Haris

Ανάλογα με το πακέτο της προσφοράς. Το χριστιανικό το βρίσκω βαρετό (ακόμη και την κόλαση - μετά από τόσες αιωνιότητες ψησίματος, κάποια στιγμή θα γίνει ρουτίνα). Το μουσουλμανικό έχει κάποιο ενδιαφέρον αλλά δεν με πείθει (π.χ. που τις βρίσκουν τόσες παρθένες;). Το ινδουιστικό έχει ατέλειες. Προσωπικά δεν θέλω να γυρίσω σαν βακτήριο. Το κάρμα του Νόιζ πιάνει; Δεν ξέρω, προβληματίζομαι... Άσχετο: roybatty, το άβατάρ σου το θεωρώ μία από τις καλύτερες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου.

Προσωπικά δεν θα πολυ-τρελαινόμουν για καμία live παρουσίαση του Dark side, του Wish ή του Animals, αν δεν συμμετείχε και ο Gilmour.

Όχι μωρέ, ο Vinnie παίζει και στρέιτ σε κάποια κομμάτια. Ο άνθρωπος ξέρει να προσαρμοστεί. Για όλα τα υπόλοιπα, και ιδίως για την Imogen, +1 (στο 'Blanket' π.χ. o V.C. παίζει απλά και λιτά).

Πολύ καλή δουλειά!

Πες μου ότι αστειεύεσαι...

Εντάξει, διασκευή δεν θα το πεις... Εμπνευσμένο (βλ. ψιλοκλεμμένο) ήταν, από το Bombay Calling. Τουλάχιστον οι Purple το παραδέχτηκαν ανοιχτά, σε αντίθεση με τους άλλους μεγαλο-hard rockers της εποχής (Led-γκουχ-Zeppelin-γκουχ) που δανείζονταν χωρίς να ρωτάνε. ;) Πάντως οι It's A Beautiful Day, πλήρωσαν τους DP με το ίδιο νόμισμα: Αυτές ήταν εποχές. Πολιτισμένα πράγματα, όχι μηνύσεις και αηδίες! Σόρυ για το off-topic.

Ωραίο θέμα. Είναι όντως πολύ σημαντικό να αντιληφθούμε (και όχι μόνο οι ντράμερς) πως, όποιο δυτικό - βλ. στην ουσία αμερικάνικο - είδος "ποπ" κι αν παίζουμε, τα ισχυρά μέρη του μέτρου είναι το 2 και το 4. Δεν έχει να κάνει μόνο με το πού πέφτει το ταμπούρο. Είναι ο τρόπος που πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τον εσωτερικό ρυθμό αυτής της μουσικής, ακόμη κι αν παίζουμε syncopated σχήματα (π.χ. στο funk) όπου το ταμπούρο δεν πέφτει πάντα στο 2-4. Συμφωνώ για την ομοιομορφία των χτυπημάτων, ειδικά σε κομμάτια που χρειάζονται ισχυρό backbeat. Μόνη μου - μικρή - διαφωνία είναι το "ακριβώς στο κέντρο". Πολύ συχνά, το sweet spot ενός ταμπούρου είναι λίγο εκτός κέντρου (αν το κέντρο το περιορίσουμε στα 3 με 4 εκατοστά). MD, δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα. Εννοείς ότι τα backbeats δεν πρέπει να αποκλίνουν τουλάχιστον από το 16ο, ενώ περνάει μια μικρότερη απόκλιση, π.χ. 32ου, ή ότι πρέπει να "ακούμε" διαρκώς μέσα μας τον παλμό των 16ων, 1e&a 2e&a κ.λπ.;

Όντως πολύ καλύτερο απ' το πρώτο. Πρόσεξε περισσότερο την προφορά σου (αυτό το "just" φωνάζει ότι είναι από Έλληνα!), και βγάλε το ντέφι από το 1-3 και βάλ' το στο 2-4. Πάντως έχεις δώσει πολύ καλή ατμόσφαιρα.

Εξαιρετικό παίξιμο και ήχος!

Πολύ καλοί! Μόνη παρατήρηση: Αν θέλετε να συνεχίσετε να βιντεοσκοπείτε τις πρόβες (ή τα live), πάρτε ένα τέτοιο, ή αν μπορείτε να δώσετε ενάμισι κατοστάρικο παραπάνω, ένα τέτοιο. Η διαφορά στον ήχο σε σχέση με το μικροφωνάκι της κάμερας είναι η μέρα με τη νύχτα. Μπράβο και πάλι!

Δυστυχώς, όσο κι αν θέλουμε, ένας είναι ο LάΚης. Και καλά έχει κάνει και έχει κατοχυρώσει το όνομα. Ντον'τ μες γουίδ δε λόιερ! ;D

Συμφωνώ με τον Ray. Το κομμάτι είναι πολύ καλό αλλά θέλει πιο καθαρή παραγωγή. Αυτό το crash που ανά δύο μέτρα τονίζει την άρση θα ήταν καλύτερα να είναι πιο αραιό. Δεν υπάρχει λόγος να ακούγεται συνέχεια. Η φωνή μου άρεσε, μην την αλλάξεις! (ή τέλος πάντων πέστο πάλι εσύ με το ίδιο ύφος).

Λοιπόν, εμείς οι δύο θα κάνουμε καλή παρέα... Και κοινές προσλαμβάνουσες έχουμε, και η κριτική μας είναι αμείλικτη! ;D

Μπόλοκς...

Θα συμφωνήσω και εγώ με τον Νέστορα (να δεις που θα το πάρει πάνω του! ;D). Έχεις προσωπικό ύφος, άποψη, ηχογραφείς εξαιρετικά, οι διασκευές σου είναι ιδιαίτερες... Λοιπόν φτάνουν οι διασκευές! ;) Ώρα για τα δικά σου!

Το αντίθετο. Μέχρι και μικρόφωνο στο ταμπούρο του βαλα στις τελευταίες πρόβες. Με τον Βασίλη (τον προηγούμενο) ναι, υπήρχε αυτό το ζήτημα. Μου αρέσει το ισχυρό ταμπύρο (όταν οι δυναμικές είναι οι πρέπουσες) αλλά δεν μ' αρέσει να κυριαρχεί στον ήχο. Και ήθελες και να παίξουμε μαζί... Αν ήξερες τι σε περίμενε! ;D SF, ωραίο το κομμάτι, 70s σαουντρακικό και ατμοσφαιρικό, όπως μας έχεις συνηθίσει (κι επιτέλους, δεν βαρέθηκες να φτιάξεις το κλείσιμο! ;D). Θα συμφωνήσω όμως με τον Κώστα. Τα πλήκτρα είναι καλύτερα από τη lead...

Σταύρο έχεις απόλυτο δίκιο και έχεις πιάσει την ουσία, γι' αυτό άλλωστε και οι δικές σου μουσικές είναι αυτές που είναι, πηγαίες, ανθρώπινες και 'πραγματικές'. Όσο για την αισθητική που προβάλλει η τηλεόραση, αλίμονό μας αν ήταν η μόνη... Όχι βρε παιδί μου δεν σε παρεξήγησα! Κατάλαβα ακριβώς τι εννοείς και το δέχομαι σαν προσωπική άποψη και γούστο. Εξ άλλου πέρα από τα προσωπικά γούστα μπορεί να έχεις δίκιο, και με μια φωνή σαν της Κυρμιζή το κομμάτι να έφευγε τελείως (Παρεμπιπτόντως σε ευχαριστώ που μου τη ...σύστησες. Είναι όντως φωνάρα, και ο άχρηστος δεν την είχα πάρει χαμπάρι. Μα καλά που ζω; ;D) Το οποίο είναι ευχάριστο μεν για το συγκεκριμένο τραγούδι, θλιβερό δε για την ελληνική παραγωγή...

Λάκη, ευχαριστώ και πάλι! SF, 1ον, ευχαριστούμε και 2ον, κοίτα να δεις τώρα διαφορά απόψεων και γούστων... Εμένα είναι ακριβώς αυτή η κοριτσίστικη χροιά της φωνής που με στέλνει σε αυτό το κομμάτι.

Ορέ Νέστορα, αμοιβαία τα αισθήματα (και όποιος το παρεξηγήσει αυτό, είναι στενόμυαλος και πιθανότατα και αιμορροϊδικός! ;D). Όσο για τις τεχνικές δημιουργίας βίντεο και εγώ άσχετος είμαι, απλά πουλάω μούρη ότι ξέρω! Λάκη, κατ' αρχήν σε ευχαριστώ για τα θετικά σχόλια. Ειδικά από σένα, έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα. Τα πλάνα είναι όντως δικά μου, και μάλιστα, το ότι υπέθεσες ότι δεν είναι το θεωρώ ιδιαίτερα κολακευτικό (όχι, μην αυτοκτονήσεις, οι ικανότητές σου ως εικονολήπτης ξεπερνούν κατά πολύ τις δικές μου!). Στο τεχνικό κομμάτι, δεν υπάρχει και κάτι σπουδαίο να πω. Τα πλάνα είναι όλα τραβηγμένα με μία κάμερα της πλάκας (συγκεκριμένα με μία φωτογραφική μηχανή Sony Cyber-Shot, που παίρνει και βίντεο), και μονταρισμένα και επεξεργασμένα στο ταπεινό Movie Maker, με τα λίγα βασικά εφέ που διαθέτει. Εξάλλου, φαίνεται ότι η ποιότητα της εικόνας είναι μέτρια, απλά στο συγκεκριμένο κομμάτι νομίζω ότι "πάει" αυτό το ακατέργαστο. Τίποτα τρομερό τελικά, πέρα από το μανίκι του να συγχρονίσω τόσα πολλά πλάνα με τον ήχο. Κώστα, ευχαριστώ για τα σχετικά με το βίντεο, και ο Βασίλης σε ευχαριστεί για τα σχετικά με το κομμάτι του!

Το ταμπούρο στο original δεν το θυμάσαι; Σαν καφάσι ακούγεται. Αλλά έτσι είναι... Κριτικάρουμε τους ανθρώπους επειδή προσπαθούν πλησιάσουν τον αυθεντικό ήχο ενός κομματιού, μόνο και μόνο για να βρούμε κάτι αρνητικό να πούμε. Και μετά μου λέτε ότι δεν υπάρχουν κλίκες εδώ μέσα... ;D Εμένα πάλι μου μυρίζει Όμπρε και καταχείμωνο (μαζί με το 'Ghost Story' και το 'Evening Over Rooftops' ήταν από τα σήματα κατατεθέντα του μαγαζιού). Αλλά εσύ ήσουν μικρός τότε... Τέλος πάντων για να ασκήσω κι εγώ την κριτική μου, αυτό που συνεχίζει να με εντυπωσιάζει περισσότερο από οτιδήποτε στα περισσότερα κομμάτια των 4WD, είναι το πόσο πειστική είναι η φωνή(ες). Μεγάλο και σπάνιο ατού για μια διασκευομπάντα (το Miss You εξαιρείται, γιατί εκεί ο τραγουδιστής έδωσε το προσωπικό του στίγμα και το κομμάτι πήρε άλλη διάσταση!). Κατά τα άλλα, χάλια, δεν ακούγεται, και απορώ γιατί το ανέβασε ο OP! :D Υ.Γ. Shameless plug (όχι, δεν ντρέπομαι καθόλου) : Έχω ανεβάσει ένα βιντεάκι που έφτιαξα με τα χεράκια μου, και κανένας από εσάς τους κλικαδόρους δεν έκανε τον κόπο ούτε καν να το θάψει. Και η αδιαφορία είναι χειρότερη απ' το θάψιμο. Και τώρα εκνευρίστηκα! ;D

Ένα βίντεο που σκάρωσα για ένα κομμάτι του Βασίλη Τσόνογλου (στου οποίου το δίσκο είχα την τιμή να παίξω... μπλα, μπλα, τα έχω ξαναπεί...). Για πείτε...

Με εξαίρεση τα ντραμς, των οποίων και ο ήχος και ο προγραμματισμός τα κάνουν εντελώς άχρωμα και ψεύτικα, δεν είναι καθόλου κακό. Και ωραία δομημένο είναι, και οι κιθάρες πολύ καλές, και γενικά είναι ένα αξιοπρεπέστατο blues κομμάτι. Θα ήθελα τη φωνή με λίγο περισσότερο πάθος και "γρέζι". Πάντως το γούσταρα.

Παρά το μέτριο ήχο, μου άρεσε. Ωραίες κιθάρες, καλή, πειστική φωνή, σωστό shuffle. Τη σκηνική παρουσία να προσέξετε λίγο - κυρίως του τραγουδιστή - και όλα καλά! Υ.Γ. Στην Ιερισσό έχω περάσει εξαιρετικές διακοπές!

Όχι βρε παιδί μου, δεν μας λένε ψέματα. Οι άνθρωποι εκπροσωπούν μία σχολή επιστημονικής σκέψης, η οποία είναι απόλυτα σεβαστή, αφού είναι τεκμηριωμένη και μάλιστα με ισχυρά επιχειρήματα. Απλά, όπως συμβαίνει σε όλους τους επιστημονικούς κλάδους, υπάρχει και ο επίσης σεβαστός αντίλογος. Έτσι προχωρά η επιστήμη και η αναγομώνεται η γνώση. Μπα, τελικά όχι. Τώρα που το σκέφτομαι, απλά λένε παπαριές! ;D Βλακωδώς έχω διαβάσει Όργουελ μόνο στα Ελληνικά (πριν από πολλά-πολλά χρόνια), και μάλιστα τότε που μαζευόμουν πολύ συχνά στα Εξάρχεια (όχι δεν τον συνάντησα!). Με έβαλες στην πρίζα όμως, και νομίζω ότι είναι καιρός να διαβάσω τα πρωτότυπα. Έχω μεταφράσει Άρλεκιν όταν ξεκινούσα (όπως πολλοί νέοι μεταφραστές) και ελπίζω να μην υπέπεσα στο παράπτωμα που αναφέρεις, κυρίως γιατί τα βαριόμουν τόσο πολύ, που το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόμουν ήταν να παρέμβω "δημιουργικά" στο ...έργο. Καλά έκανες και μου είπες για το Bug Jack Baron (δεν το έχω διαβάσει), γιατί θα έχει ενδιαφέρον να κάνω ένα A/B.

@ trolley: "α) Αποτυχία τους να αντιληφθούν ποιοι όροι είναι ήδη διεθνείς (ή τείνουν να διεθνοποιηθούν) οπότε να τους αφήσουν αμετάφραστους. Είναι στοιχειώδες καθήκον του σύγχρονου μεταφραστή να παρακολουθεί τη κοινωνία γύρω του και να τα κατέχει αυτά τα πράγματα, όχι να προσπαθεί να μεταφράσει τα πάντα, επειδή νομίζει ότι αυτό θα έκανε κάποιος εμπειρότερος στη θέση του." Αυτό ξαναπέστο. Θυμάμαι τον υπεύθυνο εισαγωγικής εταιρείας να μου ζητάει να μεταφράζω το subwoofer, "υπογούφερ" γιατί είναι …ελληνικότερο και γιατί έτσι το γράφει και ο Ήχος… "β) Αποτυχία τους να παρουσιάσουν επαρκές συγγραφικό έργο οι ίδιοι ώστε να τεκμέρεται η ικανότητά τους - όχι να μεταφράσουν αλλά - να γράψουν ένα συγκροτημένο και κατανοητό κείμενο." Εξαρτάται. Αν πρέπει να μεταφράσεις Joyce, ναι ισχύουν τα παραπάνω. Για να μεταφράσεις Harry Potter όμως (τυχαίο παράδειγμα), μην πολυτρελαινόμαστε. Συμφωνώ ότι είναι απαραίτητο να μπορείς γράψεις ένα συγκροτημένο κείμενο. Κατά τη γνώμη μου η γνώση και η ικανότητα χειρισμού της γλώσσας "στόχου", συνήθως της μητρικής σου, είναι εξίσου σημαντικά στοιχεία - αν όχι περισσότερο - με τη γνώση της γλώσσας "πηγής". Διαφορετικά θα έχεις ένα κείμενο γραμμένο π.χ. στα Ελληνικά, αλλά με ύφος και σύνταξη π.χ. αγγλική. Και φυσικά θα είναι εντελώς ηλίθιο… "γ) Προσπάθεια εκ' μέρους τους να "συγγραφήσουν" αντίς να μεταφράσουν." Αυτό δεν το έχω προσέξει, αλλά για να το λες… "δ) Αποτυχία τους να παραμείνουν αταύτιστοι με τους χαρακτήρες της ιστορίας που μεταφράζουν. Αν συμπαθούν τον χαρακτήρα Α, του αποδίδουν φραστικώς χαρακτηριστικά που ωθούν και τον αναγνώστη να τον συμπαθήσει - ακόμη και όταν οι προθέσεις του αρχικού συγγραφέα είναι διαφορετικές." Ούτε αυτό το έχω προσέξει, αλλά για να το λες… "ε) Παρανοϊκή εμμονή στην ιδέα της ανωτερότητας της ελληνικής γλώσας. Θυμάμαι ένα τύπο που ισχυριζόταν πόσο φτωχή είναι η αγγλική γλώσσα διότι έχει μόνο τη λέξη "river" για να εκφράσει την έννοια του νερού που ρέει, ενώ η ελληνικά "α, μα έχει τόσες λέξεις όπως : ποταμός, ρυάκι κλπ". Μετά από μελέτη, είχε καταδειχθεί ότι στα αγγλικά υπάρχουν πάνω από 40 λέξεις γι' αυτή την έννοια (έχει περάσει καιρός και δε τις θυμάμαι όλες). Ένας μεταφραστής που ξεκινά με αυτή την αφετηρία, την πάτησε." Περαστικά σε όσους συνεχίζουν να πιστεύουν στην ανωτερότητα της ελληνικής (ή οποιασδήποτε) γλώσσας. "στ) Απόλυτη αδιαφορία για τυχόν μεταφραστικό έργο που έχει προηγηθεί του δικού τους. Είχα διαβάσει στο παρελθόν ένα μυθιστόρημα του Φ.Κ.Ντικ, σε μία θαυμάσια μετάφραση που είχε κάνει μία γυναίκα. Χρόνια μετά, είδα ότι το βιβλίο ξανακυκλοφόρησε και το αγόρασα για να αντικαταστήσω το παλιό αντίτυπο. Στη νέα έκδοση η μετάφραση είχε γίνει από άλλη γυναίκα και κατάλαβα τη διαφορά από τις πρώτες προτάσεις (ήταν χειρότερη). Δηλαδή, αυτή η κυρία, αντί να βελτιώσει τυχόν προβλήματα της προηγούμενης μετάφρασης (υπήρχαν κάποια - πάντα υπάρχουν), έκρινε σκόπιμο να το κάνει εντελώς από την αρχή. Θεωρώ τη συγκεκριμένη προσέγγιση σοβαροφανή και άκυρη." Παίζει και το ζήτημα των πνευματικών δικαιωμάτων. Πολύ συχνά η μετάφραση ανήκει στον εκδότη, οπότε ο μεταφραστής του νέου εκδότη είναι ουσιαστικά υποχρεωμένος να κάνει αλλαγές (το πόσες και το πού, είναι πολύ λεπτό ζήτημα). Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι η επόμενη μετάφραση πρέπει να είναι για τα μπάζα.