Haris

"Τι ακριβώς εννοούμε με το "Λούζουμε"; Να τα βάλω σε ένα δοχείο γεμάτο με wd-40 ή να τα ψεκάσω;" Εγώ τα βάζω σε ένα τάπερ (αφού βγάλω το μουσακά...), και τα ψεκάζω με μπόλικο WD40. Δεν χρειάζεται να κολυμπάνε, αρκεί το λιπαντικό να έχει μπει παντού, με ιδιαίτερη έμφαση στις βίδες, σε όλες τις υποδοχές που έχουν σπείρωμα, και στο μηχανισμό των χορδών. Για το κέλυφος... αν είναι απλά βρώμικο, το περνάς πρώτα με ένα πανί για να φύγει η σκόνη, και στη συνέχεια με το καθαριστικό/γυαλιστικό για μέταλλα, ακολουθώντας τις οδηγίες του. Αν έχει επιφανειακή σκουριά, χρησιμοποιείς την οδοντόβουρτσα ή το ατσαλόμαλλο (προσεκτικά!), αφού τα έχεις ποτίσει με νερό και υγρό για πιάτα. Το στεγνώνεις πολύ καλά και στη συνέχεια χρησιμοποιείς το γυαλιστικό. Έχω ένα στεφάνι από τομ που έχει το μαύρο του το χάλι. Αν βρω λίγο χρόνο θα το καθαρίσω και θα ανεβάσω φωτογραφίες από τη διαδικασία. Πάντως, δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο και σίγουρα υπάρχουν και άλλοι τρόποι, απλά αυτόν τον έχω δοκιμάσει και δουλεύει.

Αυτά είναι ημίμετρα. Αν - αφού σου ηχομονώσουν το χώρο - δεν τους επιβάλλεις και να μετακομίσουν όλοι τουλάχιστον δύο τετράγωνα μακριά, πάλι θα έχεις πρόβλημα. Γιατί, για φαντάσου να προσπαθείς να βγάλεις ένα δύσκολο κομμάτι σε 13/16, και να κλαίει το μωρό από πάνω... ¶ντε να συγκεντρωθείς με τόση φασαρία!

¶λλος ένας φαν του Lynch δίνει το παρόν. Lost_Highway, θενκς μετά πολλών βερυματσίων για τα ευχάριστα νέα. Τι μου θύμησες τώρα... Πάω να βάλω το Hit Parade τσίτα! Υ.Γ. Έχετε όλοι χαιρετίσματα από την Helena.

Δυστυχώς το πιο πάνω Dynasonic δεν είναι δικό μου, και τα εύσημα για την μεταμόρφωσή του ανήκουν στον (ιντερνετικό) φίλο μου τον Chas, που πρέπει να είναι από τους πιο τελειομανείς και υπομονετικούς ανθρώπους στον πλανήτη. Η μέθοδος που χρησιμοποιώ εγώ δεν είναι ιδιαίτερα επαναστατική, αλλά έχει αποτελέσματα: - Αποσυναρμολογούμε το τύμπανο εντελώς. Βγάζουμε στεφάνια, βίδες, ροδέλες, βασάκια (lugs), ελατήρια, μηχανισμό χορδών, τα πάντα, έτσι ώστε να μείνει μόνο το κέλυφος. Καλό είναι να σημειώσουμε από που έχουμε βγάλει τι. Αν περισσεύουν βίδες όταν το ξανασυναρμολογήσουμε, αρχίζουμε να ανησυχούμε. - Βάζουμε τα βασάκια (επίσης αποσυναρμολογημένα, χωρίς τα ελατήρια και τις υποδοχές για τις βίδες), και τα στεφάνια σε χλιαρό νερό με υγρό για πιάτα (ναι, καλά διαβάσατε, τα υγρά αυτά είναι σχετικά ήπια ώστε να μην διαβρώσουν το μέταλλο, αλλά κάνουν δουλειά. Επιπλέον, αφήνουν τα χέρια σας απαλά σαν μετάξι…) και τα αφήνουμε μερικές ώρες, να... μουλιάσουν. - Λούζουμε κυριολεκτικά τα μικρότερα, μη χρωμιωμένα μέρη (βίδες, υποδοχές για τις βίδες, ροδέλες, ελατήρια κ.λπ.) και το μηχανισμό των χορδών με WD40 ή κάποιο άλλο αντίστοιχο "σαμπουάν", και τα αφήνουμε επίσης μερικές ώρες. - Όταν βγάλουμε τα στεφάνια και τα βασάκια από το νερό, τα τρίβουμε (όσο είναι ακόμη βρεγμένα) με μία σκληρή οδοντόβουρτσα, όπου έχουν σκουριά. Αν η οδοντόβουρτσα δεν έχει αποτέλεσμα σε κάποια σημεία, χρησιμοποιούμε λεπτό ατσαλόμαλλο, αλλά πολύ προσεκτικά και σε μικρές επιφάνειες κάθε φορά, γιατί αφήνει χαρακιές. Στη συνέχεια τα σκουπίζουμε πολύ καλά, προσέχοντας ιδιαίτερα τα δύσκολα προσβάσιμα σημεία (π.χ. οι υποδοχές για τις βίδες που κρατάνε τα βασάκια στο κέλυφος), και τέλος τα στεγνώνουμε καλά με πιστολάκι για να μην μείνει καθόλου υγρασία. (Μην γελάτε! Όλα αυτά είναι δοκιμασμένα και πειραματικά αποδεδειγμένα!). - Αφού βεβαιωθούμε ότι δεν έχει μείνει ίχνος σκουριάς περνάμε τα χρωμιωμένα μέρη με κάποιο γυαλιστικό για μέταλλα (π.χ. Brasso, Silvo ή οποιοδήποτε άλλο), ακολουθώντας τις οδηγίες του (συνήθως θέλει δύο περάσματα - ένα με το καθαριστικό, και ένα με ένα στεγνό πανί για να γυαλίσει). - Αν το κέλυφος είναι μεταλλικό και έχει πετάξει σκουριά, ή θέλει καθάρισμα, ακολουθούμε την διαδικασία για τα χρωμιωμένα μέρη, αλλά χωρίς την κατάδυση σε νερό και υγρό για πιάτα. Πιθανότατα δεν θα πάθει τίποτα, αλλά προσωπικά δε θα το ρίσκαρα. - Βγάζουμε απ' το WD40 τα μέρη που έχουμε στείλει για μπάνιο, και τα σκουπίζουμε ώστε να μην μείνει επάνω τους υπερβολική ποσότητα λιπαντικού. Αν υπάρχει σκουριά στις βίδες την αφαιρούμε με την οδοντόβουρτσα ή το ατσαλόμαλλο που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Ιδιαίτερη προσοχή δίνουμε στο μηχανισμό των χορδών. Τα σημεία που υπάρχει τριβή πρέπει να έχουν λιπανθεί καλά, για να δουλεύει αβίαστα. - Συναρμολογούμε πάλι το τύμπανο, το κουρδίζουμε και το κοπανάμε αλύπητα. Τι εννοείτε περίσσεψαν τρεις βίδες και κάτι παξιμάδια; Δεν είπαμε ότι κρατάμε σημειώσεις; (άλλες) Σημειώσεις: - Η σκουριά που αναφέρω είναι η επιφανειακή και βγαίνει σχετικά εύκολα. Αν έχει διαπεράσει το χρώμιο και έχει αρχίσει να διαβρώνει το μέταλλο, τα πράγματα δεν είναι εύκολα, και τα αποτελέσματα όχι τόσο εντυπωσιακά. - Καλό είναι να μην αφήνουμε τα τύμπανα να φτάνουν σε κατάσταση που απαιτεί όλα τα παραπάνω (αμάρτημα στο οποίο έχω πέσει κι εγώ). Έτσι, αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο παίζοντας και λιγότερο τρίβοντας... - Ο γράφων ουδεμία ευθύνη φέρει για ζημιές που προκλήθηκαν από παρερμηνεία, υπερβολικό ζήλο ή ακόμη και σωστή εφαρμογή των πιο πάνω διαδικασιών. Επιπλέον, όταν διαβάζετε αυτές τις γραμμές, κατά πάσα πιθανότητα θα έχει μεταναστεύσει στη Γη του Πυρός!

Παρότι έχω άποψη για το θέμα - όπως και για όλα τα θέματα εξάλλου, ναι, είμαι γνήσιος Έλλην! - θα προτιμούσα να είχα αποφύγει να συμμετέχω στην συζήτηση, εν μέρει γιατί ή άποψη μου συγκλίνει σε γενικές γραμμές με αυτές του Superfunk και του Abraxas, οπότε θεωρώ ότι δεν έχω πολλά να προσθέσω, και εν μέρει γιατί πραγματικά έχω βαρεθεί εδώ και χρόνια να συζητάω - στην πραγματική ζωή - τα ίδια και τα ίδια, και να ακούω τα ίδια στερεότυπα, και ουσιαστικά ανύπαρκτα αντεπιχειρήματα. Ο μόνος λόγος που απαντάω λοιπόν είναι η δήλωση "αυτα και καλο υπνο μεχρι οι "φιλοι" γειτονες να σας ξυπνησουνε με κανενα οπλο στον κροταφο...". Ειλικρινά, SONICSPOT αν πιστεύεις ότι κινδυνεύουμε τόσο πολύ από τους "προαιώνιους εχθρούς", και απλά δεν κινδυνολογείς ακατάσχετα μόνο και μόνο για να αφυπνίσεις την κοιμισμένη εθνική μας συνείδηση, ώστε να είμαστε έτοιμοι να ξαναπάρουμε την Πόλη, τα μικρασιατικά παράλια, και - αν δεν χαλάσει ο καιρός - να φτάσουμε και μέχρι τον Τίγρη και το Ευφράτη, θα ήθελα να μου περιγράψεις ένα πιθανό, αληθοφανές σενάριο, που θα οδηγήσει στο αποτέλεσμα που αναφέρεις. Και αν καταφέρεις να με πείσεις, σου υπόσχομαι ότι αφού φάω το καπέλο μου, ως άλλος Τζον Ρόμπαξ, θα τη στήσω σε μία παραλία στο Καστελόριζο με πλήρη εξάρτηση, έτοιμος να πυροβολήσω ότι μη ελληνικό κινείται.

Θα σου πω αργότερα λεπτομέριες γιατί τώρα δεν έχω χρόνο, αλλά με λίγη υπομονή μπορείς να κάνεις θαύματα: Πριν Μετά

¶κουσα τρία κομμάτια και ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα. Ξέρετε καλά το υλικό, έχετε πιάσει το ύφος και είστε πολύ καλοί παίκτες. Το μόνο πρόβλημα είναι το σύνηθες στα αγγλόφωνα ελληνικά συγκροτήματα, δηλαδή η προφορά του τραγουδιστή (ειδικά στο Johnny the Fox είναι σαν να το κάνει επίτηδες...). Αν δουλέψει λίγο πάνω σ' αυτό, θα είστε άψογοι. Α, και να συμπεριλάβετε και τα Johnny, Killer on the Loose, Warrior και Still in Love... στο σετ σας, πάραυτα! Καλή συνέχεια! Edit: ¶κυρες οι προτάσεις για τα κομάτια. Είδα τα set lists από τις εμφανίσεις σας και τα περιλαμβάνουν. Εύγε παιδιά μου!

Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες. Χαλάρωσε. Μην παίξεις πράγματα που δεν τα' χεις απόλυτα. Αν δεν σου βγαίνουν καλά στην πρόβα ή στη μελέτη, στη συναυλία δεν θα σου βγουν καθόλου. Κάντε όσες πρόβες μπορείτε μέχρι να παίξετε, και μελέτησε τα κομμάτια όσο μπορείς και μόνος σου. Το να κάνεις λάθη είναι μέσα στο παιχνίδι. Το πιθανότερο είναι ότι τα περισσότερα απ' αυτά θα τα καταλάβεις μόνο εσύ, άντε και τα μέλη του γκρουπ - τα πιο υποψιασμένα, οι κιθαρίστες δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. :-) Ο ασφαλέστερος τρόπος για να μην κάνεις λάθη είναι να παίξεις απλά. Ένα κλασικό backbeat είναι πολύ συχνά αρκετό. ¶σε τη δίκαση για αργότερα, όταν θα είσαι πιο άνετος. Δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα και δεν χρειάζεται να εντυπωσιάσεις κανένα με εξωπραγματικά licks. Το βασικότερο είναι να περνάς εσύ καλά παίζοντας μουσική, και αν έχεις το άγχος αν θα βγει το επόμενο fill, δεν πρόκειται να περάσεις καλά ούτε εσύ ούτε αυτοί που σε ακούνε. Αυτά. Καλή επιτυχία στο live!

Μια και έγινε λόγος για τον ήχο του Bonham, για δείτε και αυτό.

Τα διπλά δέρματα (emperors, pinstripes, g2, hydraulics κ.λπ.) είναι η πιο βολική λύση όταν το σετ δεν είναι πολύ καλό. Κόβουν τις "κακές" αντηχήσεις του κόθρου, και στην πραγματικότητα ακούς περισσότερο το δέρμα από ότι το ξύλο (δηλαδή περισσότερo την πηγή ήχου απ' ότι το αντηχείο), οπότε τα μειονεκτήματα του τυμπάνου φαίνονται λιγότερο. Το κακό είναι ότι έτσι ο ήχος γίνεται λίγο έως πολύ μονοδιάστατος, και χάνει σε διάρκεια, όγκο και αρμονικούς, στοιχεία πολύ βασικά. Συμφωνώ με το ότι σε καλά σετ, οι μονές μεμβράνες (ambassador, g1 κ.λπ.) μπορούν να κάνουν θαύματα, και αν ακούγονται πολύ "ανοιχτές" μπορείς πάντα να περιορίσεις τις αντηχήσεις αλλάζοντας το κούρδισμα ή μαφλάροντάς τις (ενώ το αντίστροφο δεν συμβαίνει με τα πιο heavy δέρματα, αφού δεν γίνεται να προσθέσεις αντήχηση ή αρμονικούς, και έχεις "κολλήσει" με τον ήχο τους). Βέβαια όλα αυτά είναι πολύ γενικά, και το τι αρέσει στον καθένα είναι αρκετά προσωπικό, ενώ, όπως αναφέρθηκε, ανάλογα με την κατάσταση (studio, live, ακουστική χώρου κ.λπ.), αλλάζουν και οι απαιτήσεις. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι οι χορδές του ταμπούρου όντως δεν πρέπει να είναι τσίτα. Γι' αυτό το λένε snare drum και όχι καφάσι... Υ.Γ. Έχω το dvd απ' όπου είναι παρμένα τα αποσπάσματα, και το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους θέλουν να πάρουν μια ιδέα για το πώς φτιάχνουμε ήχο στα τύμπανα. Λέγεται "Trust Your Ears", και πρέπει να βρίσκεται στο Amazon ή μέσω του site του Jeff Ocheltree.

Τώρα το τραβάει ο οργανισμός σου να σου πω ότι ο μόνος λόγος που ο Flea ακούγεται σαν υποφερτός (και πολύ λέω) μπασίστας, είναι επειδή έχει τον Chad από πίσω, που κρατάει όλο το rhythm section. Διαφορετικά, το groove των Peppers θα ήταν τρεις λαλούν και δυο χορεύουν. Αααχχ... Το φχαριστήθηκα! :twisted:

Ουπς, έχεις δίκιο μου διέφυγε... Το έκαναν επίτηδες γιατί φοβούνται τους Έλληνες (Φοβού τους Δαναούς, κιθάρες φέροντας, που έλεγε και εκείνος ο τύπος που τον έζωσαν τα φίδια...). Δεν πειράζει, θα κάνουμε και εμείς ένα διαγωνισμό με τη Μαντουμπάλα-minus lead bouzouki και δεν θα τους καλέσουμε! Παρ' όλα αυτά οι dowloadable εκτελέσεις χωρίς lead κιθάρα και φωνή είναι ότι πρέπει για εκτόνωση στο σαλόνι... Και με την ευκαιρία θέλω να καταγγείλω, ότι θεωρώ απαράδεκτο, ρατσιστικό, αντιδραστικό, έως και μηδενιστικό μπορώ να σας πω (το ρατσιστικό το είπα;), το γεγονός ότι δεν συμπεριέλαβαν αντίστοιχο διαγωνισμό για drummers. Ξεΐγκλωτοι!

Ποιος από όλους εσάς τους shredders θεωρεί ότι αξίζει μια δωρεάν βόλτα στο Las Vegas για να εμφανιστεί με τον Gillan; Ian Gillan contest Παίζουν αντίστοιχοι ξεχωριστοί διαγωνισμοί και για τραγουδιστές και γκρουπς.

Μα ακριβώς αυτά είναι που τον έκαναν μοναδικό. Ανεξάρτητα με το αν αρέσει ή όχι σε κάποιον (παρεμπιπτόντως, εμένα μου αρέσει), είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι ήταν ένας από τους επιδραστικότερους ροκ μουσικούς, που άλλαξε ριζικά τον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας, επηρεάζοντας αμέτρητους μεταγενέστερους, πολλοί από τους οποίους πιθανότατα σ' αρέσουν. Αν δεν είχε προηγηθεί ο Hendrix, δεν θα είχαν υπάρξει οι διάφοροι Page, Blackmore, Van Halen, Malmsteen, Vai, Petrucci κ.λπ., τουλάχιστον όχι με τον ήχο που τους γνωρίσαμε. Κυρίως γι' αυτό γίνεται όλη φασαρία, και όχι τόσο για την τεχνική ή τις συνθέσεις του.

Ότι και να πείτε για τα εξημερωμένα σας κατοικίδια, δεν πιάνουν μία μπροστά στον Cpt. Blacknose. Ενδεικτικά αναφέρω ότι τρέφεται αποκλειστικά με ζωντανά rottweiler, άντε και κανένα pitbull για επιδόρπιο...

Στο δρόμο για το great gig in the sky...

Απίστευτος... Ειδικά σε ένα κομμάτι σαν το Actual Proof, που θεωρείται από τα πλέον δύσκολα για τα τύμπανα.

Εγώ πάλι, ποτέ μα ποτέ δεν μπόρεσα να μάθω κιθάρα. Γι' αυτό τις μισώ όλες! :twisted:

Πέρα από τις σημαντικές παρενέργειες που ανέφερε ο Wow! - οι οποίες ισχύουν μόνο αν έχεις γείτονες (αν π.χ. μένεις σε βραχονησίδα δεν έχεις πρόβλημα, εκτός ίσως από το να ξυπνήσεις κανά πρωί περικυκλωμένος από Τούρκους και Έλληνες ΟΥΚάδες) - και πέραν της πλάκας, αν το κάνεις συχνά αυτό (7 ώρες διαρκούς μελέτης σε κανονικό σετ) θα διαπιστώσεις ότι το αποτέλεσμα θα είναι αντίθετο από το αναμενόμενο. Παθήσεις όπως κώφωση, περιαρθρίτιδα, τενοντίτιδα, οσφυαλγία, σκολίωση και άλλες ημικρανίες, εκτός από το ότι είναι κακόηχες, είναι βέβαιο ότι δεν θα σε κάνουν καλύτερο ντράμερ... Αν θέλεις να μελετάς 7 ώρες την ημέρα, χώρισέ τις σε 2ωρα (ναι, το ξέρω ότι το 7 δεν διαιρείται δια του 2...), προσπάθησε ο περισσότερος χρόνος (αλλά όχι όλος) να είναι σε practice σετ που δεν κάνει πολύ φασαρία και ακολούθησε τις συμβουλές του fleamail. Επίσης, το να κοπανάς για να ξεδώσεις είναι ένα (απόλυτα αποδεκτό) είδος κάθαρσης και εκτόνωσης, αλλά δεν είναι μελέτη. Αν αφιερώνεις 3 με 4 ώρες για ουσιαστική μελέτη την ημέρα, νομίζω ότι είσαι καλυμμένος. Αυτά. Αϊ ρεστ μάι κέις.

The Eternal / New Dawn Fades (σε medley) - Joy Division Seventeen Seconds - Charlotte Sometimes (επίσης σε medley) – The Cure Οτιδήποτε από Sisters of Mercy Warszawa - D. Bowie (τώρα πώς θα το διασκευάσεις αυτό για κιθάρα, δεν έχω ιδέα, εσύ είσαι ο κιθαρίστας...) My Death, στην εκτέλεση του Bowie από το soundtrack του Ziggy Stardust. Η Ώρα του Stuff - Σιδηρόπουλος/Σπυριδούλα και για ancore... Black Sabbath, το ομώνυμο, φροντίζοντας να είσαι σε τέτοια θέση ώστε η φωτιά να δείχνει τη σκιά σου τεράστια στα πίσω βράχια, όταν θα τραγουδάς "...a figure in black, with eyes of fire..." Είναι βέβαιο ότι θα φτιάξεις μια ωραία, καλοκαιρινή ατμόσφαιρα... Για τα πιπίνια πάλι, θα σε γελάσω και δεν το θέλω!

¶λλη μία ψήφος στον Iommi. Πραγματική μηχανή παραγωγής riffs. ¶λλοι: Blackmore Page Gallagher Richards Spooky Tooth - μόνο το "Better by you..." αρκεί Meters - εκπληκτικά syncopated funk ριφάκια Ian Anderson/Martin Barre Iron Butterfly - ναι, για το In A Gadda Da Vida φυσικά Τέλος, αμέτρητοι μπλουζίστες των 10ετιών '30, '40, ' 50, '60, στους οποίους όλοι οι παραπάνω θα πρέπει να στήσουν αγάλματα γιατί τους, εεε..., δάνεισαν την έμπνευσή τους...

Ευχαριστώ ρε Τάκη! Τα αισθήματα είναι αμοιβαία. :-) (Κοίτα τώρα' date=' με τι ταχύτητα θα σκάσει το σχόλιο του antouan!) Για τα πανεπιστήμια: Το στυλάκι του ΚΚΕ έχει κάνει μεγάλη ζημιά, αφού αν πει κανείς δύο τρία πράγματα που προσεγγίζουν αυτό το ύφος, αμέσως γίνεται γραφικός γιατί όντως η προπαγάνδα του ΚΚΕ είναι γραφική μέχρι αηδίας. Λοιπόν, χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες, η άποψή μου είναι ότι όντως η συντριπτική πλειοψηφία των ανώτατων σχολών έχουν το μαύρο τους το χάλι. Η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου είναι απαράδεκτη, αλλά μην παραμυθιαζόμαστε ότι τα πανεπιστήμια παράγουν ελεύθερη σκέψη και προάγουν τη γνώση. Στην πλειοψηφία τους παράγουν ειδικότητες (που έλεγε και ο Πιλάλας), και μάλιστα περιορισμένων ικανοτήτων. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν έχουν βασικό στόχο να αναβαθμίσουν το επίπεδο της εκπαίδευσης, αλλά να κρατήσουν το συνάλλαγμα στην Ελλάδα, και ενδεχομένως να φέρουν και ξένο. Αν η (εκάστοτε) κυβέρνηση θέλει Χάρβαρντ και MIT στην Αθήνα, να σκιστεί να αναβαθμίσει το Μετσόβειο. Τι θα πει που θα βρει τα κονδύλια; Αυτή είναι η δουλειά της, και όχι να μετατρέπει τους φοιτητές σε κομματόσκυλα. Και για τους φοιτητές που [i']έχουν[/i] μεταλλαχθεί σε κομματόσκυλα: Μην σκάτε που η σχολή σας δεν είναι πηγή προηγμένης σκέψης και γνώσης. Ούτως ή άλλως δεν θα είχατε ελπίδες να την (κατα)λάβετε. Για τις αϋπνίες: Παίζω όσο πιο δυνατά μπορώ την εισαγωγή του When the Levee Breaks, και μετά κοιμάμαι μια χαρά στο τμήμα!

Όντως, εκπληκτικός δίσκος, που έχει σημαδέψει την εποχή του και τις επόμενες. Μακάρι και οι υπόλοιποι δίσκοι του Παπακωνσταντίνου να ήταν σ' αυτό το επίπεδο. Ο μπασίστας είναι ο Γιώργος Ζηκογιάννης, ένας από τους καλύτερους Έλληνες μπασίστες, και έχει παίξει κυριολεκτικά με όλο τον κόσμο. Κάνε μία αναζήτηση στο Google και θα βρεις πολλά στοιχεία.

Έχω παίξει με Renown, και μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι δεν παρατήρησα την παραμικρή διαφορά από το δικό μου σετ, και θεωρώ ότι είμαι ιδιαίτερα "ψείρας". Εκπληκτικός ήχος, ποιότητα κατασκευής, φινίρισμα κ.λπ. Μην θεωρείς λοιπόν ότι απλά "βολεύεσαι" με τα τύμπανά σου, αφού είναι εξαιρετικό σετ και η μόνη ουσιαστική διαφορά από τα USA Custom και USA Maple είναι στην τιμή. Όπως λεει και ένας γνωστός μου, πολύ συχνά η μόνη διαφορά μεταξύ ενός οργάνου χιλίων Ευρώ από ένα πεντακοσίων, είναι 500 Ευρώ! Τώρα αν θέλεις οπωσδήποτε USA-made σετ (το λέω, γιατί εγώ έχω κάτι τέτοια κολλήματα), αλλάζει... Όσο για το ταμπούρο, είμαι βέβαιος ότι τα solid του Γαβρήλου είναι πολύ καλά, αφού ο άνθρωπος είναι εξαιρετικός τεχνίτης. Για το Colaiuta Signature της Gretsch δεν ξέρω, αλλά αφού ο Vinnie δέχτηκε να βάλει τ' όνομά του...