Κυριακή πρωί, ψιλοχαζεύω στο Youtube και πέφτω πάνω στη 'Χαλασιά'.
Κολλάω, κι εκεί που έχω αρχίσει να πωρώνομαι και να ανατριχιάζω, εμφανίζεται η καλή μου, που ασχολείται σοβαρά με την παραδοσιακή μουσική (χορεύει, τραγουδάει, Λύκεια Ελληνίδων και δε συμμαζεύεται), και ως εκ τούτου είναι λίγο πιουρίστρια και δεν τα πολυγουστάρει αυτά τα fusion/crossover.
Και ενώ περιμένω να ακούσω - με σνομπ, υπεροπτικό ύφος - κάτι του στυλ "αν είναι να το ακούσεις, δεν το ακούς αυθεντικό;", μου λέει "ρε συ, καλοί είναι αυτοί" και πιάνει στο καπάκι να χορεύει "στα δύο" (νομίζω, δεν τα πάω καλά με τους χορούς). Ε ρε γλέντια πρωί-πρωί Κυριακάτικα! ;D
Μπράβο στα παιδιά και μπράβο σε σένα για την εξαιρετική κιθαριστική προσθήκη.