Haris

Έχεις δίκιο. Δεν νομίζω να υπάρχει ντράμερ στον πλανήτη που να μην έχει αντιμετωπίσει κάποια στιγμή το ίδιο πρόβλημα. Στο Noiz μόνο, το θέμα πρέπει να έχει συζητηθεί καμιά δεκαριά φορές... Συμφωνώ με τον corsair. Βάλε mesh heads στο σετ σου - μόνο επάνω, κάτω βγάλε απλά τα δέρματα - ή πάρε ένα σετ τύπου Rhythm Traveler, αν θέλεις να γλιτώσεις τη μανούρα του βάλε-βγάλε. Μια χαρά θα μελετάς, και μπορείς με τα χρήματα που θα έδινες για το χώρο να κλείνεις ένα δίωρο την εβδομάδα σε ένα προβάδικο για να μελετάς και σε κανονικό σετ. Ούτως ή άλλως αν μελετάς συνέχεια σε ακουστικά τύμπανα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι εκτός από τους γύρω σου θα παλαβώσεις κι εσύ... Άλλη εναλλακτική, αν είσαι σε κάποιο ωδείο, είναι να κλείνεις κάποιες ώρες για να μελετάς εκεί.

Ναι, κι εγώ αυτό κατάλαβα, και μάλιστα επειδή έβαλα μετρονόμο από τον υπολογιστή, τον προγραμμάτισα ώστε να μην πρέπει να σταματάω για να αλλάξω το τέμπο (δηλαδή ουσιαστικά τις αξίες), και να μπορώ να περνάω απ' ευθείας από το ένα στο άλλο όσο παίζω. Μεγάλη πίκρα, αλλά αν αρχίζεις να το έχεις είναι όντως εξαιρετική άσκηση (αφού πρώτα σου στραμπουλίξει το μυαλό...). ---------------- Διονύση, +1.

Είχα λίγο χρόνο, και το δοκίμασα για κανά μισάωρο. Με έβαλες σε μεγάλους μπελάδες! ;D

Αυτό που έχει επικρατήσει στην ντραμιστική "καθομιλουμένη", είναι fills να λέγονται τα γεμίσματα (ελλείψει πιο δόκιμου όρου) που γίνονται για να διανθιστεί κάπως ο ρυθμός ή να οδηγηθεί το κομμάτι στο επόμενο μέρος του, ενώ τα breaks είναι τα σημεία που τα υπόλοιπα όργανα κάνουν παύση και τα τύμπανα παίζουν ένα σχήμα ή ένα γκρουβ μόνα τους (συχνά, πάλι οδηγώντας το κομμάτι στο επόμενο μέρος του). Π.χ., η εισαγωγή του F. Beard στο La Grange (πριν μπει το βασικό ριφ) είναι fill, ενώ το break πριν το σόλο της κιθάρας είναι εε ...break.

Βαγγέλη, γενικά συμφωνώ με το ποστ σου. Ο βασικός ρόλος του ντραμσετ σε ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης δυτικής (και όχι μόνο) ποπ είναι να δίνει ένα καλό γκρουβ. Τώρα βέβαια, αν καταφέρεις να χώσεις ένα μουράτο, καθαρά ντραμιστκό fill σε ένα τσιφτετέλι, χωρίς να "ενοχλήσεις" το κομμάτι, δεν τρέχει και τίποτα. Κατά τα άλλα, οι επιδείξεις τεχνικής και οι πολλές νότες καλό είναι να μένουν για τα jazz/fusion/progressive κ.λπ. σχήματα, των οποίων το κοινό και τις καταλαβαίνει και τις περιμένει.

Κατά πάσα πιθανότητα είναι αυτό (και δεν σε βοηθάει και στο παίξιμο...). Πήγαινε σε γιατρό - κατά προτίμηση αθλητίατρο - και μην ξαναπιάσεις μπακέτα στα χέρια σου μέχρι να σου πει. Μετά ρώτησε το δάσκαλό σου τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις όταν μελετάς ή/και παίζεις. Μπορεί να είναι και καλό που πήρες το μάθημα τόσο νωρίς, γιατί από δω και μπρος είναι βέβαιο ότι θα προσέχεις...

Κούκλα. Με γεια! (όντως όμως, μήπως το παράκανες λίγο με τα μαφλαρομαραφέτια;).

Βαγγέλη, οι ακριβές σειρές όλων σχεδόν των μεγάλων εταιρειών (Pear Masterworks, Tama Starclassic Bubinga, Ludwig Legacy, Sonor SQ2, οι αμερικάνικες Gretsch που ανέφερες κ.λπ.) είναι χειροποίητες - που σημαίνει κατασκευάζονται από λίγους ειδικευμένους εργάτες/μάστορες - και όλες έχουν σχετικά μεγάλο χρόνο αναμονής γιατί ως επί το πλείστον φτιάχνονται αφού δοθεί η παραγγελία, και υπάρχουν πολύ λίγα σετ σε στοκ. Το ίδιο συμβαίνει και με τα τύμπανα του Γαβρήλου, με τη διαφορά απευθύνονται στη σχετικά περιορισμένη ελληνική αγορά, οπότε η παραγωγή του είναι μικρότερη. Συμφωνώ σχετικά με τη μεταπωλητική αξία των Gabriel. Είναι υψηλή αλλά, όπως συμβαίνει με τους περισσότερους μικρούς κατασκευαστές, αυτό ισχύει μόνο για την εγχώρια αγορά. Για να απαντήσω και στο ερώτημα του drumplus, έχω παίξει στο παρελθόν τρεις φορές με ένα σετ "G", όταν ακόμη τα μεταλλικά μέρη ήταν από τρίτους κατασκευαστές (θυμάμαι συγκεκριμένα ότι η βάση των τομ επάνω στην κάσα ήταν Premier). Τις δύο πρώτες φορές, ο ήχος ήταν άθλιος, αλλά υπήρχαν σοβαροί λόγοι: Τα δέρματα ήταν παμπάλαια pinstripes, κοπανημένα αλύπητα για χρόνια, γεμάτα ταινίες (επάνω και κάτω), η κάσα είχε στο κέντρο μία τρύπα "να" (με το συμπάθιο!) και ήταν γεμάτη με τη μπουγάδα από δύο πλυντήρια, έλειπαν τουλάχιστον δύο βίδες κουρδίσματος από κάθε τομ, και δεν θυμάμαι και τι άλλο. Την τρίτη φορά που θα χρησιμοποιούσα το σετ, έπιασα το παλικάρι που το είχε και του είπα να μου το δώσει για μερικές μέρες, να δω τι μπορώ να κάνω. Του άλλαξα όλα τα δέρματα (νομίζω έβαλα Emperors επάνω και Ambassadors κάτω στα τομ, και ένα μαύρο δέρμα - μάλλον Remo Ebony με την κλασική μικρή τρύπα κάτω δεξιά - μπροστά στην κάσα), πέρασα με πολύ λεπτό γυαλοχαρτο τα bearing edges, αντικατέστησα τις χαμένες βίδες, του έριξα καλό καθάρισμα (προαιρετικό, αλλά το σετ κυριολεκτικά έζεχνε), και το κούρδισα όσο καλύτερα μπορούσα. Ε λοιπόν, χωρίς καθόλου muffling στα τομ και μόνο με μία πετσέτα κολλημένη στο πίσω δέρμα της κάσας, τα τύμπανα σκότωναν. Η κάσα συγκεκριμένα ήταν από τις καλύτερες και πιο "γεμάτες" που έχω ακούσει (σημειωτέον ήταν 18άρα). Για να καταλήξω, μετά το προηγηθέν παραλήρημα, η δική μου εμπειρία με τα παλιά Gabriel ήταν περισσότερο από θετική.

Τι λε ρε που θα μου πεις εμένα ότι διαφωνείς με την άποψή μου, και μάλιστα κάθετα. Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε; Όχι, ξέρεις; ;D Υ.Γ. Τα πήρες τα τύμπανα;

Εντάξει, δεν ακούγεται και πολύ καλά, αλλά παρά ήταν μικρό το δείγμα. Χτύπα και λίγο πιο δυνατά, παίξε μερικά rimshots, κάνε και κανένα fill/ρούλο. Έτσι δεν μπορούμε να καταλάβουμε και πολλά πράγματα. Έκοψες snare beds;

Την ημέρα των "ερωτευμένων", επιτέλους κυκλοφορεί και κάτι για όλους τους υπόλοιπους… ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Κυκλοφορία νέου C.D. ανεξάρτητης παραγωγής. ΤΙΤΛΟΣ: ΑΣ ΓΕΝΝΙΟΣΟΥΝΑ ΣΚΥΛΟΣ. ΜΟΥΣΙΚΗ: Βασίλης Τσόνογλου. ΣΤΙΧΟΙ: Βασίλης Τσόνογλου και ένα ποίημα του Γιώργου Μακρή. 18 ΚΟΜΜΑΤΙΑ, ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ 73:21. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 14 Φεβρουαρίου 2011. ΔΙΑΝΟΜΗ: L.A.M.B. LTD - SOUNDFORGE MUSIC GROUP (τηλ.210 9711710). Πρόκειται για τo πρώτo προσωπικό άλμπουμ του Βασίλη Τσόνογλου, μετά από ένα 7ιντσο βινύλιο της Splendid Sound Recordings 'For Rainy Evenings Next to the River' που εκδόθηκε στην Ολλανδία το 2002, και μια συμμετοχή με ένα κρυφό κομμάτι (18ο) στην συλλογή 'Try A Little της Sunshine' της Pop Art Records το 1999. Περιλαμβάνει τραγούδια με ελληνικό στίχο και μουσικά κομμάτια με φωνητικά. Θεατρικές ροκ μπαλάντες με στοιχεία μίνιμαλ, τζαζ και φανκ. Στίχοι που συνθέτουν μοναχικά ταχυδράματα προσεγγίζοντας με τρυφερή ματιά την περιπέτεια του έρωτα και με σκωπτική διάθεση την παράλογη καθημερινότητά μας. Κάποια απ’ τα τραγούδια έχουν παιχτεί ζωντανά από το μουσικό σχήμα Ακάλυπτος Χώρος το οποίο και συνεχίζει παρουσιάζοντας υλικό αυτής της συλλογής καθώς και άλλο ακυκλοφόρητο. ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ: Τραγούδι: Κατερίνα Νικηφοράκη, Ίρις Λάβδα, Ευτυχία Γεωργακοπούλου, Άννα-Μαρία Βαγή, Κατερίνα Νουνοπούλου. Αφήγηση: Αμάντα Λουλάκη. Τρομπέτα: Τάσος Δράμπαλης. Κλαρινέτο: Χάρης Κωνσταντόπουλος. Βιολί: Βαγγέλης Στάσης. Πιάνο: Βασίλης Ρούπας, Χριστίνα Καραμαλτίδου, Πάνος Σπυράτος. Κιθάρες: Αντρέας Ρούπας, Γιώργος Κορμάς, Σπύρος Τυρέας. Μπάσο: Ευριπίδης Διονυσιάδης, Νικόλας Καρρέρ. Φωνητικά: Heinrich Wilhelm Von Gaethlich, Βαγγέλης Παπαθεοδώρου. Ντραμς, κρουστά: Χάρης Κούνουπας. Τραγούδι, κιθάρες, πιάνο, προγραμματισμός: Βασίλης Τσόνογλου. Μείξη: Λάμπρος Σφυρής. Παραγωγή: Λάμπρος Σφυρής & Βασίλης Τσόνογλου. Πίνακας εξωφύλλου: Γιάννης Τζερμιάς. Γραφιστική σχεδίαση: Ιωάννα Αραβανή. Επικοινωνία: [email protected] http://www.myspace.com/vasilistsonoglou http://www.reverbnation.com/artist/artist_songs/1150349#!/vasilistsonoglou Το CD διατίθεται στο βιβλιοπωλείο Τέλειος Κύκλος - Ανδρέα Μεταξά 12, Εξάρχεια, καθώς και στα μεγάλα δισκοπωλεία πανελλαδικά.

Τι να πω, που δεν το εχω ξαναπεί... Το έχετε ρε παιδί μου, πάει και τελείωσε! Τώρα θέλω και ένα medley Baba O' Riley με Won't Get Fooled Again (για να μάθετε να μας καλομαθαίνετε!). Και - άσχετο - τι θα γίνει και με εκείνο το Joan Crawford που λέγαμε; Άντε παιδιά, είναι πολλή η ύλη! ;D

Ωραίο θέμα και πολλές ενδιαφέρουσες και διαφωτιστικές απαντήσεις. (Πώς τα καταφέραμε και δεν τσακωθήκαμε; Προοδεύουμε ή μου φαίνεται; ;D) Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι τουλάχιστον το 70% της μελέτης πρέπει να γίνεται σε κάποιας μορφής practice σετ (ηλεκτρονικό, με σίτες, ένα από τα διάφορα άλλα practice που κυκλοφορούν κ.λπ.). Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μελετάμε όλη την ώρα σε κανονικό ακουστικό σετ, ενώ υπάρχουν τουλάχιστον δύο πολύ σοβαροί λόγοι - η ακοή και η ψυχική ισορροπία, η δική μας και των γύρω μας - για να μην το κάνουμε. Φαντάζεστε με τι κεφάλι θα σηκωθείτε μετά από 1 ώρα rudiments στο ταμπούρο; Για το υπόλοιπο 30% - γιατί πρέπει τελικά να μελετήσεις και επάνω στο ρημάδι το όργανο που παίζεις, με τις δυναμικές του, τις χροιές του κ.λπ. - πάλι ένα μέρος αυτού του χρόνου με κάποιο ...ωτο-προφυλακτικό σαν αυτά που αναφέρθηκαν, και τέλος ένα μέρος χωρίς τίποτα, με "ανοιχτά αυτιά" για να ακούσουμε το σετ και τον ήχο μας loud and proud, και να κάνουμε τις τελικές μικροπροσαρμογές…

Έτσι μπράβο! Μην φοβάσαι να πειραματίζεσαι.

Κατ' αρχήν, μην βρίζεις την αδερφή σου! Είναι μικρή και δεν ξέρει. ;) Επίσης είναι αδερφή σου και καλά θα κάνεις να την προσέχεις, γιατί είναι γύρω στο 1 μύριο πιο σημαντική από τα πιατίνια. Δεύτερον, πόσο μεγάλο είναι το ράγισμα; Δεν μαζεύεται με ένα dremel; Τέλος, γιατί θέλεις να πας από το 21άρι στο 18άρι; Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Ναι! Ξέσφιξε τις χορδές πάραυτα! Υπάρχει λόγος που λέγεται snare drum και όχι κουβάς. Πολύ θα ήθελα να ρίξω μια ματιά/αυτιά από κοντά στο ταμπούρο σου για να καταλάβω τι παίζει. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι μπορεί να βγάλει τουλάχιστον αξιοπρεπή ήχο.

Αν όντως σε ενδιαφέρει, υπάρχουν ακόμα κατασκευαστές φυσικών δερμάτων για ντράμσετ: http://www.earthtoneheads.com/default.asp Παρεμπιπτόντως, πώς θα έχεις μοσχαρίσια δέρματα εκτρέφοντας κατσίκια; ;D

Nordic, νομίζω ότι ο nioniakis αναφέρεται στα μονόφυλλα, αμαφλάριστα δέρματα και όχι στα φυσικά ...μοσχαρίσια (παρεμπιπτόντως τα πλαστικά δέρματα είναι από mylar (PET) και όχι από PVC - άχρηστη πληροφορία για να κάνω τον έξυπνο ;D). Νioniakis, δεν ήξερα ότι υπάρχουν και ...τρίφυλλα δέρματα. Είσαι σίγουρος ότι δεν είχες κάτι άλλο στο μυαλό σου; ;) Scorpio, αν πάρεις ένα καλό ταμπούρο πιθανότατα θα ακούγεται καλύτερα από το Olympic, αλλά πάλι θα πρέπει να επιλέξεις τα κατάλληλα δέρματα, να το κουρδίσεις σωστά, να ρυθμίσεις καλά τις χορδές κ.λπ. Προσωπικά θα έδινα στο Olympic μια ευκαιρία με τη διαδικασία δοκιμής και σφάλματος. Αναμένουμε εναγωνίως τα αποτελέσματα.

Παρομοίως. Για άλλη μια φορά, δεν θέλω να το πιστέψω.

Μπορείς να παίξεις λίγο με το κούρδισμα των τομ, να σφίξεις λίγο περισσότερο τις χορδές, να τσιτώσεις κι άλλο το κάτω δέρμα, αλλά κυρίως να δεχτείς ότι η χορδιέρα θα τρίζει κι ότι αυτό είναι μέρος του ήχου του σετ. Μην το πολυπαιδεύεις. Όταν θα παίξεις με γκρουπ θα διαπιστώσεις ότι τις περισσότερες φορές το buzz αυτό δεν ακούγεται.

Senti, ο Scorpio πιθανότατα δε μιλάει για resonance αλλά για πιο μπάσο ήχο, ο οποίος όντως επιτυγχάνεται σε κάποιο βαθμό με το muffling, αφού κόβει τους ψηλούς αρμονικύς. Ούτε εγώ πολυγουστάρω αυτόν τον πνιχτό, φιμωμένο ήχο (εδώ και πολλά χρόνια έχω πάψει να μαφλάρω τα τομ και το ταμπούρο), αλλά ο καθένας έχει τα γούστα του. ΜD, τα έχουμε ξανασυζητήσει. Πολύ ωραία η προσέγγισή σου, αλλά δεν είναι η μόνη, οπότε μην την παρουσιάζεις έτσι. Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις, και όλες είναι αποδεκτές και λειτουργούν ανάλογα με την περίσταση. Π.χ. η αντιμετώπιση της κάσας σαν ένα ακόμα (αμφλάριστο) τομ είναι μια χαρά, μόνο που στο 90% των ηχογραφήσεων των τελευταίων 30 χρόνων η κάσα είναι στακάτη και με έμφαση στην ατάκα, και όπως και να το κάνουμε αυτά που έχουμε συνηθίσει να ακούμε διαμορφώνουν την αισθητική μας.

Ναι, το ταμπούρο είναι συνήθως ο πιο αδύναμος κρίκος των φτηνότερων σετ. Τι δέρματα έχει;

Μπάμπη, γενικά συμφωνώ με τις απαντήσεις που έδωσαν τα παιδιά. Το μόνο που θέλω να προσθέσω είναι πως, όποια διαδικασία κι αν ακολουθήσεις, φρόντιζε να έχεις αρκετό "headroom" στην τάση των χορδών, έτσι ώστε να έχεις πάντοτε περιθώριο να την αλλάξεις, χωρίς να "τερματίζει" ο μηχανισμός. Οι Puresound έχουν όντως διαφορά, αλλά κατά τη γνώμη μου όχι και τόσο τρομερή. Προσωπικά είμαι καλυμμένος και με ένα generic ταϊβανέζικο σετ. Επίσης δεν έχω δει και σημαντικές διαφορές μεταξύ κορδονιών και ταινίας. Μάλλον παραείμαι καλόβολος… ;D (αν και το πλαστικό έλασμα που δίνουν με τις φτηνές χορδές δε λέει). Για το buzz, τι εννοείς αν παίζει ρόλο;

Κι εγώ κουρδίζω τα κάτω δέρματα πιο ψηλά απ' τα επάνω, αλλά κάθε συνδυασμός (και τα δύο το ίδιο, το επάνω ψηλότερα από το κάτω) έχει διαφορετικά αποτελέσματα. Αυτό που λέει ο Gatzen είναι ουσιαστικά ότι αν έχεις και τα δύο δέρματα στον ίδιο τόνο έχεις και μεγαλύτερο δυνατό resonance (αντήχηση) από το τύμπανο. Χάνεις όμως τo "πέσιμο" του pitch μετά την αρχική ατάκα, που είναι ένας πολύ διαδεδομένος ήχος για τα τομ. Είναι θέμα επιλογής και γούστου. Δεν υπάρχουν απόλυτοι κανόνες. Όσο για τα τομ και τις κάσες χωρίς κάτω/μπροστινά δέρματα, κάποτε (δεκαετίες '70-80) ήταν της μόδας. Π.χ. το διάσημο fill του In the Air Tonight (αυτό που κάθε ντράμερ που σέβεται τον εαυτό του δεν αντέχει να μην το παίξει στον αέρα κάθε φορά που ακούει το κομμάτι! ;D) είναι παιγμένο σε σχεδόν ξεκούρδιστα concert toms. Αν και εγώ προτιμώ δύο δέρματα, ο "μονομέμβρανος" είναι κι αυτός ένας αποδεκός ήχος άλλων εποχων (αλλά οι μόδες κάνουν κύκλους…). Τώρα για τον ήχο των τυμπάνων σου, μην περιμένεις να ακουστούν όπως στις ηχογραφήσεις. Μεταξύ των πανάκριβων μικροφώνων, προενισχυτών, εφέ, EQ, άψογα ακουστικά σχεδιασμένου χώρου, του ...Rick Rubin πίσω από την κονσόλα κ.λπ., και του φυσικού ήχου του σετ υπάρχει ένα χάσμα που δεν γεφυρώνεται στα ταπεινά μας ντραμ ρουμς. Πειραματίσου με διάφορα δέρματα, προσπάθησε να κουρδίσεις τα τύμπανά σου όσο καλύτερα γίνεται και απόλαυσε το φυσικό τους ήχο.

Ο hwept έχει ένα point. Πριν ξεκινήσετε τη διαδικασία βεβαιωθείτε ότι έχετε διαβάσει τα βασικά για την κατασκευή ντραμς και ξέρετε τι γίνεται. Υπάρχουν αρκετά ντραμο-κατασκευαστικά sites, και οι πληροφορίες που περιλαμβάνουν είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικές. Βέβαια, το γεγονός ότι ο φίλος σου έχει ήδη μεγάλη εμπειρία στην κατασκευή κρουστών είναι θετικό. Παρ' όλα αυτά υπάρχουν ιδιαιτερότητες στην κατασκευή των ντραμς που θα πρέπει να τις ξέρει πριν ξεκινήσει. Και δυστυχώς δεν θα πληρώσεις μόνο τα ξύλα. Θα πρέπει να αγοράσεις και τα σιδηρικά (βασάκια, στεφάνια, βίδες, στηρίγματα για τα τομ, ποδαράκια για την κάσα και τα βαθιά κ.λπ.), οπότε υπολόγισε και αυτά στο κόστος. Αν τελικά το αποφασίσεις, καλή επιτυχία!