Haris

https://www.rollingstone.com/music/news/blues-brothers-guitarist-matt-guitar-murphy-dead-at-88-w521611

Συγχαρητήρια κύριοι.

Τerabytes; mp3s; Πφφ... Παίζετε σε ερασιτεχνική κατηγορία αγαπητέ. Όταν αρχίσετε να αναφέρεστε σε petabytes και flacs, το ξανασυζητάμε... ;D

https://www.rollingstone.com/music/news/owning-music-buying-vinyl-cds-downloads-streaming-w521504

Πωπωπωπωπωπωπω...

Όταν είσαι σεσιονάς, hired gun κ.λπ., εργάζεσαι σε ένα χώρο με συγκεκριμένους κανόνες και υπάρχει ‘αφεντικό’ που θα σου πει αυτός/η τι θέλει από σένα. Βαθμός καλλιτεχνικής ελευθερίας 0 έως 10, αναλόγως με το ‘αφεντικό’. Μπαίνεις στη λογική ενός μέλους μιας συμφωνικής ορχήστρας, όπου το 16o βιολί δεν διανοείται καν να απευθυνθεί στο μαέστρο, ειδικά αν έχει στο μυαλό του μια πρόταση του τύπου “Εεε, στο δεύτερο μέρος νομίζω ότι θα έπρεπε να…”. Και το 16ο βιολί της Φιλαρμονικής της Βιέννης (π.χ.), έχει φάει τη μισή ζωή του επάνω στο όργανο. Δεν κάνεις το μαλάκα. Κάνεις μια δουλειά.

Εντάξει μωρέ, μια χαρά όλα εκτός απ' το όνομα. Jazz Tele και μπούρδες... Frankencaster λέμε. (Ευτυχώς είναι λίμιτεντ εντίσιον φάση κι έτσι, και δεν θα δούμε πολλές ;D).

Συμφωνώ με Yameth. Η διασκευή είναι ατυχής. Ουσιαστικά άλλο κομμάτι με τους ίδιους στίχους και (περίπου) μελωδία φωνής. Αλλά έψαξα και βρήκα την εκτέλεση των Ki:Theory, στην οποία βασιστήκατε και κρίνοντας από το βίντεο έχω την εντύπωση ότι στο context της ζομπο-σειράς, και μόνο εκεί, λειτουργεί. Η δική σας εκτέλεση έχει ενδιαφέρον και εκτελεστικά και soundscape-ικά, αν ξεχάσουμε ότι είναι το Stand By Me. Και η παραγωγή είναι καλή.

Το ότι τα breaks, fills κ.λπ. είναι μέρος του γκρουβ και όχι κάτι ξένο πρέπει να σκαλιστεί στην πέτρα! Είναι ένα θέμα που με ταλαιπωρεί προσωπικά (και τους συμπαίκτες μου) εδώ και χρόνια. Πολύ συχνά 'σπάω' ενοχλητικά το ρυθμό ή/και τρέχω τα fills μου, τόσο που το τέμπο δεν μαζεύεται μετά με τίποτα. Note to self: Στρώσου να μελετήσεις ρε τεμπέλη!

Δυστυχώς δεν μπορώ να εκτιμήσω τις μιξομαστερικές αναβαθμίσεις, λόγω ξαφνικού διπλού equipment failure (Ακουστικά off και ένα καμένο twitter μέσα σε μια βδομάδα. Εσυνουσιάσθη ο Δίας, when it rains it pours και άλλα τέτοια εκνευριστικά). Μπορώ όμως να εκτιμήσω το κομμάτι, το οποίο είναι εξαίρετο, και την θαυμάσια απόδοση - μεταφραστική και ερμηνευτική - των στίχων. Μία και μόνη παρατήρηση: Τα λόγια είναι το κυρίαρχο στοιχείο του κομματιού. Προσωπικά θα ήθελα τη φωνή λίγο πιο δυνατά και την άρθρωση κάπως καλύτερη. Φαίνεται σαν να βιάζεσαι να προλάβεις να τα πεις μέσα στο χρόνο, ενώ - επειδή είναι πρόζα - έχεις χώρο να τα 'απλώσεις'. Παραμελείται κάπως ο βασικός λόγος ύπαρξης του κομματιού, που τουλάχιστον όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, είναι η μουσική πλαισίωση των στίχων. Ψείρισμα και γκρίνια θα μου πεις, αλλά ο εξαποδώ είναι στις λεπτομέρειες. :) Σε κάθε περίπτωση, σπέρνει.

Κανείς δεν κρίνει πώς βιοπορίζεται ο κόσμος, εκτός αν μιλάμε για χιούμαν τράφικερς, ντραγκ ντίλερς και πολλά άλλα τέτοια χαριτωμένα. Επίσης πολλοί άνθρωποι, πιθανότατα οι περισσότεροι, σιχαίνονται τη δουλειά τους αλλά την κάνουν ούτως ή άλλως. Συνήθως αυτό δεν ισχύει για ταλαντούχους επιτυχημένους καλλιτέχνες (το καλλιτέχνες με ή χωρίς εισαγωγικά), όπως ο Δάντης. Του 'κατσε στραβά. Ζούμε με τις επιλογές μας.

Αχ τον καημένο. Πραγματικά I sympathize. Τα υπόλοιπα είναι μεγάλη συζήτηση και για άλλο θρεντ - πιθανότατα και για άλλο φόρουμ - αλλά σε γενικές γραμμές είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Το 'χουμε παραχέσει με την (κακώς εννοούμενη) πολιτική ορθότητα.

https://www.drumstore.gr/, https://www.nakas.gr/cat/mousika-organa-drums-tampoura (Ναυαρίνου 13 & Μαυρομιχάλη), https://www.trimis.com.gr/ και https://www.gabrieldrums.com/ είναι τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό.

Δηλαδή και μ@λακία κομμάτι και κλεμμένο στιχουργικό concept. Π.χ. από εδώ... ...όπου εμπεριέχεται και το δεύτερο/εναλλακτικό επίπεδο ανάγνωσης που αναφέρεις. ;D -------------------------------------------------- Ήτοι; :laugh:

Δυστυχώς αγαπητέ Sir ανήκετε στην ισχνή μειοψηφία των ανθρώπων που έχουν την οξυδέρκεια να το αντιλαμβάνονται και να το ομολογούν, και σας ευχαριστώ γι' αυτό. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι το επίπεδό μου είναι ΓΤΠ. Τους δικαιολογώ. Oυ γαρ οίδασι... On a different note, ξανά έβαλα το κομμάτι με κλειστό τον ήχο. Έχει αριστουργηματικές στιγμές. Σε καμία δεν εμφανίζεται ο Δάντης.

Φυσικά, τι άλλο; Έχουμε κι ένα επίπεδο. ;D

Πολυγραφότατος και πάντα με εξαιρετικά αποτελέσματα. Και αυτό, θαυμάσιο.

Τι να πει κανείς για ένα τύπο που - μαζί με τους άλλους δύο - άλλαξε ριζικά τα δεδομένα του ροκ πριν από 50 χρόνια... Εγώ θα πω ότι είναι ένας ιδιοφυής μουσικός με τον οποίο αν τύχαινε να βρεθούμε ποτέ στο ίδιο τετραγωνικό χιλιόμετρο πιθανότατα θα πλακωνόμαστε στο ξύλο. Και πιθανότατα θα τις μάζευα γιατί αυτός κουβαλάει μούρλα και εμπειρία ετών. Ωραίο ντοκιμαντέρ.

Γ Τ Π

Γιώργη, ακριβώς. Η φουρνιά αυτών των γκρουπ με τις - ευρύτερες - blues καταβολές, συνδυασμένες με την cut-the-crap-let's-play-music πανκ νοοτροπία ήταν και για μένα a match made in heaven (τι σκατά γράφω Αγγλικά συνέχεια, αφού στους Αμπελοκήπους μεγάλωσα... :laugh:). Και όταν βλέπω τα νιάνιαρα να ασπάζονται αυτή την αισθητική, ε όπως και να 'χει μια ...ψυχολογία με πιάνει. Χαίρομαι που σου άρεσαν (και ετοιμάσου να κάνουμε αντίστοιχη μπάντα για να τους δείξουμε, που θα μας κουνηθούν τα ανήλικα! ;D ).

Μάι πλέζουρ. :) Σωστά. Μεταξύ άλλων. Κακώς τους περιόρισα στο pub rock των 70s (αν και είναι πολύ κοντά, και στο ύφος και στη νοοτροπία). Οι επιρροές τους πάνε και πιο πίσω, και σε πολλά είδη. Και είναι οι σωστές επιρροές. Ρε τα κωλόπαιδα, με συγκίνησαν... ;D

Τέσσερις μικροί Ιρλανδοί αλητάμπουρες, που (τουλάχιστον στην Αμερική) δεν τους επιτρέπεται ακόμα να αγοράσουν ούτε μπύρα, παίζουν το πιο ατόφιο, βρώμικο, in-your-face ροκ εντ ρολ που έχω ακούσει απ' την εποχή των Dr. Feelgood και των λοιπών πανκο-μπλουζο-παμπροκ μπαντώνε της 10ετίας του 70 και όχι μόνο. Μπορεί να τους ξέρετε αλλά εγώ τους ανακάλυψα σήμερα, Και χάρηκα...

Το 'χω το κέρατό μου μέσα, τo 'χω... Και είχα το θράσος να πάρω και το 2, το οποίο παραμένει σε mint κατάσταση γιατί το άνοιξα μια φορά και το 'βαλα στη βιβλιοθήκη! Και ναι, θυμάμαι κι εγώ κάθε φορά που έπρεπε να πιάσω μια νέα 'μελωδία' - ειδικά τις πιο πολύπλοκες - η πρώτη μου αντίδραση ήταν "Δε μας χέζεις ρε Gary!" ;D (ναι το ξέρω ότι είναι ιεροσυλία γιατί έχει πεθάνει ο άνθρωπος αλλά δεν το εννοούσα). Τέλος πάντων, το βιβλίο είναι όντως διαμάντι, και δικαιολογημένα βρίσκεται στο top 5, μαζί με Syncopation, Stick Control κ.λπ.

Βαγγέλη, πολύ ωραία όλα αυτά αλλά το βιβλίο είναι πολύ παλούκι λέμε! ;D Και σοβαρά: Ισχύουν ακριβώς αυτά που λες. Θέλει λίγη υπομονή και επιμονή αλλά όταν το τελειώσεις - ή τέλος πάντων το προχωρήσεις αρκετά, προσωπικά δεν το τελείωσα (δυστυχώς) - θα είσαι πολύ σοφότερος, και ως ντράμερ και γενικότερα. Πέρα απ' το παικτικό κομμάτι, σου ανοίγει το μυαλό και τους μουσικούς ορίζοντες σε απίστευτο βαθμό.

And you just earned a whole new level of respect! :) Αλλά, αφού είναι έτσι, δώσε του κι ένα κανονικό τίτλο. Είναι κομμάτι που έγραψες και όχι απλά "New Guitar Instrumental". ;)