Haris

Και τα 'χει και (σχετικά) φτηνά ο Τόμαν...

Θα μου επιτρέψετε και οι δύο να διαφωνήσω κάθετα! Τα παλιά τύμπανα έχουν εκπληκτικό ήχο, απλά δεν είναι αυτός που έχετε (έχουμε) συνηθίσει να ακούμε τα τελευταία 30 χρόνια. Και δεν το λέω αυτό επειδή τυχαίνει να έχω 4 "vintage" σετ και μόνο ένα καινούργιο. ;) Δεν είμαι συλλέκτης με την απόλυτη έννοια, και αν δεν μ' άρεσε ο ήχος τους, θα είχαν φάει πόδι σε χρόνο ντε-τε. Βέβαια ο ήχος είναι θέμα προσωπικού γούστου, απλά τυχαίνει το δικό μου γούστο να είναι το καλύτερο! ;D Όσο για τα Rogers, μέχρι τη Ιαπωνική εισβολή της 10ετίας του '80 που τους έκλεισε το μαγαζί, θεωρούνταν ότι καλύτερο είχε βγάλει η ντραμοβιομηχανία από καταβολής ντραμοβιομηχανίας. Δεν έχω προσωπική άποψη, γιατί δεν έχω παίξει με Rogers παρά κανά-δυο φορές πριν από χρόνια, και για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι τίποτα... Αυτά. Πάω τώρα να κοπανήσω την Premier του '72...

Καλά, Child Of Story μας έστειλες! Λοιπόν άκου να δεις τι παίζει... Εγώ είμαι αριστερόχειρας, αλλά όταν ήμουν μικρός με πίεσαν να αλλάξω - έγκλημα το ξέρω, αλλά συνηθιζόταν στα χρόνια εκείνα τα παλιά...- οπότε τώρα παίζω ακριβώς σαν δεξιόχειρας, σταυρωτά κ.λπ. Το υποψιαζόμουν ότι ήμουν ανισόρροπος, και το ποστ σου μου το επιβεβαίωσε! Και έρχομαι στο ερώτημα: τι κάνουμε τώρα γιατρέ μου; Από ότι κατάλαβα, έχω εξασκήσει το ημισφαίριο του εγκεφάλου μου που ελέγχει την "αδύναμη" πλευρά μου και έχω αφήσει αγύμναστο αυτό που ελέγχει την "ισχυρή". Οπότε, λέω εγώ τώρα, αφού έχω κάνει το δύσκολο, αν κάνω και το εύκολο, δηλ. αν γυμνάσω και το τεμπέλικο τμήμα, θα γίνω ο νέος Cobham, ή να μην το παιδεύω; ;D

Πάρτε και τον ύμνο, και προσέξτε μη λερώσετε το πάτωμα με βαλβολίνη...

Ωραίος... Γενικά η Mapex έχει τη φήμη πολύ καλού λόγου "τιμής προς απόδοση". Θα θέλαμε και κανένα clip αν σας είναι εύκολο... ;)

Το γκαράζ είναι από τα στυλ που ενώ ποτέ δεν βρέθηκε ακριβώς στο προσκήνιο - ούτε καν τη δεκαετία του '60 - δεν έπαψε ποτέ να έχει φανατικό κοινό, ειδικά μετά την αναβίωση των 80's, οπότε εγώ τουλάχιστον δεν εντυπωσιάζομαι που βγαίνουν ακόμη τέτοια κομμάτια. Και τα παλικάρια το' χουν!

Εκπληκτικό! Τόσο, που μόλις τελείωσε πήγα στον καθρέφτη να δω αν μου τα πήρε καλά...

Έγραψες 'ασθενές φύλο', και περίμενα να δω άντρες! ;D

Όπως και η οπτική σου...

Σόρυ παιδιά αλλά ζείτε στην Ελλάδα. Οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος σας...

Προσυπογράφω! Θυμάμαι κάτι φρενήρεις χορούς σε εφηβικά πάρτι με το Jet Set Junta... Ήταν κανείς απ' τους παλιότερους στη συναυλία που είχαν δώσει κάποια στιγμή στη δεκαετία του '80;

Εντάξει, η ...ρυμοτομία είναι λίγο πιο δύσκολη, και χρειάζεται να κάνεις κάποιους μικροσυμβιβασμούς (πήγαινε το hi-hat λίγο πιο κει, φέρε την κάσα λίγο πιο δω, ώπα καλά είσαι... ;)) αλλά τελικά βρίσκεις άκρη. Και τα τελευταία 20 χρόνια έχουν βγει τόσα μαραφέτια για να διευκολύνουν την τοποθέτηση οποιουδήποτε κομματιού του σετ (για τη συγκεκριμένη περίπτωση, βάσεις hihat χωρίς πόδια που στηρίζονται με clamp στο στεφάνι της κάσας, remote hat, με το οποίο αλλού πατάς κι αλλού βρίσκεσαι, αυτό εδώ κ.λπ.), που δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα. Πρόσφατα, το προβάδικο που παίζουμε πήρε δίκαση (προσωπικά την δεύτερη κάσα την αγνοώ χαρακτηριστικά!), και κλείνοντας τα πόδια της βάσης του hihat, και στηρίζοντάς τη στην αριστερή κάσα με αυτό το θαύμα της μηχανικής, την φέρνεις σχεδόν όπου θέλεις.

Πάω πάσο, γιατί όπως είπα η εμπειρία μου με δίκαση είναι ελάχιστη και σίγουρα δεν περιλαμβάνει τίποτα που να πλησιάζει έστω τα 200 bpm. Η βασική μου διαφωνία, στην οποία θα επιμείνω, ήταν στη χρήση των τρίγκερς γενικότερα (σε οποιοδήποτε στυλ και ταχύτητα) ως μέσο βελτίωσης της τεχνικής.

Όπως τα περιγράφεις είναι σαφές ότι η κατάσταση δεν έχει πλεόν ούτε πλάκα. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να τρως ένα δίωρο τσιτωμένος κάνοντας κάτι που υποτίθεται ότι γουστάρεις. Το πώς θα το χειριστείτε είναι δικό σας θέμα, αλλά πρέπει να βρείτε τρόπο.

Εμένα μου κάνει εντύπωση που ο καμεραμάν αρκέστηκε στο να καταγράφει, αντί να βοηθήσει. Ή είχε την ίδια άποψη με εμάς (ότι καλά του κάνει!) ή ήταν πολύ χέστης για να πλησιάσει ή σκέφτηκε "αν τον καθαρίσει, το' χω το βραβείο Πούλιτζερ!", ή όλα τα παραπάνω!

Και εμένα με το που είδα τον τίτλο, οι Nouvelle Vague μου ήρθαν στο μυαλό. Σχεδόν ότι έχουν διασκευάσει το έχουν κάνει αγνώριστο (με την καλή έννοια...), με αποκορύφωμα το Too Drunk to Fuck των Kennedys (όσοι έχουν δει το Planet Terror θα θυμούνται την αρρωστημένα σουρεαλιστική σκηνή όπου η τύπισα με το ξύλινο πόδι χορέυει exotic...). Αν μιλάμε για στουντιακές διασκευές από τα ίδια γκρουπ, αυτά που μπορώ να θυμηθώ τώρα είναι τα Fool for Your Lovin, Here I Go Again και Crying in the Rain των Whitesnake που επανεκτελέστηκαν σε μεταγενέστερους δίσκους για να γίνουν πιο εύπεπτα από την αμερικάνικη αγορά, και το Stratus του Cobham που κι αυτό ξαναεμφανίστηκε σε ένα δίσκο του της δεκαετίας του '80 (με όλο το παλιομοδίτικο-τώρα-high-end-τότε DX-7νικό ηχητικό πλαίσιο). Kαι στις τέσσερις πιο πάνω περιπτώσεις προτιμώ τις πρώτες εκετελέσεις, το ίδιο και με το Astronomy. Όπως λέει και μια παλιά Καντονέζικη παροιμία, "Ιφ ιτ έιντ μπρόουκ, ντοντ φιξ ιτ...".

Για τα στυλ που δεν απαιτούν υπερφυσικές ταχύτητες, θα διαφωνήσω κάθετα. Τα τύμπανα είναι ακουστικό όργανο και πρέπει να αναπτύξεις την τεχνική που χρειάζεται για να βγάλεις τον φυσικό τους ήχο. Επειδή η προσωπική μου "δίκαση" εμπειρία είναι ελάχιστη, δεν έχω εμπεριστατωμένη γνώμη. Ο Κόλλιας όμως, που νομίζω ότι δικαιούται να έχει άποψη ;), λέει ότι ναι μεν χρησιμοποιείς τρίγκερς για να ακούγεσαι μέσα στο γκρουπ, αλλά αν βολευτείς στην ευκολία τους να βγάλουν ήχο και δεν παίζεις κανονικά, μάλλον κακό θα κάνεις στην τεχνική σου. Και από ότι φαίνεται στο βίντεο, αυτός μια χαρά καθαρά ακούγεται χωρίς τρίγκερς...

Παιδιά, είδα ότι κάποιος κατέβασε το "weckl_shuffle_dr_2.mp3". Για να μην γίνει μπέρδεμα, το drum track έχει ξαναγραφτεί και είχαμε να συμφωνήσει να χρησιμοποιηθεί το "weckl_shuffle_dr_3.mp3" (δεν μου 'κοψε να σβήσω τα άλλα...). Εδώ είναι το σωστό link: http://www.box.net/shared/616it2szej (υπάρχει και στη σελίδα 5 του thread). Σβήνω τα άλλα από το boxnet πάραυτα... Υ.Γ. Gregg, πολύ ωραία η ρυθμική που έγραψες. 8)

Δεν έχω μεγάλη εμπειρία με triggers για να σε βοηθήσω σε θέματα ευαισθησίας, δυναμικών κ.λπ., αλλά πριν μπεις σε νέες (οικονομικές και τεχνικές) περιπέτειες, σκέψου αυτό που είπες ότι για να καλύπτει η ένταση των μόνιτορς αυτή του σετ, θα πρέπει να γκρεμίσει το κτήριο. Έχεις ένα εκπληκτικό, πανάκριβο σετ και το έχεις κάνει γεμιστό για να ακούγονται τα triggers. Δεν καταλαβαίνω ακριβώς γιατί, ειδικά για μέσα στο σπίτι (ή το στούντιο). Να τριγκάρεις την κάσα μόνο για τα live το καταλαβαίνω, κι εκεί ενδεχομένως δεν θα χρειαστεί να τη γεμίσεις μπουγάδα, αφού έχεις όση ένταση χρειάζεσαι απ' τα P.A. Για ένα μικρό έως μέτριο χώρο εξάσκησης/προβών όμως, το θεωρώ υπερβολή που περιπλέκει πράγματα. Και αν θέλεις οπωσδήποτε να έχεις κάποιους ήχους ηλεκτρονικού σετ στο στούντιο, μήπως είναι καλύτερα να πάρεις ένα-δυο καλά pads; Edit: Σόρυ, μόλις είδα ότι αποφάσισες να χρησιμοποιείς τα triggers μόνο στα live. Πάλι, βεβαιώσου πρώτα ότι αυτά που πήρες δεν κάνουν δουλειά και ότι αυτά που θα φτιάξεις θα κάνουν.

Τάσο, η αλήθεια είναι ότι είναι περίεργο να έχουν εμφανιστεί μόνο δύο, ειδικά αν είσαι Αθήνα ή Θεσσαλονίκη. Υποθέτω ότι έχεις εξαντλήσει τις ιντερνετικές και μη αγγελίες. Τι να σου πω... Πάρε σβάρνα τα ωδεία και τα προβάδικα και κόλλα αγγελίες κι εκεί. Δεν μπορεί, κάτι θα κάτσει. Πώπω, τι μου θύμησες τώρα... Είχα κοντέψει να πάθω σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα για να το βγάλω πριν από καμιά 20αριά χρόνια (το ήθελα και στην ταχύτητα του California Jam τρομάρα μου... ;D).

Πολύ ωραία το έθεσε ο Chem. Ούτως ή άλλως η αμφιδεξιότητα είναι ένα από τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένας ντράμερ, άσχετα αν οι περισσότεροι δεν το αναπτύσσουν (αναπτύσσουμε...) ιδιαίτερα. Για έναν αρχάριο θα συνιστούσα το ανοιχτό παίξιμο ανεπιφύλακτα. Τώρα για κάποιον που έχει συνηθίσει χρόνια να παίζει σταυρωτά όπως εγώ, είναι θέμα επιλογής και απόφασης να κάτσει να αλλάξει ριζικά τη προσέγγισή του, το οποίο όπως είπε και ο Chem θέλει χρόνο και κόπο.

Ποτέ δεν είναι αρκετή η κουδούνα. ;D Τάσο, το να βρεις μουσικούς για μπάντα και να κολλήσετε δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Εμείς κάναμε δύο χρόνια να βρούμε μπασίστα που ταιριάζουν τα χνώτα μας. Συνέχισε να ψάχνεις και κάποια στιγμή θα βρεις ντράμερ.

Καταλαβαίνω ότι αν κάποιος έχει γράψει ένα κομμάτι, θέλει να ακουστεί όσο είναι δυνατό πιο κοντά σε αυτό που έχει στο μυαλό του. Φυσικό και θεμιτό. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί οι περισσότεροι μη ντράμερς που προγραμματίζουν ένα ρυθμό σε ένα sequencer ή που κολλάνε μερικά έτοιμα patterns μεταξύ τους, νομίζουν ότι ξέρουν πώς λειτουργούν τα τύμπανα σαν φυσικό ακουστικό όργανο... Η αλήθεια είναι ότι ο τύπος ντράμερ που περιγράφτηκε σε κάποια posts - που βαριέται να κουβαλήσει ένα πιατίνι στις πρόβες, παίζει στο γάμο του καραγκιόζη ό,τι κι αν γίνεται γύρω του, δεν έχει ιδέα από δυναμικές κ.λπ. - υπάρχει (να δείτε πόσοι τέτοιοι κιθαρίστες υπάρχουν...). Επίσης υπάρχουν και καλοί ντράμερς, και δεν είναι κρυμμένοι πουθενά - συνεχίστε να ψάχνετε. Τέλος υπάρχουν και καλοί ντράμερς, που θα σου παίξουν ακριβώς αυτό που έχεις προγραμματίσει στο drum machine, ακόμα και αν απαιτεί εφτά χέρια, μόνο που λέγονται Jojo Mayer ή Thomas Lang και θα σου κοστίσουν κάτι παραπάνω.

Έχεις δίκιο, είμαστε λίγοι οι καλοί (ποιος είπε "ψωνάρα"; ε, ποιος; ), αλλά έχεις κι εσύ κάτι απαιτήσεις βρε παιδί μου! Άκου τώρα, να τελειώνει το κομμάτι στο ίδιο τέμπο με αυτό που αρχίζει. Βαρετό... Αλλά ξέρω τι φταίει. Όλα αυτά τα ρυθμοκούτια και τα μπιεφντίδια έχουν αλλοιώσει την αισθητική σας. Σε λίγο θα μας ζητήσετε να παίζουμε και με μετρονόμο! ;D

Thinia, πολύ ωραία σετ. Μ' άρεσε ιδιαίτερα ο πρωτότυπος συνδυασμός χρωμάτων στο fade της Gabriel.