Haris

Ο βιολιστής δεν έχει πάθει μετατόπιση σπονδύλου απ' το κουβάλημα, και δεν έχει πει ποτέ τη φράση "τι λε ρε, που θα μου πεις εμένα ότι δεν είμαι μουσικός...!"

Πώς να κουφαθούν τα ζωντανά, αφού κάσα χωρίς μπροστινό δέρμα και με μαξιλάρι, δεν ακούγεται... :-)

pc, αν το μόνο που θέλεις είναι να κόψεις τις αντηχήσεις, το ρικοφόν είναι κατάλληλο (καθώς και διάφορα άλλα υλικά που υπάρχουν για το συγκεκριμένο σκοπό), ενώ αν δεν θέλεις να διαθέσεις πολλά λεφτά, οι παλιές καλές αυγοθήκες θα βοηθήσουν αρκετά, όπως και το να κρεμάσεις χαλιά, κουρτίνες ή οποιοδήποτε άλλο ηχοαπορροφητικό υλικό στους τοίχους. Βέβαια τίποτα από τα παραπάνω δεν προσφέρει σοβαρή ηχομόνωση, αλλά αφού σου έχουν ήδη πει ότι δεν ακούγεσαι πολύ, δεν νομίζω να έχεις πρόβλημα.

Eyeprotocol, γιατί μου καταρρίπτεις τους μύθους έτσι άπονα;; Πάντα πίστευα ότι αυτή η φωνή ανήκε σε μία κρεολή με gospel παρελθόν, και το look (αλλά όχι τον παλιοχαρακτήρα) της Naomi Campbell, την οποία - την τραγουδίστρια, όχι την Campbell - είχε ανακαλύψει τυχαία ο Gilmour σε μια εκκλησία Βαπτιστών στη Νέα Ορλεάνη και την πήγε στην Αγγλία με Concorde ειδικά για την ηχογράφηση - εντάξει, παραδέχομαι ότι κι εγώ το παράκανα με τις μυθοπλασίες μου - και τώρα έρχεσαι να μου αποκαλύψεις ότι είναι μία λευκή Αγγλίδα backup singer που μπήκε στο στούντιο και έγραψε το κομμάτι με το πρώτο take, για 30 Λίρες; Μα καλά, δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο πλέον... Κατά τα άλλα, πολύ καλά έκανε η γυναίκα και πήρε τα λεφτά, αλλά θα μπορούσε να αποφύγει κλισέ του τύπου "ήταν περισσότερο ζήτημα ηθικής τάξεως παρά οικονομικό...". Εντάξει τωρα, είπαμε να κρατάμε τα προσχήματα, αλλά και λίγη πρωτοτυπία δεν βλάπτει. Εκπληκτική φωνή, παρ' όλα αυτά...

"το...όλα ωραία πού το είδες;" :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:

Κι άλλο ένα από τον ίδιο, αυτή τη φορά για τον one-handed ρούλο (βλ. Buddy Rich, JoJo Mayer και άλλους εξαίρετους κυρίους). Επίσης πολύ καλό (και επίσης 30-και MB...).

Εδώ υπάρχει ένα εξαιρετικό βίντεο που εξηγεί πολύ καλά και περιεκτικά την τεχνική. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι είναι 30-κάτι mega, και αν είσαι με dial-up θα πρέπει να έχεις υπομονή, αλλά αξίζει τον κόπο.

"...εγω παντως τα paiste rude που περιμενω τωρα να μου ρθουν τωρα θα τα καθαριζω ολη μερα με οτι καλυτερο..." Αυτός είναι και ο καλύτερος τρόπος να τους χαλάσεις την επίστρωση (αν και νομίζω ότι ειδικά τα Rude δεν έχουν, αλλά δεν παίρνω όρκο). Δεν είμαι ακριβώς της άποψης που λεει ότι τα πιατίνια δεν τα καθαρίζουμε ποτέ γιατί με τον καιρό ωριμάζουν σαν το καλό κρασί, και ο μισός πόντος βρώμας που έχουν μαζέψει δίνει "χαρακτήρα" στον ήχο τους - όμως υπάρχουν πολλοί που την πιστεύουν, και για να είμαι ειλικρινής, προσωπικά δεν θα καθάριζα ένα παλιό Zildjian K. Νομίζω ότι ένα απλό ξεσκόνισμα και η τοποθέτηση στη θήκη τους μετά από κάθε (νόμιμη ή μη) χρήση είναι ο καλύτερος τρόπος για να τα επιμηκυνθεί η διάρκεια ζωής των πιατινιών. Αν είναι να πεθάνει ένα πιατίνι καλύτερα να πάει από σπάσιμο παρά από σκουριά - it's better to burn out than it is to rust, όπως έλεγε και εκείνος ο τύπος... Τώρα για τα καθαριστικά, θα απέφευγα το brasso και νομίζω ότι ο ασφαλέστερος τρόπος είναι τα διάφορα ειδικά υγρά που κυκλοφορούν (σχεδόν όλοι οι μεγάλοι κατασκευαστές - Paiste, Zildjian, Sabian κ.λπ., έχουν από ένα). Δεν ξέρω αν είναι μαρκετινίστικο κόλπο ή όχι, αλλά αν έχω πληρώσει 300 Ευρώ για ένα κομμάτι μπρούτζο, δεν είμαι διατεθειμένος να το ρισκάρω. Μια ή δύο φορές το χρόνο με ένα τέτοιο καθαριστικό νομίζω ότι είναι αρκετές (εκτός αν παίζεις σε σκηνή περιφραγμένη με συρματόπλεγμα, σε αμερικάνικο μπαρ για νταλικέρηδες που διασκεδάζουν πετάγοντας μπουκάλια μπύρας - γεμάτα - στο συγκρότημα...) Dr. Rhythm, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος τρόπος. Απλά διάβασε τις οδηγίες που έχει η συσκευασία ή κάνε μια βόλτα στα sites της Paiste ή της Zildjian, που σίγουρα θα βρεις σχετικές πληροφορίες.

Leyla, αν θυμάσαι και ο ¶σιμος της ίδιας μεταχείρισης και χειρότερης έτυχε όταν ζούσε, και είναι πιθανό, αν δεν είχε προκύψει εκείνος ο δίσκος του Παπακωνσταντίνου - του Βασίλη, όχι του Θανάση - ακόμα να τον θυμόμαστε οι τρεις και ο κούκος που τον παρακολουθούσαμε τότε (και δεν είμαι και τόσο σίγουρος για τον κούκο...). Συμφωνώ. Αυτό το βιολί της μετά θάνατον αναγνώρισης πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει.

Το κακό με τα κρυμμένα μηνύματα είναι πρώτον ότι είναι πολύ εύκολο να τα ακούσεις, αφού ο περισσότερος κόσμος με το που αγοράζει ένα cd, το πρώτο που κάνει είναι να μετατρέψει τα κομμάτια σε wav και να τα αντιστρέψει με το Cool Edit Pro, και δεύτερον ότι τα μηνύματα αυτά είναι πάντα τόσο σαφή, που αποκλείεται να χάσεις το νόημά τους. Για παράδειγμα: "Όντως θα αλλάξουμε σε ήθος οι που ξέραμε ο έχων συνάξει αλλήλους το χάρο να χει ανάμεσα", από το "¶σε με να κάνω λάθος". Μη μου πείτε ότι δεν είναι προφανές το τι θέλει να πει (ή ακόμα καλύτερα, πέστε μου τι σκατά λεει, γιατί μεταξύ συναγμένων αλλήλων, ων που ξέρανε, και του χάρου που θα' ναι κι αυτός ανάμεσα - λες και δεν έφταναν οι άλλοι - ομολογώ ότι κάπου χάθηκα...). Πάντως, ο Wow! έχει δίκιο. Αυτή η ιστορία είναι τόσο παλιά, που εμείς οι λίγο - και τονίζω, λίγο - μεγαλύτεροι την έχουμε ήδη βαρεθεί. Υ.Γ. 1 Το καρέ με την Jessica Rabbit είναι όντως εκπληκτικό. Υ.Γ. 2 Χιονίζει.

snare, αν βρεις γάτο με τις κατάλληλες προδιαγραφές, ρώτα αν έχει κανένα αδερφάκι, γιατί ο δικός μου τώρα τελευταία έχει αρχίσει να διαμαρτύρεται κάθε φορά που τον βάζω στην κάσα. Τρέχα γύρευε γιατί...

Ώστε μας παραπλάνησες; Τα ήξερες όλα από την αρχή και ήθελες να μας δοκιμάσεις; Λοιπόν νεαρέ, ώρα να μάθεις ότι το είχαμε καταλάβει και σε δοκιμάζαμε εμείς! Ηθελημένα δεν κάναμε τόσο εκτενή ανάπτυξη του θέματος σαν τη δικιά σου, για να δούμε το επίπεδό σου! Και το είδαμε... Μάθε λοιπόν ότι κάνεις λάθος σε όλα. Κατ' αρχήν το σετ πρέπει να μαφλάρεται στο έπακρο. Διπλά pre-muffled δέρματα στα τομ, και O-rings και moongel και χαρτοπετσέτες και μονωτική ταινία, και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Με το που παίρνουμε ένα καινούργιο σετ ή τύμπανο, το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να βγάλουμε όλες τις κάτω μεμβράνες, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του ταμπούρου! Μέσα στην κάσα (η οποία φυσικά δεν έχει μπροστινό δέρμα) βάζουμε όλη μας τη μπουγάδα, και αν δε φτάνει, τη μπουγάδα της όμορφης φοιτήτριας που μένει από πάνω (καλά, μπορούμε να κρατήσουμε ένα-δύο από τα πιο μικρά και δαντελωτά κομμάτια που θα βρούμε, για τη συλλογή μας...). Αν δεν πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα - δηλαδή η κάσα να ακούγεται σαν να ξεσκονίζεις μοκέτα - βάζουμε μέσα και το γάτο μας (όσο πιο φουντωτός είναι τόσο καλύτερα, οι Αγκύρας είναι ιδανικοί), και ενδεχομένως το χνουδωτό αρκουδάκι της προαναφερθείσας φοιτήτριας. Τώρα γιατί η φοιτήτρια θα μας κάνει τη χάρη να μας τα δανείσει όλα αυτά; Μα φυσικά, γιατί πρώτον είμαστε ακαταμάχητοι και δεν μπορεί να μας αρνηθεί τίποτα, και δεύτερον γιατί την έχουμε ψήσει ότι θα γίνουμε σταρς και ότι θα έχει να λεει πως "αυτός ο τύπος στο MTV όχι μόνο παίζει τις κάλτσες του, αλλά έχει στη ντραμς του και τις δικές μου!" Κατάληξη: Έχουμε ένα ταμπούρο που ακούγεται σαν timbale, μια κάσα που ακούγεται σαν περσικό χαλί, και τομ που ακούγονται σαν τσιμεντόλιθοι. Αν το αποτέλεσμα δεν είναι ακριβώς αυτό, συνεχίζουμε τη ...γέμιση. Κούρδισμα; Μετά από όλα τα παραπάνω, ποιος χρειάζεται το κούρδισμα; Λοιπόν παιδί μου, διάβασε σε παρακαλώ τη ανάλυσή μου, και την επόμενη φορά θα σε εξετάσω. Υ.Γ. Χωρίς πλάκα τώρα (ναι ήταν πλάκα, για όσους στριμμένους δεν γέλασαν), συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα έγραψες, και σκέφτομαι ότι καλό θα ήταν να γίνει κάποια στιγμή μία πιο οργανωμένη προσπάθεια να βγάλουμε online μερικές βασικές αρχές για το πως βγάζεις ήχο από τα τύμπανα, αφού στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Α, και για το πώς κάνεις την κάσα να ακούγεται σαν του Ulrich (αν και δεν μπορώ να φανταστώ γιατί να θέλει κανείς να κάνει τέτοιο κακό στην κάσα του...), αυτή είναι η επόμενη εργασία σου :-)

Συμφωνώ με όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω, σχετικά με τους λόγους που προκαλούν το buzz, και τις πιθανές λύσεις. Θα πρόσθετα ότι το θόρυβο των χορδών του ταμπούρου από το συντονισμό είναι σχεδόν αδύνατο να τον κόψεις τελείως, και επιπλέον - αν δεν είναι υπερβολικός - δεν είναι απαραίτητα κακός. Για παράδειγμα, προσωπικά μου αρέσει ο ήχος της κάσας συνδυασμένος με το συντονισμό των χορδών, περισσότερο από ότι όταν οι χορδές είναι κατεβασμένες. Ακόμα, το buzz που ακούγεται όταν παίζει όλο το γκρουπ μαζί είναι ελάχιστο ή και ανύπαρκτο σε σχέση με αυτό που ακούς χωρίς τα υπόλοιπα όργανα. Το drum set είναι ένα ολοκληρωμένο όργανο που λειτουργεί σαν σύνολο, και οι συντονισμοί μεταξύ των τυμπάνων (θα έχεις προσέξει ότι δεν συντονίζει μόνο το ταμπούρο αλλά και τα υπόλοιπα τύμπανα μεταξύ τους, απλά στο ταμπούρο είναι πιο εμφανές) είναι μέρος του ήχου και του χαρακτήρα του. Όσο για τα pre-muffled δέρματα τύπου Remo Powerstroke 3, Evans Genera Dry κ.λπ., θα έλεγα να τα δοκιμάσεις αφού εξαντλήσεις όλες τις άλλες επιλογές (αλλαγές στο κούρδισμα και την τάση των χορδών, moongel, O-rings κ.λπ.). Πάντοτε μπορείς να κόψεις τους ανεπιθύμητους αρμονικούς σε ένα απλό δέρμα, αλλά με ένα pre-muffled δεν μπορείς να κάνεις τον ήχο πιο "ζωντανό" αν χρειαστεί.

Ωραίο story, και μοιάζει αρκετά και με το δικό μου (και πολλών άλλων φαντάζομαι). Μια παρατήρηση... Το σετ του Bonham δεν ήταν Maxtone, αλλά Ludwig Vistalite.

Παιδιά, μην τρελαίνεστε με το κούρδισμα. Οι παράμετροι είναι πάρα πολλές και ο χρόνος που χρειάζεται για να πεις ότι έμαθα να κουρδίζω τα τύμπανα είναι ίσως ίδιος μ' αυτόν που χρειάζεται για να μάθεις να παίζεις, δηλαδή μια ζωή... Όλα παίζουν ρόλο, η μουσική, ο χώρος, η κατάσταση (live ή studio), οι προσωπικές σου προτιμήσεις, οι ικανότητες (και τα κέφια) του ηχολήπτη, η μόδα(!), καθώς και το πόσο καλά παίζεις. Δεν υπάρχουν απόλυτοι κανόνες, πέρα από κάποιες βασικές αρχές - που αναφέρονται στην Tuning Bible, την οποία παρεμπιπτόντως τη θεωρώ λίγο υποχόνδρια, αλλά αξίζει τον κόπο να τη διαβάσει κανείς - εκτός από το πόσο είσαι εσύ ευχαριστημένος από τον ήχο σου. pk, αν δεν έχεις ιδιαίτερη εμπειρία, θα σου έλεγα να βρεις κάποιον να σου δείξει τα βασικά, αφού όσα και να διαβάσεις, μόνο στην πράξη θα πάρεις μια καλή ιδέα. Στη συνέχεια όμως θα πρέπει να βρεις εσύ τον ήχο σου, και να μάθεις να τον προσαρμόζεις στην εκάστοτε κατάσταση. Αρκεί να έχεις υπομονή και διάθεση για πειραματισμό...

Υπάρχουν πολλά προγράμματα για "snipping" στο Internet, αλλά από ότι ακούω δεν είναι όλα αξιόπιστα. Ένα από τα πιο γνωστά είναι το e-snipe. Όσο για τη διαδικασία υποβολής προσφορών, ρίξε μια ματια και εδώ.

Δεν είναι λογικό, αλλά κάποιες φορές συμβαίνει. Δεν ξέρω, αλλά όσες φορές με έχει πάρει τηλέφωνο ειδικά η UPS από το αεροδρόμιο, τρέμω για το τι θα ακούσω. Θα σου έλεγα να πας ο ίδιος στο αεροδρόμιο, να πάρεις τα σχετικά έγγραφα από τη UPS και να εκτελωνίσεις εσύ την τσάντα. Πιθανότατα θα σου στοιχίσει λιγότερο. Αν τώρα έχεις και κάποιο γνωστό εκτελωνιστή, ακόμη καλύτερα...

Χωρίς να έχω ιδιαίτερη εμπειρία σε studio, συμφωνώ με τη γνώμη του Superfunk, δηλαδή όλοι live και όλοι με μετρονόμο, ή ακόμα καλύτερα - αν το γκρουπ έχει τα (ρυθμικά) κότσια και δεν υπάρχουν sequenced μέρη - χωρίς μετρονόμο. Ξέρω βέβαια ότι στην πράξη αυτό σπάνια γίνεται, τουλάχιστον στις εμπορικές παραγωγές, αλλά εκεί το feel είναι το τελευταίο που τους απασχολεί, ιδίως για τον ντράμερ. Και πάλι όμως χωρίς κανένα οδηγό, μου φαίνεται λίγο κάπως... Απ' την άλλη, γνωστός και παλιός ντράμερ, μου έχει πει ότι στο πρώτο session που έκανε, του έβαλαν μπροστά του μια παρτιτούρα με όλα τα μέρη των τυμπάνων γραμμένα (!), ξεκίνησαν το μετρονόμο και του είπαν "παίξε", χωρίς τον παραμικρό οδηγό. Βέβαια, ο δίσκος ήταν μια συλλογή με ντισκο-σκυλάδικα, οπότε δεν είχε και τίποτα σοβαρό να παίξει, αλλά παρ' όλα αυτά...

snare: "Όταν γράφουμε τύμπανα (ηχογράφηση) οτιδήποτε παραπάνω απο ένα κλίκ (κουδούνα, κ.α.) μπερδεύει. Ένας έμπειρος ντράμερ ίσως να τα καταφέρει αλλά το καλύτερο αποτέλεσμα σε μια πολυκάναλη είναι το κλικ" jonn: "ένας καλός drummer έχει αφομοιώσει το κομμάτι, το ξέρει καλά και μπορεί να δει τους χώρους που πιθανώς να υπάρχουν για να προσθέσει πράγματα γράφοντας πολυκάναλα. Σε αυτή την περίπτωση το άριστο αποτέλεσμα λαμβάνεται μόνο όταν δεν υπάρχει κανένας οδηγός πλην του μετρονόμου!" Παιδιά, δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα... Λέτε ότι ο ντράμερ πρέπει να ξέρει το κομμάτι τόσο καλά (ή έστω να το διαβάζει), ώστε να μπορεί να γράψει μόνο με το μετρονόμο (χωρίς κανένα άλλο οδηγό), και ότι αυτή η μέθοδος δίνει το καλύτερο αποτέλεσμα;

Συγκεκριμένα, είναι καλό για χαμηλές συχνότητες, οπότε ούτε για ταμπούρο, ούτε για πνευστά (εκτός ίσως για τούμπα...) είναι το πλέον κατάλληλο Όπως είπε και ο Superfunk, τα SM57/58 θα κανουν μια χαρά τη δουλειά που θέλεις.

Είναι από τις πιο ασφαλείς μεθόδους. Το εν λόγω e-mail (το πρώτο) δεν προέρχεται από το PayPal, αλλά από κάποιους τύπους που θεωρούν ότι έχουν βρει έναν έξυπνο τρόπο να εξαντλήσουν το πιστωτικό όριο του φτωχού πλην τίμιου βιοπαλαιστή. Σόρυ παιδιά, αλλά σε σύγκριση με το ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας είστε ερασιτέχνες...

...και δεν έχουν ακόμη αντιμετωπίσει τα διάφορα κοράκια που συλλέγουν αριθμούς πιστωτικών καρτών, έλαβα το εξής e-mail: "Dear PayPal member, This email confirms that you have paid OMEGAMOVE ([email protected]) $395.85 USD using PayPal. This credit card transaction will appear on your bill as "PAYPAL OMEGAMOVE". -------------------------------------------------------------------------------- PayPal Shopping Cart Contents Item Name: Omega Constellation Men Watch - mint Quantity: 1 Total: $380.85 USD Cart Subtotal: $380.85 USD Sales Tax: $15.00 USD Cart Total: $395.85 USD -------------------------------------------------------------------------------- Shipping Information Shipping Info: James Dickinson 184 Hadley Dr. Chicago, IL 60614 United States Address Status: Unconfirmed -------------------------------------------------------------------------------- If you haven't authorized this charge, click the link below to cancel the payment and get a full refund. Dispute Transaction (link) -------------------------------------------------------------------------------- Thank you for using PayPal! The PayPal Team Please do not reply to this e-mail. Mail sent to this address cannot be answered. For assistance, log in to your PayPal account and choose the "Help" link in the footer of any page. PayPal Email ID PP120" Για να απαντήσω στην πρώτη εύλογη ερώτηση: Όχι, δεν αγόρασα ρολόι 400 δολαρίων! Παρότι μοιάζει καθ' όλα νόμιμο (έχει το λογότυπο του PayPal, το στυλ είναι πανομοιότυπο κ.λπ.), και η σελίδα που σε στέλνει το ίδιο, το mail αυτό είναι προφανής προσπάθεια από κοινού χρήσης της πιστωτικής σας κάρτας, από κάποιους που πιθανότατα δεν έχουν δική τους (οι κακόμοιροι)! Και εντάξει να στο ζητήσουν ευγενικά, αλλά έτσι; Είπαμε κοινοκτημοσύνη, αλληλοβοήθεια, υποστήριξη στους αναξιοπαθούντες, αλλά όχι και να μας... Τέλος πάντων, να μην βρίσω μέρες που είναι. Λοιπόν, του κατ ε λονγκ στόρυ σορτ, έκανα forward το email στο (original) PayPal ([email protected] είναι η διεύθυνση που ασχολείται με τα σχετικά θέματα) και ιδού η απάντηση: "Thank you for contacting PayPal. We appreciate you bringing this suspicious email to our attention. Commonly referred to as phishing, these emails are sent by fraudsters in an attempt to collect sensitive personal or financial information from the recipients. PayPal takes phishing threats seriously. Our fraud prevention specialists are working 24/7 to help protect you and enable the community to stay safe. After review, we can confirm that the email you received was not sent by PayPal. Any website which may be linked to this email is not authorized or used by PayPal. Our fraud prevention team is working to disable any website linked to this email. In the meantime, please do not enter any information into this website. If you have already done so, you should immediately log into your PayPal account and change your password, as well as your security questions and answers. We also recommend that you contact your bank and credit card company immediately. If you notice any unauthorized activity on your PayPal account, please report it to us by following the instructions below: 1. Log in to your account only from the PayPal website. Do not use links provided in any email. 2. Click on the Security Center link at the bottom of the page. 3. Click on the 'Unauthorized Transaction' link under the Report a Problem column. 4. Follow the instructions on this page in order to access the appropriate form. Lastly, we recommend taking a few steps to protect yourself from identity theft: > Download the SafetyBar, a toolbar for Outlook and Outlook Express, which identifies known spoof emails. > Get eBay Toolbar with Account Guard which warns you when you're on a potentially fraudulent (spoof) Web site. > Frequently monitor your account for suspicious activity. For additional tips please visit the PayPal Security Center at http://www.paypal.com/security. Once again, thank you for reporting this suspicious email. Your vigilance helps us in our efforts to protect the PayPal community. If you have any further questions, please feel free to contact us again. Sincerely, PayPal ______________________________ Important: PayPal and its representatives will NEVER ask you to reveal your password. There are NO EXCEPTIONS to this policy. If anyone claiming to work for PayPal asks for your password under any circumstances, by email or by phone, please refuse and immediately contact us via our secure webform online." Αν καποιος χρειάζεται βοήθεια στη μετάφραση, να με ενημερώσει πάραυτα...

Πολύ καλός ο παίκτης! Ωραίος, καθαρός ήχος, καλό groove, και έχοντας ένα ψιλοκόλλημα με τα vintage όργανα, γουστάρω πολύ που χρησιμοποιείς τον Bandmaster. Παρεμπιπτόντως, ο άσπρος ενισχυτής με το φινιστρίνι, στο βάθος αριστερά της τελευταίας φωτογραφίας, τι μάρκα είναι; :-)

Όχι δεν είναι λάθος, είναι απλά ένας τρόπος. Η τεχνική που σου λεει ο δάσκαλός σου, το να επαναφέρεις δηλαδή τον κόπανο στην αρχική του θέση αμέσως μετά το χτύπημα (την οποία σημειωτέον χρησιμοποιoύν μεταξύ άλλων ο Weckl, ο Steve Smith και όλοι όσοι έχουν κάνει μαθήματα με τον Freddie Gruber) έχει τα πλεονεκτήματά της, το βασικότερο από τα οποία είναι η ταχύτητα, αλλά και ένας πιο "ανοιχτός" ήχος της κάσας, αφού ο κόπανος δεν κολλάει επάνω στο δέρμα για να κόψει ("μαφλάρει") τη δόνηση του. Βέβαια, αν μέσα στην κάσα υπάρχει ένα μαξιλάρι, μια κουβέρτα και ένα διπλό στρώμα, το πλεονέκτημα αυτό πάει περίπατο... Ο τρόπος που χρησιμοποιείς είναι καλός για πιο στακάτο και λιγότερο "αιθέριο" παίξιμο. Για παράδειγμα, αν παίζεις AC/DC, δεν βλέπω τι λόγος υπάρχει να μην κολλάς τον κόπανο στο δέρμα... Βέβαια καλό είναι να έχεις ήδη σηκώσει τον κόπανο λίγο - και όχι ακριβώς - πριν το επόμενο χτύπημα, έτσι ώστε να κερδίζεις χρόνο. Δεν υπάρχει λόγος να απογοητεύεσαι με την τεχνική που σου δείχνει ο δάσκαλός σου, γιατί αν μελετάς αρκετά, με τον καιρό θα αποκτήσεις την ισορροπία και τον έλεγχο που χρειάζεται. Όλες οι νέες τεχνικές, σε οποιοδήποτε όργανο θέλουν χρόνο για να "κάτσουν" καλά.

Για τους Level 42: http://www.level42.com/ Θα σου συνιστούσα το World Machine ή κάποια συλλογή. Για τους Cream ψάξε στο Google και θα βρεις πολλά στοιχεία. Από δίσκους: Disraeli Gears, Wheels of Fire, Live Cream I και ΙΙ ή το Best.