Έχω λίγο χρόνο και πολλή όρεξη για φλυαρία, οπότε θα γίνω πιο αναλυτικός.
Πες ότι δεν έχεις ακούσει ούτε τους μεν ούτε τους δε (ζούσες σε ερημονήσι τα τελευταία 50 χρόνια ξερωγώ).
Παίρνεις το απόλυτο best των Beatles (το "best" φυσικά είναι υποκειμενικό αλλά για χάρη της συζήτησης υποθέτουμε ότι υπάρχει το απόλυτο).
Θέλεις, επειδή είναι οι Beatles, να πούμε ότι είναι διπλό ή και τριπλό; Ας το πούμε.
Το ακούς ολόκληρο απ' την αρχή μέχρι το τέλος. ΟΚ λες, ταλαντούχοι τραγουδοποιοί, ερμηνευτές κ.λπ., ωραία κομμάτια, μερικά διαμάντια και άντε και τρία-τέσσερα αριστουργήματα.
Παίρνεις μετά το Let it Bleed και το βάζεις να παίζει. Με μαθηματική ακρίβεια θα συμβούν τα εξής:
Με το που θα τελειώσει το πρώτο ρεφρέν του Gimme Shelter θα σηκώσεις τη βελόνα (φυσικά και ακούς σε πικάπ, τι εννοείς;), θα φωνάξεις το πεντάχρονο που του κλέψαμε το γλειφιτζούρι στο προηγούμενο ποστ μου, θα του δώσεις το best των Beatles και θα του πεις "πάρε παιδί μου δύο (ή τρία) φρίσμπι για να παίξεις, και μη με ενοχλήσεις για την επόμενη 1 ώρα".
Θα ξαναβάλεις το δίσκο απ' την αρχή και θα τον ακούσεις ολόκληρο.
Αφού μαζέψεις το σαγόνι σου απ' το πάτωμα, θα βγεις και θα αγοράσεις όλους τους δίσκους των Stones από το '65 μέχρι το '75 (κάποιος σου 'χει σφυρίξει ότι εκεί υπάρχει το ζουμί).
Θα τους ακούσεις απνευστί.
Θα γίνεις σοφότερος άνθρωπος.
Στο εξής, όταν σε ρωτάνε αν σου αρέσουν οι Beatles θα απαντάς "ποιοι;"
ΠιΕς 1: Το θρεντ είναι τρολιά οπότε ναι, τρολάρω λίγο (η έμφαση στο 'λίγο').
ΠιΕς2: Αν, όπως υποδηλώνει το handle σου είσαι 20, δεν θα ‘πρεπε να ακούς τίποτα Linkin Park και Muse; Τι δουλειά έχεις με τους δεινόσαυρους; (εδώ το έχω τερματίσει το τρόλινγκ!).