εγώ θυμάμαι τέλη 90ς που πήρα την πρώτη κιθάρα, δεν υπήρχε η έννοια το "δοκιμάζω", καθόταν ο πωλητής και σου την έδειχνε (αν θυμάμαι καλά σχεδόν ο ίδιος την επέλεγε κιόλας). Τουλάχιστον αυτό σε πιτσιρίκια όπως εγώ. Αποκορύφωμα η αγορά samick superstrat, που ναι μεν ήταν μια πολύ όμορφη κιθάρα που με συντρόφευε αρκετά χρόνια, από την άλλη είχε floyd rose το οποίο δεν ήξερα (μέχρι τότε είχα το απλό τρέμολο της strat) οπότε και δεν μπορούσα να αλλάξω χορδές. Η πώληση έγινε με κριτήριο "δεν ξεκουρδίζεται" παραλείποντας τα υπόλοιπα (θέλει ειδικές γνώσεις για την ρύθμιση του, δεν αλλάζεις χορδές εύκολα, αν απορυθμιστεί μπορεί να σου πάρει ώρα να το ξαναφτιάξεις κ.α.).
Το ίδιο και αργότερα με τα πρώτα πεταλάκια που αγόρασα (hot head, death metal, digital delay), καμία επαφή από μένα η επίδειξη έγινε από τον πωλητή. Γενικά αυτό μου άφησε πολύ κακή εντύπωση.
Τελευταίο πράγμα που αγόρασα από κατάστημα ήταν ο ironhead τον οποίο με άφησαν να δοκιμάσω αρκετή ώρα, μάλιστα είχα φέρει και το ηχείο μου το οποίο και συνδέσαμε. Κατά την γνώμη μου είναι σημαντικό να δοκιμάζει ο υποψήφιος αγοραστής το προιόν, αν μη τι άλλο αυτός θα το αγοράσει, φυσικά υπό τον επίβλεψη του πωλητή, ειδικά για εξοπλισμούς μεγάλης αξίας. Τώρα βιρτουοζικές επιδείξεις είναι αχρείαστες καλύτερα να ξοδέψει την ενέργεια του δείχνοντας το προϊόν (το οποίο δεν το κάνει σχεδόν κανείς).