Haris

Αυτό που με 'στειλε ήταν ότι ο Fogerty μπόρεσε να καταλάβει διαφορά στον ήχο ανάμεσα στα χυτά και στα πρεσαριστά στεφάνια. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί ντράμερς δεν θα έπαιρναν μυρωδιά. Άλλο: Καλά η Tama δεν του βάζει χέρι που διαΤΥΜΠΑΝΙΖΕΙ ότι στο στούντιο παίζει με κάσα Ludwig; (όχι φυσικά, because he's Kenny-fucking-Aronoff και, εντάξει, κάνεις λίγο και τα στραβά μάτια... ;D ). Εξαιρετική κουβέντα με έναν από τους καλύτερους ροκ ντράμερς έβερ.

Φίλος, εγώ πλερώνω και δεν μπορώ να κάθομαι να περιμένω να βρει τον τόνο ο κάθε ...τυχάρπαστος. Άμα δεν το 'χεις παλικάρι, μην βάζεις κομμάτια εκτός προγράμματος! Ναι καλά, να τον δω να παίζει 8-9 ώρες συνέχεια τσιφτετελορούμπες και τσαμικοκαλαματιανά σε ελληνικό πανηγύρι, και μετά να 'ρθει να μιλήσει! Έτσι, για να μάθουν οι ξεκούρδιστοι! E-Street Horns σου λέει, και μπούρδες! ΠιΕς. Ελπίζω να είναι σαφές ότι (και στα δύο ποστ) τρολάρω αστειεύομαι...

Άλλος αυτός... The Boss σου λέει μετά. Φιλαράκι αν θέλεις ένα λεπτό και βάλε να βρεις τον τόνο στο You Never Can Tell, και μάλιστα μπροστά σε 100.000 κόσμο, μάλλον ήρθε η ώρα να κρεμάσεις την κιθάρα σου και να πας για φασκόμηλο.

Είμαι σε C&W / southern mood γιατί μόλις διάβασα το "Tishomingo Blues" του Elmore Leonard. Θα μου περάσει... :) Και η redneck απάντηση στο Blue Suede Shoes:

Παίζει να είναι το καλύτερο από όσα δικά σου έχω ακούσει. Keep them coming Mr. Fotis! :) Αυτά ακριβώς, τίποτα άλλο!

Δεν τίθεται θέμα για μερικούς μήνες. Για χρόνια σκεφτόμουν, όπου οι πιθανότητες να σκεβρώσουν χωρίς δέρματα είναι σαφώς περισσότερες.

Μέγα λάθος αγαπητέ Περικλή! Αν μείνουν πολύ καιρό χωρίς δέρματα υπάρχει ενδεχόμενο να σκεβρώσουν και αυτό δεν μαζεύεται με τίποτα. Εγώ θα στα λέω όλα; ;D Σωστό. Επίσης σωστό αλλά όχι τελείως ξεκούρδιστα τα δέρματα. Σε μέτρια τάση ώστε να κρατάνε το κέλυφος στο σχήμα του.

Ισχύει αυτό που λέει ο Ray. Ο Gadd κάνει νωρίτερα το fill για να μπουν στο τελικό σχήμα πριν το φινάλε, και το επαναλαμβάνει μετά στη σωστή στιγμή. Δεν υπάρχει ρυθμικό θέμα. Η θεωρία μου είναι πάντως ότι ο Gadd δεν έκανε λάθος. Ήταν έμμεσος τρόπος για πει στον άλλον "άντε ρε μ@λάκα τελείωνε με τα σόλα σου, να πάμε καμιά λογική ώρα σπίτι μας, μεγάλοι άνθρωποι!" ;D Και ο Gadd μια ταμπουριά στο 7:38. Απορώ πώς αυτοί οι τύποι έγιναν επαγγελματίες... ;D

Δεν κάνει τίποτα, να 'σαι καλά!

Δεν την έψαχνα εγώ αλλά οι δημιουργοί (υποθέτω, εκτός του Καρυωτάκη...). Αν ήξερα ότι την ψάχνουν θα σε ρωτούσα - εσένα και μερικούς άλλους του ...σιναφιού μας. Άσε που παίζει να την είχα κι εγώ για ένα φεγγάρι.

"Ψάχνω ένα τραγούδι που έχει ο πατέρας μου σε κασέτα..." Άρχισε να λέει τα λόγια, μου φάνηκαν γνωστά, "του Καρυωτάκη ποίημα είναι..." βιάστηκε να συμπληρώσει "...αλλά αυτό που θέλω εγώ το λένε κάτι τύποι με πιάνο και τρομπέτα". Όπα! Ποιος είναι ο πατέρας σου και κυρίως πού είναι η κασέτα; Ναι. Η ελπίδα γι’ άλλη μια φορά είναι στη νέα γενιά. Γύρω στα είκοσι, παίζει σ’ ένα σχήμα και δουλεύει σε καφέ των Εξαρχείων. Ο πατέρας της, ένας από τους διασωθέντες της Αίτνας, έκανε οικογένεια και ζει κάπου στην επαρχία... Απ’ τους δίσκους και τις κασέτες του μπαμπά ξεχώρισε και κόλλησε και σ’ αυτό. Τη μυθική κασέτα του fanzine 'Merlin’s Music Box'. Την ψάχναμε χρόνια ανάμεσα σε γνωστούς και άγνωστους αναγνώστες με αγγελίες στο internet. Ούτε ο εκδότης, ο Γιάννης Καστανάρας, την είχε πλέον. Και να! Να 'σαι καλά κορίτσι μου. Έτσι λοιπόν, 15 μέρες πριν κυκλοφορήσει το πρώτο LP (σε βινύλιο) του Λάμπρου, της - κατά τη γνώμη μου - μεγαλύτερης rock 'n' roll φυσιογνωμίας του τόπου μας , όλα έρχονται και δένουν γλυκά. Βασίλης 'Laughing Headache' Τσόνογλου

Δεν ξέρω πώς μου 'ρθε. Ίσως επειδή το κομμάτι γ@μάει...

Χα! Δοκιμάστε παρόλα αυτά. Αυτούς που δεν τολμούν να δηλώσουν την "ιδιότητά" τους να φοβάσαι! ;D

Έχω ακούσει κι εγώ καλά λόγια για την MLK. Για κοιτάξτε το.

Σούπερ. Αυθεντικότητα, παίξιμο, παραγωγή στο ύφος της εποχής, τα πάντα όλα. Keep them coming!

Ο μεταφραστής της περιοχής σας συμφωνεί με τον cos_dr. Secondary dominant.

Here you go: Και έλα, πες την αλήθεια, δεν αναρωτιέσαι έτσι γενικά και αόριστα. Παντρεύεσαι! Δεν είναι κακό, τόσοι το έχουν κάνει! ;D

Ακριβώς! (αλλά το mojo το έχουν οι βιντατζιές! ;D )

Nice! (αλλά μη με ξαναπείς κύριο! ;D )

Αυτό που λείπει από τη δοκιμή σου είναι τα διαφορετικά κουρδίσματα (χαμηλό-μεσαίο-ψηλό, σε γενικές γραμμές). Το συγκεκριμένο Acrolite πάντως μ' άρεσε (λίγο) περισσότερο από το Supra. Αλλά πάλι, μπορεί να έχει να κάνει με το κούρδισμα.

Θα το 'κανα εύκολα αλλά δεν μ' αρέσει η μπύρα. Με ουίσκι πιάνει; ;D

Από προσωπική εμπειρία: Εγώ μπορώ να περπατάω και να μασάω τσίχλα... Ταυτόχρονα! Beat that! :D

Φυσικά και διαφέρει. Γεμίζει το κενό που θα υπήρχε ανάμεσα στα αυτιά τους. Για εμάς τους "άλλους" έχει και άλλες χρήσεις. :D

Έτσι... Συγχαρητήρια Σταύρε! Θαυμάζω και ζηλεύω! ;D