Haris

Κι εγώ είμαι του "if you want it come and get it", αλλά με πιάνουν κι οι ευαισθησίες μου ;D.

Βρε there ain't no love, in the heart of town...

Μου κάνει εντύπωση που έχει σπρέι νίτρου η Cosmos Lac. Θυμάσαι τον αριθμό του; Το sealer το περνάς και με πινέλο, αφού ούτως ή άλλως θα το τρίψεις αρκετές φορές (μη ξεχάσεις τη μάσκα!) μέχρι να γίνει απόλυτα ομαλή η επιφάνεια για να δεχτεί το βερνίκι. Όσο για τα πιστόλια, υπάρχουν και ηλεκτρικά που κάνουν καλή δουλειά και είναι αρκετά φτηνά. Ένας φίλος έχει ένα της Bosch, και το πήρε αν θυμάμαι καλά γύρω στα 100 Ευρώ. Edit: Αν χρησιμοποιήσεις σπρέι, κούνησέ το για 10 λεπτά πριν ξεκινήσεις, ανεξάρτητα με το πόσο χρόνο λέει επάνω στο κουτί. Μου το είπε ένας μπογιατζής, και παρότι από μέσα μου είπα "τι λε ρε μπάρμπα?", το δοκίμασα και η διαφορά στο πώς απλώνει το βερνίκι ήταν εντυπωσιακή.

Σταματήστε πια να ανεβάζετε αυτό το βίντεο! Με πιάνει μια συγκίνηση, μια ψυχολογία ένα πράγμα και δε μπορώ μετά να δουλέψω... ;D Πάντως όποιος το έχει δει και δεν έχει ανατριχιάσει, καλά θα κάνει να τσεκάρει το σφυγμό του!

Μα φυσικά! Είναι το λεγόμενο pork metal, όπου χρησιμοποιούνται γενετικά τροποποιημένα γουρούνια, κουρδισμένα στον τόνο που θέλεις. Βολεύει, γιατί μετά το τράκινγκ τα κάνεις ζαμπόν και χτυπάς ένα σάντουιτς για να στανιάρεις πριν τη μίξη. Κάποιοι κακεντρεχείς μάλιστα, λένε ότι πρόκειται για σαφή βελτίωση σε σχέση με τους συνήθεις death metal τραγουδιστές... Οι φιλοζωικές οργανώσεις βέβαια διαμαρτύρονται, γιατί θεωρούν ότι είναι βάρβαρο να υποβάλεις τα ζωντανά σ' αυτό το μαρτύριο (του να τα αναγκάσεις να τραγουδήσουν τέτοια μουσική, όχι να τα κάνεις ζαμπόν). ;D

Ναι. Δεν ξέρω αν υπάρχει στην Ελλάδα ...προ-κονσερβαρισμένο (όπως π.χ. το δίνει το reranch, που όμως δεν στέλνει στο εξωτερικό), και ούτως ή άλλως ο έλεγχος που σου δίνει έστω και ένα μέτριο πιστόλι στον ψεκασμό είναι καλύτερος από τα περισσότερα έτοιμα σπρέι. Πάντως, πιο πάνω στο θρεντ αναφέρθηκε ότι κάποια χρωματοπωλεία για βαφές αυτοκινήτου γεμίζουν σπρέι με το χρώμα που θέλεις, οπότε μπορείς να ρωτήσεις μήπως κάνουν το ίδιο και με νίτρο.

Δεν είμαι κιθαρίστας, αλλά είμαι μεταφραστής και μπορώ να σε βεβαιώσω ότι η θέση "οι όροι πρέπει να είναι στα Ελληνικά" είναι υπεύθυνη για μερικά από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά των Ελληνικών (ακόμα γελάω με εκείνο το ανεκδιήγητο "εξυπηρετητής δικτύου" ή το "υπογούφερ"...). Προσωπικά, αν οι όροι δεν έχουν μεταφραστεί και επισημοποιηθεί από κάποιο οργανισμό ορολογίας όπως η ΕΛΕΤΟ ή/και αν δεν έχουν επιβληθεί στην καθομιλουμένη μετά από πολύχρονη χρήση, τους αφήνω στα Αγγλικά και αν χρειάζεται εξηγώ συνοπτικά τι σημαίνουν. Επίσης, πολύ συχνά χρησιμοποιώ τον αγγλικό όρο ακόμα και αν υπάρχει επίσημη μετάφραση, γιατί και οι επίσημες μεταφράσεις μπορούν να είναι ηλίθιες. Το ζητούμενο είναι να καταλάβει ο αναγνώστης τι λέει το κείμενο και όχι να σώσουμε τη γλώσσα από την ξένη επιβουλή... Γι' αυτό μην παιδεύεσαι. Μετάφρασε ότι βρεις και είσαι σίγουρος ότι είναι σωστό και χρησιμοποιείται, και τα υπόλοιπα άστα στα Αγγλικά με μία επεξήγηση.

Ήμουν εκεί και συμφωνώ με τα παραπάνω. Θα ανεβάσω και καμιά φωτογραφία αργότερα. edit - οι φωτογραφίες:

PitDealer, ποιός σου υποτίμησε τα ηλεκτρονικά ντραμς παιδί μου? Φερ' τον σε μένα να του ψιθυρίσω μερικά ιερογλυφικά! ;) Σοβαρά τώρα, τα ηλεκτρονικά έχουν όλα τα υπέρ που ανέφερες και μερικά ακόμη, όπως π.χ. το ότι μπορείς να έχεις μη συμβατικούς ήχους (που κατά τη γνώμη μου είναι το πιο σημαντικό απ' όλα). Δεν αντικαθιστούν τα ακουστικά, το πολύ-πολύ να τα υποκαταστήσουν, όπως π.χ. το Clavinοva υποκαθιστά ένα Steinway grand. Το Clavinova δεν είναι Steinway, και τα TD-20 δεν είναι Sonor (ναι, το ξέρω ότι είναι Roland, για όποιον εξυπνάκια ήταν έτοιμος να πεταχτεί! ;D). Είναι μια καλή, βολική λύση για να γλυτώσεις τη μανούρα της φασαρίας, του κουρδίσματος, του μικροφωνιάσματος κ.λπ. ενός ακουστικού σετ.

Σόρυ παιδιά αλλά μπροστά στο SS Bozzio, το σετ του Portnoy είναι κουβάς!

Ίσως μπορείς να το κόψεις προσεκτικά, τόσο ώστε να μην περισσεύει σχεδόν καθόλου γύρω από τη ροδέλα, αλλά το πιθανότερο είναι ότι θα πρέπει να βγάλεις τη ροδέλα. Αν το κάνεις αυτό, υπάρχει περίπτωση, ανάλογα με το πόσο προσεκτικά θα την βγάλεις, είτε να μπορεί να μπει πάλι, είτε να χρειαστείς καινούργια. Δεν ξέρω (αν και φαντάζομαι) πώς και πόσο σφιχτά στηρίζεται η ροδέλα από μέσα, οπότε δεν μπορώ να σου πω πώς να την βγάλεις, αλλά μάλλον θα χρειαστείς ένα λεπτό μυτοτσίμπιδο ή ένα (επίσης λεπτό) κατσαβίδι για να την ξεσφίξεις και στη συνέχεια να την σπρώξεις για να βγει. Δες τι γίνεται και τα ξαναλέμε σχετικά με το πώς ξαναμπαίνει ή πού μπορείς να βρεις καινούργια. Υ.Γ. Μήπως είναι καλύτερα να αφήσεις το πρότζεκτ για μετά τις πανελλήνιες, για να είσαι πιο χαλαρός; ;)

Το συγκεκριμένο είναι όντως εντυπωσιακό. Αν δεν έλεγες ότι το δεύτερο είναι αποτέλεσμα mastering, θα έβαζα στοίχημα ότι έχει ξαναμιξαριστεί. Και η διαφορά είναι σαφώς αντιληπτή τόσο με τα ακουστικά που το άκουσα (AKG K 271) όσο και με τα ενσωματωμένα ηχεία του laptop.

Απάντησες μόνος σου στα ερωτήματά σου. Η θεωρία είναι απλά ένα εργαλείο, και μάλιστα πολύ χρήσιμο. Δεν θα σε κάνει μουσικό, όπως το ότι ξέρεις να γράφεις δεν θα σε κάνει συγγραφέα. Είναι όμως ένα μέσο που θα σου κάνει τη (μουσική) ζωή πιο εύκολη. Απ' την άλλη, εγώ έχω το αντίθετο πρόβλημα. Εύχομαι να είχα στρωθεί να διαβάσω λίγο περισσότερο τη θεωρία που έκανα στο ωδείο, αντί να κάθομαι να ξαναψάχνω τις κλίμακες και τις συγχορδίες μπας και καταφέρω να εναρμονίσω κανά κομμάτι...

Ωραίοι. Αξιοπρεπέστατη εγγραφή, καλά κομμάτια (μου άρεσε ιδιαίτερα το Time is Eternity), δεμένο rhythm section, κιθάρες που παίζουν όσα πρέπει χωρίς πολλές φλυαρίες, και εξαιρετική φωνή. Ξέρετε τις επιρροές σας και τις χρησιμοποιείτε δημιουργικά. Γενικά έχετε μια προσέγγιση 'αφήνουμε-τις-μπούρδες-και-παίζουμε-μουσική', που τη γουστάρω πολύ. Μόνη παρατήρηση (και μόνιμη για τα αγγλόφωνα γκρουπ), ο τραγουδιστής να προσέξει λίγο περισσότερο την προφορά του. Όχι ότι είναι χάλια - έχω ακούσει πολύ χειρότερες - απλά θέλει λίγη δουλειά. Κατά τ' άλλα... πότε παίζετε Αθήνα; ;)

Αν ήξερα ότι έχει ροζ τύμπανα θα ερχόμουν κι εγώ και θα βλέπαμε ποιο είναι πιο αντρικό όργανο! ;D

Πές μου ότι αστειεύεσαι... Δεν θέλεις να τρυπήσεις το δέρμα και είσαι διατεθειμένος να τρυπήσεις το κέλυφος σε ολοκαίνουργιο σετ για να περάσεις το καλώδιο του μικροφώνου; Ούτε να το διανοηθείς! ;D Πέραν της πλάκας, το πιθανότερο είναι ότι η κάσα έχει τρύπα ...εξαερισμού (πρέπει να είναι στο σηματάκι της Gretsch), οπότε δεν χρειάζεται να πιάσεις το μπλακεντέκερ. Βεβαιώσου απλά ότι το καλώδιο του μικροφώνου χωράει να περάσει από την τρύπα. Παρότι σέβομαι απόλυτα τη γνώμη του SF - πρέπει να έχει μερικά εκατομμύρια ώρες ηχοληπτικής/ηχογραφητικής πτήσης περισσότερες από εμένα ;) - επιμένω ότι με δύο μικρόφωνα μπορείς να έχεις ένα καλό συνδυασμό ατάκας και χαμηλών, αλλά όπως επισήμανε κι ο UniversalPulse αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, ειδικά στα εξαιρετικά οργανωμένα ελληνικά live. Σκέψου και την πιθανότητα του ενός μόνο μικροφώνου μπροστά, μπορεί ο ήχος να σου αρέσει. Δεν το έχω δοκιμάσει, αλλά το D6 της Audix έχει τη φήμη ότι κάνει πολύ καλή δουλειά σε κλειστό δέρμα. Παρά τα παραπάνω, αν θέλεις να γλιτώσεις αρκετά πονοκεφαλιάσματα η τρύπα στο δέρμα είναι ο πιο εύκολος δρόμος... Παρεμπιπτόντως, τα προμαφλαρισμένα δέρματα είναι αυτά που έχουν ενσωματωμένο κάποιο είδος ...φίμωτρου. Κάνε ένα σερτς για Remo Powerstroke 3 ή Powersonic, για Evans emad, ή για Aquarian Superkick και θα δεις.

Συμφωνώ με τον Τάσο. Βέβαια μπορείς να δοκιμάσεις αρχικά με ένα μόνο μικρόφωνο μπροστά, αλλά αν υπάρχουν κανάλια το πίσω σίγουρα θα βοηθήσει. Τα δέρματα είναι προ-μαφλαρισμένα; Με γεια και καλόπαιχτη! Μην ξεχάσεις τις φωτογραφίες (και θέλουμε και κλιπ απ' το live...)!

Όχι δεν θα ήταν κουτό. Yπεραισιόδοξο ίσως, αλλά με μια ελπίδα ζει ο άνθρωπος... ;) Θα επανέλθω με την ...ετυμηγορία αφού ακούσω το δίσκο.

Το Paranoid όχι, αλλά τουλάχιστον ένα Neon Nights, ένα Children of the Sea, ένα Sign of the Southern Cross, κάτι βρε παιδί μου... ;) Πάντως επειδή υπήρξα μέγας φαν αυτού του λάιναπ - οι δύο δίσκοι που είχα λειώσει γύρω στο '81-82, ήταν το Mob Rules των Sabbath και το Closer των Joy Division (όχι δεν έχω καμία συνέπεια σαν ακροατής!) - θα του ρίξω μια αυτιά.

Το κομμάτι έχει αυτή ακριβώς την ατμόσφαιρα που περιμένει κάποιος από κάτι που ξεκίνησε αυτοσχεδιαστικά για να καταλήξει πιο συγκεκριμένο. Μ' άρεσε ιδιαίτερα η σχετικά αντισυμβατική χρήση της τρομπέτας (αν και ελάχιστα πράγματα είναι εντελώς αντισυμβατικά πλέον...). Πολύ καλή δουλειά, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείς ότι ανήκει στις μουσικές που αναπαράγονται μόνο ηχογραφημένες. Νομίζω ότι μια χαρά μπορεί να αποδοθεί ζωντανά, ειδικά αφού είχες την υπομονή να το μεταγράψεις.

Ναι, ο τύπος δείχνει λίγο ψυχάκιας αλλά είναι ωραίος παίκτης και έχει και την πολυπόθητη αλητεία που όλοι γουστάρετε(ουμε)! ;) Βέβαια, από τη στιγμή που πιάνει μία κιθάρα στα χέρια του, πέφτει αμέσως μία βαθμίδα στη συλλεκτική κλίμακα. Με άλλα λόγια, mint κιθάρα που την έχει παίξει αυτός δεν υπάρχει... ;D

Υπάρχουν mesh heads για ακουστικά τύμπανα, στις πιο συνηθισμένες διαστάσεις. Είναι σχεδόν αθόρυβα, και παρότι η επαναφορά δεν είναι ακριβώς φυσική τη δουλειά σου θα την κάνεις.

Ναι, και ο παλιο#@*& έβγαζε τον ήχο του με ότι κι αν έπαιζε! ;D Αν το' χεις ρε παιδί μου... Όσο για το Trust your ears, είναι must για όσους θέλουν να πάρουν μια ιδέα για το πώς ηχογραφούνται τα τύμπανα (ή τέλος πάντων την ιδέα του Ocheltree, που όπως και να το κάνουμε έχει καλά διαπιστευτήρια...). Μια και αναφέρθηκε ο Cobham και τα Fibes του, δείτε αυτό (Flea, σόρυ για το οφτόπικ, αλλά έχει να κάνει με ντραμς και εγγραφές, οπότε δεν είναι τόσο οφ...) :

Μέχρι εκεί που άκουσα μ' άρεσε παρά το μέτριο ήχο. Μετά ξεκίνησε η παρουσίαση των μελών, όπου βαρέθηκα και το σταμάτησα, και πολύ φοβάμαι ότι, εκτός από τους φίλους σας, το ίδιο θα κάνουν και οι περισσότεροι που θα το δουν. Δεν έχεις καμιά εκτέλεση που να μην καλύπτεται κατά το ένα τρίτο από το ποιος παίζει τι;

Αφού θα συνεχίσεις να έχεις την εναλλακτική του υπάρχοντος σετ, ποιος είμαι εγώ που θα αποτρέψω έναν άνθρωπο που θέλει, από το να αγοράσει και ένα vintage σετ; ;) Παρότι γενικά συμφωνώ με το Νικόδημο (το 'γραψα και στο προηγούμενο ποστ), τα παλιά τύμπανα έχουν διαφορετικό ήχο και "προσωπικότητα", τα οποία οφείλονται κυρίως (και παραδόξως) στις ατέλειες της κατασκευής σε σχέση με τα καινούργια. Και φυσικά έχουν και το περιβόητο mojo... Μία πηγή στην Ευρώπη (Αγγλία) είναι το http://www.classicdrums.com/. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες, αλλά έχω καιρό να ψάξω και έχω χάσει τεύχη. Στην Αμερική γίνεται χαμός, αλλά μεταξύ μεταφορικών και τελωνείου ίσως περάσεις αρκετά τον προϋπολογισμό σου. Όσο για τις καινούργιες Ludwig - είτε εννοείς την Classic Maple (και όχι Custom Maple, όπως κατά λάθος την ανέφερα σε άλλο θρεντ) είτε τη Legacy Classic - δεν έχω προσωπική εμπειρία αλλά έχω ακούσει τα καλύτερα λόγια, και ούτως η άλλως σε αυτές τις κατηγορίες τιμής όλα τα σετ είναι από πολύ καλά και πάνω. Ειδικά η Legacy φτιάχνεται ακριβώς με τις προδιαγραφές των παλιών Ludwig (καμπύλα bearing edges, λεπτό, τρίφυλλο κέλυφος από maple/poplar/maple κ.λπ.) με στόχο να πιάσει τον ήχο "μιας άλλης εποχής". Το κακό είναι ότι είναι απλησίαστη... Πάντως αν βρεθείς Αθήνα (Θεσσαλονίκη δεν είσαι; ) είσαι ευπρόσδεκτος να έρθεις και να ακούσεις ένα σετ από τα δικά μου για να έχεις και προσωπική άποψη. ΟΚ, δατς ιτ! Θέλει κανείς να αγοράσει μια Premier του 72, στην τιμή μίας καινούργιας Kirchhoff; ;D