Haris

Δεν νομίζω Βαγγέλη. Καλή η Sia αλλά δεν έχει πιάσει (ακόμα; ) godly status. Για το κορίτσι εδώ πάλι, προσωπικά σκέφτομαι να ιδρύσω εκκλησία. Έχω βρει και όνομα: "Our Holy Lady Οf Αll Wet Dreams"

Πόσο μπροστά είμαστε...

Από τις συνθέσεις και τις φόρμες, μέχρι τις ενορχηστρώσεις και την παραγωγή, η δουλειά σκοτώνει. Συγχαρητήρια κύριοι.

Άρα δεν πρόκειται για ξεκουρδισιά αλλά για άποψη. Μπράβο στα παλικάρια που τολμούν να σπάσουν τα δεσμά της κλασικής, βαρετής εναρμόνισης των πνευστών και να κάνουν τη δική τους δήλωση, ρισκάροντας ακόμα και διπλωματικό επεισόδιο! Έτσι προχωράει η μουσική.?

manosx : Από τα σχόλια: "It's like elephants having an orgy" Πάντως είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αυτοί τρολάρουν, αντίθετα με τους Αιγύπτιους.

Μην κάνεις ερωτήσεις, τις απαντήσεις των οποίων δεν θέλεις να ξέρεις...?

Χρόνια εκπαίδευσης. Από τα πρώτα πράγματα που σου μαθαίνουν στην KGB είναι πώς να διατηρείς poker face σε οποιεσδήποτε συνθήκες.

Άκου να δεις... Και φυσικά αν κάποιος το ήξερε, δεν θα ήταν άλλος από τον Νέστορα.

Πιθανότατα το έχετε δει αλλά εγώ το πέτυχα σήμερα. Κατάλαβα για πρώτη φορά τι σημαίνει κλαυσίγελος. Το ότι η Ρωσία συνεχίζει να έχει διπλωματικές σχέσεις με την Αίγυπτο δείχνει ότι ο Πούτιν είναι κατά βάθος ψυχούλα.

Ω, μα φυσικά και υπάρχει αναφορά στο οιδιπόδειο, και απορώ πώς ξέφυγε από το συνάδελφο Jazzjoker στην αναλυτική του ...ανάλυση. Βέβαια, στην Ελλάδα το οιδιπόδειο δεν φτάνει στην αιμομιξία - δεν τα σηκώνουμε εμείς αυτά - και εξαντλείται με φράσεις του τύπου "Ντύσου βρε παιδάκι μου (που είσαι 30 χρονών) και κάνει ψωφόκρυο. Θα γριπωθείς πάλι κι θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε!" ή "Αγάπη μου, καλά τα γεμιστά σου αλλά σαν της μάνας μου..."

Οτιδήποτε ξενόφερτο, και ειδικά αμερικανόφερτο, στιγματίζεται αρχικά ως μίμηση και, εδώ που τα λέμε, στην αρχή του είναι. Τα χίλια μύρια είχαν ακούσει διάφοροι όταν πρωτοξεκίνησαν, απ' τον Πλέσσα, τα μεταφρασμένα αμερικάνικα μιούζικαλ, τους Socrates, μέχρι τον Μικρούτσικο που πέρασε 'ροκ' στοιχεία στο Σταυρό του Νότου κ.λπ. Είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο, και διαρκεί μέχρι το ξενόφερτο να ενσωματωθεί, να προσαρμοστεί και να γίνει αποδεκτό μέρος της τοπικής κουλτούρας, αποκτώντας φιλτραρισμένη αυθεντικότητα. Το ροκ, η τζαζ και το χιπχοπ π.χ. έχουν φτάσει σε αυτό το στάδιο. Το πρόβλημα με το συγκεκριμένο είναι ότι είναι ηλίθιο, κυρίως στιχουργικά. Αλλά δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο. Και συμφωνώ, δεν χρειάζονται (νέες) αναλύσεις. Είναι ένα φαινόμενο που είμαι σίγουρος ότι έχει υπεραναλυθεί, και σε επιστημονικό επίπεδο, πολλές φορές στο παρελθόν. Το μόνο ίσως που αξίζει να συζητηθεί (για τα ελληνικά δεδομένα) είναι ο αριθμός των θεάσεων σε τόσο μικρό διάστημα. Παραβλέποντας την πιθανότητα αγοράς views - δεν έχω ιδέα αν ισχύει αλλά αμφιβάλλω - τα 14 εκατομμύρια στην Ελλάδα, σε τόσο λίγο καιρό είναι υπερβολικά ακόμα και για την Αλεξίου. Παρεμπιπτόντως, από χθες έχει πάρει μερικές δεκάδες χιλιάδες ακόμα. Ελάτε, πείτε την αλήθεια, το βλέπετε συνέχεια όλοι στη ζούλα...?

Δεν θα το συζητούσαμε καν αν ήταν με ξένο στίχο... σόρυ ρίμες. Απόδειξη του ότι ό,τι μαλακία και να γράψεις, αν της πετάξεις ένα ηλίθιο αλλά πιασάρικο ελληνικό στιχάκι μπορεί να γίνει βάιραλ. Εδώ έχουμε ένα reggaeton-κάτι beat (που θυμίζει σκυλορούμπα και άρα είναι οικείο), 100 κιλά autotune, καλά στημένο βίντεο και τον προαναφερθέντα ηλίθιο αλλά πιασάρικο στίχ... σόρυ ρίμες. Είναι πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα δε λέω αλλά αυτό δεν το κάνει λιγότερο άθλιο. Σκέφτομαι τα μπινελίκια που θα ρίχνουν οι σοβαροί χιπχόπερς. Τα 14 εκατομμύρια βιούς σε ένα μήνα πάντως, χρίζουν κοινωνιολογικής ανάλυσης.

Το πήρα πρόσφατα. Είναι ένα άλμπουμ μόνο με τύμπανα και μόνο με γκρουβ. Ο αγαπητός Νέιτ είναι γνωστός για το πόσο καλά κοροϊδεύει το χρόνο και για το πόσο βαθιά είναι η τσέπη του (ντραμιστικοί όροι, μην την ψάχνετε ?). Είναι επίσης γνωστός για το πόσο 'αντιπαθής' είναι σε εμάς τους κοινούς, ακριβώς για για τους δύο πιο πάνω λόγους. Δύο πράγματα: 1ον) Αγοράστε το. Ακόμα και αν δεν σας αφορά ντραμιστικά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα γκρουβς για λούπες ή για να εξασκήσετε το time σας επάνω στις ρυθμικές ταρζανιές του Smith. 2oν) Δε μας γ@μείς ρε Νέιτ, που θα μας κάνεις κομπλεξικούς! https://waterbabymusic.bandcamp.com/album/pocket-change

Πολύ πιθανό.

Όταν είσαι 16 χρονών, ‘επαναστατημένος’, ‘ψαγμένος’, ‘ροκάς’ και δε συμμαζεύεται, και τρως τη σφαλιάρα της Γλυκιάς Συμμορίας στο σινεμά της γειτονιάς σου, είναι βέβαιο ότι η αυτή σφαλιάρα θα πονάει για πάντα. Ο Αργύρης, με το παπούτσι που είναι “ό,τι πρέπει για κλωτσιές”, και τα άλλα τρία γλυκά καθίκια της ταινίας, είναι μέρος της προσωπικής μου μυθολογίας εδώ και τριανταφεύγα χρόνια. Ο Τάκης Μόσχος που τον ζωντάνεψε μας άφησε χθές. Και πάλι χθες, ο εκλεκτός συνάδελφος και αγαπημένος φίλος Σπύρος/pipityri βρήκε τη στιγμή - o παπάρας - να μου στείλει το δικό του tribute, με τον τρόπο που ξέρει. Ήταν μόλις είχα ξαναδεί την ταινία για εκατοστή φορά, φορτισμένος, με ένα φλασκί ουίσκι στο χέρι και ένα τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα. Τι; Κλισέ; Μελοδραματικό; Φυσικά. Γι’ αυτό λέγονται προσωπικοί μύθοι. Της αφήνει το χέρι."Το μάθημα τελείωσε. Μπορείς να πηγαίνεις". Κυρίες και κύριοι, Μάθημα Ανατομίας.

Εξαιρετικό. Εξαιρετικότερο δε, με ακουστικά. Θα μπορούσαμε να έχουμε τα λόγια γιατί βαριέμαι να κάνω απομαγνητοφώνηση;

Δυστυχώς δεν είχα πάρει. Το λιμπιζόμουν (όχι ακριβώς αυτό αλλά παρόμοιο) και είχα ανεβάσει ένα drum-porn θρεντ, αλλά μέχρι εκεί. Πολλά τα λεφτά. Το έχω ακούσει όμως - το έχει ένας φίλος - και ναι ακούγεται όπως στα βίντεο, με όλα τα καλά και τα κακά που έχει αυτό. Τα καλά είναι φυσικά το look και ο ήχος, τα κακά είναι ότι δεν μαζεύεται εύκολα και είναι overkill για μικρομεσαίους χώρους.

Δισκάρες (περί των Def Leppard o λόγος). Μετά, τα παιδιά από το Sheffield την είδαν παιδιά απ' το LA και, παρότι χέστηκαν στο τάληρο, η μουσική τους έχασε αρκετούς πόντους. Αλλά βγήκα εκτός θέματος. Ξαναμπαίνω με εγχώριους νεοκλασικούς:

Μπα όχι, δεν είναι από προσωπική εμπειρία. Εγώ και χωρίς κλικ να παίξω είμαι ακριβώς πάνω στο grid. Τόσο, που μου λένε "κούνα λίγο ρε παιδί μου, να βγει λίγο ανθρώπινο το feel". (Eντάξει, γελάνε και οι τοίχοι τώρα ?). Και σοβαρά, το θρεντ που ανέβασα - χωρίς να δω ότι είχε ήδη ανέβει σχετικό - είχε να κάνει με την υπερβολή της χρήσης των 'διορθωτικών' εργαλείων, κάτι που με ενοχλεί χρόνια τώρα. Το βίντεο του Beato ήταν η αφορμή. Εμπειρία σε στούντιο έχω ελάχιστη, και τις φορές που χρειάστηκε να γράψω με κλικ, δεν ντρέπομαι να πω ότι το editing που έγινε ήταν απόλυτα δικαιολόγημένο. Έχω όμως ακούσει ιστορίες 'φρίκης' από αρκετούς μουσικούς, πολλοί από τους οποίους large scale επαγγελματίες, που κατέβαζαν καντήλια για το πόσο τους πήδηξε ένα καλό take ο 'περφεξιονίστας' παραγωγός. Ένας από αυτούς ήταν ο εκλιπών Tommy Wells, από τους first call ντράμερς στη στούντιο σκηνή του Nashville για σχεδόν 40 χρόνια. Παρεμπιπτόντως, ο τίτλος του θρεντ μου - που πολύ σωστά συγχώνευσε ο Λάκης - ήταν "Στην πυρά το Beat Detective και το Autotune", γι' αυτό φαίνεται εκτός context η εισαγωγή του προηγούμενου ποστ.

Καλά, υπερβάλω. Να μην τα κάψουμε τελείως. Έχουν τη χρησιμότητά τους. Ένα τσουρούφλισμα το χρειάζονται πάντως. Μη μου μεγεθύνεις 400% την κυματομορφή ρε φιλαράκι για να μου δείξεις ότι η κάσα με το μπάσο φλαμάρουν κατά ένα 64ο, επειδή είσαι ψυχαναγκαστικός και θες το αποτέλεσμα που θα έχει την υπογραφή σου να είναι "τέλειο". Και δεν πειράζει που η φωνή δεν πάτησε καλά σε μια γαμωνότα. Δεν θα διαταραχτεί το χωροχρονικό συνεχές. Ροκ εντ ρολ είναι ρε αποστειρωμένε. Τα λέει εδώ ο Rick: Για πείτε γνώμες.

Συγχαρητήρια κύριοι.

Ναι και στα τρία. Και σε καμια 10αριά ακόμα. Η πιο γαμάτη ελληνική ροκ μπάντα της τελευταίας δεκαετίας. "Γνώμη μου πάντα, έτσι;"

Εξαιρετικό.