Waterfall-K

Υπάρχουν χιλιάδες επί χιλιάδων ήχοι για το DX7 από τρίτους, οι επίσημες sound libraries είναι μάλλον οι μικρότερες. Όσο για τα εφέ, arpeggiators κλπ, αυτά ήταν "πολυτέλειες" τότε που δεν έβρισκες ενσωματωμένες σε κανένα synth, έπρεπε να τα σκάσεις χοντρά και να αγοράσεις ξεχωριστά sequencers/arpeggiators/effects/vocoders κλπ. Πανάκριβο σπορ το να ασχολείται κανείς τότε με synths, σήμερα τα έχουμε όλα σε ένα πακέτο και ακόμα πιο πολλά και μάς φαίνονται και λίγα. Α ρε βρεγμένη σανίδα...? Το DX21 θυμάμαι είχε ενσωματωμένο Chorus εφέ, αλλά μην πάει ο νους σας σε τίποτα τρελά settings, ένα...On/Off ήταν μέσα στο μενού και αυτό ήταν όλο.? Το DX7 ήταν χειρότερο σ'αυτόν τον τομέα, δεν είχε ούτε ένα εφέ πάνω. Πέτρινα χρόνια...?

H FM και τα FM synths ήταν πολύ μπροστά από την εποχή τους, αλλά οι sound engines τους δεν αξιοποιήθηκαν παρά μόνο από ελάχιστους. Σ'αυτό φταίει η Yamaha και το μινιμαλιστικό design που υιοθέτησε για τα περισσότερα μοντέλα της DX σειράς. Ένα DX7 δηλαδή θα έπρεπε να είναι τίγκα στα κουμπιά, στα pots και στα sliders λόγω της πολυπλοκότητας της sound engine του, και αντί να γίνει αυτό το όργανο διέθετε απλά ένα (1) data slider για να αλλάζει τις πάμπολλες παραμέτρους προγραμματισμού και μια οθόνη 2x16 digits, και αυτή μη-φωτιζόμενη.? Άντε τώρα να προγραμματίσεις με ένα data entry ένα 6-oscillator synth, το οποίο είχε ξεχωριστό envelope generator 8 σημείων! για τον κάθε oscillator ξεχωριστά και ένα σκασμό άλλα settings. Πέρα από αυτό, να τονίσουμε το "6-oscillator synth" και το "ξεχωριστό envelope generator 8 σημείων! για τον κάθε oscillator ξεχωριστά", σε μια εποχή που 9 στα 10 synths είχαν 1-2 oscillators και ένα (1) EG 4 σημείων και για τους δύο oscillators.? Γι αυτό και όταν βλέπω σύγχρονο ψηφιακό synth με τιμή διαστημόπλοιου και ADSR envelopes? μού γυρίζει το μάτι ανάποδα, και ιδιαίτερα όταν προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα κάτι γίδια? fanboys.? Η FM θέλει μεγάλες οθόνες για να προγραμματιστεί με άνεση, και ευτυχώς σήμερα τις έχουμε παντού. Είτε πρόκειται για τις μεγάλες οθόνες των MODX/Montage είτε για κάποιο FM VST στον υπολογιστή, την FM την βλέπουν πια με άλλο μάτι. Παραμένει φυσικά κάπως δύσκολη στον προγραμματισμό, αλλά δεν είναι και πυρηνική φυσική, απλά λίγο χρόνο χρειάζεται να μάθει κανείς τα βασικά για να αρχίσει να φτιάχνει εντελώς unique ήχους που μόνο η FM μπορεί να δημιουργήσει. Μια και αναφέρθηκα στην οθόνη του DX7 (και των DX21/27/9 κλπ), τα τελευταία χρόνια έχουν κυκλοφορήσει φανταστικές φωτιζόμενες LCD οθόνες σε διάφορα χρώματα, και τώρα τελευταία κυκλοφόρησαν και OLED οθόνες που είναι πραγματικά πανέμορφες και δίνουν άλλο αέρα στο όργανο. LCD OLED

O ήχος δημιουργήθηκε με τον αλγόριθμο 6, ο οποίος αποτελείται από τρεις carriers και τρεις modulators. Οι operators 2,4,6 (modulators) διαμορφώνουν το σήμα των operators 1,3,5 (carriers) (για όσους είχαν την απορία με ποιον αλγόριθμο -από τους 32- δημιουργήθηκε αυτός ο ήχος και δεν μπορούσαν να κλείσουν μάτι...?)

Όσοι είχαν ένα DX7 και μπήκαν στον κόπο να το προγραμματίσουν, γνωρίζουν ότι αυτό το synth είναι ικανό για χιλιάδες πρωτόγνωρους ήχους κάθε είδους, και όχι μόνο για "κρύους", μεταλλικούς κ' κρουστούς ήχους, όπως λανθασμένα πιστεύεται. Η φήμη αυτή έχει δημιουργηθεί κυρίως από ανίδεους κατόχους DX7, οι οποίοι το μόνο που έκαναν με αυτό ήταν να παίζουν με τους -χάλια- preset ήχους του, ενώ ποτέ δεν πάτησαν αυτό το ρημάδι το "Edit" για να ανακαλύψουν τις τεράστιες δυνατότητες του. Όχι όλοι βέβαια, υπήρχαν/χουν και κάποιοι που ξέρουν τι πραγματικά μπορεί να κάνει ένα DX7. Σαν τον παρακάτω κύριο στο βίντεο που προσπαθεί να αναπαράγει με ένα DX7 τον ήχο ενός Yamaha CS-80 απ'την εισαγωγή του Blade Runner, και όπως θα ακούσετε τα καταφέρνει αρκετά καλά. Τα "υλικά" που χρησιμοποίησε είναι ένα DX7 mk1 περασμένο από ένα Fulltone Tube Tape Echo και ένα Chase Bliss CXM 1978 Reverb. Να τονίσω ότι το DX7 είναι monotimbral, οπότε ο ήχος που ακούμε είναι από ένα μόνο patch. Πάρτε αυτό το patch, κάντε το stereo (το πρώτο DX7 ήταν mono) και πολλαπλασιάστε το x2 (DX7 II FD/D) η x8 (TX802) και θα καταλάβετε τι ήχος θα βγει. Το βίντεο διαρκεί 5 λεπτά, στο πρώτο μισό ακούμε το DX7 με τα εφέ και στο δεύτερο μισό με dry ήχο.

Donald Byrd - Kofi Το παρακάτω κομμάτι είναι από το ομώνυμο άλμπουμ "Kofi". Οι ηχογραφήσεις του άλμπουμ έγιναν στις 16 Δεκεμβρίου 1969 και 4 Δεκεμβρίου 1970 αλλά το άλμπουμ κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1995. Donald Byrd - trumpet Frank Foster - tenor sax Lew Tabackin - tenor sax & flute William Campbell - trombone Duke Pearson - el. piano Ron Carter - ac. bass Bob Cranshaw - el. bass Airto Moreira - drums

Αλλαγή ξανά. George Benson - White Rabbit (1972) (διασκευή Jefferson Airplane) George Benson - guitar Jay Berliner - ac. guitar Hubert Laws - flute John Frosk - lead trumpet Herbie Hancock - el. piano Ron Carter - bass Billy Cobham - drums Airto Moreira - percussion Phil Kraus - vibes + horn section What a band...

Αλλαγή κλίματος. Sons Of Apollo - Comfortably Numb (live) Μια εξαιρετική εκτέλεση του γνωστού κομματιού των Pink Floyd απ'το supergroup Sons Of Apollo στην Φιλιππούπολη (Plovdiv) της Βουλγαρίας στις 22 Σεπτεμβρίου 2018. Jeff Scott Soto - vocals Ron 'Bumblefoot' Thal - guitar & back vocals Derek Sherinian - keys Billy Sheehan - bass Mike Portnoy - drums & vocals

Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι μουσικοί που διασκευάζουν Beatles και τους καθιστούν ανεκτούς στα αυτιά μας (τους Beatles...?) Vince Seneri - Eleanor Rigby (2003) Vince Seneri - Hammond New B3 Bob DeVos - guitar Dave Valentin - flute Buddy Williams - drums Emedin Rivera - percussion

O DeFrancesco με guest τον καλό του φίλο Joe Pesci (εδώ με το ψευδώνυμο Joe Doggs) στα φωνητικά. Ο Pesci κάνει επίσης την ενορχήστρωση σε ολόκληρο το άλμπουμ. Joey DeFrancesco & Joe Doggs - Love For Sale (2003) Joe Pesci - vocals Joey DeFrancesco - Hammond New B3 Elijah Davis - trumpet Red Holloway - sax Kevin Eubanks - guitar Ron Eschete - guitar Byron Landham - drums

Τίποτα δεν θα είχε επιπλεύσει φίλος, δεν έφτιαξαν κιβωτό, ομοίωμα κιβωτού έφτιαξαν για ένα λούνα παρκ.

Τουλάχιστον αυτά είναι αληθινά, χειροπιαστά, you know...

H βραδιά σηκώνει blues. Απ'τα Waterfall Vaults λοιπόν: Billy Thompson - Stranger (2018) Billy Thompson - vocals & guitar Mike Finnigan - Hammond James 'Hutch' Hutchinson - bass Tony Braunagel - drums

?

Δεν θυμάμαι πως έγινε η εγκοπή, το έχω πάρα πολλά χρόνια. Έχω δύο ίδια και σε αυτά πίνω σχεδόν τα πάντα, αναψυκτικά, φραπέ, νερό κλπ. Κανονικά ποτήρια χρησιμοποιώ σπάνια, συνήθως μόνο για ποτά. Διαρροή δεν υπάρχει γιατί ο φραπές δεν χτυπιέται ποτέ στα συγκεκριμένα shakers, αν χτυπήσω καφέ σε αυτά το αποτέλεσμα θα είναι 90% αφρός.? Τον χτυπάω σε ένα μικρό πλαστικό ποτηράκι που έχει καπάκι με ελάχιστο νερό, τη ζάχαρη και τον καφέ, και γίνεται σαν κρέμα. Μετά το χύνω στο shaker, προσθέτω παγάκια, παγωμένο νερό και γάλα και έτοιμο.?

Ας επιστρέψουμε στο θέμα. Φραπές γλυκός με γάλα on the rocks και πάντα μέσα σε Tupperware shaker. Μεγάλη εφεύρεση....

Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ στην πολύκροτη ζωή μου, και φυσικά δεν θα γίνει τώρα. Η μόνη και τελευταία φορά που απολύθηκα ήταν στον στρατό, με λίγη καθυστέρηση είναι η αλήθεια (είχα 160 μέρες φυλακή?). Όπως και να'χει, δεκτή η συγνώμη σου και πάμε παρακάτω.

Πάμε να ακούσουμε μια life εκτέλεση του "On Τhe Τurning Αway" των Floyd από τους John The Revelator, μια blues μπάντα από την Ολλανδία. Ηχογραφήθηκε στο Thalia Theatre της πόλης IJmuiden στην Ολλανδία στις 23 Μαρτίου 2013.?

Ανάλογα από ποια μεριά το βλέπεις το θέμα. Αν το βλέπεις σαν κάμπια, είσαι ok. Αν το βλέπεις σαν μαυρομάτικο πανκ φασόλι, τον ήπιες...

Καλό (για VST??). Τα φωνητικά (με) εκνευρίζουν, ή κόψ'τα λίγο σε διάρκεια ή άλλαξε τα με κάτι πιο "ήρεμο".

Μη ξεχάσεις να μου υπενθυμίσεις να σου δώσω ένα αυτόγραφο όταν έρθω, οι καλόγουστοι πρέπει να ανταμείβονται, και να ενθαρρύνονται θα έλεγα να διαδίδουν την καλή πχιοτική μουσική.

To κλεινόν άστυ το αποφεύγω δια ροπάλου, ούτε στο χάρτη δεν θέλω να το βλέπω. Αλλά μπορεί να γίνει κάποια εξαίρεση αν δω κάτι που να με τραβήξει προς αυτό. Η φωτό που ανέβασες πάντως δεν βοηθάει...

Εσείς έχετεν, αλλά μας τα κρύβετεν...?

Πάει κι ο Alain. Kι ο Samy τώρα τελευταία δεν νιώθει καλά...