gkourmoul1

Οταν κάποιος κιθαρίστας είναι επαγγελματίας και έχει αφοσιωθεί σε ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής, κάνει εμφανίσεις, έχει ενδεχομένως και συνεργασία με κάποιο κατασκευαστή κιθαρών, τότε στη δουλειά του θα τον βλέπεις με ένα συγκεκριμένο τύπο κιθάρας για μεγάλο διάστημα (βλέπε slash, gilmour, beck κλπ). Αλλα αυτό δεν είναι απόλυτο, φυσικά. Υπάρχει κι άλλοι top κιθαρίστες που αλλάζουν κιθάρες στη σκηνή πιο συχνά από πουκάμισα, πχ Gibbons, o οποίος έχει και μεγαλύτερη συλλογή από εκείνη του Slash. Ένα σωρό επαγγελματίες, guitar heroes, σεσιονάδες, έχουν να επιλέξουν μέσα από μια μεγάλη γκαμα οργάνων. Άλλοι αρκούνται μόνο με μία. Ο δάσκαλός που μου έκανε κάποια μαθήματα έχει συνολικά δυο κιθάρες, μια stratlike SSS και μια HH tele. Δεν έχει ανάγκη για καμία αλλή και όλη μερα είναι με μια κιθάρα στο χέρι, καθώς από εκεί ζει.

Μα φυσικά. Για κάτι τέτοιες περιστάσεις την αγόρασα. ?

εγω νόμιζα ότι κιθάρες σου δεν ξεκουρδιζουν ?

Του έριξα και εγώ μια πενια. Πολύ ωραιο backing track. Σα τριπλό εσπρέσσο είναι...? (τα λάθη επιβάλλονται, βεβαίως βεβαίως) ibanezjam.mp3

Πολύ ωραίος ήχος και ωραίες ιδέες στο σόλο.

Γενικά μου αρέσουν οι γραμμές του και ίσως κάποια στιγμή αγοράσω κάποια. Ο τύπος στο βίντεο βγάζει τρελό ήχο, ο,τι όργανο και να πιάσει. Μη πολυστηριζεσαι εκεί. Άκου κι άλλο, πιο ερασιτεχνικά βίντεο.

Μιας και δεν το ανάφερε κανείς…

Ναι αυτό εννοούσα. Μπορεί να χρησιμοποιεί την πεντατονικη, και σε κάποια σημεία, πχ ρεφρέν, την πλήρη κλίμακα με τις 7 νότες (νόμιζα ότι την ονόμαζαν 7τονικη, αλλά από θεωρία δε σκαμπάζω). Πάλι θα πρέπει να πέφτουν οι σωστές νότες στα σωστά ακορντα αλλά θα είναι πιο εύκολο, και πιο γουστόζικο σε κάποιες περιπτώσει (και οι 7 νότες με το καλημέρα δεν είναι πάντα η καλύτερη επιλογή, στρατηγικά, για έναν αυτοσχεδιασμό). Εσυ το κατέχεις το όλο πράγμα και θα τα εξηγήσεις σίγουρα καλύτερα.

παίζε πεντατονικη και σε κάποια σημεία (που θες να κορυφωσεις) βάζε τις έξτρα νότες. Δεν χρειάζεται να παίζεις μόνιμα 7τονικη κλίμακα.

Τα πας πολύ καλύτερα σε σχέση με παλιότερα. Δεν σε βοηθάει και η αρμονία που θέλει συγκρεκριμενες νότες για να είσαι εντός. Δεν κοιτάζω τις λάθος νότες, βέβαια, αλλά το πως παίζεις. Παιζεις πολύ πιο δομημένα, προσπαθώντας να βάλεις φράσεις, με παύσεις κλπ. Εχεις σχέδιο στο πως θες να παιξεις, όραμα, και είναι θέμα χρόνου τα χέρια να ακολουθήσουν στο 100%. Συνέχισε να εξασκήσει με backings. Δεν νομίζω να υπάρχει γρηγορότερη λύση.

Δεν χρειαζεται απαραίτητα gain για να μη σου φαινεται αναιμικό. Εγώ το ακούω πολύ στεγνό, Delay θέλει και λίγο compression πριν το drive.

Για τζαζ και fusion είναι αψογη για τα γούστα μου. Έχει πολύ στρογγυλούς και μπασάτους μαγνήτες, χωρίς "ξεσπασματα". Οι πιο πολλες κιθάρες μου με διπλούς εχουν πολλά ψηλομεσαία, και έχουν πιο έντονη ατάκα. Οι V7/V8 είναι κάπως πλαδαροί και χωρίς εστίαση στον ήχο. Φυσικά και με εμπνέει ο neck για παίξιμο όπως το πρωινό που ανέβασα. Η κιθάρα δεν εχει κέρατα όπως το εννοεις. Σαν στρατ είναι, αλλά πιο τετραγωνισμένες και κοφτερές γραμμές στο σώμα. Η μεγάλη διαφορά είναι στο μανίκι, όπου στην ibanez το αισθάνεσαι να έχει μισή φορά περισσότερο πλατος απο μια στρατ. Η κιθάρα αυτή μπορεί να κάνει τα παντα, με περιορισμούς στον πολύ καθαρό ήχο, καθώς δεν έχει έντονη ατάκα. Αλλά έχει τον πιο κρεμώδη και χυμώδη ήχο στη συλλογή μου. Και φυσικά είναι η ιδανική επιλογή για ταρζανιές, αλλά όπως σου εξήγησα, δεν είμαι κολλημένος και προκατειλημενος. Κάνω μαζί της ο,τι με αφήνει να κάνω.

Και εδώ σολαρω με όσες περισσότερες ταρζανιές μπορώ να κάνω. Οι μισές, τουλάχιστον, δεν πετυχαίνουν.? Σίγουρα είναι απολαυστικό και πολύ διασκεδαστικό. ibaneztarzan.mp3

όταν παίζω μαλακά κανω upstroke. Όταν παίζω πιο δυνατά κάνω downstroke. Όταν παίζω πάνω κάτω την πένα τότε κουνώ και καρπό. Και εγώ τώρα τα παρατήρησα από άλλο βίντεο. στο μπουζουκι κουνώ και πήχη μαζί με καρπό.

τοτε θα περιοριστώ αρκετά. Αρχίζει και μου γίνεται απαραίτητο το τρέμολο. Γιαυτο και πλέον παίζω πιο πολύ με στρατοκίθαρα. Ούτε διότι το χρησιμοποιώ συνέχεια και δεν κάνω τη δουλειά μου δίχως αυτό, αλλά διότι συνεχώς το ψάχνω για να δώσω πχ λίγο βιμπρατο σε ένα ακόρντο. Εννοείται ότι με την Ibanez το χρησιμοποιώ πολύ συχνότερα, μπας και μάθω να το δουλεύω. Όπως είπα, δεν το βλέπω ως εργαλείο για ταρζανιές, αλλά ως ακόμα ένα όπλο στη φαρέτρα μου, που θα μου δώσει έξτρα ήχους.

Τώρα που έπαιξα αυτά τα δυο κλιπ και αρχίζω και γνωρίζω καλύτερα την κιθάρα, με εντυπωσιάζει πολύ ο ήχος της σε όλο το εύρος της ταστιέρας. Το τρέμολο το βλέπω ως έναν έξτρα τρόπο εκφρασης, και όχι εργαλείο για ταρζανιές.

Εδώ μόνο πέφτεις εντελώς έξω. Η ibanez δεν είναι για να παίζεις steve vai και όλα τα συναφή. Με την ibanez κάνεις ενα σωρό πράγματα, και τα κάνεις καλύτερα από άλλες κιθάρες, λόγω playability και ακρίβειας στο παίξιμο. Άκου πχ αυτά, που ξέρω ότι είναι το στυλ που σου αρέσουν (τζαζόηχοι και μπλουζοήχοι). ibanezjazz.mp3 ibanezblues.mp3

Εάν σε πω υπερβολικό, θα πω ψέμματα. Έτσι ακριβώς συνέβη. Ψάχνω εναγωνίως εδώ και λίγους μήνες κάτι να μου κάνει το κλικ. Είχα βρει στα Χάνια μια εξαιρετική περίπτωση Japan, ακριβότερο μοντέλο, αλλά είχε στραβώσει η δουλειά. Όλες οι άλλες δε μου άρεσαν εμφανησιακά, είτε δεν είχαν το "σωστό" -και αξιόπιστο- τρέμολο. Μόλις είδα αυτήν, που την είχα ξαναδεί στα 600 λίγο καιρό πριν, έκανα την κίνηση. Την επόμενη μέρα την έστειλε, και δύο μέρες μετά (χθες) παρέλαβα. Ευχαριστώ Νεκτάριε! 1. Έχω δυο τρία soft cases στο σπίτι για πρόβες και λοιπές μεταφορές. Όλα τα υπόλοιπα (καμιά 10αριά soft cases και 2 βαλίτσες) σκονίζονται σε μια απόθηκη και δεν προβλέπεται να έχουν κάποια χρήση μελλοντικά. 2. Οι χορδές αλλάζονται κάθε 1-2 χρόνια. Βέβαια, υπάρχει τακτική συντήρηση στις χορδές. Μετά από λίγες ώρες παιξίματός, ή μετά από βδομάδες απραξίας, καθαρίζω με πανί μια μια τις χορδές και μετά τις περνώ από πάνω με έναν GHS fast fret (τις λιπαίνει ελαφρώς και γλιστρά το χέρι σα να είναι καινούριες). 3. 18 από τις 20 ηλεκτρικές δεν προλαβαίνουν σκονιστούν, διότι τις πιάνω τακτικά. Την πολύ σκόνη τραβούν οι ηλεκτροκλασικοακουστικές λόγω μεγαλης απραξίας (1 φορά τον χρόνο τις χρησιμοποιώ και εάν) και επιφάνειας. Εκεί δυο φορές τον μήνα βάζω χοντρό πινέλο. 4. Εδώ σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Το τι κιθάρα θα πιάσω, εξαρτάται από πολλά πολλά πράγματα. Συνήθως πιάνω μια κιθάρα για έναν από τους παρακάτω λόγους: Α. Γιατί ειναι ηχητικά σωστή για αυτό που θέλω να κάνω ή έχει κάποιο feature που χρειάζομαι τη δεδομένη στιγμή. Σε κάποια παραγωγή θα χρειαστώ συγκρεκριμενη κιθάρα, ή παίζοντας κάθε βράδυ (πάντα με cleanish ήχο) στον ενισχυτή, παρέα με netflix, επιλέγω συνήθως κιθάρες με touch sensitive μαγνήτες. Β. Γιατί θέλω να θυμηθώ τους λόγους που με κάνουν να γουστάρω την κιθάρα αυτή. Πχ παίζω 3 μερες σερί με τις στρατ μου, και λέω μεσα μου ότι ειμαι stratguy. Τότε πάω και πιάνω με lp, η οποία στη αρχή μου μοιάζει σαν ξένο σώμα. Μετά από 10λεπτά παίξιμο, την ερωτεύομαι ξανά. Αυτό γίνεται συνεχώς με όλες τις κιθάρες. Όσες φορές και να ερωτευτώ κάποια, άλλες τόσες φορές θα την ξεχάσω και θα γυρνάω με άλλη. Ευτυχώς που δεν ήμουν ποτέ έτσι με τις γυναίκες και με τα αμάξια (θα μου είχε κοστίσει πολύ ακριβότερα). Μπορεί να τύχει να παίζω με την ίδια κιθάρα δύο μερες (δεν αντέχω παραπάνω), μπορεί να τύχει να αλλάζω 6-7 κιθάρες μεσα σε μία ώρα. Συνήθως αλλάζω 1-2 κιθάρες μεσα στη ημερα, και την επομένη παίζω με άλλες. Επίσης, αυτές που παίζω λιγότερο είναι οι "φτηνές" κιθάρες που έχω (επιπέδου classic vibe), και αυτές που παίζω περισσότερο είναι οι "ακριβές" κιθάρες (άνω του χιλιάρικου). Οι βασικές διαφορές τους, που με κάνουν να γίνομαι επιλεκτικός, είναι το βολικό μανίκι και ταστιέρα, όπως επίσης η αίσθηση της βαφής και τους βάρους τους στα χέρια μου. Για παράδειγμα, το καλό μανίκι σου δίδει την αίσθηση ότι είναι μασίφ, βαρύ ξύλο. Μια classic vibe δεν μου δίνει αυτή την αίσθηση. Μια ΜΙΜ μου τη δίδει ευκολότερα.

ποτε δεν είναι αρκετές…

Πάντως εάν ένα πράγμα γουστάρω περισσότερο στην κιθάρα αυτή, είναι ο ήχος της. Είναι μοναδικός και δεν έχω κιθάρα που μπορεί να τον πλησιάσει. Οι μαγνήτες έχουν μια καθαρότητα και μια ζεστασιά. Ιδανικός για τζαζ ο neck. Πολυεργαλείο ο bridge, του οποίου η σπεσιαλιτέ είναι τα 80s leads.

?

Σε ευχαριστώ! Να σαι καλά Πάνο! (στη θεση μιας τελε βρίσκεται η RG)

Ευχαριστώ! Είναι floyd (για την ακρίβεια licenced floyd rose που παρήγαγε η ibanez στην Ιαπωνία) και μέχρι και σήμερα δεν είχα δει ποτέ κάποιο από κοντά. Έχει αρκετά ωραία αίσθηση στο χέρι, και συμπεριφέρεται εντελώς διαφορετικά από ένα κοινό τρέμολο, εάν αποφασίσεις να κάνεις μεγαλύτερη κίνηση από το συνηθισμένο, με το whammy. Δεν ξέρω πως είναι "κουρδισμένο" έτσι, αλλά έχει τάση να βγάζει όλους τους κλασικούς ήχους/εφέ με χαρακτηριστική ευκολία. Φταίνε και οι μαγνήτες σίγουρα, αλλά όταν κάνω dive σε αλλη κιθάρα με νορμάλ τρεμολο, δεν βγάζει αυτούς τους χαρακτηριστικούς ήχους. Με τις 10άρες που ήρθε η κιθάρα, ξεκούρδιζε κάπως, όταν έκανα πολύ έντονη χρήση. Βέβαια το κούρδιζα πολύ γρήγορα από τα tuners της γέφυρας. Πριν λίγο έβαλα 9άρες (είδα προ 3ημέρου ένα βιντεάκι για να δω την διαδικασία) και τώρα ξεκουρδίζει πολύ λιγότερο. Λογικά με λίγο παίξιμο ακόμα θα σταθεροποιηθεί. Όσο αφορά την αλλαγή χορδών είναι πολύ απλή διαδικασία, αλλά έχει πολλά βήματα για να ολοκληρωθεί. Μου πήρε περίπου 20 λεπτά να αφαιρέσω χορδες και να βάλω καινούριες, και άλλα 20 λεπτά να τις κουρδίσω, φέρνοντας τη γέφυρα στο σωστό ύψος). Δεν ζορίστηκα κάπου. Ειναι τυφλοσούρτι διαδικασία. Θέλει προσοχή στις βίδες ώστε να μην σφίγγονται υπερβολικά, ή λιγότερο απ' όσο πρέπει. Γενικότερα, ειναι εύκολη διαδικασία. Εάν θα έπρεπε να ρυθμίσω action και intonation, πιθανόν να χρειάζόμουν αλλο ένα 20λεπτο.

Σίγουρα είναι vfm. Η ποιότητα κατασκευής ειναι σε πολύ υψηλά επίπεδα. Να ´σαι καλά!