Συμφωνώ, υπό αυτή και μόνο την έννοια, υπάρχει ελληνική μουσική δραστηριότητα.
Σε σχέση με τους "δρόμους": Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι σε λίγα χρόνια αυτό που πριν 20 χρονια θεωρείτο εντελώς "δυτικό" θα πρέπει να θεωρείται ΚΑΙ ελληνικό αφού σήμερα μέρος της μουσικής που παράγεται εδώ, ακολουθεί αυτό το ύφος. Αρα? :)
Εν προκειμένω, το μόνο που έχει σημασία είναι οι εταιρείες που εμπλέκονται να είναι ελληνικών συμφερόντων. Δεδικασμένο? Δηλαδή τι? Αν έχει νταούλι να μπορεί να το πουλήσει μόνο η Ellada productions ΕΠΕ ? Δεν γίνονται αυτά. :)
Εννοώ ότι ο ελληνας σήμερα (αλλά και ούτε ο μέσος ευρωπαίος - αμερικανός) δεν ακούει μουσική με τον τρόπο που άκουγε πριν 20 χρόνια. Δηλαδή "αγοράζω το δίσκο, κάθομαι απέναντι στα ηχεία χωρίς να κάνω κάτι άλλο ταυτόχρονα και τον ακούω 3 φορές να παρατηρήσω τις λεπτομέρειες".
Αυτό δεν γίνεται πια. Ο πυρήνας της μουσικής βιομηχανίας παράγει προϊόν συμπληρωματικού -της κυρίως διασκέδασης- ρόλου.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην εκτιμάται (από τη βιομηχανία) ο ρόλος του σοβαρού σεσσιονά που θα παίξει αξιόλογα μέρη με αξιόλογο ήχο ούτε η αξία μιας σοβαρής παραγωγής εν γένει.
Γιατί υπό αυτές τις συνθήκες, μόνο από μια μικρή μερίδα ακροατών εκτιμάται το μεράκι και ο "πατριωτισμός" μεμονωμένων μουσικών/παραγωγών. Οι οποίοι μεμονωμένοι μουσικοί/ παραγωγοί δυσκολεύονται να ζήσουν αφού ο πατριωτισμός δεν τρώγεται. :)
Προσωπικά κάνω ό,τι μπορώ για το αντίθετο. :)