Λοιπόν που λέτε, πάω και παίρνω μία εξαιρετική μνήμη 1 γίγα για να τα κάνω 2 τα γίγα του λάπτοπ, και είμαι καταχαρούμενος. "Τούρμπο θα την κάνω την παλιατζούρα..."
Διαπιστώνω ότι η υποδοχή του δεύτερου τσιπακίου, αντί να είναι ωραία, καλή και εύκολα προσβάσιμη στην κάτω πλευρά, όπως αυτή του πρώτου, βρίσκεται κάτω από το πληκτρολόγιο.
Ας είναι... I'm always in for a challenge.
Διαβάζω το γ@μωμάνιουαλ, βγάζω και τις 67 γ@μωβίδες που συγκρατούν το καπάκι (και μερικές ακόμα, έτσι για να είμαι σίγουρος) και πάω να το σηκώσω σύμφωνα με τον εύκολο τρόπο που περιγράφει το γ@μωμάνιουαλ, αλλά και διάφορα βίντεο στο γιουτιούμπ.
Δεν ανοίγει. Με τίποτα. Έχει μουλαρώσει. Δεν κουνιέται λέμε.
"Βρε καλό μου, βρε χρυσό μου, άνοιξε να σου βάλω μνήμη να κάνει παρέα με την άλλη και να πηγαίνεις σφαίρα..."
No frakking way.
"Ρε άνοιξε λέμε, μην σου #*μήσω το ταμ-τιριρίμ!"
Πέη κυανά...
"Δεν μου λες, τη βλέπεις τη βαριοπούλα; Θα ανοίξεις ή θα γίνεις πουρές από πυρίτιο και πλαστικό;"
Εδώ, δεν ξέρω πώς, αλλά για κάποιο λόγο είμαι σίγουρος ότι it gave me the finger.
ΟΚ, τα παρατάω. Δεν θα το κάψω τελετουργικά στον κήπο τραγουδώντας "Βurn motherfucker, burn", γιατί μου χρειάζεται ακόμα κι έτσι, αργό και ψόφιο.
Ξαναβάζω τις 67 γ@μωβίδες (και τις άλλες), και το ανοίγω για να δουλέψω ο άνθρωπος.
Και σε 10 λεπτά σβήνει! Γιατί σβήνει; Γιατί είναι καλοκαίρι, ζεσταίνεται και ζορίζεται επειδή ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ 1 Γ@ΜΩ GB RAM, ΓΙ' ΑΥΤΌ! Του γ*μείς τώρα ότι του 'χει μείνει αγ*μητο;
Τι; Να το πάω στο μάστορη; Και να γίνω ρεζίλι που δεν μπορώ να βάλω ένα τσιπάκι μνήμης στον υπολογιστή; Ποιος εγώ, ο Ελληνάρας που τα ξέρει όλα και που αν χαθεί στη μέση της Σαχάρας, δεν θα καταδεχτεί να ζητήσει οδηγίες από το μοναδικό βεδουίνο που υπάρχει σε ακτίνα 2000 χιλιομέτρων;
Όχι κύριοι. Δεν θα του περάσει. Θα συνεχίσω να το χρησιμοποιώ έτσι όπως είναι, θα σβήνει κάθε λίγο και λιγάκι, θα μου σπάει τα @@ και δεν θα μπορώ να κάνω τη δουλειά μου. Και ούτε cooler θα του πάρω.
Έτσι, για να μάθει...