gkourmoul1

Σε μια ηχογράφηση, μια πχ στρατ των 100 ευρώ θα ακούγεται εξίσου καλά, με μία των 2000, αρκεί να φοράνε ίδιους μαγνήτες και να είναι σεταρισμένη σωστά.

Εάν σε ένδιαφέρει μόνο ο ήχος, ναι έχεις δίκιο. Εαν, βέβαια, βολεύεσαι με το μανίκι της squier και είσαι πρόθυμος να την πας και σε μαστορα για σεταπ (εργασίες σε τάστα και nut), ίσως και αναβάθμιση στα ηλεκτρικα, τότε θα έχεις μια καλη κιθάρα στην κατοχή σου.

Θα βόλευε, βέβαια, αλλά το κομμάτι ήταν ήδη έτοιμο και μου δώθηκε σαν backing track να τραγουδήσω πάνω. Ευχαριστούμε πολύ Απόστολε!

Είχες όρεξη και φαίνεται. Πολύ ωραία και φρέσκα παιξίματα, με φρέσκο ήχο. Παραγωγή άψογη. Να κάνεις κι άλλα τέτοια φρέσκα κομμάτια!

Περιμένω με ανυπομονησία την κατάθεση ψυχής του jazzjoker....

Ποια αγόρασες?

Κάθε μαγνήτης έχει συγκεκριμένο σχήμα και διάταξη, και αποτελείται από συγκριμένα υλικά και εξαρτήματα. Καθένα από αυτά διαφοροποιεί τον ήχο. Παίζει πχ σημασία τι τύπο μαγνητικής μπαρας (alnico2,3,4,5, ceramic κλπ) και τι μέγεθος έχει η μπαρα αυτή. Μπορεί να μην έχει καν μπάρα και να υπάρχουν μαγνητικοί έξι πόλοι που κάνουν την ίδια δουλειά. Μπορεί να έχει λιγότερες, ή περισσότερες στροφές το σύρμα, μπορεί να ειναι λεπτό ή πιο παχύ το σύρμα. Μπορεί να έχει καπάκι ή όχι, να έχει μέσα κερί ή οχι. Όλα αυτα αλλάζουν πολλές διαστάσεις του ήχου, όπως ένταση, ποσο εύκολα σπάει, κομπρεσιον, eq κλπ. Θα μπει στην κιθάρα ο μαγνήτης, και ανάλογα με τη ρύθμιση που θα του γίνει (ύψος, κλίση, σήκωμα πόλων), ο ήχος αλλάζει. Μικρές διαφοροποιήσεις να υπάρχουν στα ποτενσιόμετρα και στα εξαρτήματα που τα περιβάλλουν, ο ήχος διαφοροποιείται. Είναι σαν να ψάχνεις για έναν καλο ενισχυτή ή ένα καλό πετάλι. Έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν το ήχο, σε σχέση με άλλα αντίστοιχα προϊόντα. Θέλει πολύ ψάξιμο και δοκιμές για να κατασταλλάξεις κάπου, και να είναι σίγουρη η επιλογή.

Εβαλα τους texas που είχα στο συρταρι στην σκοτεινή S7. Ακούγεται μπασατη και πολύ ισορροπημένη. Αψογος ήχος στρατ. s7 texas.mp3

Έχω παρατηρησει (δεν γνωρίζω αν όντως ισχύει) ότι η κιθάρα της οποίας το σώμα πάλλεται πολύ έχει σκοτεινό και μπασατο ήχο, ενώ η κιθάρα η οποία δεν παλλεται έχει αρκετά bright ήχο. Με δεδομένο αυτό χρειάζεται προσεκτική επιλογή μαγνητών για κάθε περίπτωση κιθάρας. Δεν ταιριάζουν όλοι οι μαγνήτες με όλες τις κιθάρες. Η κιθάρα της οποίας το σώμα πάλλεται θέλει έναν bright μαγνήτη ενώ η κιθάρα της οποίας το σώμα δεν πάλλεται θέλει έναν πιο σκοτεινό και μπασατο μαγνήτη. Έχω δοκιμάσει texas special σε μία στρατοκαστερ που πάλλεται και ήταν πάρα πολύ τσιριχτος και ενοχλητικός ο ήχος. Οι ίδιοι μαγνήτες μπήκαν σε άλλη κιθάρα που παλεται κι αμέσως ήρθε το ΕQ στα ίσα του. Το έχω παρατηρήσει και με άλλες κιθάρες και συνδυασμους με μαγνήτες. Ίσως είναι θέμα γούστου τελικά το αν είναι καλύτερο για τον κιθαρίστα εάν πάλλεται το όργανο του ή όχι. Ίσως προτιμάει μία bright κιθάρα after all...

Εγώ το ανάποδο. Πριν λίγες μέρες χάιδευα, πάλι, την σέκτερ. Τις ibanez δεν τις εχω κάν δει απο κοντά. Του άντυ πολύ θα ήθελα να τη δοκιμάσω, είναι η αλήθεια. Εάν είχα 1500 ευρώ και ήθελα να παρω μια απο τις τρεις, θα έπαιρνα του Andy. Αν και η πρωτη μου επιλογή ηταν η σεκτερ, έχω στην κατοχή μου την sire S7, που είναι πολύ κοντά στην nick johnston (σαν να είναι από το ίδιο εργοστάσιο). Άρα θα ήθελα κάτι διαφορετικό, κυρίως ηχητικά.

Παραθέτω κάποιες σκέψεις μου Η τιμή επηρεάζει. Όχι πάντα, αλλά όταν συγκρίνεις μια στρατ των 400 με μια των 1400, τότε οι διαφορές στο μανίκι είναι αισθητές. Καλύτερη ταστοδουλειά, καλύτερη ποιότητα ταστων, ορθότερη επιλογή τύπου τάστων, καλύτερο φινίρισμα λαιμού, καλύτερη ποιότητα ξύλου άρα και καλύτερο ζύγισμα στο χέρι, καλύτερο κομμένο nut κλπ είναι οι διαφορές που κρίνουν πόσο καλά μπορεί να σεταριστεί και πόσο ευχάριστη αίσθηση έχει στο χέρι. Για να μην αναφέρω για διαφορες στη γέφυρα, τα βαγονάκια, τα χειριστήρια, το βάρος κλπ. Η τιμή έχει να κάνει με όλα τα παραπάνω, αλλα αυτό είναι κάτι που το συναντάμε μεταξύ μοντέλων της ίδιας εταιρίας, πχ squier vs fender, epiphone vs gibson, prs se vs ce, gretsch indonesia vs usa κλπ. Από την άλλη, συχνά συναντάμε πχ μια schecter των 700 ευρώ να εχει καλύτερη πχ ταστοδουλειά σε σχέση με μια fender των 1400 ή μια gretsch των 500 να έχει καλύτερη ταστοδουλειά από μια gibson των 1000. Αλλά δεν θεωρώ ότι είναι ο κανονας. Βέβαια, είναι και το θέμα γούστου. Κάποιος μπορεί να προτιμάει τα λεπτoκαμωμένα narrow tall ταστα μιας classic vibe, και να μην αντέχει τα μεγαλόσωμα narrow tall ταστα μιας MIM deluxe. Και με ένα καλό σετάπ, να προτιμά το playability της φτηνη squier. Στις περιπτώσεις αυτές, η τιμή δεν παίζει σημασία. Σημαντικό, αλλά το τελευταιο που κοιτάζω, σε σχέση με τα αλλα δυο. Είναι κάτι το οποίο εκτιμω αφάνταστα σε μια κιθάρα. Όταν παίζω, και όλο το όργανο πάλλεται, μου δίδεται η εντύπωση ότι "ολο" το όργανο συμμετέχει στην παραγωγή ήχου, άρα και ότι το όργανο είναι πιο προσεκτικά φτιαγμένο, από καλύτερα υλικά. Απο την άλλη, όργανο που έχω στα χέρια μου και είναι "αναίσθητο" σα κούτσουρο, και το μόνο που πάλλεται είναι οι χορδές, νιώθω σαν να παίζω με ένα plugin ενώ θα ήθελα να παίζω με έναν ενισχυτή. Και αυτό είναι κάτι που συναντάται σε πιο ακριβά όργανα.

Ηχητικά είναι πολύ διαφορετικές. Ποια από τις τρεις σε εκφράζει περισσότερο?

Κάνε ρε. Ξεκινα να γράφεις τις σκέψεις για αυτή. Πάρε τη κομματι κομμάτι, και κάτι ωραίο θα βγει. Αλλιώς στειλε τη μου να την τσεκαρω (την κιθάρα, όχι την γυναίκα!), και στην ξαναστελνω την επομένη! ?

Γιατί παίζεις τόσο ψηλά με το δεξί? Η πένα είναι πάνω απο τον neck μαγνήτη. Δεν έχεις τον καλύτερο έλεγχο στην περιοχή αυτή.

Αναφέρθηκε πριν οτι δεν μπορεί να έχεις διαρκεια σε αυτά που παίζει στο βιντεο, διότι σφίγγεσαι πολύ. Και 5 λεπτά που αντέχεις, είναι πολλά. Το αριστερό, όπως και το δεξί, πρέπει να είναι χαλαρά. Να πιέζουν τη χορδή, χωρίς υπερβολές. Θα έλεγα μια μέτρια προς χαλαρή πίεση. Παρατήρησε κανα βίντεο του Σπυρου Δέλτα. Το αριστερό χαϊδεύει τις χορδές, ακόμα και σε απαιτητικά παιξίματα. Χρειάζεται δουλειά για να γίνει αυτό. Η κιθάρα, και συγκεκριμένα το μανίκι και η ταστιέρα, επηρρεάζει όλο αυτό, αλλά όχι στον βαθμό που νομίζεις. Θα έλεγα ένα 5%. Καλό είναι να έχουμε σχήμα μανικιού που να ταιριάζει στο χέρι μας, και τάστα που να βολεύουν τα δακτυλά μας. Θα έβαζα άλλο ένα 15% στο σετάρισμα της κιθάρας. Ιδανικό relief και action μπορουν να κάνουν μια κιθάρα των 100 ευρω να έχει τέλεια αίσθηση και να σε διευκολύνει στο μαλακό πάτημα των χορδών. Και οι πιο λεπτές χορδές, επίσης βοηθούν. Την πιο πολλη δυο δουλειά την έχει το χέρι...

Συμφωνώ. Είναι διαφορετικός τρόπος παιξίματος. Πρέπει να προσέχεις συγκεκριμένα πράγματα με distortion (μιουτάρισμα χορδών κλπ), όπως πρέπει να προσέξεις διαφορετικά πράγματα στον καθαρό ήχο. Όποιος μπορεί να παίξει με τον έναν τρόπο, δεν σημαίνει ότι μπορεί να παίξει και με τον άλλον, κυρίως δημιουργικά. Τεχνικά, (picking technics, αριστερό χέρι κλπ) δεν βλέπω μεγάλες διαφορές. Όποιος μπορεί να παίξει με την πενα σε καθαρό ήχο, θα μπορεί να παίξει και σε βρώμικο. Φαντάζεσαι όμως το παίξιμο που έκανε ο OP να το έκανε σε έναν καθαρό λαμπάτο με ένταση στο 2? Δεν θα άντεχε να ακούει το εαυτό του, και η αιτία θα ήταν το ανεξέλεκτο, βαρύ δεξί χέρι. Το να παίξει τα ίδια με ένα ελαφρύ overdrive, που ακούει στην πενα, θα ήταν ιδανικό, ώστε να καταλάβει μόνος του προς τα που θα πρέπει να κινηθεί. Είναι απαραίτητο να υπάρχει μια σωστή ροή στο παίξιμο, μια σταθερή δυναμική, στην οποία το compression δεν είναι φίλος μας. Τα υπόλοιπα θα έρθουν.

Να προσθεσω άλλον εναν σημαντικό λόγο που δεν πρεπει να μελετάμε με υψηλό gain, ή γενικότερα με ήχο που έχει πολύ κομπρεσιον (θα μπορούσε να είναι και "καθαρός" ήχος, με πολύ κομπρεσάρισμα). Αποκτά ο παίχτης έλεγχο στο δεξί χέρι, διότι η παραμικρή παρέκλιση, πχ χτυπάμε δυνατά μια χορδή, μεταφράζεται σε κακό ήχο. Με ακομπρεσάριστο ήχο, υπάρχει η αναγκαιότητα του ελεγχου στο δεξί. Με τον κομπρεσαρισμένο ήχο που συναντάμε και στα πιο πολλά plugins, δυστυχώς είναι δύσκολο να αντιληφθούμε το πόσο σημαντικό είναι ο έλεγχος της δύναμης, καθως δεν "ακουνε" στην πένα.

Νομίζω ότι η τεχνική είναι δεν πρέπει να είναι option ούτε σε αυτή την περίπτωση. Η σωστή τεχνική θα βοηθήσει κάποιον να βγάλει τον βέλτιστο ήχο από το όργανο του, ακόμα και σε αργές ταχύτητες. Έπειτα, επειδή οι στόχοι μπορούν να αλλάξουν κάποια στιγμή στο μέλλον, η σωστή τεχνική είναι απαραίτητο να προϋπάρχει έτσι ώστε εάν κάποιος αποφασίσει να γίνει βιρτουόζος στα "γεράματα" να μπορεί να το πράξει. Με λάθος τεχνική μοιάζει δύσκολο να συμβεί αυτό. Bill, oι τεχνικές θέλουν τι ανάλογες ασκήσεις, προφανώς. Και η τεχνική του OP θέλει πολλη δουλειά, καθώς έχει ανοίξει πολλά μέτωπα. Συμφωνώ μαζί σου.

Και εγώ ηθελα να το σχολιάσω αυτό. Δεν λειτουργούμε όλοι το ίδιο, ούτε έχουμε ίδιους στόχους ολοι οι κιθαρίστες. Κάποιοι προσπαθούν να ακουστούν οσο καλύτερα περπατώντας, χωρίς να τους ενδιαφέρουν η ταχύτητα και οι φανταζί τεχνικές. Κάποιοι έχουν στόχο να το τερματίσουν το πράγμα. Και έχουμε και όλα τα ενδιάμεσα. Διαφοροποίηση, επίσης, υπάρχει στον τρόπο που επιλέγουμε να προσεγγίσουμε τον στόχο μας. Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει η ταχύτητα. Δεν έχω χρησιμοποιήσει μετρονόμο τελευταία 30 χρόνια, ούτε έχω κάνει καποια άσκηση στην ηλεκτρική ποτέ. Με ενδιαφέρει να ακούγομαι ωραία σε κάθε νότα. Εάν έρθει και κάποιο γρήγορο πέρασμα, δεν θα πω όχι. Αυτό που κάνω δεν είναι λάθος, ΑΡΚΕΙ να το κάνω με σωστή τεχνική για να μην τραυματιστώ και για να μπορώ να κάνω όση περισσότερη οικονομία γίνεται. Είναι επιλογή μου ο στόχος και η προσέγγιση. Η τεχνική δεν πρέπει να είναι θέμα επιλογής. Όλοι οι στόχοι και οι διαφορετικες προσεγγίσεις είναι σωστές (είναι υποκειμενικο). Η τεχνική είναι must για όλους (είναι αντικειμενικό). Άρα, δεν βλέπω να εχει ουσιαστική αξία να προτείνουμε επαναπροσδιορισμο στόχων, και τρόπου προσέγγισης για την επίτευξή των. Ο κάθε παίχτης ξέρει τι θελει, και πως το θέλει. Είμαι κατά στο να αλλάξουμε τον παίχτη και όχι τον δάσκαλο, στο θέμα στοχων και προσέγγισης των μαθημάτων (σε διπλανό θέμα το αναλύσαμε). Εφόσον ο Χ παίχτης θελει κατι συγκεκριμένο, να κόψει το κεφάλι του ο δασκαλος να του το δείξει με τον τρόπο που ο μαθητής θελει, και στον ρυθμο που ο μαθητής θελει. Απλά, να του το δείξει σωστά. Αλλιώς, θα βαρεθεί και θα σταματήσει να είναι παραγωγικός. Και δεν μιλάω για καποιον που ξεκινα από το μηδέν, αλλά καποιον προχωρημενο (όπως ο ΟΡ), όπου απλά θέλει να φτιάξει την τεχνική του και να προχωρήσει με βάση τους προσωπικούς του στόχους. Εαν έβρισκα ένανα δάσκαλο να συνεχίσω από εκεί που είμαι (πολύ θα το ήθελα, αλλά δεν έχει κοντά μου κάποιον), δεν θα δεχομουν να μου δείξει εκείνος ο,τι θέλει, και με τον τρόπο που θελει. Θα πήγαινα για συγκριμένα πράγματα. Νομίζω οτι αυτό απασχολεί τον OP. (τη γνώμη μου λεω, μη βαράτε)

Είναι ξεκάθαρο πως ο ΟΡ έχει την θέληση και την ικανότητα γίνει σπουδαίος σπριντερ, και συντομα. Το βίντεο αυτό μου δειχνει. Αλλά, χρειάζεται σωστή καθοδήγηση και εκπαίδευση. Έστω λίγα μαθήματα, ώστε να τον βάλει ο δάσκαλος στον σωστό δρόμο, όσον αφορά την τεχνική. Εξάλλου, δεν θα μπορεσει να κάνει και πολλά περισσότερα με την υπάρχουσα τεχνικη, διότι καταβάλλει τεράστια προσπάθεια μυοσκελετικά. Με βοήθεια, θα ανέβει επίπεδα με λιγότερο κόπο. Απο 'κει και μετα, είναι στο δικό του χέρι να τον τερματίσει τον μετρονομο.

Μπιλ, όσα λες είναι σωστά και ακριβή. Αυτά που λες δεν φαίνονται ασκημα, σε καμία περίπτωση. Ασκημο θα ήταν να λέγαμε "φίλε παίζεις σούπερ" και μη σχολιαζαμε παρακάτω. Άλλωστε, και ο ΟΡ συμβουλές ζητά...

Δεν ξέρω ποια τεχνική είναι το sweep picking. Αυτό που παρατήρησα στο βίντεο είναι ότι όντως έχεις πολύ σφιγμένο δεξί. Καταβάλεις τεράστια προσπάθεια πχ στο σημείο που παίζεις γρηγορα με την πένα πάνω κατω, με το χέρι να κάνει μεγάλη διαδρομή, τη στιγμή που θα μπορούσες να το κάνεις κουνοντας ελαφριά τον καρπό σου. Να κάνεις δλδ μικρή κίνηση στο χέρι. Να μη απομακρύνεται η πένα απο την χορδη, τόσο στην πάνω όσο και στην κάτω κίνηση. Να μοιαζει σαν να είναι το χέρι ακίνητο. Ελπίζω να καταλάβεις τι λέω. Παιζεις πολυ καλά. Συνέχισε να δουλεύεις. Γι'αυτό μιλώ. Ο μετρονόμος είναι φίλος σου. Αργά στην αρχη, και θα ανεβάζεις ρυθμό σταδιακά. Σίγουρη μέθοδος.

Πολύ καλό το σόλο. Όντως δεν είχες χρόνο να κάνεις τίποτα παραπάνω. Ηχαρα, και ας έπαιξες με plugin. Καλή επιτυχία σου εύχομαι.

Ανέβασε το σόλο να το ακούσουμε αν θες

Φαντάζεσαι τι γκρίνια/μουρμούρα θα έτρωγε στο σπίτι ο Τζον? Διαπεραστική φωνή η ονο. Και νεκρό ξυπνά και τον εκνευρίζει, εάν θέλει...