Haris

Επειδή τώρα τελευταία παίζω με ένα φανκο-ασιντ-τζαζ σχήμα, κουρδίζω το ταμπούρο πιο ψηλά από ότι συνήθως, και χρησιμοποιώ που και που και κανένα μαφλομαραφέτι. Μου έκανε εντύπωση λοιπόν πόσο ευέλικτο είναι το Supraphonic, το οποίο μέχρι τώρα το κούρδιζα περίπου στη μεσαία περιοχή και το άφηνα τελείως ανοιχτό. Λοιπόν αυτό το θηρίο είναι απίστευτο. Στα μεσαιοχαμηλά του έχει ένα κλασικό γεμάτο ήχο, ενώ αν το τσιτώσεις τελείως ακούγεται σχεδόν σαν 10άρι! Και φυσικά καλύπτει όλες τις ενδιάμεσες περιοχές άψογα. Υπάρχουν αρκετά ταμπούρα με μεγάλο εύρος κουρδίσματος, αλλά τα περισσότερα είναι τουλάχιστον 2 φορές ακριβότερα από το Supra. Στο βιντεάκι είναι σχετικά ψηλά κουρδισμένο και το εσωτερικό muffler ακουμπάει λίγο το δέρμα. Παρά το ότι ο ήχος είναι γενικά για τα μπάζα (μικρόφωνο κάμερας) το ρημάδι ακούγεται καλά, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά. Παρακαλώ αγνοήστε το παίξιμο (απλά βαράω αλόγιστα…), και το ντεκόρ με τις κούτες (το σαλόνι μου έχει μετατραπεί προσωρινά σε αποθήκη...). http://www.youtube.com/watch?v=YFyhbIgm79I

Α ρε, εγώ τους είχα χάσει γιατί δεν μ' άφησε η μάνα μου! - "Τι; Θα πας σ'αυτούς τους χούλιγκαν;(!). Ούτε να το σκέφτεσαι!" Αλλά το΄ μαθα το μάθημά μου και την επόμενη φορά - στον Alex Harvey - είπα ότι πάω στο Σπόρτιγκ να δω μπάσκετ (που δεν έχει χούλιγκαν)! Χαλαρά το καλύτερο rhythm-and-blues-pub-rock γκρουπ που έβγαλε η από δω πλευρά του Ατλαντικού. Και ωραίο κλιπάκι...

Λοιπόν, με την πρώτη αυτιά δεν μου άρεσε. "Δηλαδή, τι είναι τώρα αυτό το επαναλαμβανόμενο πράγμα" - είπα - "με ένα μονότονο beat, χωρίς μπάσο, και με παραλλαγές πάνω σ' ένα ριφ; Μινιμαλιστικό μέταλ;" αναρωτήθηκα. "Τζιτζικομέταλ" μου απάντησε ο τίτλος... Η δεύτερη (αυτιά) αυτόματα αναίρεσε την πρώτη: "ναι αλλά αφού δεν μ' άρεσε γιατί το ξανακούω πρωινιάτικα;" Ε, με την τρίτη εθίστηκα. Αυτή η υπνωτιστική, συνεχής, χωρίς παύσεις και χωρίς χαμηλά κιθαριστική εισβολή, τρύπησε τον αγουροξυπνημένο μου εγκέφαλο όπως ένας καταδύτης τρυπάει το νερό μετά από ένα άψογα εκτελεσμένο άλμα με συντελεστή δυσκολίας 4 (παρομοίωση, όχι αστεία!). Και θα παραμείνει καρφωμένη εκεί όλη μέρα (για την περίπτωση που κάπου με 'χασες, μιλάω για την κιθαριστική σου εισβολή στον εγκέφαλό μου). Και μ' άρεσε και το αλήτικο σόλο στο 2:13. Και αν τα παραπάνω είναι λίγο 2-λαλούν-και-3-χορεύουν, όχι δεν παίρνω ναρκωτικά (δεν έχω λεφτά…). Είπαμε, πριν από λίγο ξύπνησα.

Τα ορίτζιναλ hang κάνουν γύρω στα 1.500 Έουρος καινούργια (με λίστα αναμονής γύρω στον ένα χρόνο...), ενώ χτυπάνε αστρονομικές τιμές μεταχειρισμένα στο eBay. Εκπληκτικό όργανο... Όποιος έχει δει το remake του Solaris τo έχει ακούσει.

Τώρα τελευταία, με μια παλιά πάπλωματοθήκη που ακουμπάει μόνo στο πίσω δέρμα (batter). Πιθανόν, αλλά εσένα πώς σου ακούγεται σε σχέση με τα άλλα, στο προβάδικο και στο live; Μπορεί ο χώρος που έχεις το σετ σου να έχει πολλή αντήχηση και να χρειάζεται περισσότερη μπουγάδα μέσα στην κάσα. Άκουσέ τη και από μπροστά. Δεν νομίζω ότι κάνουν πολύ καλύτερη δουλειά από την καρό κουβέρτα της μαμάς σου. Απλά δείχνουν πιο κουλ...

Το μόνο καλύτερο απ' αυτό το βίντεο, που μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή είναι το σεξ, κι αν ήταν και ο Stevie Ray Vaughan μαζί τους θα είχαμε τουλάχιστον ισοπαλία...

"Πάντως αυτό που επικρατεί τουλάχιστον στα studio και στα live μαγαζιά, είναι να υπάρχει άνοιγμα κάτω δεξιά περίπου 12 εκατοστών για το λόγο της τοποθέτησης μικροφώνου, μαζί με ένα κιλό ρικοφόν και ξεκούρδιστο δέρμα. Ούτε και ο ντράμερ δεν ακούει τι παίζει. Ένα πλαστικό φλαπ φλαπ ακούγεται κάπως και μέσω κονσόλας κάτι βγαίνει και στον κόσμο. Λείπει ο όγκος και αυτό που λέω, αφού η μπότα μας είναι κι αυτή ένα μεγάλο τομ, γιατί δεν την αφήνουμε λίγο να κελαηδήσει; Μετά σου λέει ανέβασε μου την κάσα δεν ακούγεται. Αφού από 22ρα ή 20ρα τίγκα στη μοκέτα και χωρίς παλλόμενα δέρματα τι περιμένεις να ακούσεις! Βγαίνει ήχος bass από ένα 14ρι ταμπούρο με μόνωση; Γιατί μη μου πείτε μεγαλύτερο όγκο δεν έχει μέσα η κάσα μετά από όλη αυτή τη μεταχείριση. Και δώσε τούμπου τούμπου στο πετάλι…………………………………………. Rockdrum" Πέστα ρε Rockdrum γιατί κι εγώ τα λέω και δε μ' ακούνε...

Όχι και τόσο αγαπητό Μέταλ Χάρμπορ, Διάβασα τα γράμματα της Μαρίας και της Τασούλας, αμφοτέρων και των δύο από τα Πετράλωνα, και θέλω να δηλώσω ότι εμένα το αγόρι μου είπε ότι όλοι αυτοί οι χεβυμεταλλάδες είναι άπλυτοι, ναρκομανείς, σατανιστές και ίσως και κομμουνιστές. Το αγόρι μου είναι πολύ ψαγμένο με τη μουσική, και μου είπε επίσης ότι να ακούω μόνο Μαντόνα, Μαρινέλλα και Τάκη Ζαχαράτο, και αν θέλω να μάθω περισσότερο την ξένη μουσική υπάρχουν και οι Βίλατζ Πιπλ που παίζουνε ντίσκο και είναι καθαροί και χριστιανοί, γιατί έχουνε ένα τραγούδι που μιλάει για την ξένη ΧΕΝ. Εμένα πάλι μ' αρέσει αυτός ο κούκλος που τραγουδάει στους Χιμ, αλλά δεν το λέω στο αγόρι μου γιατί θα ζηλεύει και δεν του χαλάω χατίρι, γιατί τον θέλω κολασμένα και είναι και άγριος και βαρβάτος. Αυτά, Λάκης, Μπουρνάζι

Συμφωνώ. Είναι τόσο τραβηγμένες που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν κάνει πλάκα. Αλλά μάλλον δεν κάνει... Τώρα για το αν οι Zeppelin ήταν καλύτεροι από τους Cream, και οι Deep Purple καλύτεροι από τους Deep Freeze Mice, ας μην πέσουμε στο επίπεδο του Bruce... Παρεμπιπτόντως, οι Purple ήταν οι καλύτεροι απ' όλους, παρότι ο Blackmore ήταν (και μάλλον παραμένει) στριμμένο άντερο... ;D

Πριν από κανά τρίμηνο άλλαξα τα δέρματα λόγω μετακόμισης(!), και έβαλα (πάλι) G2 coated στα τομ, εκτός από το 10άρι στο οποίο έβαλα G1 (μονόφυλλο). Τα κάτω είναι μία τυχαία μίξη μονών clear (Ambassador, Evans Resonant κ.λπ.). Η κάσα παραμένει με Emperor διαφανές πίσω και Ambassador μαύρo κι άραχλο μπροστά με τρύπα κάτω δεξιά, όπως έρχεσαι. Αυτά σε μία Gretsch USA Maple. Το ταμπούρο που χρησιμοποιώ τώρα (ξέθαψα πάλι το O. Hakim της Pearl) έχει εδώ και 4 χρόνια ένα Fiberskyn FA, και μου αρέσει τόσο πολύ που μέχρι να τρυπήσει δεν τ' αλλάζω, δεν τ' αλλάζω! Λέω όταν ξαναστήσω τη Ludwig ('70s), να πάρω ένα σετ Ambassador coated για πάνω-κάτω / μπροστά-πίσω και να τα αφήσω τελείως αμαφλάριστα, ακόμη και την κάσα. Αν τύχει να συναναστραφώ με κάποιο μέλος της οικογένειας των ηχοληπτών με αυτό το σετ, είμαι σίγουρος ότι θα φάμε τα μουστάκια μας...

Ναι καταλαβαίνω. Ώρες-ώρες παρα-ακούω από τη σκοπιά του ντράμερ, και ούτως ή άλλως το κιθαριστικό κομμάτι, που είναι και το σημαντικότερο, το' χεις.

Μία ντραμιστική (φυσικά...) παρατήρηση από μένα. Το παίξιμο ίσως θα έπρεπε να είναι λίγο πιο χαλαρό, ιδίως στο ride. Μπορεί ο Mason να μην είναι o βιρτουόζος, αλλά το laid back ύφος του ήταν από τα σημαντικότερα/χαρακτηριστικότερα στοιχεία του ήχου των Floyd. Κατά τ' άλλα πολύ καλή εκτέλεση ενός rock standard με δύσκολο feel, ιδίως στην κιθάρα.

Εεε... είμαι άνω των 40 (εντάξει, λίγο!) και δεν βλέπω, αλλά θα εκπλαγείς από το πόσοι κάτω των 30 δεν χάνουν πρωινάδικο για μεσημεριανάδικο. Αλλά αυτό είναι άλλο θρεντ...

Περισσότερο έχω χάσει, γιατί εδώ και 3 μήνες δεν έχω τηλεόραση και - γαμώτο - συμβαίνουν τόσα σημαντικά στο χώρο του πολιτισμού!

Συγγνώμη, το λέει όντως η Θώδη ή είναι στημένο; Πέστε μου ότι είναι στημένο, σας εκλιπαρώ... Δεν τα αντέχω τα πολιτισμικά σοκ!

Εγώ ψήνομαι, αλλά μόνο αν έχεις Hammond και προτίθεσαι να το κουβαλάς σε όλες τις πρόβες και τα live (και όταν λέω Hammond, εννοώ B3 με Leslie, όχι κανένα παιχνιδάκι!). ;D Πέραν της πλάκας, ευχαρίστως θα έπαιζα σε γκρουπ με άποψη παρόμοια με των MMW, αλλά μόλις που προλαβαίνω με ένα σχήμα, με το οποίο παρεμπιπτόντως σχεδιάζουμε να παίξουμε κανα-δυο κομμάτια των Medeski... Τώρα αν με σουτάρουν (σκέφτομαι να τους προτείνω μερικά δικά μου κομμάτια, και υπάρχει αυτή η ηλίθια προκατάληψη με τους ντράμερ... ;)), το ξανασυζητάμε.

Αυτό, πολύ θα ήθελα να το δω! ;D Ευχαριστώ για την απάντηση. Νομίζω ότι θα χτυπήσω καμιά 4άδα απ' τον Τόμαν. DrRhythm, το 112 το έχω και προσωπικά μ' αρέσει, άρα είναι το μόνο που μπορώ να σου συστήσω για την κάσα. Aυτό για το οποίο ακούω πολύ καλά λόγια από πολλές πηγές είναι το D6 (Audix), αλλά δεν το έχω χρησιμοποιήσει. Όσο για δοκιμή, δεν βλέπω που αλλού θα μπορούσες να την κάνεις, εκτός από live, προβάδικο ή στούντιο που τυχαίνει να χρησιμοποιούν τα συγκεκριμένα μικρόφωνα...

Μπράβο ρε Τάκη, μου είχαν ξεφύγει αυτά! Σε μια τέτοια μπάντα θα ήθελα να παίζω. Αν φύγει ο Billy Martin, παρακαλώ ενημερώστε με. Δέχομαι, ακόμα κι αν το όνομα του γκρουπ παραμείνει το ίδιο. Επίσης δέχομαι να μελετήσω κιόλας (ναι, μέχρι εκεί είμαι διατεθειμένος να φτάσω!), αν είναι τόσο υποχόνδριοι και θέλουν εξ ίσου καλό ντράμερ... 8)

Ναι εντάξει, σε ένα περιβάλλον επαγγελματικού στούντιο, όσο μεγαλύτερη "απομόνωση" έχεις τόσο το καλύτερο. Αλλά για (καλές) ερασιτεχνικές εγγραφές, και ειδικά αν έχεις περιορισμένο χώρο, μια χαρά δουλειά κάνουν τοποθετημένα και στο στεφάνι.

Flea, ενδιαφέρον φαίνεται αυτό, κυρίως λόγω της τιμής του. Έχεις διαπιστώσει αν πιάνει εκτός από το στεφάνι, και σε isolation mounts τύπου RIMS;

Είδα τη (δεύτερη) καταχώρησή σου, και νομίζω ότι πάλι θα δυσκολευτείς να την πουλήσεις. Οι λόγοι: Ξεκινάς με πολύ υψηλή αρχική τιμή, ενώ θα μπορούσες να ξεκινήσεις με χαμηλότερη και να ορίσεις ως reserve price (δηλαδή το ποσό κάτω από το οποίο δεν είσαι υποχρεωμένος να την πουλήσεις) την τιμή που θέλεις. Η χαμηλή τιμή έναρξης λειτουργεί θετικά στην ψυχολογία του αγοραστή. Η περιγραφή σου είναι ελλιπής, κυρίως ως προς τα προβλήματα, και η εικόνα δεν βοηθάει. Ανέβασε περισσότερες, καλύτερης ποιότητας και πιο λεπτομερείς εικόνες, συμπεριλαμβάνοντας και ένα κοντινό στα ελαττώματα στο χρώμα. Ενώ η αρχική σου τιμή είναι 1.500 Λίρες, αναφέρεις στην περιγραφή "price 1750 pounds" (που υποθέτω ότι είναι η τιμή που θέλεις να την πουλήσεις) το οποίο μπερδεύει. Αφαίρεσε τις 1.750 Λίρες από την περιγραφή, και όρισέ τις ως reserve price, με χαμηλή τιμή έναρξης. Εναλλακτικά, μπορείς να βάλεις το reserve λίγο χαμηλότερα - π.χ. 1.600 Λίρες - και να προσθέσεις ένα "Buy It Now" στις 1.750. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το ότι η κιθάρα είναι στην Ελλάδα (και άρα τα μεταφορικά υψηλότερα), ότι τα Αγγλικά δεν είναι ιδιαίτερα καλά (και ο Άγγλος θα αναρωτηθεί αν θα μπορέσει να συνεννοηθεί μαζί σου για τα πρακτικά θέματα), και ότι έχεις μηδενικό feedback, για το οποίο φυσικά δεν μπορείς να κάνεις κάτι, λειτουργούν αποτρεπτικά για τους υποψήφιους αγοραστές. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν πιθανότητες να πουληθεί και έτσι, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι μικρές.

Σόρυ για την καθυστερημένη απάντηση... Δεν μιλάω για mp3 αλλά για αρχεία midi. Αυτή είναι μία καλή πηγή, αλλά υπάρχουν και πολλές άλλες. Προγράμματα όπως το Cubase, το Nuendo το Sonar κ.λπ. είναι ότι πρέπει για αυτή τη δουλειά. Δεν είμαι σίγουρος για το Audacity (που είναι δωρεάν) γιατί δε το έχω χρησιμοποιήσει. Ο sentientno έχει δίκιο για την ποιότητα του ήχου, αλλά για practice είναι μια χαρά, και από τη στιγμή που έχεις το midi sequence μπορείς να αλλάξεις τους ήχους με καλύτερα δείγματα.

Υπάρχει αυτό που δέχεται διάφορα μικρόφωνα - μεταξύ των οποίων και το SM57 - και πιάνει εύκολα στο στεφάνι (αν και όχι τόσο καλά στα χυτά στεφάνια...). Η γνώμη μου είναι πως αξίζει να έχεις το 57, ακόμα κι αν χρειάζεσαι βάση.

Εδώ έχει μερικά, αλλά υπάρχουν κι άλλα, αν και όχι τόσα πολλά όσα π.χ. για κιθάρα. Μία άλλη καλή πηγή είναι τα διάφορα midi αρχεία γνωστών και μη κομματιών, τα οποία κυκλοφορούν online κυριολεκτικά κατά εκατοντάδες. Με ένα απλό sequencer μπορείς να αφαιρέσεις τα τύμπανα και έχεις το play along σου.

Καλά, δεν θα τα χαλάσουμε τώρα στις αναλογίες! ;D