gkourmoul1

Δεν υπάρχει σωστή απάντηση. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Εάν τζαμάρεις μικρό λαμπατο, που κομπρεσάρει, εάν παίζεις μόνο με distortion, εάν είσαι η μοναδική κιθάρα και δε σε νοιάζει να πάρεις συγκεκριμένη συχνοτική θέση στο μιξ κλπ, τοτε δεν είναι απαραίτητα. Προσωπικά, δεν τα χρησιμοποιώ. Από την άλλη, εάν παίζεις με καθαρό ήχο, ή crunchy, σε μεγαλο ενισχυτή (που δεν κομπρεσάρει), χωρίς πολλά βρωμοπέταλα, μαζί με μπόλικα άλλα όργανα κλπ, τότε υπάρχει χώρος για τα πετάλια αυτα. Στην πράξη, κάποια στιγμή έρχεται η ώρα που ψάχνεις το κάτι παραπάνω, διότι κάτι σε χαλά στον ήχο σου. Tweakάρεις τα πάντα και βλέπεις ότι ο ήχος θελει το κάτι παραπάνω (λίγο παραπάνω μπασο, ή μεσαία, ή απλά να κοψεις τις πολύ χαμηλές συχνότητες για να μη μπερδεύεται με το μπασο). Βάζεις eq pedal και ξεκινας δοκιμές. Προσπαθείς να παίξεις ρυθμικά φάνκι, σου ξεφεύγει η πένα (βαράς με παραπάνω δύναμη) και ξεκουφαίνεσαι. Βάζεις κομπρεσσορα για να διατηρεί ίδια την ένταση, ασχέτως δύναμη. Εάν δεν νιώθεις ανάγκη για όλα αυτά και είσαι ευχαριστημενος με τον ήχο σου, το αφήνεις ως έχει.

Όταν ψαχνεις την λεπτομέρεια στον ήχο, και θες να μπουσταρεις ή να κόψεις συγκεκριμένες συχνότητες, τότε χρειάζεσαι ένα eq pedal. Συνήθως το βάζω μετά τα drive, και διαμορφώνω τον τελικό ήχο όπως τον θέλω, για να κόβει καλύτερα στο μιξ. Μαζί με αυτό, χρησιμοποιώ τόσο το eq section του ενισχυτή, όσο και eq plugin στο daw. Όταν τζαμαρω με φίλους, δεν χρησιμοποιώ eq pedal. Ο κομπρεσορας έχει πολλές χρήσεις. Εάν τον χρησιμοποιείς σωστά, και με ρεγουλα, σου φτιάχνει το καθαρό σήμα (βγαζει στην "επιφάνεια" όλες τις συχνότητες). Όσο πιο "στεγνα" και ακομπρεσαριστα τα καθαρά, τόσο πιο απαραιτητο πχ για να παίξεις ρυθμικα. Σου μπουσταρει το drive και στο κάνει πιο smooth και με sustain. Το βάζεις στο τέλος την αλυσίδας και σου "συγκρατεί" το level του ήχου σου, εάν πχ ηχογραφείς. Κάνει πολλές δουλειές και το χρησιμοποιώ παντού, εκτός των τζαμ με φίλους... Εκεί χρησιμοποιώ 1-2 drive, delay, και κοιτάζω να περάσω καλά...

Δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις απο το να προκαλείς?

Ρε φίλε, τι πήγες και έγραψες?? Το άκουσα σχεδόν με κομμένη την ανάσα. Η ερμηνεία σου είναι καθηλωτική. Ο,τι μουσική και να συνέθετες, βέβαια, δεν θα άλλαζε το αποτέλεσμα. Η ιδιαίτερη και μοντερνα αισθητική , σε συνδυασμό με το απόκοσμο των ήχων που διάλεξες, δημιουργούν και σουρεαλιστική ατμόσφαιρα.. Δεν έχω λόγια Πανο. Μοναδικό έργο!

Ηχαρα! Κρύσταλλο καθαρά και ωραία, παχιά, βρώμικα. Με το καλό να επιστρέψει στα χέρια σου.

Ο 1ος δάσκαλος μου ήταν του πανεπιστημίου. Ήξερε τα πάντα από θεωρία. Δεν είχε τρόπο να μου επικοινωνήσει το μήνυμα, ακόμα και για τα πολύ απλά. Και εγώ δεν είχα τρόπο να καταλάβω τι μου έλεγε. Πολλές φορές η επικοινωνία είναι και η ουσία. Καλύτερα να ξέρεις 5 πράγματα και να ξέρεις πως να τα μεταδώσεις, πάρα 25 και μην μπορείς να τα.μεταδωσεις. Παρόλα αυτά, μπορεί να δοκιμάσει να συζητησει με τον δάσκαλο, να επανεστιασουν στους στόχους τους, και να συνεχίσουν με διαφορετική βάση. Μακάρι να πετύχει.

Δηλαδή εάν δεν έχει δομημένη ύλη, θα τον βάλει ο Φοίνικας να την δομήσει και να αλλάξει όλες τις διδακτικές συνήθειες ο δάσκαλος? Καλή σαν σκέψη, άλλο το βλέπω πιο εύκολο το να αλλάξει δάσκαλο, με τον οποίο θα συμφωνήσει εξ' αρχής το σπουδαστικό προγραμμα. Ο χρόνος στα 40 είναι πολυτιμος για πειράματα. Ο δάσκαλος είναι άνθρωπος και οι άνθρωποι δεν αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη συνήθειες. Θες έναν δάσκαλο να σε μαθαίνει θεωρία και πράξη, παράλληλα. Να πιάνετε ένα κομμάτι, και να το αναλύεται αρμονικά, ρυθμικά, δομικά κλπ. Να καταλαβαίνεις στο 99% τις επιλογές του συνθέτη. Και μόλις τις καταλάβεις, πας στο επόμενο κομματι. Προχωρώντας, θα σου είναι όλο και ευκολότερο να κατανοείς τη θεωρία πίσω από κάθε κομμάτι. Είναι ο συντομότερος τρόπος να γινεις κιθαρίστας, διότι έτσι εστιάζεις στη θεωρία που είναι πιο κρισιμη, και την βλέπεις στην πράξη πως λειτουργεί. Αυτά για τα μαθήματα κιθάρας. Εάν θες, παράλληλα, να κάνεις και ταχυρυθμα μαθήματα μουσικής, με πεντάγραμμο κλπ, θα ήταν ωραία ιδέα, διότι έτσι, εκτός από καλός κιθαρίστας, θα γίνεις και καλος μουσικός. Τα παραπάνω είναι προσωπική μου άποψη, και πιθανόν να είναι και λανθασμένα. Απλά, τα λέω από ίδια εμπειρία, υπό παρόμοιες συνθήκες.

Δεν χρειάζεται να δώσεις αναλυτικό λογαριασμό και εξηγήσεις. Μπορείς απλά να πείς ότι θες να κάνεις ένα διάλλειμα από τα μαθήματα. Αν θες να δώσεις κάποια εξήγηση, μπορείς να πεις οτι πχ να πάρεις το χρόνο σου να κατανοήσεις καλύτερα τα όσα κανατε μεχρι τώρα. Την αλήθεια δλδ, αλλά με όμορφο τρόπο. Μήν έχεις τύψεις. Είναι απαραίτητο να αλλάζουμε δάσκαλο, μόλις νιώσουμε ότι δεν μπορεί να μας προσφέρει κάτι παραπάνω ο προηγούμενος.

Ακόμα να αποφασίσουμε ?

Γιατί να κράζουμε τον χαζο στίχο και να μη κράζουμε όταν οι στίχοι είναι πολύπλοκοι και απαιτούν ντοκτορά στη φιλοσοφία για να κατανοηθούν?

Κατάλαβα τι εννοείς, και σε "προκάλεσα" να ξεκινήσεις ένα νέο θέμα στην προβληματική κατηγορία, εάν μπορέσεις να την εντοπίσεις. Από τη στιγμή που η προβληματική κατηγορία έχει εξαφανιστεί ή έχει αντικατασταθεί με κάποια άλλη, τότε το πρόβλημα έχει λυθεί.

Προσπάθησε να την βρεις

To προβλημα λύθηκε διότι, απ' ότι κατάλαβα, πήγε σε άλλη κατηγορία το θέμα.

Η κατηγορία με τις ερωτήσεις τη θυμάμαι να ήταν πάντα προβληματική. Δεν είναι κάτι το οποίο έγινε τώρα αλλά προυπήρχε. Βέβαια, σπάνια ανοίγανε θέμα στην κατηγορία αυτή, γι'αυτό δεν το βλέπαμε συχνά μπροστά μας. Στις περισσότερες άλλες κατηγορίες, εαν να προσπαθήσεις να διαβάσεις ενα θέμα θα δουλεύουν όλα φυσιολογικά και θα βλέπεις το τελευταίο post.

Θυμάμαι μια συνέντευξη του vai να αναφέρει τον beck ως παράδειγμα ότι παρόλο που γνωρίζει ελάχιστα από θεωρία, έχει φτάσει εκεί που έχει φτάσει. Δεν ξέρω εάν όντως αληθεύει αλλά δεν θα μου έκανε και εντύπωση εάν ίσχυε.

Συμφωνώ με αυτό. Εάν η πράξη προηγείται έστω λιγο, η θεωρία γίνεται ευκολότερα κατανοητή και αποκτά περισσοτερο νόημα.

Μακάρι να είχα διδαχθεί θεωρία ως πιτσιρικάς. Όλα αυτά, άχρηστα και βαρετά τότε, θα ήταν τώρα πολύτιμη γνώση που θα με ανέβαζε πολλά σκαλιά παραπανω στο κομμάτι αυτό.

Ο αυτοσχεδιασμός είναι αρκετά πρακτικό κομμάτι. Εάν περιμένεις να μαθεις τη θεωρια για να ξέρεις ποιες νότες πρέπει να επιλέξεις σε έναν αυτοσχεδιασμό, και να τις παίξεις στην κιθαρα, αστα βραστα. Θα μπορείς εύκολα να αυτοσχεδιάσεις στο πεντάγραμμο, αλλά όχι πάνω στο όργανο. Χρειάζεται πολύ περισσότερη εκπαίδευση και χρονος για να επιλέξεις τη σωστή νοτα, βασιζόμενος στη θεωρια. Στην πράξη, το δακτύλο μπορει πάει αμέσως στην κατάλληλη νότα, πολλές φορές χωρίς να ξέρουμε ποια νότα είναι αυτή. Αυτή είναι η αίσθηση μου.

Οπωσδήποτε με παρτιτούρα, κι ας μη ξέρεις νότες. Να καταλάβεις τι γίνεται εκεί μέσα. Θα δεις στην πράξη ένα κομμάτι της θεωρίας. Έπειτα, το ίδιο κομμάτι να το δουλέψετε σε θεωρητική βάση. Τι κλίμακα είναι, ποια ακορντα χρησιμοποιούνται, πώς σχηματίζονται κλπ. Σε δεύτερο χρόνο, μπορείτε να δουλεψετε ένα σόλο σου πάνω στο κομμάτι. Με βάση την κλίμακα, ποιες είναι οι κατάλληλες νότες που πρέπει να χρησιμοποιείς. Και να εξασκεισαι σε αυτό, διότι χωρίς εξάσκηση και συνεχές παίξιμο, κιθάρα δε μαθαίνεις.

Νομίζω ότι θα βρεις πολύ πιο εύκολα τεχνικο και ανταλλακτικά για handwired, πάρα για κάποιον με πλακέτα. Εφόσον είσαι επαγγελματίας και στηρίζεται στα εργαλεία σου, τότε μάλλον μετράει.

Μπορείς να βρεις τον καλύτερο στίχο στα πιο ευτελή, μουσικά, κομμάτια. Και ανάποδα, μπορείς να βρεις τον χειρότερο στίχο σε αριστουργήματα. Μεγάλο παράδοξο, σαν να δίνει την αίσθηση πως οι στίχοι δεν παίζουν ρόλο στο ποσό επιτυχημένο μπορεί να γίνει ένα κομμάτι.

Προσωπικό στυλ = συνολο αντιγραμμενων στυλ/ικανότητα παιχτη ?

Είναι πολύ καλό να αντιγράφεις και να μιμεισαι. Απόκτας, μεταξύ άλλων, πολλές και καλές συνηθειες, οι οποίες διαμορφώνουν παικτικό χαρακτήρα. Παράλληλα, όμως, πρέπει να καταλαβαίνεις τι κάνεις και γιατί το κάνεις. Άρα, η βασική θεωρία είναι απαραιτητη.

Δεν έχω ποτέ διαβάσει στίχο σε κομμάτι ώστε να δω τι λέει, είτε το ακούω, είτε το τραγουδώ. Με συνεπαίρνει αποκλειστικά το μουσικο μερος, ο ρυθμος και η γενικότερη δυναμικη. Και φυσικά η φωνή του καλλιτέχνη.

Συνταγή Latimer