Waterfall-K

Διακρίνω ένα ισχυρό ένστικτο επιβίωσης...

Tι είναι €3,850 μπροστά στην προσωπική, οικογενειακή και ψυχική γαλήνη που θα του προσφέρει? Ψίχουλα...

Πάρε Montage M....

Ναι, αυτό το ξέχασα. Θα το προτιμούσα από το μαύρο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν βγάζουν synths και σε άλλα χρώματα. Φαντάσου όλες τις κιθάρες ή τα μπάσα σε ένα μόνο χρώμα...? Πολύ ωραίο και περίεργο.

Οι εταιρείες θα έπρεπε να βγάζουν τα synths τους σε διάφορα χρώματα, ή έστω να βγάζουν κάποιες limited εκδόσεις και σε άλλα χρώματα. Η Korg πχ το κάνει συνεχώς με τα synths της και εύγε της. Η Yamaha σπανίως, το τελευταίο που θυμάμαι ήταν το Motif XF σε λευκό. Πριν κάποια χρόνια είχα το Korg M50 σε σκουροπράσινη edition και ήταν πανέμορφο. Την κίτρινη edition ήθελα να αγοράσω αλλά ήταν sold out.? Στην Clavia θα έπρεπε να της απαγορευτεί με νόμο να ξαναβγάλει synths σε κόκκινο,? το έχει ξεφτιλίσει τόσα χρόνια με αυτό το χρώμα.?

Δεν σου είπα ότι κακολόγησες τα Hammond, αν έχεις παίξει ρωτάω σε καποιο πληκτροφόρο με μαύρα πλήκτρα.

Ναι το είδα. Είμαι οπαδός του μαύρου, γενικά. Έχω να φορέσω μη-μαύρο ρούχο καμιά 30ρια χρόνια. Τα synths φυσικά τα προτιμάω μαύρα, τα γκρι synths/πληκτροφόρα τα μισώ ? (μισώ οτιδήποτε γκρι) αλλά έχω και κάποια "κολλήματα" με χρώματα ή συνδυασμούς χρωμάτων. Πχ μ'αρέσει πολύ ο συνδυασμός κίτρινου με μαύρο, παλιά είχα ένα κίτρινο Nokia 5130 με μαύρα πλήκτρα και ήταν κουκλάκι. Γι αυτό και όταν βγήκε το Sledge που ήταν κίτρινο μού άρεσε από την πρώτη στιγμή που το είδα, ακόμα μ'αρέσει, και παρά το κράξιμο που τρώει για το χρώμα του. Γούστα...?

Και καλά έκανες, κρίμα είναι να το χάλαγες. Είχε βγει αυτό με μαύρα πλήκτρα? Δεν το είχα πετύχει. Φαντάζομαι ήταν limited edition. Κυκλοφορούσε για πολύ καιρό και το StudioLogic Sledge 2 με μαύρο keybed. Όλο μαύρο το είχαν κάνει, όχι μόνο το keybed. Σε ένα νορμάλ χρώμα δεν λένε να το βγάλουν τελικά, ή εντελώς κίτρινο/καναρινί ή μαύρο.?

Όχι ρε συ, δεν κάνω τέτοια λάθη.? Σκοπός είναι να μπουν κανονικά inverted πλήκτρα, τα βαψίματα είναι ημίμετρα, άσε που σίγουρα κάποια στιγμή θα ξεβάψουν και θα φαίνονται χάλια. Συν η μη-glossy αίσθηση βέβαια που λες.

Φτιάξ'τον για τον χειμώνα, εκεί που έχει πάει το πετρέλαιο μπορεί να σου φανεί χρήσιμο...

Κουκλί είναι, αλλά δεν είναι για σένα. Για κάτι κάγκουρες τύπου Rudess και Emerson είναι αυτό, άντε και για τον Jarre.

Που έχεις παίξει με τέτοια πλήκτρα?

1973 απ'ότι διαβαζω στο site της Roland.

Τα μαύρα πλήκτρα τα γουστάρω κι εγώ αλλά στα Hammond, και φυσικά όχι σε όλο το μήκος του keybed αλλά στην αριστερή οκτάβα, όπως έχουν τα B3/C3/A100 και το ΧΚ5. Βέβαια οι περισσότεροι μη-Hammond players δεν ξέρουν ότι αυτά τα πλήκτρα είναι στην πραγματικότητα διακόπτες για preset ήχους, αλλά όπως και να'χει δείχνουν ωραία. Πριν κάποια χρόνια μού είχε γίνει έμμονη ιδέα να αγοράσω τέτοια πλήκτρα για τα Hammond μου (XK1 & XK1c) από την Doepfer στη Γερμανία, ήταν η μόνη εταιρεία που πουλούσε στο site της ανταλλακτικά waterfall πλήκτρα της Fatar, τα ίδια με αυτά που φορούσαν τα Hammond μου, αλλά είχαν και τα special edition πλήκτρα με αντεστραμμένα χρώματα (inverted key colors). Σκέφτηκα να αγοράσω λοιπόν 24 από αυτά και να τα περάσω μόνος μου στα Hammond. Οι τιμές όμως ήταν...Moogικες.? €12 με €15 το ένα πλήκτρο,? σύνολο δηλαδή €288 με €360 για δύο οκτάβες, κι αυτό για να κάνω την πλάκα μου. Τελικά δεν τους(μου) έκανα τη χάρη και έμεινα με τα σχέδια που είχα φτιάξει στο Photoshop.? Το όργανα πάντως θα φαίνονταν φοβερά με τα συγκεκριμένα πλήκτρα, άσε που θα ήταν και τα μοναδικά XK1 & XK1c στον κόσμο με inverted color keys.

Ποτέ δεν κατάλαβα την τρέλα που έχουν μερικοί πληκτράδες να προσθέτουν ξύλινα μέρη στα synths τους. Παρακάτω ένα Korg MicroKorg XL αγρίως τροποποιημένο με ξύλινα πλαϊνά και το πάνελ του σε κλίση ala Minimoog. Το κανονικό MicroKorg XL. Και ένα ωραιότατο πορτοκαλί Farfisa Fast 2 combo organ απ'τα '60s, για τους λάτρεις του τραντζιστοράτου ήχου τους.

Άλλοι δεν μπορούν να βρουν να αγοράσουν ένα και άλλοι τα παίρνουν τρία-τρία.? Να γιατί υπάρχει έλλειψη κύριοι και πολύμηνη αναμονή.

Αυτή είναι μια μέση κατάσταση, θα την κατέτασσα κάπου ανάμεσα στην Σπυροπούλου και τη Μενεγάκη...? Πάρα πολύ καλή (να τη βλέπεις με τον ήχο στο mute?)

Εγώ δεν έχω για όλα τα θέματα, έχω για ελάχιστα. Χίο δεν παρακολουθώ/διαβάζω, εκτός κι αν πέσει κάτι μπροστά μου κατά τύχη, στο youtube πχ. Πλάκα έχει. Κάποια πράγματα τέλος πάντων δεν χρειάζονται εσωτερική πληροφόρηση, "χωριό που φαίνεται...". Τότε όμως ήταν ΕΞΩ, και σύμφωνα με αυτό απάντησα. Ας πούμε λοιπόν ότι συμφωνώ εν μέρει, μια και αυτό δεν γίνεται πάντα, και το ξέρεις. Αυτά τα περί "εργατικότητας" και "αξιοκρατίας" είναι ουτοπικά.

Αυτό πως το ξέρεις? Μπορεί να έχω εσωτερική πληροφόρηση. Πέρα από αυτό, κάποιος που έχει παρακολουθήσει και τις δύο στις διάφορες εκπομπές που κατά καιρούς έκαναν/κάνουν, καταλαβαίνει με τι έχει να κάνει. Η μία επιβλήθηκε στο τάδε κανάλι επειδή τα είχε με τον μακαρίτη τον ιδιοκτήτη του, και η άλλη επειδή έγραφε στο φακό και έφερνε τρελά νούμερα τηλεθέασης (άρα πολλά έσοδα στο κανάλι) λόγω σωματικών προσόντων που τα έβγαζε φόρα παρτίδα κάθε μέρα. Έγραψες "Μερικές φορές*, η διαφορά ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία είναι μόνο (ναι, μόνο) η εργατικότητα" και παρακάτω στον αστερίσκο "Διορθώνω... ΟΛΕΣ τις φορές". Το "όλα τα υπόλοιπα να είναι ίδια" έμεινε απ΄έξω.

Όποιος την έχει παρακολουθήσει 5-10 φορές στη ζωή του, ακούγοντας τη να μιλάει και κυρίως, να ρωτάει, έχει αντίθετη άποψη.? Κι άσε τον κολλητό της τον Λαζόπουλο να λέει. Για την πρώτη δεν χρειάζονται περισσότερα σχόλια.

Γλάστρες που πήραν εκπομπές, και όχι βέβαια γιατί ξημεροβραδιάζονταν στη "δουλειά".

Θες και παράδειγμα? Γιατί? Έλειπες σε άλλο πλανήτη?? Έλα, πάρε δύο παραδείγματα, τοπικά. Αφού αυτό καταλαβαίνεις, δεν θα χάσω χρόνο να στο εξηγήσω. Η δική μου συμβουλή είναι να κρατήσεις τις συμβουλές για εκεί που σε παίρνει.

Ναι. Συνήθως εκφράζομαι υποτιμητικά για κάποιες χοντρομαλακίες που ακούω, όχι για οτιδήποτε ξεφεύγει από τα γούστα μου. Μάθε τη διαφορά.

Έλα ρε Trolley, βρήκες παράδειγμα να γράψεις...? Η Τσιμτσιλή ένα ωραίο ξώβυζο ήταν, που έλεγε μαλακιούλες σε ηλίθιες life style εκπομπές. Μετά από την (ομολογουμένως επιτυχημένη) πλαστική στην μύτη της (που κάρφωνε μύγα στον αέρα?) και τον ακόμα πιο επιτυχημένο γάμο, μάς έγινε επιτέλους..."κεντρικιά" με δική της εκπομπή, και πάνε και τα ξώβυζα περίπατο (για κακή μας τύχη), καθώς τώρα σοβαρεύτηκε. Και να'ταν η μόνη, γεμάτη είναι η tv από ανάλογες και πασίγνωστες περιπτώσεις. Το "η διαφορά ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία είναι μόνο η εργατικότητα" μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να περάσει.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει, και όχι μόνο με αυτήν. Μάλλον υποτιμάς τη μέθοδο που λέγεται "πλύση εγκεφάλου". Υπάρχουν τραγικά ατάλαντοι καραγκιόζηδες που έγιναν/γίνονται παγκόσμιες φίρμες μέσω της καθημερινής πλύσης εγκεφάλου από τα μέσα. Σήμερα δε είναι ακόμα πιο εύκολο να γίνει αυτό. Αυτοί που έχουν τη δύναμη προώθησης του κάθε βλάκα ή/και ατάλαντου ξέρουν καλύτερα από τον καθένα ότι απευθύνονται σε ένα μουσικά ανίδεο κοινό, που το μόνο που καταλαβαίνει από ένα τραγούδι είναι ο πιασάρικος στίχος και ο ρυθμός. Απ'τα 8 δισεκατομμύρια κατοίκων αυτού του πλανήτη, τα 7,9 δισ. δεν ακούνε μουσική, ακούνε στίχο και ρυθμό. Είναι στη φύση του ανθρώπου, και για να αλλάξει αυτό χρειάζεται κάποια "εκπαίδευση" του ακροατή. Ποιος μπορεί να κάνει αυτή την εκπαίδευση στο κοινό? Οι ίδιοι που μάς πρήζουν τα μέζεα απ'το πρωί μέχρι το άλλο πρωί με τις διάφορες Swift. Η εκπαίδευση του κοινού όμως κοστίζει και είναι χρονοβόρα, οπότε φάτε στη μάπα Trap/Rap/Pop/Crap και Taylor Swift και όλα καλά.?