gkourmoul1

To ampero mini, που βρίσκεται στη μεση, μου δίδει ήχους από ενισχυτές και καμπίνες. Όλα τα υπόλοιπα, εκτός δυο, είναι αναλογικά εφέ/drives.

Εδώ, στο γραφείο μου, περνάω τις περισσότερες ώρες με την κιθάρα.

έχει και φτηνότερες μεξικάνικες

μα στην περίπτωση σου είχαν κάθε δικαίωμα να δώσουν την κιθάρα σε όποιον ήθελαν, ή και να αλλάξουν γνώμη και τελικά να μην την πουλήσουν σε κανέναν. Δεν είναι κάτι μεμπτό, ούτε ανήθικο. Το να μην τηρήσει τον λογο του, ήταν πολύ αγενές, αλλά μέχρι εκεί. Αντιδρας υπερβολικά νομίζω, διότι δεν προφυλαξες τον εαυτο σου κατά την συναλλαγή. Όπως και να ‘χει, θα βρεις εύκολα στρατ, με λίγη υπομονή.

Το bd-2 που έχει μέσα θεωρείται -για πολλούς- η καλύτερη έκδοση του. Έχει μεγαλύτερο articulation, πιο καθαρό ήχο, και λιγότερο harsh εάν ανοίξεις το tone. Το angry Charlie είναι στην πρώτη του βερσιον, και σε σχέση με το κανονικό, είναι ελαφρώς πιο bright. Και τα δυο μαζί, όταν δουλεύουν παράλληλα, τα σπάνε.

το κορυφαίο τους ειναι αυτό….

Το χειρότερο distortion που έχω στην κατοχή μου. Υπό του μετρίου. Δεν ξέρουν τι σημαίνει R&D για τη συγκεκριμένη κατηγορία στην boss. Γιαυτό και ακόμα κοστίζει περί τα 60 ευρώ.

Μια χαρά είναι τα boss. Έχουν μείνει λίγο πίσω σε overdrives και distortions (ειδικά στο δεύτερο), αλλά κατά τα άλλα θα γέμιζα άνετα μια πεταλιέρα με δαύτα.

Super!

Όλα ακούγονται χαλια εάν απλά παίζεις με τα presets. Στο ampero δεν μου άρεσε κανένα preset. Με μπόλικη ρύθμιση, σε κάθε preset, το έφερα στα μέτρα μου, αλλά και πάλι κάτι έλειπε. Έβαλα επώνυμα IRs και ο ήχος έλαμψε και έγινε πιο ρεαλιστικός. Και αυτό το φτηνουλι modeler εάν μου δώσεις, σίγουρα θα το φέρω στα μέτρα μου, κάτι που δεν μπορω να πω για software.

Θα αρχίσει να τις κρεμάει στο ταβάνι... Καλορίζική, Λάκη!

Kαι μιας και πιάσαμε τη συζήτηση, υπάρχει ένα πετάλι το οποίο δίδει μοντέρνο αλλα και κλασικό ήχο. Είναι πολύ κρεμώδες distortion/fuzz, με ήχο μεταξύ rat και angry charlie. Στο low gain παίζεις μπλουζ και κλασικό ροκ, και εαν ανεβασεις gain διδει πολύ παραπανω απο το angry charlie σε γκαζι. CTC starlight, ένα από τα αγαπημενα μου πετάλια. Κόβει πολύ καλύτερα από το angry charlie, λογω των πιο καλοκουρδισμένων ψηλομεσαίων, και το πιο έντονο presence. 458196288_8265455066822984_6174481538674359511_n.mp4

έχω και το boss jb-3 που είναι το angry charlie v1 μαζί με το bd2. Όταν αυτά λειτουργούν παραλληλα, ο ήχος που βγαίνει είναι μεθυστικός και κάργα κλασικός, λόγω του bd2. Αυτή η έκδοση του angry charlie, όπως και εκείνη του bd2, έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι είναι πολύ πολύ bright. Δηλαδή, το tone knob που έχουν δίδει και πολύ ψηλές συχνότητες, κάνοντάς τα πολύ κοφτερά στο μιξ, κάτι που οι απλές εκδόσεις τους δεν το κάνουν.

Σε σχέση με τα skreddy δεν λέει και πολλά, είναι η αλήθεια. Είναι τέλειο για να παίρνεις έναν μοντέρνο lead ήχο, αλλά μέχρι εκεί. Όταν θέλεις να παίξεις κλασικό ροκ, μπλουζ κλπ, θέλεις άλλο ήχο, που να κοβει καλύτερα. Στo pedalboard το χρησιμοποιώ κυρίως για να μπουστάρω λίγο ή αγρίως το fuzz. Εξίσου καλό είναι και το angry charlie, διότι έχει το mid knob. Εχει περισσότερους διαθέσιμους ήχους, λόγω αυτού, αλλά το ΑΤ+ σου δίδει περισσότερες επιλογές στο να ελέγξεις το treble και το presence (συν το boost). Και τα δυο είναι με μοντέρνο ήχο, και με τον κατάλλο ενισχυτή πραγματικά λάμπουν. Απλά όχι για vintage stuff.

Απόλυτα σωστό. Από τα βίντεο μπορείς να καταλάβεις κάποιες διαφορές στο eq, στην ατάκα και στο output. Αλλά την συνολική αίσθηση του πως "ακούει" στο χέρι ο μαγνήτης, δεν το παίρνεις.