gkourmoul1

Ψαχνω και εγω ενισχυτη και εχω ψαξει τις πιο πολλες λυσεις εως 500 ευρω. Ψαχνω κατι με αρκετο headroom ωστε να μπορω να παιζω funky και reggae σε υψηλες εντασεις. Ο tweeker ειναι απο τις πιο αξιολογες. Δεν εχει headroom για να χρησιμοποιηθει ως πλατφορμα (που το θελω), αλλα εχει σουπερ mid gain ηχο, ειδικα στην θεση ac εαν θυμαμαι καλα. Ενα od πεταλι μπροστα (εαν χρειαστει) και εχει πληρη γκαμα ηχων. Για σπιτι και στουντιο ειναι σουπερ. Για live ολο το tweeking ειναι ψιλοαχρηστο καθως τιποτα δεν ειναι footswitchable. Ειναι και απο τους πιο μαζεμενους σε διαστασεις. Και παραδοξως, τελευταιο φορα που τσεκαρα, ηταν φτηνοτερο το combo, απ' οτι το κεφαλι (στο thomman). Ο 40αρης θα εχει αρκετο headroom.

Κοιτα, ενω ξεκαθαρα το t55 ειναι κλωνος του vox nightrain 50, η σειρα V εχει πιο οριτζιναλ ηχο. Κατι μεταξυ vox και fender. Απλα λογω τελικων λαμπων ο 55 ειναι λιγο πιο κοντα σε fender. Με τα 55 στο σπιτι μπορεις να παιξεις, κυριως στο καθαρο καναλι, αλλα δεν θα εχεις τον ηχο που πρεπει. Με ενα attenuator θα ειναι καλυτερα τα πραγματα. O dsl20 λεω οτι ειναι για αλλη δουλεια διοτι, ενω οι bugera εχουν κρυσταλο καθαρο καναλι και ειναι συνηθως πλατφορμες πεταλιων, ο marshall δεν εχει κρυσταλο καθαρο καναλι και δεν χρειαζεται παρα ενα δυο πεταλια για να εχεις πληρη γκαμα ηχων. Εχει τον δικο του ξεχωριστο ηχο. Και δεν ειναι τοσο δυνατος οσο ο v22. Με telecaster σπαει καπου τη μεση. Με τερμα gain εχει crunchy ηχο. Δες εδω στο 9.30 Υποψη οτι δεν εχω δοκιμασεις κανεναν τους. Ειναι απ' οσα (πολλα) εχω διαβασει γι'αυτους. Εχω, βεβαια, αναμεσα σε αλλους dsl5cr και bugera t5 σπιτι.

Ο v55 ειναι ο μονος στα λεφτα αυτα, οπου δεν "σπαει" οσο και να το ψηλωσεις. Ο v22 εχει σπαει πιο νωρις. Στην ουσια ειναι οι ιδιοι ενισχυτες με διαφορα καποια μερη εσωτερικα, συν τις τελικες λαμπες, οπου ανεβαζουν την ιπποδυναμη. Δεν προκειται για εντελως διαφορετικους ενισχυτες. Εξ' ου και η μικρη διαφορα τιμης.Εχουν μια μικρη διαφορα στον τονο, που οφειλεται στις διαφορετικες τελικες λαμπες. Το clean καναλι του dsl20 σπαει καπως οταν τερματιζει, αναλογα και με τη κιθαρα. Αλλα δεν εχει τα κρυσταλλινα καθαρα των bugera. Ειναι για αλλη δουλεια. Τωρα, εαν τα 20 watt φτανουν για λαιβ, οι πιο πολλοι θα πουν ναι. Προσωπικα, θα ηθελα να εχω pristine clean ηχο και σε αρκετα μεγαλες εντασεις. Τα 20 watt δεν θα μου αρκουσαν, ειδικα σε εξωτερικο χωρο και ειδικα εαν ηθελα να χρησιμοποιω τον ενισχυτη σαν μονιτορ. Ειναι υποκειμενικο το θεμα. Αλλοι αρκουνται και με 10 watt.

Καλη χρονια να εχουμε!! Δημιουργικη και με υγεια!

Η ηλεκτρικη ειναι εντελως διαφορετικο οργανο απ' οτι κλασικη. Διαφορετικος τροπος παιξιματος, διαφορετικοι ηχοι κλπ. Μερα και νυχτα. Αλλα, Δεν πιστευω οτι γινεται να μαθεις λαθος ηλεκτρικη. Καθε γνωση που αποκτας παιζοντας, ακομα και μονος σου, ερχεται και προσθετεται μαζι με τις επομενες. Δεν θα αντικατασταθει με καποια αλλη αργοτερα. Το οργανο αυτο σου διδει την ελευθερια να κανεις οτι θες προκειμενου να βγει ο ηχος που θες. Δεν υπαρχει σωστο και λαθος. Υπαρχει μονο το βγαινει ή δεν βγαινει ηχος. Το πολυ πολυ να καθυστερησεις να μπεις στην κλασικη φιλοσοφια του ηχου και των τεχνικων. Και θα γλιτωσεις απιστευτο χρονο εαν πας σε δασκαλο. Απο εκει περα, πειραματισου ελευθερα. Ολοι οι δρομοι οδηγουν στο ηχο.

Μισιρλου...

Καθολου σφιξιμο στα δακτυλα!

Μετα απο καποια ταχυτητα, σφιγγει το χερι. Πχ στο pulp fiction δεν σφιγγεται. Στο σολο του "περασμενες μου αγαπες" σχετικα σφιγγεται. Εκεινη τη στιγμη πρεπει να συγκεντρωνεσαι στις μικροσκοπικες κινησεις του καρπου και να χαλαρωνεις οσο μπορεις το υπολοιπο χερι. Οσο να 'ναι, θα ειναι σφιγμενο σε μεγαλες ταχυτητες. Συνηθεια ειναι. Οσο το κανεις, τοσο λιγοτερο κουραζεσαι σταδιακα. Επισης, οσο πιο πολυ μικραινεις την κινηση του καρπου, τοσο θα χαλαρωνει το χερι. Μικροσκοπικες κινησεις.

Δεν χρειαζεται να βαζεις δυναμη, για να αυξησεις την ταχυτητα του δεξιου χεριου. Οσο αυξανεται η ταχυτητα, τοσο πρεπει να επικεντρωνεις στην κινηση του καρπου και μονο. Επισης, οσο αυξανεται η ταχυτητα, τοσο μικροτερη κινηση πανω κατω πρεπει να κανει το χερι. Καθολου σφιξιμο σε θωρακικους, δελτοειδεις και δικεφαλους μυες. Δεν ειναι shreder στην κιθαρα, αλλα στο μπουζουκι κατι σκαμπαζω και εκει ειναι πιο απαιτητικα τα πραγματα για το δεξι χερι, καθως συνηθως ειναι νοτα και πενια. Απο την αλλη, στην ηλεκτρικη μπορεις με μια κινηση της πενας να παιξεις 40 νοτες σε 2,5 δευτερολεπτα εαν θες. Αρα, εχεις τη δυνατοτητα να κανεις "οικονομια δυναμεων" στο δεξι χερι και χρησιμοποιεις τον ηλεκτρισμο προς οφελος σου. Θελει αρκετη δουλεια και εμπειρια ωστε να μη σε κουραζει παιζοντας νοτα και πενια. Αυτα τα λιγα απο μενα.

Το λαιβ τελειωσε. Ολα καλα. Ελαχιστα λαθη. Σουπερ ηχος. Ο κοσμος περασε πολυ καλα και χορευε συνεχως. Ειναι η πρωτη φορα που το ζω και ομολογω πως ειναι εθιστικο. Επισης επιβαιωσα στον εαυτο μου οτι μπορω να βγαλω ενα απαιτητικο 2+ωρο προγραμμα χωρις κουραστει η φωνη. Μου λειπαν βεβαια καποιες ανασες, απο την κουραση, στο τελος. Τροφη για σκεψη: 1. Το κινητο στην κολωτσεπη ηχογραφει μονο την κιθαρα, απο τη στιγμη που πισω μου ειναι η καμπινα. 2. Πρεπει να ξαναρχισω γυμναστικη. Μετα την 1,5 ωρα αρχισα να "πεφτω". 3. Ισως πρεπει να αρχισω το τσιγαρο. Σα τρελοι χορευαν οσοι με ενα τσιγαρο στο χερι. ΕλΕπισης, δεν φανηκε να τους πειραζει η καπνα. Εγω δεν μπορουσα να σκυψω να αλλαξω ρυθμιση στα πεταλια χωρις υποβοηθηση. Ουτε τα ματια μπορουσα να ανοιξω απο την καπνα. Και στην επομενη με το καλο!

Ααα, εχουμε εξελιξεις στον τομεα αυτο. Θα ανεβασω νεα ηχογραφηση, καθως ολα αυτα που λες τα εχω βαλει στο μενου και υπαρχει σημαντικη εξελιξη! Προς το παρον ειμαι στην αναμονη...

Το ιδιο ισχυει για τραγουδια με πιο βαρυ ηχο (nirvana, sabbath, him κλπ)? Σε ρυθμικα funky και reggae το κλεινω? Ευχσριστω!

Σημερα εχω live σε κλειστο χωρο, και εχω καποιες αποριες: Το delay να το εχω σε σχετικα ψηλο level για εισαγωγες και σολο, ή να το εχω σε πιο χαμηλο level μονιμα ανοικτο? Εχω μονιμα ανοικτο και reverb. Μιλαω κυριως για ροκ μουσικη. Ειμαι η μοναδικη κιθαρα. Επισης, τι διαρκειας διαλλειμα συνηθιζεται στη μεση της βραδιας?

Οταν ψωνιζουμε γυναικα, μοτοσυκλετα, και κιθαρα, το κανουμε με το σκεπτικο οτι θα την κρατησουμε για παντα. Το που καταληγουμε ειναι αλλη υποθεση. Χρονια πολλα σε ολους!

Ο κερδισμενος θα ειναι ο επομενος κατοχος. Δεν θα αλλαξει ποτε...

Μαλλον εννοει οτι τελικα μια φορα θα αλλαξει ο κατοχος ταστα σε κιθαρα, ειτε ατσαλινα, ειτε νικελ.

Μια χαρα διαφορετικους ηχους εχω στις κιθαρες μου. Απλα, δεν εχω το απαιτουμενο πλατος και βαθος στο ρεπερτοριο μου (καμια 40-50αρια ροκ τραγουδια παιζω ολοκληρωμενα ολα κι ολα). Το κανω σε μικρο βαθμο, αλλα δεν εχω πολλα ακουσματα ακομα. Μιλαω παντα για τον αυτοσχεδιασμο και τον τροπο παιξιματος. Δεν εννοω να παιζω πχ santana σε prs, moore σε lp, blackmore σε strat κλπ. Με ολες παιζω τα παντα, κανοντας τις αναλογες προσαρμογες.

Με διαφορετικα οργανα δεν παιζω τοσο διαφορετικα πραγματα. Οκ στην prs παιζω και χαμηλα, λογω προσβασιμοτητας, οχι δεν υπαρχει μεγαλη διαφορα στο παιξι και στο υφος. Στον παραγομενο ηχο υπαρχει σχετικη διαφορα, προφανως.

Συμφωνω, αλλα δεν ειναι απαραιτητα κακο. Αυτο που εχω παρατηρησει, και εγω, ειναι οτι οσο πιο βρωμικος ειναι ο ηχος, τοσο λιγοτερη αρμονια χρησιμοποιω. Βεβαια, σημασια παιζει και το υφος της μουσικης που παιζει κανεις. Σε ροκ και μπλουζ πολλες φορες με 2-3 νοτες βγαζεις ολοκληρο σολο. Εξαρταται τον στοχο που εχει ο μουσικος.

Το περιεγραψα ως ενα ειδος εξελιξης. Αυτος που παιζει κλασικη κιθαρα δεν θα αλλαξει και πολλα στον τροπο που παιζει (ειδικα τα πρωτα χρονια εκμαθησης). Θα αλλαξει κυριως στο τι παιζει. Η αλλαγη ηχου, σιγουρα θα αλλαζε το γενικοτερο υφος. Ειναι ενας τροπος, τουλαχιστον, να αλλαξεις υφος και να μεταλλαχτεις. Βεβαια ειναι αναλογο και με στοχο εχει ο καθενας. Ενας τζαζ παιχτης χρειαζεται εναν καθαρο ενισχυτη για να κανει τη δουλεια του. Η εξελιξη μπορει σιγουρα να ερθει με πολλους τροπους. Εαν του βαλεις ομως εναν ηχο πχ απο robben ford, θα του ερχονταν σιγουρα εμπνευση για κατι διαφορετικο. Κατι που ισως το προσεθετε στο ρεπερτοριο του. Αυτο ειναι το ειδος εξελιξης που περιγραφω.

Τελικα ποσο σημαντικο ειναι να εχουμε καλο ηχο? Μηπως ειναι εξισου σημαντικο να εχουμε και ποικιλια σε ηχους? Αλλαζει ο τροπος παιξιματος και το τι παιζουμε, οταν αλλαζει και ο ηχος? Ας αραδιασω καποιες σκεψεις μου καθως προκειται για ενα φαινομενο που παρατηρω καιρο τωρα. Αναλογα το τι ηχο εχω θα παιξω και με αναλογο υφος. Στο ιδιο τραγουδι, εαν επιλεξω να παιξω σολο με clean, θα παιξω εντελως αλλα πραγματα, σε σχεση με το να εχω ηχο με ελαφρυ breakup. Με βαρυ overdrive παλι διαφορετικο. Και δεν ειναι κατι προμελετημενο, πολλες φορες. Ή στο σπιτι οταν κανω χαβαλε και εχω μπλουζαρικο ηχο, παιζω μονο μπλουζ. Οταν εχω distortion παιζω μονο hard rock. Οταν εχω καθαρο ηχο παιζω εντελως ασχετα. Λες και, ακουγοντας τον ηχο που εχω μαγειρεψει, το μυαλο υπαγορευει να παιξει με συγκεκριμενο τροπο. Πριν λιγες ημερες αγορασα το πρωτο μου fuzz (dod carcosa) και επαιξα ενα σολο στην προβα, στο in bloom, που δεν εχω ποτε παιξει με τετοιο τροπο. Ο ηχος του fuzz σα να μου "ξεκλειδωσε" καποια νοτες κρυμμενες στο υποσυνειδητο. Δεν λεω οτι ηταν και κανα σπουδαιο σολο, αλλα ηταν εντελως διαφορετικο απ' οτι παιζω και μου αρεσε πολυ το γεγονος. Διοτι εαν κατι εχω βαρεθει ειναι να με ακουω να παιζω τις ιδιες και τις ιδιες νοτες, με τους ιδιους και τους ιδιους ηχους. Νομιζω αυτο ειναι ενα ειδος εξελιξης. Και εαν θελω να το προχωρησω κι αλλο, θα ελεγα οτι εαν δεν ειχα στην διαθεση μου τοσους ηχους, δεν θα ειχα ουτε τη μιση εξελιξη απο αυτη που εχω.

Πως την περιγραφεις την διαφορα στον ηχο?

Σε προλαβαν οι απο πανω... Εαν δε ρωτησεις, δε μαθαινεις. Απλα βλεπω μερα με τη μερα (με δοση υπερβολης) να πεφτει η σταθμη στα ταστα σε οσες κιθαρες παιζω. Και σκεφτομαι οτι εαν θα επαιζα μονο με μια κιθαρα, θα αλλαζα οντως πιο συχνα ταστα σε σχεση με ελαστικα. Εδω που τα λεμε, στο μπουζουκι -παλια που επαιζα- ηθελα καθε 2-3 χρονια αλλαγη ταστων με μεγαλυτερο νουμερο (λογω σκευρωματος). Δεν θα μου φαινοταν εξωπραγματικη μια αναλογη "συντηρηση" και στην κιθαρα. @Πνοή και Νύξη Ποση διαφορα, ποσοστιαια, εχει το κοστος στα ατσαλινα?

Παντως οσοι εχουν 1-2 κιθαρες, και εχουν και βαρυ χερι, πρεπει να αλλαζουν καθε 2-3 χρονια ταστα, ευκολα.

Εχω ακουσει για 20-30% πανω στην τιμη. Αλλα και παραπανω να ειναι πιστευω οτι αξιζει, καθως δεν θα χρειαστει για πολλα χρονια αντικατασταση. Σιγουρα ατσαλινα θα βαλω σε οποια κιθαρα πρωτοφαγωθουν τα ταστα.