Waterfall-K

Μένουμε Ελλάδα και ακούμε το alter ego των Manticore's Breath, τους Will-O-The Wisp, και μια κομματάρα από το πρώτο τους άλμπουμ. Δυστυχώς τα δυο-τρία βίντεο που υπάρχουν από αυτό στο youtube είναι παρμένα από βινύλιο και, όπως ήταν αναμενόμενο, ακούγονται χάλια.? Αλλά μην ανησυχείτε, ο Waterfall διαθέτει το άλμπουμ (που του βγήκε η Παναγία να το βρει) σε CD, και μόλις το ανέβασε στο κανάλι του στο youtube.? Enjoy Will-O-The Wisp - A Sign Or A Smile (1999) Angelos Gerakitis - vocals Takis Barbagalas - guitar Dina Nassi - Hammond Kostas Pagonas - bass Nikos Manousopoulos - drums

Κι από τη Σουηδία στην Ελλάδα. Manticore's Breath - I Became A Shadow (2011) Angelos Gerakitis - vocals Takis Barbagalas - guitar Costas Pagonas - bass Costas Costopoulos - drums

Βάλτε το καλό πχιοτικό Prog στη ζωή σας. Beardfish - Sunrise (2007) Rikard Sjoblom - vocals, keys, guitars David Zackrisson - guitars Robert Hansen - bass Magnus Ostgren - drums & percussion

Έλα να σοβαρευτούμε τώρα λίγο.??? I know...

Σήμερα το μενού έχει βινύλια...

Τα πλήκτρα και "άλλα βοηθήματα (?) και γκατζετ" ανήκουν σε άλλη κατηγορία, και οι κιθάρες σε άλλη.

Πάλι αυτό το βούρλο μπροστά μου?? Tι έχεις πάθει ρε με την Mrs Playbackτζού??

Ανέβασε ρε συ μια φωτό σε μεγαλύτερη ανάλυση, Χριστό δεν βλέπουμε, μόνο οι τιμές φαίνονται. Και btw, γιατί είναι καλυμμένες οι φάτσες των κοριτσιών?

Tι να ψάξει ωρέ Sultan? Έχουν ειπωθεί (και κατασκευαστεί) τα πάντα στο θέμα "Κιθάρα" εδώ και 850 χρόνια, ακόμα κι εμείς οι πληκτράδες το ξέρουμε. Δεν υπάρχουν νεότερα απ'το μέτωπο, κι ούτε φαίνεται ότι θα υπάρξουν στο μέλλον. Ασχοληθείτε με τα synths καλύτερα, αν και εκεί υπάρχει ένα recycling, όλο και κάτι νέο -ή έστω πιο προηγμένο- σκάει μύτη κάθε τόσο μια και η τεχνολογία τρέχει.

Corrected...

Μια πρόσφατη φωτό του Cos απ'το χωριό

Μνήμες...

"The most famous themes from the movie ROCKY (1976), performed@HOLLYWOOD IN CONCERT..." Κάτι δεν πάει καλά σε αυτόν τον πλανήτη...?

Μη φοβού, είμαι εξοπλισμένος κατάλληλα...

Μπρος στον ζεστό ήχο τι'ναι ο πόνος...

Δυστυχώς ναι...

Εγώ σε stone disc 18 κιλών.

Colosseum II - Am I (1977) Gary Moore - guitar Don Airey - keys John Mole - bass Jon Hiseman - drums & percussion

Είχαμε, είχαμε. Παρακάτω δύο ηχογραφήσεις του 1964-65 από την ορχήστρα του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Ντραμς παίζει ο αδερφός του Λαβράνου, Γιώργος, βιμπράφωνο ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και κρουστά ο Κώστας Σκόκκος (Forminx). Επίσης στην κιθάρα ο Τίτος Καλλίρης.

171 posts. Πάμε γερά!

Όχι, δεν την ήξερα αυτή την ιστορία. Αλλά ξέρω γενικά πως άρχισε η όλη φάση. Απλά σαν πιτσιρίκι κάθισε μια μέρα στο πιάνο της οικογένειας και άρχισε να παίζει/συνθέτει. Ακούγεται "κάπως" αλλά έτσι έγινε. Ο τύπος ήταν γεννημένος για τη μουσική, κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται για κάτι συγκεκριμένο, το πως και το γιατί άγνωστο. Ο Στρατής Μυριβήλης στο βιβλίο του "Απ'την Ελλάδα" του 1954 γράφει για τον Παπαθανασίου: «Ανάμεσα στις ευχάριστες εκπλήξεις που με περίμεναν στο Βόλο ήταν και ένα παιδάκι έξι ή εξίμησυ χρονώ, που ανακάλυψα προικισμένο με το θείο δώρο του ταλέντου. Ο μικρός αυτός με τις ποδίτσες της πρώτης δημοτικού, και με τα γκρίζα γελαστά ματάκια του, είναι από τώρα ένας αυτοδίδαχτος μιροσκοπικός συνθέτης. Μου έπαιξε στο πιάνο δύο συνθέσεις του που με κατέπληξαν. Μία την έλεγε "Οι καμπάνες" και την άλλη "Ο χορός". Πρέπει να δει κανείς τα μικροσκοπικά δακτυλάκια του να αγωνίζονται να πιάσουν τις θαυμάσιες συγχορδίες που κανείς δεν του δίδαξε, πρέπει να ακούσει τους χρωματισμούς και τα χαριτωμένα ευρήματα του, για να καταλάβει το νόημα του Ευαγγελιστού που είπε "Πνεύμα ο θεός και όπου θέλει πνει". Για να δούμε λοιπόν τι επιφυλάσσει η μοίρα σε τούτο το Βολιωτάκι...» Το τι επιφύλαξε η μοίρα στο μικρό Βολιωτάκι το ξέρουμε πλέον όλοι. ?

Ήπια και για σένα και για όλο το φόρουμ. Αυτά τα κουβαρνταλίκια με έφαγαν...?

Αγνοώ...Μάλλον ο ηχολήπτης πρέπει να τα "ακούσει". Δεν ζει φαντάζομαι, κανείς από αυτούς που παιζουν δεν ζουν, αλλά δεν έχει σημασία. Σπάνιο άλμπουμ anyway, μου πήρε καιρό να το πετύχω. Ο Johnny τεράστιος, έχω καμιά 15ριά άλμπουμς του, όλα ένα κι ένα. Για τον Θεό Παπ. δεν έχω να σχολιάσω κάτι, ο τύπος ήταν φίρμα από τα 18 του. Από τους Forminx ζει πλέον μόνο ο κιθαρίστας, ο εξαίρετος Βασίλης Μπακόπουλος. Αυτή η μπάντα άνοιξε τον δρόμο σε αμέτρητα γκρουπς. Μια κομματάρα παρακάτω, σύνθεση του Παπ. και στίχοι του Ν. Μαστοράκη. Το μόνο Hammond btw που υπήρχε στη χώρα το είχαν οι Forminx.