marathon

Υπάρχει θέμα συμβατότητας. Το δικό μου Ιmac, τερμάτισε λειτουργικό στο High Sierra 10.13.6. (τελικά είναι του 2011 !!!) Κάτι αντίστοιχο θα είναι και του ΟΡ (θα του είπανε ότι είναι του 2000) Από το 1988 θέλεις να πεις!!?

εδώ είναι όλο το μυστικό!!!

Ας αρχίσουμε από τα...εύκολα!!!! Πρώτο στάδιο. ΤC electronic impact twin Εάν η κάρτα σου είναι αυτή εδώ... https://www.musicland.gr/kartes-ichou-firewire-thunderbolt-ethernet/tc-electronic-impact-twin και λέει Firewire...απλά τη βάζεις στο μουσείο. Πρόσφατα έβαλα μια πλήρως λειτουργική Motu (των 700ευρώ) γιατί έλεγε Firewire και δεν είχε απλά drivers για το Mac που έχω για μουσική (που είναι του 2015!!!) Δεύτερο στάδιο. Ας πούμε ότι η κάρτα σου δεν είναι Firewire αλλά κάτι πιο μοντέρνο. Κατεβάζεις drivers για Mac OSX (τι λειτουργικό λέει ο iMAc σου?). Στο μηχάνημα που έχεις, υπάρχει δωρεάν το Garageband. Εαν τo Garageband βλέπει τη κάρτα, θα τη δεί και το Logic. Πάμε στο DAW. Το Logic δεν είναι ένα δωρεάν πρόγραμμα. Εαν έχεις αγοράσει τη M-series version και έχεις serial number, πας στην Ιsystem και κάπου θα έχουν μια παλιά version. Το Logic που έχεις δεν δουλεύει στ παλιά μηχανήματα. Πάμε στο μηχάνημα. Αγόρασες ένα "παλιό" μηχάνημα (παλιό το κάνει το λειτουργικό και όχι η χρονολογία του). Το ότι πήρες ένα i5, δεν σημαίνει και πολλά πράγματα. Δεν μας είπες τι μνήμη έχει, τί δίσκο και τί projects ονειρεύεσαι να φτιάξεις. Για να σε βοηθήσω, το δικό μου iMac είναι i7 του 2015, 64 Ram και αρκετά Terra δεξιά-αριστερά. Δεν χρησιμοποιώ Logic αλλά GarageBand και γράφω μια χαρά μουσική από το 2000. Εάν επιμένεις πάντως στο Logic, κάνε αυτό που σου λέει ο kpeyos, πάρε ένα mini Mac αλλά με παραπάνω από 16gb μνήμη...και βάλε λεφτά στην άκρη γιατί θα χρειαστείς και κάρτα!!!!! Επίσης για να μην ξεχνιόμαστε...στα mini mac θα χρειαστείς και οθόνη!. Έχω 2 παλιές Apple (23 και 21 και δεν μπαίνουν στα καινούργια)...οι αντάπτορες είναι ποιό ακριβοί από τις οθόνες. Από την άλλη, πήρα στη δουλειά πρόσφατα ένα Mini Pro (το οποίο πετάει!!!) αλλά 2 Dell oθόνες που δοκίμασα ήταν για πέταμα!!!

Ναι, αυτό εννοούσα...

Έχω μία ελεγχόμενη "φαγούρα" και καθόλου παρορμητική (η τελευταία παρορμητική αγορά ήταν το 1990...) γιατί έπεσα επάνω σε αυτές τις κιθάρες https://jamstik.com/collections/midi-guitars/products/studio-midi-guitar?variant=40455085621409 https://www.thomann.de/gr/zivix_jamstik_studio_bk.htm Ως γνωστός ψηφιακούρας, δεν θα μπορούσα να μείνω ασυγκίνητος!!! Επειδή στις midi κιθάρες έχω μείνει στο GR-20 (που με καλύπτει πλήρως...), έχω χάσει κάποια επεισόδια. Η ερώτηση είναι (εάν διαβάζει ο Μανώλης...). Βλέπω και καταλαβαίνω καλά? Οι καινούργιες κιθάρες δεν χρειάζονται μετατροπέα σήματος (όπως τα διάφορα GR, Yamaha κλπ...)? Usb, Bluetooth...και βουρ στο κουβά? Έχει και το κλασσικό καρφί για τους ΗΗ αλλά βλέπει κανείς εάν γίνεται μίξη digital-analog?

Tις κιθάρες δεν τις έβαφα εγώ αλλά ο Κακανιάρης (γι αυτό και ήταν επιπέδου customshop). Eγώ ως γνήσιος τεμπέλης...τις τύπωνα!!!!!...και έφτιαχνα τις μάσκες όταν χρειαζότανε!

Δεν πουλάω ΠΟΤΕ, ΚΑΝΕΝΑ όργανο από αυτά που έχω...όλα μου λένε μια ιστορία...φαντάσου έχω ακόμα μια μαθητική κλασική Ibanez του 72, που πήγαινα ωδείο!!!!! αλλά η αλήθεια να λέγεται, από τότε που άκουσα το Lounge Lizard της Applied Acoustics, όλα τα άλλα πλήκτα, τελείωσαν για μένα!

Εγώ το 77 το είχα πάρει, είχα και ένα μικρό μονοφωνικό Yamaha synth αλλά πήγε δανεικό και αγύριστο σε ένα φίλο...εγώ ήμουν κουλός αλλά είχε έρθει μια φορά ο συγχωρεμένος ο Καλατζάκος στο σπίτι και το έκανε να πετάει....

...κατάλαβα....οι επόμενοι θα το στείλουν ανακύκλωση στο Κοτσόβωλο!!!!!

Έτσι, από περιέργεια, έχω ένα Roland EP-30 από τo 1977...θεωρείται vintage? o ήχος του βέβαια μου φαίνεται "αισχρός" δίπλα στους ψηφιακούς γίγαντες που έχω πια...Έχει να δουλέψει τουλάχιστον 15 χρόνια!!!

I phone - iPad???? ?

Από περιέργεια (και επειδή δεν καταλαβαίνω τι γράφετε...)...αυτά εδώ δεν σας κάνουν? https://vi-control.net/community/threads/vangelis-for-omnisphere.129087/ ...που είναι και η χαρά του τεμπέλη!!!!!? έχει και για την Arturia νομίζω

Ίσα μωρή μπετούγια Σουηδίας!

Eαν πάντως δεν είναι αποτέλεσμα ΑΙ...αυτή η τελετή είναι όντως πολύ μπροστά!!!!

Είναι τα σύμβολα κάθε αθλήματος. Tα αντίστοιχα δικά μας

Δεν είναι τόσο απλό...ζεις στη χώρα που έχει Πολάκη και Αυγενάκη. Άνετα θα έκαναν κόμμα. Ο ένας θα έβριζε και ο άλλος θα έδερνε...Προφανώς (και είμαι σίγουρος) δεν θα τους έβαζες στο σπίτι σου...αλλά είναι δίπλα σου.

Περιέργως, οι Γάλλοι έχουν αστοχίες και σε άλλα θέματα. Τα pictograms των αγώνων είναι τα χειρότερα που έχω δεί ΕΒΕΡ!!!!!

Ίσως σε αυτό το πάτο ζούμε και δεν μας άρεσε που κάποιος μας το λέει κατάμουτρα. Η Νακαμούρα πάντως, έχοντας συνοδεία της την μπάντα της Garde républicaine, της Δημοκρατικής φρουράς, που αποτελεί τμήμα της γαλλικής εθνοφρουράς, είναι ένα απόλυτα ειρωνικό πολιτικό μήνυμα, σφαλιάρα στα μούτρα της Λεπέν. Ομολογώ ότι γέλασα πολύ!!!!

Άλλο ένα κείμενο, (δεν θυμάμαι ποιος το έγραψε) με ενδιαφέρουσα άποψη. "Ας πω λοιπόν και εγώ την άποψη μου για το χθεσινοβραδινό σόου. Αφού ο καθένας έχει μια άποψη σύμφωνα με τη γνωστή ρήση του Γκράουτσο Μαρξ και οφείλει να την γράφει εξάπαντος στο facebook όπως διατάσσει ο Zuckerberg. Χτες, λοιπόν, περάσαμε πολύ ωραία, είχε και πολλή δροσιά εδώ στο Αμόνι ενώ η Αίγινα απέναντι στολίστηκε με φώτα από νωρίς. Ιδιαίτερα ενθουσιάστηκε η μικρή μου κόρη, η οποία και μου εξηγούσε αρκετά από όσα δεν καταλάβαινα. Παράδειγμα τη γαλλική μέταλ μπάντα Gojira που της άρεσε πολύ! Δείγμα του ότι οι Γάλλοι προσπάθησαν να στήσουν μία πληθωρική, συμπεριληπτική, άλλοτε αναρχική και άλλοτε συγκινητική, πάντα όμως έμπνευσμένη γιορτή στην οποία χωρούν όλοι, νέοι και γέροι, ενώ πρωταγωνιστεί σταθερά η πόλη - σύμβολο του νεότερου, δυτικού πολιτισμού. Και βέβαια ο Σηκουάνας, La Seine, το πολυτραγουδισμένο ποτάμι της, ζωντανή απόδειξη του χρόνου που κυλάει σαν νερό δημιουργώντας τη μεγάλη ιστορία αλλά και τις μικρές, ιδιωτικές. Με χαρά ξαναείδα τα διάσημα κτίρια της, με τις λήψεις από ψηλά, το δημαρχείο - Hôtel de Ville, τα μπουλβάρ του ισοπεδωτή βαρώνου Hausmann - ευχαριστώ Ματίνα Καλτάκη ! - την Pigalle, τη Montmartre, το Trocadéro, το Λούβρο, την place des Vosges, την αριστερή όχθη, το νησί της Notre Dame και βέβαια την τεράστια πλατεία του πύργου του Eiffel. Αν μου έλειψε κάτι, ήταν μια πληρέστερη εκφώνηση. Δυστυχώς ο παρουσιαστής ήταν πολύ ελλιπής ως προς το ιστορικό αλλά και το καλλιτεχνικό κομμάτι - έχασε ακόμα και την lady Gaga. Για να μη μιλήσω για τους πίνακες του Clouet που αναδύονταν μέσα από τα νερά ή το παιχνίδι με την Joconde, την αναφορά στον Delacroix και την Ελευθερία που οδηγεί τον λαό το 1830, το κομμένο κεφάλι της Μαρίας Αντουανέτας στα παράθυρα του πιο γοτθικού κτιρίου της πόλης, της Concierge, της παλιάς φυλακής, την Opéra Garnier, τις φιγούρες της belle époque, του cancan, του vaudeville, του boulevard, του Moulin Rouge ή τις αναφορές στον Ροκαμβόλ και τα κλασικά κείμενα της γαλλικής λογοτεχνίας που αναφέρονται στον έρωτα: Le diable au corps, En saison en Enfer, Bel-Ami... Ένα ολόκληρο μάθημα τέχνης και αισθητικής αποδοσμένο με τόσο σημερινό και με τόσο φαντασμαγορικό τρόπο. Κι από την άλλη η νεοελληνική μας μιζέρια αλλά και άγνοια. Δερωτώμαι, αν χρειάζονται δύο παρουσιαστές για τη Eurovision και δύο δημοσιογράφοι για τον σχολιασμό των ποδοσφαιρικών αγώνων, γιατί να μην έστελνε η ακριβοπληρωμένη ΕΡΤ - ανάμεσα στους δεκάδες άλλους - και έναν ή μία ιστορικό τέχνης και του πολιτισμού, έναν νέο άνθρωπο από τους τόσους που σπούδασαν και σπουδάζουν στο Παρίσι, ώστε να μη χαθεί η χθεσινή ευκαιρία για εκείνη την ευχαρίστηση που θα συνδυαζόταν με γνώση; Φαντάζομαι πίσω από το μικρόφωνο χτες τον Γιάννη Διακογιάννη και μελαγχολώ. Επειδή σήμερα λείπουν δραματικά οι άνθρωποι με την ευρύτερη γνώση και την καλλιέργεια. Συμπέρασμα: Η μονοδιάστατη και ελλιπής μας παιδεία παράγει όλο και περισσότερους μονοδιάστατους "ειδικούς", πλην μονομερώς πληροφορημένους. Δηλαδή, μάλλον εξειδικευμένους αναλφάβητους. ΥΓ. Και ολίγα περί κιτς και την σύγκριση με τους Ολυμπιακούς μας του 2004. Όλο και περισσότεροι συμπατριώτες μου μοιάζει να έχουν άποψη για το kitch. Τους θαυμάζω! Μάλλον είναι όλοι αυτοί που παρακολουθούν κάθε Κυριακή τον Κοκλώνη και τους λοιπούς φασουλήδες. Προσωπικά έχω να πω ότι δεν υπάρχει μαζικό θέαμα, από τους ρωμαϊκούς θριάμβους της αρχαιότητας ως την αναπαράσταση της επίθεσης στα Χειμερινά Ανάκτορα πιο πρόσφατα του Tairov, που να μην έχει το στοιχείο του κιτς. Της υπερβολής και του μελοδραματισμού. Αρκεί αυτό το κιτς να περιλαμβάνει και την αισθητική του αυτοσαρκασμού, πράγμα που χτες συνέβη με τον καλύτερο τρόπο. Όπως συνέβη και στην Αθήνα του 2004 όταν βγήκε το φορτηγό με τα καρπούζια. Σκεφτείτε τί κατάλαβαν οι ξένοι! Αν δε λάβει κανείς υπ' όψη τη συγκλονιστική, την τόσο ευφάνταστη χρήση της τεχνολογίας, του μιξάζ των διαφορετικών εικόνων και θεμάτων, τότε το αποτέλεσμα ξεπερνάει τα όσα ξέραμε ως σήμερα. Τέλος, το υπαρξιακό ερώτημα, εμείς ή οι Γάλλοι είμαστε οι καλύτεροι; Υπαρξιακό ερώτημα που ταιριάζει απόλυτα στον πτωχοαλαζόνα επαρχιωτισμό μας. Λοιπόν, στην Αθήνα πρωταγωνίστησε το ταλέντο και η ευαισθησία ενός ανθρώπου, του Δημήτρη Παπαϊωάννου αλλά και η εθνική μας ιστορία που συμβαίνει να έχει παγκόσμιες αναφορές. Η δουλειά του έκτοτε υπήρξε ΤΟ σημείο αναφοράς. Χτες, στο Παρίσι, διαπίστωσα ένα μεγαλύτερο πλουραλισμό, παρά πάλι την ύπαρξη του ενός καλλιτεχνικού διευθυντή. Είδα πολλές και διαφορετικές απόψεις που όμως στο τέλος συνέκλιναν δημιουργικά και αυτό ήταν το μεγάλο κέρδος της χθεσινής γιορτής. Ασφαλώς η τελετή ράμφισε με κομψό τρόπο στοιχεία και από την Αθήνα και από το Πεκίνο αλλά και από τις μεγάλες, πρωτοχρονιάτικες συναυλίες της Βιέννης στις οποίες πρωταγωνιστούν η πόλη των Αψβούργων, η μουσική, ο χορός και οι λοιπές τέχνες. Για να αναφέρω μόνο μερικά παραδείγματα. Εν κατακλείδι: Ευχαριστούμε Παρίσι! Vive la France! Σημ. Σκέφτομαι πώς το γερμανικό πνεύμα είναι σταθερά μιλιταριστικό: Από τον Λούθηρο ως τον Marx πάντα πρέπει απέναντι να υπάρχει ένας αντίπαλος για να εξοντωθεί. Το αγγλικό πάλι είναι μπλαζέ, απομονωτικό, εμείς εδώ και αντίκρυ μας όλοι οι υπόλοιποι. Ενώ το γαλλικό συνδυάζει το αριστοκρατικό στυλ της αυτοκρατορίας με το στοιχείο της συναδέλφωσης που έφερε η Επανάσταση: Tolérance, coexistence και fraternité." Να σημειώσω επίσης, ότι δεν μου άρεσε η τελετή γιατί πήρε ένα ρίσκο που (κατά την άποψη μου) δεν πέτυχε. Έβγαλε το focus μέσα από ένα χώρο (γήπεδο) που μπορείς να επικεντώσεις τα δρώμενα και το μοίρασε σε μια πόλη, χάνοντας τον ειρμό. Και ξέχασε τους μεγάλους πρωταγωνιστές, τους αθλητές, στερώντας τους από το χειροκρότημα.

Άλλος ένας που έχει σοβαρό νοητικό πρόβλημα.? https://www.karpetshow.gr/blog/l-hymne-a-l-amour-ki-opoios-goystarei Επίσης, να σημειώσω για την ανάποδη σημαία... Πέρισυ ήμουν αρκετό καιρό στην επαρχία της Γαλλίας. Στο πρώτο χωριό που πέρασα, η πινακίδα ήταν ανάποδα, στο δεύτερο το ίδιο, στο τρίτο μου είπαν ότι οι καλλιεργητές έτσι διαμαρτύρονται για την αγροτική πολιτική της Ευρώπης απέναντι τους. Τη συνέχεια τη ξέρετε...τα τρακτέρ στο Παρίσι και μετά στις Βρυξέλλες!!! Σας θυμίζει κάτι με τη χθεσινή σημαία? Μπορεί να είναι και τυχαίο...

όπως έγραψα και παραπάνω, οι φίλοι μου είναι βέροι Παριζιάνοι και 200% Γάλλοι. Κανένας τους πια δεν ζει στο Παρίσι (για καλή μου τύχη) γιατί η επαρχία τους είναι μοναδική!

Έχω σπουδάσει και ζήσει στη Γαλλία. Από το 1980, πάω -τουλάχιστον- μία φορά το χρόνο. Έχω φίλους από τότε, (δεν είναι πια φίλοι αλλά οικογένεια), στα σπίτια τους πάω όταν περιοδεύω και σκοπεύω μετά τη σύνταξη, να περνάω περισσότερο χρόνο εκεί. Αντιγράφω κάτι που...αυτό είδα εγώ στην χθεσινή τελετή, ένα μήνυμα εντός και εκτός. Μα είναι θεότρελος αυτός ο Ζολί; Όχι, δεν είναι θεότρελος. Είναι ένας δημιουργός που έκανε την πιο τολμηρή και δύσκολη από τεχνικής πλευράς τελετή Ολυμπιακών Αγώνων στην ιστορία. Με όλο του το συναίσθημα και την λογική του, με μια πολιτική σκέψη στιβαρή και ελεύθερη, κλώτσησε στερεότυπα, στεγανά και δυνάμεις που κρατάνε την Γαλλία εγκλωβισμένη στην κεκτημένη της φήμη. Αλλά κυρίως που την βυθίζουν στον βόθρο της ακροδεξιάς και του άκρατου ρατσισμού προς μετανάστες, queer, προς κάθε τι διαφορετικό. Ναι, έχει ενδιαφέρον να διαβάζουμε για την Λεπέν, τις ανισότητες μεταξύ Παρισιού και προαστίων, κουνώντας το κεφάλι μας αποδοκιμαστικά και νοσταλγώντας στιγμές στο Παρίσι σε καφέ και μπιστρό. Όμως αυτό που ζουν οι Γάλλοι είναι αληθινό. Πικρό, σκληρό, απέλπιδο. Και όσο και αν οι μεσήλικες έχουν συνηθίσει μοιρολατρικά σε αυτό, οι νέοι θέλουν ένα νεύμα, ένα σπρώξιμο: δεν είναι αυτός ο τρόπος, μπορούμε να συνυπάρξουμε όλοι μαζί. Το δικαιούμαστε. Αυτό είναι το πνεύμα που αναδύθηκε από την τελετή. https://www.iefimerida.gr/politismos/teleti-enarxis-parisi-istoriki-politiki

...από περιέργεια....γιατί βάζετε τα χεράκια σας και βγάζετε τα ματάκια σας? Συνεχίστε, δεν κατέχω από Linux...!

κανονικά (και μεταξύ μας), δεν είναι παράξενο. Το migration (θα) έφερε πράγματα που δεν είναι για το Μ2

Eίμαι μικρότερος από τον Υameth?