Κάθε κριτική, πέρα από αυτά καθαυτά τα γραφόμενα / λεγόμενα επί του κρινομένου 'έργου', δείχνει και το ποιόν του κρίνοντος.
Από τον τρόπο που αυτή εκφράζεται, καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή τον σκοπό της.
Αν είναι εποικοδομητική, με καλή πρόθεση, αν έχει σωστή βάση, αν βλέπει πράγματα στο έργο που μπορεί να μην έχει δει ο δημιουργός ή έκρυψε με μαεστρία με σκοπό να ανακαλυφθούν από το κοινό, όπως επίσης κι αν διυλίζει τον κώνωπα ψάχνοντας για κρυμμένα ψεγάδια με σκοπό την μείωση της αξίας του έργου.
Το να αναδεικνύεις τα καλά ή τα κακά ενός έργου είναι θεμιτό όταν διαφαίνεται ότι η πρόθεση είναι καλόπιστη.
Όταν η πρόθεση όμως είναι απλώς για προσωπική εκτόνωση του κρίνοντος και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματική αξιολόγηση του έργου, τότε είναι περιττή και καταντά κουραστική.
Στον καφενέ έχεις την δυνατότητα να σηκωθείς και να αλλάξεις τραπέζι, αν είσαι μέσα να πας να κάτσεις έξω και αν είσαι έξω να πας να κάτσεις μέσα.
Εδώ δυστυχώς δεν μπορεί κάποιος να πάει να αράξει μόνο με φίλους που δεν την λένε ο ένας στον άλλο.
Για αυτό και οι κανόνες λένε φέρσου ευγενικά, είναι μικρός ο χώρος και σε αντίθετη περίπτωση καταντάς βαρετός μονότονος γκρινιάρης που οι άλλοι δυστυχώς δεν μπορούν να σε αποφύγουν.
Μας αρέσει η κριτική? προτιμάμε την καλή κριτική? τσαντιζόμαστε και αντικρούουμε την κακή κριτική? αποδεχόμαστε την κακή κριτική είναι μερικές από τις φυσιολογικές αντιδράσεις στις κριτικές.
Κάποιοι όπως εγώ προσπαθούμε καιρό (μπορεί και χρόνια) να φτιάξουμε κάτι για να μπορέσουμε να ανεβάσουμε κάτι εδώ και να ακούσουμε μια γνώμη.
Μια γνώμη που από τους περισσότερους εδώ μέσα θα είναι σε τέτοια βάση που θα προάγει την προσπάθεια και θα οδηγεί τον κρινόμενο στο επόμενο βήμα.
Την γνώμη του γκρινιάρη θα την αγνοήσουν αρκετοί αλλά άλλους θα τους στεναχωρήσει και θα έχουν ενδοιασμούς στην επόμενη τους έκθεση εδώ μέσα...
Τελικά είμαστε τα έργα μας, οι κινήσεις μας τα λόγια μας και αυτό δεν κρύβεται. Και ότι είμαστε εδώ μέσα είμαστε και εκεί έξω. Και επειδή εδώ μέσα έχουμε και ψευδώνυμα μπορεί κάποιος να μας πετύχει εκεί έξω και να μην μας αναγνωρίσει.
Οπότε αν συναντήσετε έναν Φωκίων Σταματίου εκεί έξω εγώ είμαι ο vale rossi. Κι αν σας στεναχώρησα ή σας ευθήμησα να μου το πείτε κατάμουτρα. Ιδιαίτερα αν σας στεναχώρησα.
Δε γράφω σχεδόν ποτέ, διαβάζω ανελλιπώς αλλά θα ήθελα να τα πω κάθε φορά που διαβάζω κάτι που δεν θεωρώ χρήσιμο, που το θεωρώ χάσιμο χρόνου.
Αυτά!