Σήμερα υπάρχουν αμέτρητες sample libraries (όπως και sound libraries για κάθε synth) οπότε σπάνια θα κάτσει κάποιος να δημιουργήσει τα δικά του samples (ή ήχους). Στις αρχές των '80s όμως αυτά δεν υπήρχαν, κάποιες λιγοστές sample libraries υπήρχαν μόνο από τις εταιρείες που έβγαζαν τα samplers, ενώ ο κάθε καλλιτέχνης έφτιαχνε τις δικές του libraries, όπως οι Jarre, Παπαθανασίου, Yello κ.α. Γι αυτό και τα έργα τους ήταν μοναδικά και σε αυτόν τον τομέα.
Στο Zoolook ιδιαίτερα έπεσε η δουλειά της αρκούδας, ο Jarre πήρε samples από ομιλίες και τραγούδια σε 25 διαφορετικές γλώσσες, ενώ πολλά από αυτά χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και ως κρουστοί ήχοι. Τα ρυθμικά μέρη είναι ένας συνδυασμός από πραγματικά ηλ. & ακ. κρουστά και κρουστούς ήχους φτιαγμένους από samples φωνητικών. Το άλμπουμ αυτό δεν θεωρείται τυχαία ορόσημο στο sampling.
Στις μέρες μας δυστυχώς το sampling χρησιμοποιείται από τους μουσικούς (και κυρίως από τους μη-μουσικούς) κυρίως για να πετσοκόβουν/καταστρέφουν παλιότερες δουλειές άλλων μουσικών, εξού και το αμέτρητο ηχητικό σκουπιδαριό που κυκλοφορεί και ταλαιπωρεί τα αυτιά μας.?