Haris

Κι εγώ την Gibson θα αγόραζα, και θα άφηνα το κιθαριστικό τμήμα να μαραζώσει και να φυτοζωεί, όπως έκαναν κι αυτοί στην Slingerland, έναν από τους σημαντικότερους και ιστορικότερους κατασκευαστές ντραμς στον κόσμο. Και φυσικά θα επανέφερα τη Slingerland στην παλιά της δόξα. Και γιατί δεν την πουλάμε, να ησυχάσουμε; ;D

Το 'Just the way you are' ε; Ήσουν ρομαντική ψυχή εκείνα τα χρόνια... ;D Κι άλλο δικό μου αγαπημένο, και επίσης αφιερωμένο στο Λάκη, αφού μιλάει για ενδυματολογικές επιλογές και ροκ εντ ρολ! ;) Billy Joel - It's Still Rock and Roll to Me

@ atreu73: Δηλαδή πρόκειται περί συνομοσίας;

Ιντίντ, αλλά είναι ακριβώς ο ήχος που ταιριάζει σ' αυτό το είδος.

Ακατατέργαστα απολαυστικότατο.

Ωραίες επιλογές. Κι αφού είμαστε σε Billy Joel state of mind, πάρε κι ένα απ' τα αγαπημένα μου: New York State Of Mind / Billy Joel

Το κομμάτι, κομματάρα. Το άκουσμα μουντό. Ριμάστερ!

Ωραίο κομμάτι, με highlight το παίξιμο του Lou Martin, που δυστυχώς μας άφησε πρόσφατα. Αντώνη, ευχαριστούμε για το ποστ.

Θα μπορούσε να μου είχε αρέσει έστω και λίγο, αν οι στίχοι δεν ήταν τόσο (μα τόσο) κλισαρισμένοι και αν δεν συνοδευόταν από ένα επίσης καρακατακλισαρισμένο slide-show βίντεο. Δυστυχώς, έτσι όπως είναι δεν μου λέει απολύτως τίποτα. Το σόλο προς τέλος πάντως ήταν καλό.

Εγώ πάντως, ειδικά στην κάσα, που έχει περισσότερες πιθανότητες να σκεβρώσει λόγω μεγάλης διαμέτρου και επειδή συνήθως κουβαλάει και το βάρος των τομ, θα έβαζα καλού-κακού ένα μπροστινό δέρμα με μία μεγάλη τρύπα. Π.χ. : Το ηχητικό αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Και μην κοροϊδεύετε τα concert toms. Αν είναι καλοκουρδισμένα μπορούν να ακουστούν πολύ καλά: Χώρια που οι φήμες λένε ότι η μόδα τους επιστρέφει:

Τι είναι τα βινύλια; :D

Μόλις αξιώθηκα να ακούσω το κομμάτι και συμφωνώ με το Σταύρο. Μεράκι και αλητεία. Για άλλη μια φορά, χίλια εύγε. Τι είναι η κασέτα; :D

Συμφωνώ. Τον πήρατε απ' τα μούτρα τον άνθρωπο, και συνεχίσατε να το κάνετε και αφότου είδατε ότι το θέμα τον απασχολεί σοβαρά. Δε λέει...

Νάσο, ευχαριστούμε.

Όχι ένα, τρία ζήτω! Ευχαριστούμε Σπύρο (ουσιαστικά ο κος Ρούπας ευχαριστεί, αφού αυτός ήταν ο ...project manager). Είδες τι γίνεται όταν δεν παίζει walking and breathing ντράμερ, και αναλαμβάνουν τα ρομπότ; ;D Θα μεταβιβάσω στον παραγωγό τις παρατηρήσεις σου.

Ευχαριστούμε Γιώργο.

Η θρυλική μπάντα που, παρά τη βραχύβια παρουσία της στα μουσικά δρώμενα, στιγμάτισε για πάντα την παγκόσμια acid jazz, funk jazz, neo jazz, post-neo jazz, math-jazz και τρέχα-γύρευε-τι-άλλο-jazz σκηνή (εκτός από τη σκέτη jazz, που είπαμε να την αφήσουμε ήσυχη την καημένη, αφού δεν μας έφταιγε σε τίποτα...), είναι πλέον παρελθόν. Όμως the legend goes on από τον πολυτάλαντο και πεισματάρη κιθαρίστα της που, με λίγη βοήθεια από τους πρώην συμπαίκτες του, συνεχίζει να εξερευνά τα δύσβατα μονοπάτια του παντρέματος πολλών και διαφορετικών μουσικών ειδών, και να τα ομογενοποιεί (τα μουσικά είδη, όχι τα μονοπάτια) δίνοντάς τους ένα απόλυτα προσωπικό, δυσεύρετο για την εποχή μας ύφος. Για να μην μακρηγορώ (βλ. για να τελειώνω με τις μπούρδες!)... Ladies and germs, without further ado: That's The Way I Like It Αντρέας Ρούπας: διασκευή, ενορχήστρωση, κιθάρα, πλήκτρα, προγραμματισμός Ευριπίδης Διονυσιάδης: μπάσο Ο γράφων: προγραμματισμός τυμπάνων και ...ένα ride

Ναι, βέβαια αυτή η προφανής μετάφραση, αλλά η ερώτηση που οι μεταφραστές καλούμαστε να θέτουμε και να απαντάμε συνέχεια είναι "σε πιο context;" Έχω την εντύπωση λοιπόν ότι ανάλογα με το "context" θα υπάρχουν περιπτώσεις που θα μπορούσε να μεταφραστεί ως οργανικό, ορχηστρικό ή δεν ξέρω και τι άλλο... Ναι αλλά υπάρχουν και κλασικά/συμφωνικά/ορχηστρικά/γουατέβερ έργα που δεν είναι όπερες αλλά έχουν χορωδία ή κάποια φωνή σε σημεία... Δεν ξέρω... Δώστε μου μια μετάφραση να κάνω (με 5 λεπτά τη λέξη - φιλική τιμή!) και θα σας τα λύσω όλα! ;D

Δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με το πώς μεταφράζεται το instrumental γιατί το λέω πάντα στα Αγγλικά (δεν μου έχει τύχει και σε καμία μετάφραση βέβαια, αλλιώς θα είχα αναγκαστεί να ψάξω). Ένα ερώτημα που μου ήρθε διαβάζοντας τα παραπάνω, είναι αν ένα συμφωνικό έργο που περιλαμβάνει και χορωδία θεωρείται orchestral. Νικόλα, τα φώτα σου!

Είναι πολύ απλό: Σκοτώνεις το σερίφη (αλλά όχι το βοηθό του), αφήνεις το Κολτ επάνω στο τραπέζι, ακόμα ζεστό, καπνίζεις 5-6 στριφτά χωρίς φίλτρο σε συνδυασμό με μερικά μπέρμπον, πατάς rec και τραγουδάς. ;) Σοβαρά τώρα, πιστεύω ότι το "ζήτημα" της φωνής σου είναι κυρίως θέμα attitude και ξεκολλήματος από την ανασφάλεια, παρά φωνητικών ικανοτήτων.

Δεν θα μπορούσα να τα έχω πει καλύτερα (γι' αυτό και δεν τα είπα εξάλλου!). Πάντως, η βελτίωση σε σχέση με την πρώτη βερσιόν είναι σαφέστατη.

M' αυτά που ανεβάζετε μου τους θυμήσατε! Πάντως τους προτιμούσα ως Sub Rosa. ;) ;D

Βρε παιδί μου, δεν σε κατηγορεί κανείς αλλά αφού ξέρεις ότι άνθρωπος έχει μια ευαισθησία στο συγκεκριμένο τομέα, χαλάρωσε κι εσύ λίγο! ;D Επίσης όταν o Ford έβγαλε το πρώτο αυτοκίνητο είμαστε αγέννητοι, αλλιώς να δεις γκρίνια που θα 'πεφτε! ;D Ξαναεπίσης, συνέκρινες τις άμαξες και τις καρότσες με τα Fender ή μου φάνηκε; Προβλέπω νέο γύρο... ;D

Εγώ ξέρω γιατί τη θάβεις τη φωνή... Ξεπέρασέ το! Μια χαρά τραγουδάς λέμε και με λίγη δουλειά θα τραγουδήσεις ακόμα καλύτερα. Το κομμάτι μ' άρεσε ιδιαιτέρως. Έχει ατμόσφαιρα και κυρίως έχει το στίγμα σου. Λίγο βιαστικό το κλείσιμο. Αν ξαναγράψεις τη φωνή πρόσεξε λίιιγο περισσότερο την προφορά σου. Συμφωνώ με το Γιώργο για την ακουστική εισαγωγή. Σούπερ! Keep them coming!