gkourmoul1

Οι πιο πολλοί γράψαμε για ηλεκτρικές κιθάρες, αλλά και για συνθ να μου γραψει κάποιος δεν θα έχω πρόβλημα. Η ουσία της απάντησης, και το σκεπτικό είναι το ίδιο.

Πολύ εύστοχο αυτό που λες. Όντως, η sg είναι ένα μείγμα από όλα αυτά τα μοντέλα, κάτι που της προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα στο σχεδιασμό και στον ήχο. Παρολ' αυτά, ούτε και εγώ έχω δέσει μαζί της, (το ίδιο ισχύει και με την prs) διότι δεν έχει τον χαρακτήρα που έχει μια lp, μια στρατ, μια τελε. Ίσως χρειαστεί καμία 5ετια, ακομα, συνύπαρξης...?

Από τα πρώτα δευτερόλεπτα ξέρω εάν μια κιθάρα μου αρέσει ή όχι, αρκετά για να την αγοράσω. Χρειάζεται, βέβαια, να ασχοληθώ αρκετά μαζί της, να τη σεταρω, να γράψω λίγα χιλιόμετρα πάνω της, να τη δοκιμάσω με διάφορα σετάπ, να δω πως ακούγεται και στο μιξ. Τότε, μόνο, μπορώ να έχω μια πιο ασφαλή άποψη για το εάν και πόσο μου αρέσει συνολικά (σαν αίσθηση στο χέρι, playbilty, και ήχος). Ενδεχομένως λίγες ημέρες/βδομάδες να είναι αρκετές για να βγάλω τελικό πόρισμα. Για να προχωρήσουμε λίγο τη συζήτηση, θίγω το θέμα και σε μια άλλη διάσταση του. Παίζω 7 χρόνια ηλεκτρική. Τα πρώτα 2 αγόραζα διάφορα μοντέλα, ώστε να δω τι μου κάθεται καλύτερα στο χέρι. Κατέληξα να με βολεύει η απλότητα και η ευθύτητα των telecaster (εχω απ'. Τελευταίους μήνες παίζω κυρίως με στρατ, μιας και άρχισα να προτιμώ την SSS διάταξη, και το τρέμολο. Στις πρόβες μόνο strat παίρνω, πλέον. Μου πήρε 5-6 χρόνια να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι μου αρέσουν εξίσου και οι στρατ. Οκ, μου αρέσουν και οι LP, αλλά δεν τις προτιμώ, ηχητικα, για τις πρόβες και τις παραγωγες. Οι στρατ μου αρέσουν, πλέον, συνολικά, και πέρασαν χρόνια για να το συνειδητοποιήσω. Εκτίμησα περισσοτερο τις δυνατότητές τους, ή άλλαξαν λίγο τα γούστα μου, ή συνέβησαν και τα δύο ταυτόχρονα. Εσάς πόσο χρόνο σας πήρε για να καταλήξετε στο τι είδους κιθάρας προτιμάτε?

150 ευρώ για κιθάρα με κολλητό μπρατσο και body-through χορδές? Πλάκα με κανεις?? Εάν έχει αξιοπρεπη ταστοδουλειά, μιλάμε ότι τους κλέβεις....

Πάρε και τη δικιά μου, έτσι να σε επηρεάσω λίγο...

Αγοράζετε μια κιθάρα. Οκ, πρώτα την έχετε δοκιμάσει και σας βολεύει. Χρειάζεται, όμως, κάποιος χρόνος να περάσετε μαζί ώστε να αποφασίσετε εάν τελικά τη γουστάρετε ή οχι. Εάν θα είναι η επίσημη αγαπημένη σας, ή εάν τελικά κάποιες λεπτομέρειες δεν σας αφήνουν να την αγαπήσετε όσο θα θέλατε.

+11

Δικιο έχεις. Σκεφτόμουν να βγάλω τα ουυυυ, αλλά ήταν πολύ αδειο μετά. Θα έπρεπε να βγάλω τα backing vocals. Θα το κάνω τώρα. Ευχαριστώ Άλεξ!

Αξιόλογη η Vintage. Πάρε τη, και σε 2ο χρόνο παίρνεις και την FV.

Εαν ήμουν στην θεση σου, θα εξέταζα τον λόγο που θέλω να παρω την κιθάρα. Θα ήθελα την sg για να εχω την άνεση που προσφέρει, το ανεπανάληπτο Playbility, και τον χαρακτηριστικό ήχο. Μια κιθάρα που τα κάνει όλα, με τον πιο εύκολο τρόπο. Θα έπαιρνα flying V εάν είχα έρωτα με την κιθάρα, ή με κάποιον καλλιτέχνη που παίζει με τέτοια (πχ albert king). Θα έπερνα τέτοια για την έντονη προσωπικότητά της και το πόσο αυτό κόβει στο φακό...

Θα έπαιρνα μια jazzmaster

Ήταν σε χαμηλή ενταση η tv...

Μόλις ολοκλήρωσα την θέαση μιας ταινίας (covenant), η οποία είχε ένα κομμάτι στους τίτλους τελους, με το οποίο έφαγα σκάλωμα. Το soundhound δεν το αναγνωριζε και μου πήρε λίγη ώρα να το βρω.

Πολύ καλή η μουσική (μου άρεσαν ιδιαίτερα τα ριφ). Και τα φωνητικά δένουν μια χαρά. Το μονο που θα "βελτίωνα" θα ήταν κάποιες λεπτομέρειες στα εφέ. Για παράδειγμα, θα έβαζα λίγο delay στη φωνή για να μην είναι τοσο στεγνή. Οι ρυθμικές κιθάρες με τα "βαθιά" power chords είναι πολύ wet, σε σχέση με τις υπόλοιπες κιθάρες. Ίσως έβαζα και στις υπολοιπες λίγο παραπάνω delay (σε οσες παίζουν μελωδια και θεματα), και φυσικά θα είχα παντού την ίδια ρύθμιση στο βάθος. Συγχαρητήρια!

Εάν είχαμε και καμιά γυναικεία παρουσία στο φόρουμ, σίγουρα θα της το πρότεινα. Λες να βάζαμε στο παιχνίδι την ΑΙ του ΑLI? Χρονια πολλά και ευχαριστώ!

Τα ελληνικά μαγαζιά δεν εχουν τη δυνατότητα να έχουν στην έκθεση καθένα από τα προϊόντα που έχουν σφραγισμένα στην αποθήκη, μονο και μονο για demostration. Εάν μιλούσαμε για έναν entry level ενισχυτή, ή κάποια entry level κιθάρα, που φεύγουν σα ζεστό ψωμί, το καταλαβαίνω. Αλλά για κάτι τόσο εξειδικευμένο, που πιθανόν να υπάρχει ένα μοναδικό κομμάτι στο μαγαζί, δεν μπορεί να ρισκάρει να το ξεσφραγίσει, πόσο μάλλον να το βάλει στον παγκο για το κοινό. Πρόκειται για μαγαζιά που δουλεύουν και με e-shop, στις πιο πολλές περιπτώσεις, και το να στείλεις ενα προιόν ξεσφραγισμένο, δεν είναι καλό για το όνομα και την ποιότητά σου. Ο καταστηματάρχης γνωρίζει ότι θα χάσει μια μερίδα πελατών, που θελουν να δοκιμάζουν πριν αγοράσουν, αλλά αυτή είναι η πολιτική του, και καλά κάνει που τη στηρίζει. Το αδικαιολόγητο είναι που έσυρε μέχρι εκεί τον Νέκκωνα, και καλά για να το δοκιμάσει, και στο τελος έφυγε με άδεια χέρια. Δεν υπάρχει εξήγηση για την συμπεριφορά αυτή. Φάουλ κανονικό.

Εκπληκτικό χιτάκι. Η κιθάρα και η σούπερ φωνή, με την όμορφη μελωδική γραμμή,.το κάνουν ξεχωριστό. Συγχαρητήρια!

Σας ευχαριστούμε πολύ για την ακρόαση και τα θετικά σχόλια! Χαίρομαι που ακούγεται δίχως να προβληματίζει (κάτι παραπάνω δεν θα μπορούσα να κάνω στο παρόν μιξ), διότι όντως ψιλοζορίστηκα. Όχι στην μιξη (που ήταν η στάνταρ μίξη, με τους στάνταρ κανόνες που ακολουθώ), αλλά στην επιλογή των ήχων, για να ταιριάζουν μεταξύ τους. Και ακόμα περισσότερο ζορίστηκα στο πως να καταφέρω να δώσω λίγο δυναμική, λόγω του πολύ "φλατ" μπάσου και τυμπάνων. Πολλά κανάλια, και πολλοί ήχοι και εφέ. Θα μπορούσα κάλιστα να αφαιρέσω το 1/3 από αυτά... Χάος...

Θα ήταν ωραια να ήταν τα πράγματα όπως θα ήθελες, αλλά: Γιατί ένα μικρό ελληνικό κατάστημα να διαθέτει ένα είδος εκτός συσκευασίας για επίδειξη? Θα χάσει την αξία του εάν δεν είναι συσκευασμένο. Δεν πουλάει τόσα πολλά κομμάτια, ώστε να χρειάζεται να έχει ένα στη βιτρίνα ανοικτό, προς δοκιμή. Δεν το συμφέρει. Θα το αγόραζες εάν δεν ήταν συσκευασμένο με ευκολία?

Εκπληκτική δουλειά. Η φωνή του Πάνου απογειώνει τα πάντα. Συγχαρητήρια κύριοι!

Πλέον το όργανο είναι ολοκληρωμένο. Μεγάλη υπόθεση η σωστή αίσθηση των δυναμικών στους διπλούς μαγνήτες. Δεν είναι κάτι που το βρίσκεις εύκολα. (Οι μοναδικοί μαγνήτες που έχω και έχουν αίσθηση μονού (με τον ήχο να θυμίζει lace sensors), είναι οι Gibson Τ-type (αντιγραφή των τότε t-top). Ακούνε σαν στρατ στην πένα. Όλοι οι υπόλοιποι, επώνυμοι και μη, είναι κλασικοί paf σαν αίσθηση, πολύ διαφορετικοί απο έναν μονό, σαν αίσθηση.) Μεγειές!

Έκανα κάποιες δοκιμές με κιθάρα σκέτη. Άρχισε να μου πηγαίνει καλά ηχητικά. Μετά δοκίμασα να παίξω πάνω σε μια λούπα με τύμπανα. Είδα ότι δεν τίθεται θέμα συγχρονισμού, και ότι έχω όλον τον έλεγχο που θελω στα χέρια μου. Εν τέλει, προχώρησα στο να βάλω και ρυθμικό παίξιμο. Έβαλα αυτόν τον ρυθμο, τον πολλαπλασίασα, και έπαιξα πάνω ο,τι μου κατέβηκε. Έπαιζα λίγες νοτες, και με το δεξί χέρι γύριζα το m/sec για εφέ. Στη συνέχεια άφησα την κιθάρα στο σταντ, χτύπαγα το σώμα της (όλες οι χορδές πάλονταν), και μαγείρευα τον ήχο στο delay και με τα δυο χέρια. Έκοψα χαμηλές συχνότητες, έβαλα μπάσο και έτοιμο και αυτό το τεστ. Μου άρεσε και εμένα τοσο, που είπα να το ανεβάσω... Σίγουρα αυτός ο "θόρυβος" έχει θέση σε πολλά από τα κομμάτια που φτιάχνω. Τον έψαχνα τόσο καιρό στα vst synth με τα πλήκτρα, τώρα μπορώ και φτιάχνω μια εκδοχή του, αναλογικά.

Σήμερα με έχει πιάσει φαγούρα και ξεγαργαλίζω συνέχεια τα delay, με δημιουργικό τρόπο. Έκανα ένα γρήγορο κλιπάκι, με ένα ακόρντο, όπου παίζω μια ρυθμική κιθάρα και στην μεση έχω μια lead κιθάρα. Παίζοντας την τελευταία, ταυτόχρονα πειράζω τα knobs από αναλογικό delay, με σκοπό να δημιουργώ ήχους και ατμόσφαιρα, πέρα από τις λίγες νοτες που παίζω. Δεν το έχω ξανακάνει και μου αρέσει το -πρώιμο- αποτέλεσμα. Είναι κάτι που θα βάζω σιγά σιγά μεσα στα κομμάτια μου (μέχρι να μου περάσει...). timetest4track.mp3