Haris

Είχα δει τις συνεντεύξεις του Gadd και του Weckl. Αντί να δω τις άλλες δύο (θα τις δω φυσικά) ξαναείδα τον Gadd. Έχω πρόβλημα, το ξέρω. Αλλά είναι ο Steve Gadd for crying out loud! Δεν μπορώ να αντισταθώ.

Η εκτέλεση 2 σε 1 αρκεί. Summertime και Black Night κυρίες και κύριοι. Σας προσφέρουμε πάντα το καλύτερο!

Νομίζω ότι το traditional μικρή σχέση έχει. Απλά ο Vinnie είναι χαμαιλέοντας. Οτιδήποτε κι αν έχει παίξει (ακόμα και Megadeth), το έχει παίξει με απίστευτη αυθεντικότητα. Όσο για τους ντράμερς του Sting, ένα είναι σίγουρο: He damn sure knows how to pick them!

Αυτό.

Θενκς. Είχα αρχίσει να ιδρώνω, σκεφτόμενος ότι μπορεί να είναι κάτι άλλο. :)

Μια διευκρίνηση. Οι παρτιτούρες είναι σε διπλό σύστημα. Είναι για δύο χέρια, δύο κρουστούς, κάτι άλλο που μου διαφεύγει;

;D ;D ;D ;D ;D ;D Δεν συνηθίζω να βάζω πάνω από μία χαζογελόφατσα αλλά ήθελα να είμαι σαφής: Έχω λιώσει! Μάι κόμπλιμεντς του γιορ λάβλι γουάιφ!

Η αλήθεια είναι ότι τελευταία έχω πάθει κι εγώ τα ίδια με τον Γιώργο και τον Φώτη. Μάλιστα, ξεκίνησα να το παθαίνω από πιο πριν γιατί είχα εκτεθεί στη μουσική του pipi-τέτοιου, πριν αρχίσει να την ανεβάζει εδώ και αλλού. Ακούω ευχάριστα τα κομμάτια του, και έχω πιάσει κάμποσες φορές τον εαυτό μου να τα έχει σε playlist και το χαίρεται. Το τι συνέπειες θα έχει αυτό για την πνευματική μου υγεία, θα το δείξει το μέλλον! Το συγκεκριμένο εξαιρετικό και εύχομαι κι εγώ να χτυπήσεις το ταλιράκι, μεταξύ άλλων για να μπορέσεις να πληρώσεις κανέναν καλό κρουστό που, από ότι μαθαίνω, τον χρειάζεσαι για ένα project... :-*

Nice. :)

Έκλαψα! ;D

Γενικεύεις. Όχι. Ισχύει το ίδιο για όλες τις "καταστάσεις".

Βρήκα πολύ ενδιαφέρον το μέρος σχετικά με το πώς ρυθμίζουμε τους τονισμούς του μετρονόμου ώστε να πάρουμε μια ιδέα σχετικά με το πώς παίζουμε πίσω και μπροστά. Για μένα το πίσω, το μπροστά και γενικά το "παίζω γύρω απ' το κλικ και γκρουβάρω", δηλαδή ουσιαστικά τον "έχω" εγώ το μετρονόμο αντί να με έχει αυτός, είναι σχεδόν εφιάλτης, και όσες φορές μου βγήκε ήταν ή τυχαίο ή απλά μια καλή στιγμή που δεν ξέρω πώς να την επαναλάβω. Αλλά (μεγάλο αλλά) δεν έχω αφιερώσει ούτε μια ώρα μελέτης σε αυτό ακριβώς το concept. Να σημειώσω βέβαια ότι στην εποχή του grid οι συμπαίκτες μας είναι στις περισσότερες περιπτώσεις απόλυτα ευχαριστημένοι αν παίζουμε ακριβώς επάνω στο κλικ. Αλλά το σωστό "σπρώξιμο" και "τράβηγμα" είναι αυτό που μπορεί να κάνει ένα κομμάτι να ζωντανέψει και να γίνει πιο "πραγματικό" και ανθρώπινο. Εξαιρετικό άρθρο ουάνς εγκέν αγαπητέ Βαγγέλη.

Είναι η διαφορά μεταξύ εικόνας και ήχου. Ναι είσαι απόλυτα χαλαρός, με καλή τεχνική και control αλλά πραγματικά δεν νομίζω ότι με τόσο ελαφρύ χτύπημα, υπάρχει π.χ. φυσικό crash που θα "αρπάξει" έτσι, ούτε ακουστική κάσα που θα περάσει τόσο δυνατά στη μίξη, και μάλιστα με τέτοιο ήχο. Τέλος πάντων, δεν είναι το θέμα τα ηλεκτρονικά τύμπανα και ξεφύγαμε. Όπως ξαναείπα, εξαιρετική εκτέλεση και 100% μέσα στο ύφος. :)

Σοβαρά τώρα, απαντάς ...σοβαρά σ΄αυτό που έγραψα; Χρησιμοποίησα τη λέξη "κερδάμε" 3 φορές, for God's Keith's sake! Τι άλλο πρέπει να κάνει κάποιος για να μην τον πάρουν σοβαρά εδώ μέσα; ;D

Εγώ πάντως βλέπω ότι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι Στοουνικοί κερδάμε. Και αν κερδάμε στο Noiz, κερδάμε ολούθε και παντούθε!

Το παίξιμο μια χαρά και πιστό στο ύφος του κομματιού. Το θέμα με τα ηλεκτρονικά τύμπανα υπάρχει δυστυχώς, και όσο πιο φτηνά τόσο πιο μακριά είναι από τα φυσικά, με τις δυναμικές να είναι το βασικότερο απ' τα σημεία που υστερούν. Δεν ξέρω αν παίζεις αποκλειστικά σε ηλεκτρονικά - ελπίζω όχι - αλλά αν θέλεις να βγάλεις αυτή την ένταση σε ακουστικό σετ (και αισθητικά και σε ...dB) θα πρέπει να αλλάξεις τελείως την προσέγγισή σου. Δεν πρόκειται να έχεις το ίδιο αποτέλεσμα χαϊδεύοντας, όπως στο βίντεο.

(Αγαπητέ cigaret-Φώτη, χαίρομαι που κι οι δύο έχουμε μια ιδιαίτερη συμπάθεια στα τούβλα! :) )

Εγώ σας προειδοποίησα ότι αν δείτε και τα άλλα βίντεο θα πέσει κλάμα. :D

Εγώ π.χ. είμαι χαρακτηριστικό παράδειγμα! Πότε θα με ανακαλύψει ένας παραγωγός επιτέλους; ;D Και σοβαρά, στον ήχο και το βίντεο έχει γίνει πολύ καλή δουλειά. Αλλά το diamond in the rough υπήρχε.

Και τι δηλαδή, να τα περνάω μόνος μου αυτά; Όχι φίλος. If I am going down, I'm taking everybody with me! ;D Τώρα αν σου πω ότι με το που ξεκίνησε το βίντεο και κατάλαβα περί τίνος πρόκειται, σκέφτηκα "κοίτα να δεις που το τσογλάνι γλυκούλι θα τραγουδήσει κιόλας, και η φωνή του θα συνδυάζει τον τσαμπουκά του Hetfield, το σπηλαιώδη όγκο του Dio και το μπλουζογρέζι του Coverdale"... Ευτυχώς δεν τραγούδησε, και αυτός είναι και ο λόγος που κρατήθηκα και δεν πήδηξα απ' το μπαλκόνι! :D

Παρακαλώ; Όποιος θέλει να κλάψει, έχει κι άλλα βίντεο το @#*%παιδο.

Την ανακάλυψα πρόσφατα. Ναι, ντρέπομαι λίγο αλλά δεν χάνω και τον ύπνο μου. Είναι ωραίο να ανακαλύπτεις new old stock διαμάντια. Εδώ αν δεν ήξερα, θα ορκιζόμουν ότι είναι η Grace Slick η οποία το είπε (φυσικά) κι αυτή μετά από μερικά χρόνια: Ξεκινάει στο 4:47:

ΟΚ. Πάντως you coulld have fooled me! :) Τουλάχιστον εσύ κοιμήθηκες. Εγώ ξενύχτησα ακούγοντας 7 το φορές το Let it bleed για να επιβεβαιώσω την άποψή μου. Την επιβεβαίωσα αλλά δεν νομίζω ότι θα ξανακούσω Stones για πολύ καιρό. Βάζω το White Album τώρα να στανιάρω. ;D

Δηλαδή τώρα, όντως ξεκίνησες το θρεντ με σοβαρή διάθεση; Δεν ήταν τρολιά; Δεν έκανες πλάκα; Ειλικρινά δεν το κατάλαβα. Αν είναι έτσι, παίρνω πίσω όσα έγραψα... Δηλαδή, δεν τα παίρνω ακριβώς πίσω γιατί δεν μπορώ να τροποποιήσω τα ποστ μου αλλά γιου νόου γουάρα μιν. No hard feelings ελπίζω. Edit: ΟΚ επειδή πραγματικά δυσκολεύομαι να το πιστέψω... Δεν τρόλαρες; Σοβαρά τώρα.