Haris

Πιθανότατα αλλά γιατί να μπεις στον κόπο; Το έκανε ο Martin Birch πριν από καμιά 50αριά χρόνια. 8)

Εξαιρετικό.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά τον Clyde Stubblefield έφυγε και ο έτερος groove master της χρυσής εποχής του James Brown. O John "Jabo" Starks μας άφησε χθες, σε ηλικία 79 χρονών. Όπως είχα γράψει στο σχετικό θέμα για τον Clyde, O Jabo ήταν on the skins στα κλασικά Superbad και Sex Machine - μεταξύ άλλων. Ο παράδεισος καλά θα κάνει να είναι προετοιμασμένος γιατί up there da groove just went nuclear.

Κι ο μ@λ@κας, κατάφερα να μην πάω στην πρόσφατη εμφάνισή του εδώ. Λες και θα ξανάρθει τον άλλο μήνα...

Έτσι. Μπορεί με την πρώτη ματιά τα 5 σημεία να φαίνονται υπερβολικά αλλά είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα.

Εμένα μου τυχαίνει συνέχεια το αντίστροφο: Να μην είμαι ούτε ο πιο ωραίος, ούτε ο πιο πλούσιος* σε μια παρέα και όλες οι γυναίκες να είναι κολλημένες πάνω μου. Έχει εξελιχθεί σε σοβαρό πρόβλημα γιατί οι περισσότεροι φίλοι μου με αποφεύγουν... ;D * Δεν έγραψα "ούτε ο πιο έξυπνος" γιατί αυτό δεν μου 'χει τύχει ποτέ. :laugh:

Και για να επιστρέψουμε στο αρχικό θέμα, που δεν είναι το πώς βγάζουν τον επιούσιο οι διάφοροι τρίμπιουτερς, να θέσω το πραγματικό ερώτημα: Υπάρχει ένας τύπος ο οποίος, σε επαγγελματικό επίπεδο, παίζει όλα τα όργανα και τραγουδάει κομμάτια των Rush. Μήπως είναι εξωγήινος; ΕΛ; Νεφελίμ; Φουντ φορ θότ...

Κάσα, ταμπούρο, hihat. That should do it. Για ακόμα πιο εξτρίμ καταστάσεις (βλ., το gig είναι σε τηλεφωνικό θάλαμο) , καχόν. Αλλά θα πρέπει τα λεφτά να είναι καλά για να βγω να παίξω με μόνο με καχόν.

Επειδή έχω βαρεθεί να χαρακτηρίζω "εξαιρετικά" τα άρθρα σου, λάβε υπόψη ότι αν για τα επόμενα δεν δεις να γράφω κάτι σχετικό, θα τα θεωρώ εξαιρετικά by default. Βέβαια στην, μάλλον απίθανη, περίπτωση που κάποιο τύχει να μην μου αρέσει, θα ξεκινήσω την απάντησή μου με εκφράσεις όπως "για τα μπάζα", "άσε μας ρε φιλαράκι" κι άλλα τέτοια αντιδραστικά! ;D Μιλώντας λοιπόν για συζεύξεις... Σε συμπλήρωμα αυτών που πολύ σωστά γράφεις, είχα παλιά μια συζήτηση με το Γιώργο Μεταλληνό ο οποίος μου είχε πει ότι προτιμά να διαβάζει και να γράφει δεμένες νότες παρά παύσεις, γιατί του δίνει καλύτερη αίσθηση ροής στην ντραμοπαρτιτούρα, που βγαίνει και στο παίξιμο. Μου φάνηκε περίεργο, αφού κι εγώ είμαι συνηθισμένος στις παύσεις, αλλά το δοκίμασα για λίγο και διαπίστωσα ότι είχε δίκιο. Βέβαια είναι δύσκολο να "ξεριζώσεις" τον τρόπο που έχεις μάθει κάτι, οπότε συνεχίζω να προτιμώ τις παύσεις, αλλά συμφωνώ ότι αξίζει τον κόπο να μπούμε και στη "μελωδική" λογική.

Αφού - αν κατάλαβα καλά - έχεις το θλιβερό καθήκον να επισκεφτείς πάλι τη γαμωεφορία για να πάρεις την εκτύπωση, δεν τους ρωτάς;

Πολύ καλό. Και εξαιρετικό παράδειγμα του τι μπορείς να κάνεις "ενδο-οικιακά" αν έχεις ιδέες, γούστο, γνώσεις και ένα βασικό εξοπλισμό.

Τι έγινε κουρέλι, την κάναμε; Καβαλήσαμε την ασημένια Πόρσε Σπάιντερ και ξεχυθήκαμε στον αυτοκινητόδρομο με 100 μίλια την ώρα; "Και τι θες ρε μαλάκα;" θα μου πεις. "Εγώ φταίω;" Ναι, το ξέρω ότι δεν φταις εσύ. Για πάντα και για όλα φταίει εκείνος ο κρετίνος ο Πέρι-τέτοιος και η γαμημένη Γκλεντο-πως-τη-λένε. Γνωστό τοις πάσι. Αλλά αυτή η ξήγα δε μ' άρεσε, να το ξέρεις.

Ο Κώστας υπέκυψε σε επιθετικό καρκίνο που ξεκίνησε πριν από σχεδόν δυο χρόνια, το μεγαλύτερο μέρος από τα οποία το πέρασε on his feet, με ακμαίο το χιούμορ και την ενέργεια που τον χαρακτήριζε. Όταν έχω νεώτερα σχετικά με την τελετή, και σε συνεννόηση με την οικογένειά του, θα ενημερώσω.

Συμφωνώ με SF. Ένας τύπος που σχεδόν σε όλη την ενήλικη ζωή του θα μπορούσε να έχει όλη την προσοχή του κόσμου και την έφτυνε, θα έβρισκε να πει κάτι τέτοιο μόνο και μόνο για να την κερδίσει τώρα; Άσε που είμαι σίγουρος ότι έχει πολύ πιο πιασάρικες ιστορίες να πει (π.χ. για τους Stones) απ' το ότι δεν θεωρεί τον Bowie ιδιοφυία. Θα είχε πλάκα πάντως να απαντούσε και στο αν θεωρεί τους Jagger/Richards ιδιοφυίες... Σκέφτομαι κάτι του στυλ "Well, they have written a few OK songs, but geniuses? Are you kidding me? An out of tune, attention seeking primadonna and a 70-year-old junkie who can't play a solo to save his life?" ;D

Όπως είπε και ο Βαγγέλης πιο πάνω, το ταμπούρο είναι πολύ προσωπική υπόθεση. Δεν έχω ακούσει το 6μισάρι Renown αλλά αν θέλεις "ζεστό" ήχο υποθέτω ότι ένα σχετικά βαθύ, ξύλινο ταμπούρο όπως αυτό θα σου κάνει. Σε κάθε περίπτωση, αφού έχεις σκοπό να δώσεις γύρω στα 300 Ευρώ για ταμπούρο, θα πρέπει οπωσδήποτε να βγεις στη γύρα και να ακούσεις.

Δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα γιατί θεωρείς ότι στο συγκεκριμένο βίντεο "σε λιγοτερο βαθμο παιζει ρολο ο συντονισμος των δερματων". Ναι, τα room μικρόφωνα υπάρχουν για να "πιάσουν" το χώρο, και ναι, 9 μικρόφωνα μακριά από το σετ θα το κάνουν και αυτό. Το θέμα είναι ότι αυτά τα μικρόφωνα λειτουργούν σαν close mics για τα τομ που έχει στήσει ο τύπος. Νομίζω λοιπόν ότι περισσότερο καταγράφουν τον συντονισμό των τομ παρά το χώρο, ειδικά αν είναι δυναμικά (που νομίζω ότι είναι αλλά δεν παίρνω όρκο). Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές όταν, προς το τέλος, "ανοιγοκλείνει" κάθε μικρόφωνο ξεχωριστά - έχοντας αφήσει ανοιχτά τα OH και το kick - και είναι σαφής η αλλαγή στο pitch, κυρίως της κάσας. Βέβαια τα παραπάνω είναι "εξ αποστάσεως" κι αν δεν κάνουμε εμείς τη δοκιμή δεν θα ξέρουμε σίγουρα. Νομίζω ότι έχω αρκετά τομ για να το δοκιμάσω. Αν κάποιος θέλει να μου στείλει μερικά μικρόφωνα, ένα καλό πολυκάναλο audio interface (ή ακόμα καλύτερα μου κλείσει ένα 24ωρο σε ένα πλήρως εξοπλισμένο στούντιο - το Black Rock δεν με χαλάει, πάντα ήθελα να πάω Σαντορίνη χειμώνα), θα σας κάνω μια επαγγελματικού επιπέδου παρουσίαση, έτοιμη για δημοσίευση στο Sound on Sound! ;D

Σχετικά με το πρώτο βίντεο, μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη/υλοποίηση της αρχής που καθιέρωσε τα "γούφερ" στην κάσα. Ουσιαστικά δηλαδή, η χρήση ενός - ή, όπως εδώ, πολλών - επιπλέον τυμπάνων που λειτουργούν ως πρόσθετα αντηχεία. Χώρο, χρόνο, εξοπλισμό, διάθεση για πειραματισμό και ...πολλά τομ να έχεις, and the sky is the limit.

Έχεις δίκιο για τον τίτλο, μου ξέφυγε. Αρμόδιοι μόντς, σαμ χελπ χίερ πλιζ... :) Όσο για το δίσκο, εγώ που δεν είμαι και τερατώδης φαν - είμαι πιο πολύ ΝτιπερπΟΥλ-ικός όσον αφορά εκείνη την περίοδο - απόλαυσα ιδιαίτερα το εξαιρετικό How the west was won, οπότε έχω μερικές ελπίδες ότι ο κύριος Page ξέρει τι κάνει. Όπως είπα, θα δούμε.

http://ledzepnews.com/2018/02/14/led-zeppelin-will-release-a-new-live-album/ Ενδιαφέρον. Για να δούμε...

And thanks to you too. :)

Δεν ξέρω αν είναι off-topic (μοντ σου λέει μετά) αλλά σε αυτές τις υπερταχύτητες τι γίνεται με το hihat στο 2-4; Συνηθισμένος να παίζω το κλασικό heel-toe (heel 1-3, toe 2-4), εκεί γύρω στα 250 το πόδι παύει να συνεργάζεται - πιο γρήγορα δεν ξέρω γιατί πιο γρήγορα δεν μου συνεργάζεται κανένα άκρο. ;D Στα extreme uptempo ξεχνάμε τη διπλή κίνηση και παίζουμε μόνο toe στο 2-4;

Συγχαρητήρια στον ντράμερ. Από τα καλύτερα shuffle που έχω ακούσει έβερ! ;D Και σοβαρά: Όπως (νομίζω ότι) έχω ξαναπεί και για παλιότερο νοϊζο-τζαμ, η ιδέα να σολάρουν 20 αφιονισμένοι κιθαρίστες ο ένας μετά τον άλλον δεν είναι και το ...φλυτζάνι του τσαγιού μου. Συγκεκριμένα δεν κατάφερα ποτέ να ακούσω ολόκληρο το Stars (Dio, Malmsteen και πολλοί λοιποί, για όποιον το θυμάται), και τότε ήμουν die hard fan των περισσότερων από αυτούς έπαιζαν. Παρόλα αυτά εντυπωσιάζομαι απ' το ταλέντο και την αισθητική άποψη που υπάρχει στο Νόιζ. Όσοι δεν έχετε μπάντα, να βγείτε ΤΩΡΑ και να φτιάξετε μία! Συγχαρητήρια κύριοι και συγχαρητήρια πολυχρονεμένε μας admin για τη μίξη.

Συγχαρητήρια αγαπητέ. One take, no B.S., nailed it, over and out. Κι εγώ θα χόρευα αν το είχα κάνει! :)

Πέτυχα αυτή την ...πινακίδα και θυμήθηκα το θρεντ, και ειδικά την αναφορά στα τρίηχα τετάρτων. :)