Haris

Το "Album Oriented Rock" έχει να κάνει με τη φιλοσοφία κάποιων αμερικάνικων ραδιοφωνικών σταθμών, η οποία συνοψίζεται στο ότι "δεν παίζουμε μόνο το top 40 των singles, αλλά ψάχνουμε και άλλα πράγματα". Για κάποιο (μάλλον ηλίθιο) λόγο τα αρχικά AOR άρχισαν να χαρακτηρίζουν ένα συγκεκριμένο είδος, αυτό που τη δεκαετία του '80 λέγαμε μελωδικό ροκ (ή metal). Το "Adult Oriented Rock" είναι παράφραση αυτού του όρου, μια και όπως και να το κάνουμε, οι μεγαλύτεροι ήταν μάλλον πιθανότερο να ακούνε Toto και Bon Jovi, παρά Hüsker Dü και Black Flag... Το stoner rock - από ότι έχω καταλάβει, μη σε πάρω και στο λαιμό μου - είναι μία ετικέτα που κολλήθηκε σε μία αναβίωση του "σκληρού" ήχου των δεκαετιών 60 και 70 (Blue Cheer, MC5, Stooges, Cream κ.λπ.), η οποία εμφανίστηκε γύρω στα μέσα των 90s. Μπούρδες! Απλό παλιομοδίτικο (άρα καλό...) hard rock είναι, άντε και με ολίγη από metal.

Η άλλη εκδοχή είναι "Adult Oriented Rock", το βασικό ...πράγμα που ένα ροκ που σέβεται τον εαυτό του δεν πρέπει να είναι. Αν αρέσει στους γονείς σου, είναι για τα μπάζα! ;)

Κούκλα! Περιμένουμε εντυπώσεις...

Άψογο...

None taken... NOT! ;D

Ρε δεν αφήνετε τις μπούρδες, να παίξετε καμιά νότα; Πφφ, κιθαρίστες... 8)

Σ' ευχαριστώ που με ξανάστειλες σ' αυτό το site, και ψάχνοντάς το έμαθα τι κιθάρα είχε χρησιμοποιήσει στα σόλο του Philby. Κι εγώ που έβριζα τον κιθαρίστα μας πριν από καμιά ...γκουχ-γκουχ... (συγγνώμη, είναι εποχή ιώσεων) χρόνια γιατί δεν μπορούσε να βγάλει τον ίδιο ήχο. Ίσως πρέπει να τον πάρω τηλέφωνο και να του ζητήσω συγγνώμη... μπα, τελικά όχι. Εξ' άλλου κιθαρίστας είναι, δεν έχουν ευαισθησίες αυτοί! ;) Στο κάτω-κάτω ας έβρισκε ένα electric sitar, 50 ολόκληρα κομμάτια έβγαλε η Danelectro... Πάντως ούτε ο ημίθεος (ο Rory ντε...) είχε μόνο μία, αν και μ' αυτή έβγαζε κατά πάσα πιθανότητα το 90% των live. Ήδη στο site αναφέρονται 6, και κάπου υπάρχει και αυτή η δήλωση: "Very much a work in progress - and due to the number of guitars in Rory's collection, it could be for some time! - is our Guitar Gallery, which offers you an insight into the history of Rory's cherished instruments". Δεν είναι κακό να έχεις επιλογές.

Ναι, αλλά εδώ είναι Βαλκάνια και δεν αναλωνόμαστε σε βαρετές gearoσυζητήσεις. Ξεκινάμε ένα θέμα και το επεκτείνουμε, το διευρύνουμε, το πολυδιαστατικοποιούμε (Τι θα πει δεν υπάρχει τέτοιο ρήμα; Το έγραψα, άρα υπάρχει!) και γενικώς του αλλάζουμε τα φώτα, και πλακωνόμαστε στο (ιντερνετικό) ξύλο ιν δε πρόσες. Και γουστάρουμε κιόλας! ;D

Και δεν είναι μόνο οι Beatles και οι Stones. Μερικά από τα σημαντικότερα/επιδραστικότερα γκρουπ στην ιστορία της αμερικανοβρετανικής/δυτικής ποπ (από το 55 και δώθε) αποτελούνταν από μουσικούς που με απόλυτα τεχνικά κριτήρια θα χαρακτηρίζονταν από μέτριοι έως θεόκουλοι. Ενδεικτικά: Who, Velvet Underground, Stooges, Black Sabbath, Pink Floyd (ναι, αυτοί οι Pink Floyd), Ramones, Sex Pistols, Clash, Joy Division, Nirvana... και θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες. Σ' αυτή τη μουσική οι πολλές νότες, πολύ συχνά (αν και όχι πάντα) προκαλούν δυσπεψία.

Κάτι τέτοιο, και το στηρίζεις επάνω σε μια από τις βάσεις (πιατινιών, hihat, τομ κ.λπ.) που έχεις.

Συμφωνώ απολύτως με το συνάδελφο. Και με τα λεφτά αυτά μπορεί να καταφέρεις να στριμώξεις και ένα δεύτερο crash στο πακέτο.

Έχω την εντύπωση ότι λέμε το ίδιο πράγμα. Τέλος πάντων, καλά τα λεει ο SF. Ένα έξυπνο προγραμματάκι είναι, που μπορεί να βοηθήσει όσους δεν έχουν ιδιαίτερες θεωρητικές γνώσεις, και ενδεχομένως να εξοικονομήσει λίγο χρόνο σ' αυτούς που έχουν. Δεν είναι και το Matrix...

Δεν πιστεύω ότι το λέω αυτό, αλλά η δική μας Θώδη είναι καλύτερη. Το Highway To Hell είναι άπαικτο...

Εντάξει ρε παιδιά, χαλαρώστε λίγο. Ένα ακόμα εργαλείο είναι. Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την έμπνευση και τη δημιουργικότητα, και αν χρησιμοποιήσεις το mysong ή οποιοδήποτε άλλο παρόμοιο χωρίς να έχεις τα πιο πάνω, το πιθανότερο είναι ότι θα γράψεις μπούρδες αντίστοιχες με αυτές του βίντεο της "παρουσίασης".

Ενδιαφέρον φαίνεται, αλλά το βιντεάκι που το παρουσιάζει είναι τελείως ηλίθιο...

Έτσι είναι, αλλά επειδή τα διάφορα mufflers κόβουν συνήθως τους ψηλότερους αρμονικούς, ρίχνουν και το συνολικό τόνο. Οπότε azza, δοκίμασε και τα δύο (να ξεκουρδίσεις τα δέρματα και/ή να χρησιμοποιήσεις το εσωτερικό muffler - μην το σφίξεις υπερβολικά επάνω στο δέρμα), μέχρι να βρεις τον ήχο που σ' αρέσει.

Δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα. Θέλεις να κόψεις την "ουρά" ή να κατεβάσεις τη νότα;

Όχι, παίζει ο Jim Russell. Ναι, αλλά δεν τους βγαίνει... ;) Τέλος πάντων, ακόμη δεν κατάφερα να ακούσω τη διασκευή της διασκευής, αλλά επιμένω ότι η πιο-κοντά-στο-original εκτέλεση είναι ok. Μπήκα και στο myspace σας και είστε μια χαρά μπάντα, ζωντανή, κεφάτη και φανκιάρικη, και θα περνούσα πολύ καλά σε live σας. Όσο για τις όποιες ατέλειες, πάντα υπάρχει περιθώριο για βελτιώσεις, αλλά το σύνολο εμένα τουλάχιστον μου λεει.

Κατάφερα να ακούσω μόνο την κανονική εκτέλεση - δεν ξέρω γιατί, το mediafire δεν θέλει να ανοίξω το άλλο, μήπως μπορείς να το ανεβάσες στο noiz ή κάπου αλλού; (γιατί θα σκάσω!) - και αντίθετα με τον SF, τη βρίσκω μια χαρά, όπως και τον ντράμερ σας. Εντάξει, θα μπορούσε να έχει λίγο περισσότερο "σουίνγκ" και να είναι λίγο πιο laid back (και τι έγινε με τα πλήκτρα μετά το ουάν-του;), αλλά και όπως είναι περνάει.

Δηλαδή, δεν σου αρέσουν οι Who... ;)

Αυτό συμβαίνει γιατί ο τρισμέγιστος χρησιμοποιούσε το διάσημο Speed King της Ludwig, γνωστό και ως "skweak king". Εξαιρετικό πετάλι (βγαίνει σχεδόν απαράλλακτο εδώ και 50 χρόνια) αλλά αν δε το λαδώνεις συχνά τρίζει (τουλάχιστον τα παλιότερα μοντέλα), γεγονός που πολλοί το θεωρούν αναπόσπαστο στοιχείο του, που του δίνει χαρακτήρα. Άρα δεν μας κατέστρεψες καθόλου. Bonham χωρίς τρίξιμο δεν νοείται!

Αμ αυτό το ελικόπτερο στην αρχή του ενάδερ μπρικ παρτ του... ;D

Είναι εξωτερικοί "αποσβεστήρες θορύβου", mufflers επί το ελληνικότερον (μπορεί να τα δεις και ως σουρντίνες, όρος μάλλον αδόκιμος κατά τη γνώμη μου, αφού είναι συνδυασμένος κυρίως με τα πνευστά ή το πιάνο - sorry για το παραλήρημα αλλά ξύπνησε ο μεταφραστής μέσα μου...). Τέλος πάντων, είναι γκατζετάκια (αυτή κι αν είναι μετάφραση!) που πιάνουν στο στεφάνι, και με την μαλακή επιφάνεια να ακουμπάει στο δέρμα περιορίζουν τους αρμονικούς (βλ. κουδούνισμα) και άρα το sustain (κράτημα) του ήχου. Πολύ συχνά δίνουν την αίσθηση ότι κατεβάζουν και τον τόνο (έχει κάτι να κάνει με των περιορισμό των αρμονικών και την επικράτηση της θεμελιώδους νότας...). Τώρα, πέρα από τις πιο πάνω θεωρητικές φλυαρίες, αν χρειάζεσαι εξωτερικό muffling, προτίμησε το moongel. Είναι πιο εύχρηστο και κάνει πολύ καλή δουλειά. Άλλες επιλογές είναι τα O-Rings και τα διάφορα προ-μαφλαρισμένα δέρματα. Υπάρχουν μπόλικα θρεντς στο noiz σχετικά με το θέμα, οπότε δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες.

Εγώ αντίθετα θα έλεγα, αν σε παίρνει οικονομικά, να αλλάξεις τα επάνω δέρματα των τομ και το πίσω (αυτό που χτυπάς) της κάσας. Όχι ότι σετ σου θα γίνει αυτόματα Sonor SQ2 ή κάποιο (πανάκριβο) αντίστοιχο, αλλά θα δεις μεγάλη διαφορά και θα ακούγεται αξιοπρεπέστατα. Προτείνω Remo Pinstripes στα τομ (ειδικά αν παίζεις ροκ), και Remo Powersonic ή Remo Powerstroke 3 ή Aquarian Superkick I στην κάσα. Από εκεί και μετά είναι όλα θέμα κουρδίσματος και ενδεχομένως κάποιου muffling. Αφού είσαι σε ωδείο, ο δάσκαλός σου θα είναι μία πολύ καλή πηγή για περισσότερες λεπτομέρειες και βοήθεια.

Όχι ότι τρελαίνομαι για τα Ημισκούμπρια, αλλά χαίρομαι που κάποιος αποφάσισε να τα χώσει σε όλους αυτούς που νομίζουν ότι με το να φαντασιώνεσαι ότι έχεις μεγαλώσει στο Μπρονξ ή στο Νότιο Λ.Α. αποκτάς αυτόματα την απαιτούμενη μαγκιά για να γίνεις ο γιος του γαμάω (αν όχι ο γαμάω αυτοπροσώπως) του ελληνικού hip hop. Αν μη τι άλλο τα σκουμπριά ξέρουν ποιοι είναι, που ζουν, και ενίοτε έχουν και πλάκα. Ρισπέκτ!