψαγμένη μουσική μέσω της καθημερινότητας - αν για κάποιο λόγο το μυαλό του το απαιτήσει. Για την Jazz συγκεκριμένα όμως, ακόμα και να έρθει κάποιος σε επαφή μαζί της, τα σχόλια που παίρνω είναι, ότι τον εκνευρίζει, δεν μπορεί να παρακολουθήσει, ότι παίζουν λάθος νότες, ότι δε βγάζει νόημα, ή απλά δεν του αρέσει γιατί δεν μπορεί να συνδεθεί μαζί της. Υπάρχει και το άλλο άκρο που ακούει jazz για να λέει ότι ακούει, για ελιτιστικούς λόγους. Σίγουρα υπάρχουν και αυτοί που την ανακάλυψαν με κάποιο τρόπο και κάπως συνδέθηκαν, και το έψαξαν περαιτέρω. Το ίδιο ισχύει και για την κλασική μουσική αλλά σε μικρότερη μορφή, αν και εκεί υπάρχει αρκετό υλικό που μπορεί κάποιος να συναντίσει, από την τηλεόραση όπως σε διαφημίσεις, μέχρι τον κινηματογράφο. Όσον αφορά την prog, εκεί ακούω διάφορα άλλα, ακόμα και από ροκάδες/μεταλάδες - ότι είναι πολύπλοκη χωρίς λόγο, επιτηδευμένη, δε χρειάζεται/δε βγάζει νόημα, κτλ. Γενικότερα όσο πιο πολύπλοκη η μουσική, τόσο πιο δύσκολα μπορείς να την παρακολουθήσεις, να την κατανοήσεις, και πόσο μάλλον να την αγαπήσεις.

Όσο οριμάζω προσωπικά και μουσικά, καταλαβαίνω ότι υπάρχουν δύο βασικοί παράγοντες για τον άνθρωπο και τη μουσική - όπου αυτά ίσως ισχύουν και για τις άλλες τέχνες, αλλά επειδή η μουσική είναι πιο καθημερινή, και πιο συχνή "συνήθεια"/ασχολία για το μέσο άνρθωπο, ας μείνουμε σε αυτή. Σπάνια κάποιος θα πει δεν ακούω/δεν μου αρέσει καθόλου η μουσική, ενώ για τη ζωγραφική, γλυπτική, κτλ θα το συναντήσεις πιο συχνά. Ναι μεν η συντριπτική πλειονίτητα του μοντέρνου κόσμου ακούει μουσική, αλλά υπάρχουν δύο παράγοντες που καθορίζουν αυτή την ασχολία: Ο πρωτεύων παράγοντας είναι η σημαντικότητα: Το ότι κάποιος ακούει μουσική δε σημαίνει ότι είναι σημαντικό γι αυτόν. Ίσα ίσα που οι περισσότεροι ακούν μουσική παθητικά, και αυτό σημαίνει ότι και δεν υπάρχει η ανάγκη για ανάλυση του τι είναι καλό/ποιοτικό/δημιουργικό/διαφορετικό/κτλ. Ο μέσος άνθρωπος δηλαδή, ειδικά ο μη-μουσικός, δεν σκέφτεται καν την ανάλυση της μουσικής - απλά απολαμβάνει αυτό που ακούει. Εδώ μπαίνει ένας δευτερεύων παράγοντας που είναι η πολυπλοκότητα. Η απλότητα και η επανάληψη - ρυθμική και μελωδική, κάνουν τη μουσική εύπεπτη, χαλαρωτική, γνώριμη, και άλλα επίθετα που την κάνουν προτιμότερη λόγω εγκεφαλικής και κοινονικής "προσβασιμότητας". Είναι αδιανόητο ένας μέσος ακροατής να ακούσει κάτι πολύπλοκο (ως μέσο όρο) και να ταυτιστεί συναισθηματικά ή να συνδεθεί κοινονικά με αυτό. Χρειάζεται το γνώριμο, το επαναλαμβανόμενο, έτσι ώστε παθητικά να μπορέσει να το "επεξεργατεί" χωρίς πολλά-πολλά, και να συνδεθεί άμεσα και αποτελεσματικά με αυτό. Αντιθέτως, ένας άνρθωπος που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μουσική και είναι ιδιαίτερα σημαντική για αυτόν, έχει μάθει να ακούει διαφορετικά, ξέρει τους κανόνες τις και έχει ακούσει ενεργά πολλή μουσική, τότε αυτός ο άνθρωπος κατά πάσα πιθανότητα δεν θα αρκεστεί στην "απλή" μουσική και θα εξερευνήσει και άλλους δρόμους. Εξ άλλου, δεν είναι καθόλου - μα καθόλου τυχαίο που οι περισσότεροι που ακούνε Jazz ή Prog Metal είναι μουσικοί. Όσο πιο πολύπλοκη, τόσο πιο ενθουσιώδης και διεγερτική γίνεται, όπου αυτή η διέγερση είναι περισσότερο έμμεση και εγκεφαλική (μια περίεργη μελωδική ή ρυθμική μετατρωπία) παρά άμεση και σωματική (ένα μπασάτο beat ή ένα πιασάρικο ρεφρέν). Τώρα θα μου πεις, υπάρχουν και αυτοί που φτιάχνουν/παίζουν/αφιερώνουν τη ζωή τους στην απλή μουσική. Εδώ υπάρχουν πιστεύω κάποιες συνθήκες που τους οδηγούν εκεί, και αυτές είναι, είτε η ανάγκη για δουλειά (χρήματα λόγω δημοφιλούς είδους), είτε η τεχνές γνώσεις/παραγωγή (μια pop παραγωγή έχει πολύ πράγμα από πίσω), είτε πολύ απλά η κοινωνική επιρροή. Προσωπικά αρνούμαι να πιστέψω ότι κάποιος ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ να παίζει Κρητικά 10 ώρες σε γλέντι, γκράγκα γκρούγκα, τα ίδια ακόρντα σε 2-3 διαφορετικούς ρυθμούς που κρατάνε 15 λεπτά ο καθένας. Εκεί ή απολαμβάνουν το στίχο, ή τα λεφτά, είτε το κοινωνικό φαινόμενο που έρχεται με αυτά (χωρός, ποτό, μπαλοθιές, κτλ). Υπάρχει ντράμερ που ξεκίνησε να κάνει μαθήματα για να παίζει κρητικά; Μήπως μπασίστας; Ή μήπως υπάρχει κάποιος που ξεκίνησε να μαθαίνει ηλεκτρική κιθάρα για να παίζει σόλο στα μπουζούκια; Ξεκίνησα με ωραία θεωρία, τελείωσα με rant. Δεν είναι τυχαίο που οι φίλοι μου με λένε Rantάκη ?

Σχετικά με το αρχικό θέμα του post, έχω δει σε άλλα forums να υπάρχει κάτι σε τύπου announcement board. Εκεί βλέπεις εγγραφές νέων μελών, σημαντικά μηνύματα για τη σελίδα (πχ server maintenance ή η ανακοίνωση για τους νέους κανόνες), ε φαντάζομαι θα μπορούν να φαίνονται και τα bans. Η αλήθεια είναι πως αν φαίνονται πολλά τότε μπορεί να έχει μια εκφοβιστική αύρα, ειδικά στους νέους χρήστες. Για τον Dim δε το ήξερα. Έχω διπλά συναισθήματα. Από τη μία ήταν τιμητικό μέλος, active για πολλά χρόνια, και ήταν σίγουρα σαν ένα ψηφιακό του σπίτι. Από την άλλη, δεν μπορείς να είσαι πάνω από τους κανόνες, για κανένα λόγο. Έπρεπε να προσαρμοστεί, και δεν προσπάθησε καν. Είμαι υπέρ του να μην υπάρχει bias σε αυτά τα πράγματα, αλλά σίγουρα είναι και λίγο θλιβερό. Από την παράλλη, ναι μεν εγώ συμφωνώ με τους νέους κανόνες γιατί κάποια νήματα ξεφεύγουν με το παραμικρό, αλλά δεν βλέπω να αλλάζει και πολύ - και αν γίνει, θα πέσει πολύ μαχαίρι.

Πολύ καλό. Πώς και δεν χρησιμοποίησες το Archetype Gojira της NeuralDSP? Είναι εξαιρετικό - ίσως το καλύτερό τους.

Το Α σίγουρα, αλλά θα χαμήλωνα ελάχιστα την κάσσα. Το Β έχει πολλά πρίμα για τα γούστα μου.

@kpeyos Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο! Μου τα έκανες όλα αρκετά ξεκάθαρα. Βέβαια με το να μου συγκρίνεις τις MOTU με τις RME με μπερδεύει λίγο γιατί η μία κάνει 500 και η άλλη 1500. Τώρα έχω Focusrite Scarlet 2i2 Gen2 και προς το παρόν δεν είχα κανένα θέμα, πέραν του κάποιες μικρο-περιέργιες που μάλλον φταίνε τα Windows και όχι η κάρτα. Παρ'όλα αυτά είναι όντως αρκετά plug-n-play, το πανελάκι είναι εύκολο και γρήγορο, και δεν είχα ποτέ θέμα με drivers. Με MOTU δεν έχω ιδέα τι παίζει - αυτό που λες πχ για τα νεράκια στα drivers. Μου τις σύστησε ένας φίλος σαν όνομα αλλά δεν ξέρει ούτε αυτός λεπτομέρειες.

Κι εγώ ψάχνομαι για νέα κάρτα και έχω βάλει στο μάτι αντίστοιχες με τις δικές σου αλλά τις πιο μεγάλες εκδόσεις. SSL 12, Universal Audio Volt 476P, MOTU M6 και Focusrite Clarett+ 4Pre. Ειλικρινά δεν έχω ιδέα περι preamp και σχετικών διαφορών. Ξέρω μόνο ότι θέλω 4 κανάλια με τουλάχιστον 2 Combo/XLR, και 2 υποδοχές ακουστικών. Τα υπόλοιπα είναι έξτρα.

Δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο, αλλά με χαρά το άκουσα όλο! Όλα εξαιρετικά, και η φωνή, και η σύνθεση, και η ενορχήστρωση. Μου άρεσε ιδιαίτερα που δεν κράτησες το κλασικό 8-μετρο για να κάνεις τις επαναλήψεις στο ρεφρέν. Δεν ξέρω μόνο αν θα διάλεγα ένα λίγο πιο έντονο ταμπούρο, τα του δώσει ένα oomph παραπάνω που λένε, αλλά στο λέει μεταλάς οπότε κάνε ότι δε το άκουσες!

Εγώ όντως πήρα μια καινούργια, μου ήρθε με άπειρες μικρο-γρατζουνιές, τη γύρισα πίσω, μου έστειλαν άλλη, πάλι καινούργια, και ήταν χειρότερη. Την ξανάστειλα και πήρα τα λεφτά μου πίσω. Αυτές προφανώς πήγαν B-Stock - το επιβεβαίωσα μιας και μετά από λίγες μέρες υπήρχε η ίδια κιθάρα B-stock. Τώρα για 64 ευρώ εγώ προσωπικά δεν θα το "ρίσκαρα". Ναι μεν είναι σχεδόν 20% κάτω (18,8 για την ακρίβεια), αλλά θα ήθελα να χω το κεφάλι μου ήσυχο, ειδικά μετά τις αποστολές 2 κιθάρων πίσω στο Thomann μέσω ΕΛΤΑ. Άπαπα. Αν η έκπτωση 18,8% σου φαίνεται ελκυστική για οτιδήποτε, τότε ξερωγω, πάρτηνε. Αν το ρίσκο να ξοδέψεις ύπνο, χρόνο και βενζίνη για να τη γυρίσεις πίσω δεν αξίζει τόσο, τότε δώσε τα 64 να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Επίσης θα σου πω το άλλο. Όταν μίλησα με το Thomann support μου είπαν ότι μόνο οι HB περνάνε από ποιοτικό έλεγχο, οπότε φαντάζομαι ότι αν δεν έχει υποστεί ζημιά στο shipping, τότε μια χαρά θα είναι η κιθάρα.