harilatron

Παιδιά σας παρακαλώ πείτε μου τι είναι ροκ γιατι εχω μπερδευτεί. Θελω να βάλω κατι να ακούσω και φοβάμαι μην κάνω κανένα λάθος. ;D

Γράφονται σημαντικές απόψεις και επισημαίνονται αληθινά θέματα των καιρών μας όπως το έλλειμα ήθους και ο ευτελής χαρακτήρας των ανθρώπινων σχέσεων. Το επόμενο ερώτημα είναι γιατί πρέπει να περιμένουμε απο έναν rock star να αποτελέσει ηθικό πρότυπο όταν το κυρίως "προϊόν" του είναι η λαϊκή μουσική. Ηθικό πρότυπο δεν ήταν ούτε ο Καζαντζίδης, ούτε (δλδ έλεος) ο συγχωρεμένος ο "βασιληας της ποπ". Κι όμως, όταν μας αρέσει το "μουσικό προϊόν" είμαστε έτοιμοι να τα παραβλέψουμε όλα αυτά, ενώ όταν μας είναι αδιάφορο (το "μουσικό προϊόν") το απαξιώνουμε στο σύνολό του με δικαιολογία το "έλλειμα αυθεντικότητας". Στο Ολυμπιακό στάδιο δεν πηγαίνεις για να πάρεις από τον Bono μαθήματα ήθους, αξιοπρέπειας και αξιών. Πηγαίνεις για να ακούσεις ζωντανά αυτό που όταν το πρωτοάκουσες ως έφηβος το '85 και που ήταν η "αποκάλυψη" ανάμεσα στο "lost in the night", το "Maria Magdalena", το "Δεν θέλω τη συμπόνια κανενός" και κάποιων -αμφίοβολης αισθητικής- δυσκοίλιων ποζερο-σόλο της εποχής. :) Σαφώς και με ενοχλεί το "δήθεν", η μαζικοποίηση και η αναγωγή μιας συναυλίας σε lifestyle γεγονός. Αλλά η πλάστιγγα εξακολουθεί να γέρνει προς το thumbs up.

Θα μπορούσα να συνεχίσω να σας πειράζω, αλλά ίσως κάποιος το παρεξηγήσει. Να επισημάνω μόνο ότι υπάρχει κόσμος που αδιαφορεί για το αν αυτό που ακούει "μετράει για κανονικό ροκ" και επιπροσθέτως αυτό που ακούσαμε /είδαμε το θεωρεί (να το πω Αγγλικά να ακουστεί πιο απαλό ;D ) aesthetically challenged. Προσωπικά, με όση συμπάθεια και να το προσεγγίσω, δεν βρίσκω κάποιο στοιχείο να με κινεί να το ακούσω/δω και δεύτερη φορά. (Και μέχρι εκεί μπορεί επομένως να φτάσει και η κριτική μου ;) )

Επιτέλους, και αναρωτιόμουν ποιο είναι το πραγματικό ροκ (για να ξέρω τι να ακούσω). :)

Πριν ξοδέψεις έστω και ένα ευρώ σε μοκέτες και τα σχετικά, ξόδεψε λίγες ώρες να διαβάσεις τα σχετικά θέματα (links στο κάτω μέρος της σελίδας. )

Εκπρόσωποι των δικαιούχων του επιδόματος θέρμανσης μετά τη συνάντησή τους με τον αρμόδιο Γενικό Γραμματέα καθ' οδόν για freddo σε καφετέρια του κέντρου. (Χαριτολογώντας, θέλω να πω ότι ο Έλληνας δεν έχει ΑΝΑΓΚΗ τα blues αν έχει σκοτούρες. Κατά τη γνώμη μου τα blues στην Ελλάδα του σήμερα έχουν θέση ως μουσική και όχι ως "ρεύμα" ή στάση ζωής.)

Επίσης κράτα κατά νου ότι αυτό που λέει ο blue, δηλαδή η καθυστέρηση στο σήμα (που ανακατεύεται με το κανονικό) έχει ένα ακουστικό αποτέλεσμα το οποίο εξαρτάται από τη συχνότητα. Με βάση και αυτή την παρατήρηση, μπορείς να καταλάβεις ότι τα εφφέ αυτά διαταράσσουν και τη συσχέτιση φάσης των αρμονικών (πράγμα το οποίο είναι μέρος του εφφέ) και που ακούγεται πιο έντονα κατά τα μεταβατικά (π.χ. στην πενιά). Έχοντας "μαλακώσει" τα μεταβατικά (με τα reverb πριν), είναι πιθανό να μην ακούγεται τόσο έντονο το συγκεκριμένο στοιχείο του εφφέ σου. :)

Εντάξει, κέρδισες. ;D

Καλά.. εσείς μου φαίνεται κάνετε επίδειξη "περίεργων" εμπυριών. :) (Σαν αυτούς που αναφέρουν ως αγαπημένο σόλο κάποιο που δεν το ξέρει ΚΑΝΕΙΣ και δεν το θυμάται ούτε αυτός που το έπαιξε. ;D ) Προσωπικά πίνω τις "οικοδομικές" μπύρες. (Με τζατζίκι κλπ :) ). Παρεπιπτόντως, θεωρώ την ενασχόληση με τη γευσιγνωσία (συνολικά) κάτι ανάλογο με την ακρόαση (και εκτενή σχολιασμό) πυκνωτών.

Αυτό δεν ισχύει. Μπορείς να έχεις tracks που δεν "κλιπάρουν" και όλα μαζί (προφανώς) να οδηγούν το master στο "κόκκινο". Δες κι εδώ μια παρόμοια συζήτηση. http://www.noiz.gr/index.php?topic=164943.0

Ωωωωωωωωω. Τι του είπεεεεεεεεεε :o :o :o :o (Ναι, εντάξει δεν έκαναν και το "αντιπροσωπευτικότερο" review γι αυτό που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι "JC120", είναι λίγο ( :P) ποζεράδες, αλλά νομίζω ότι κινήθηκαν στα όρια της κολοκυθόπιτας. )

Κάθε φορά που ακούω ότι "μπορείς να καταφέρεις τα πάντα αρκεί να το θέλεις και να προσπαθήσεις πολύ και συστηματικά" δεν μπορώ να παρά να σκεφτώ ότι 1) Πιθανώς να είναι λάθος (με την έννοια ότι ίσως σε κάποιους δεν φτάνει μια ζωή για να μάθουν 5 πράγματα) 2) Ακόμα κι έτσι.... γιατί να προτιμήσω (σαν συναναστροφή, σαν παράδειγμα, σαν ίνδαλμα, σαν υπάλληλο, σαν θέαμα, κλπ κλπ) κάποιον που "έλιωσε και την πάλεψε" όταν υπάρχουν τόσοι πολλοί που το κάνουν "έτσι απλά" επειδή ξεχειλίζουν από ταλέντο/εμπειρίες? Μερικές φορές καλύτερα να τα παρατάς νωρίς (και να κάνεις κάτι άλλο :) ). Όσο σκληρό και να ακούγεται, μερικές φορές κάνεις πολύ καλό σε κάποιον όταν του πεις ότι καλύτερα να ανοίξει κρεπερί από το να ασχολείται με τα μαθηματικά. Το ίδιο -φαντάζομαι- ισχύει και για τα blues.

Γιατί δεν ρωτάς στο musicstore? Εμείς καμια πενιά το πολύ πολύ να παίζουμε. Δεν ξέρουμε απο τέτοια (με λεφτά, κάρτες κλπ).

Ναι, νομίζω ναι. ;D Πάντως, αυτό που ανέφερα και προηγουμένως, δηλαδή η ευκολία του να "σώζεις" ήχους, να τους ξαναβρίσκεις αμέσως και να τους εξελίσσεις είναι κατά τη γνώμη μου το βασικό πλεονέκτημα όλων αυτών των "πολυεφφέ".

Πάντα ήμουν του "1". Εδώ και κάποια χρόνια το παρακάνω με το 2. Έβαλα ξανά στο προσκήνιο πολυεφφέ (πήρα μια Μ9) μπας και κόψω το κουμπιόφωνο και παίξω κιθάρα. :)

Πωωωω desing φυλακής. ;D (Βγαίνει και το μανίκι - dld eleos :P) Τελικά αυτό στο jack τι ήταν? Υπόλειμμα κάποιου "αρσενικού"?

Πιθανώς. Ίσως όμως και όχι. (Θα μπορούσε να έχει δρομολογήσει τα καλώδια μέσα στο "pickguard")

Κατ αρχάς.... αυτά τα πράγματα είναι μαγνήτες? Έλκουν σιδερένια πράγματα? Νομίζω ότι πρέπει να ξεβιδώσεις όλο αυτό το πράγμα να το δούμε και απο την άλλη.

Η άποψή μου (και παρακαλώ να μην θεωρηθεί μηδενιστική) είναι ότι αφενός οι περισσότεροι κιθαρίστες που ζητούν κάποιο customization στην πραγματικότητα δεν το κάνουν με κριτήρια ήχου αλλά με κριτήρια coolness / εμφάνισης. Επίσης πιστεύω ότι ταπερισσότερα customizations δεν χαρακτηρίζονται απο συστηματική συσχέτιση specs και ήχου. Δηλαδή δεν κάνουν -τελικά- τη δουλειά για την οποία πλασάρονται. (Ξέρεις.... βάλε "τάδε" καπάκι να ανοίξει ο ήχος κλπ). Κατά τη γνώμη μου το καλύτερο customization είναι η αναζήτηση και η επιλογή του οργάνου που θα προκύψει μετά απο αυτή. Τέλος, θεωρώ τους μπασίστες πιο ορθολογιστές από τους κιθαρίστες (χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις).

Ναι, αν θέλεις να αποφύγεις τη χρήση της ενσωματωμένης κάρτας θα χρειαστείς κάποια εξωτερική. Αλλά γιατί όχι το line out από τη "δική του" κάρτα ήχου?

Απ' το πληκτρολόγιό μου το πήρες. :) (Το θέμα κλειδώνεται προσωρινά)

Συμφωνώ σε αυτό με το relief και πιστεύω ότι είναι περισσότερο θέμα της τάσης του trussrod παρά του σχήματος per se :) (το έχω ξαναγράψει :) ) Κάποτε, χρειάστηκε να εχω για πολύ καιρό μια strat με τελείως "λάσκα" το trussrod και με ενα νούμερο χορδές "πανω" για να διορθωθεί ένα ελάχιστο backbow. Όλο αυτό το διάστημα το μανίκι είχε μια "λαστιχιένια" και "ψόφια" αίσθηση. Όταν όμως "γύρισε" το backbow και χρειάστηκε να ξανασφίξω το trussrod για να κρατήσω ίσιο το μανίκι (ένα 2-piece maple) αμέσως αυτό απέκτησε και πιο στιβαρή συμπεριφορά (στο παίξιμο). Και αν το σκεφτείτε... είναι λογικό να είναι πιο άκαμπτο και "springy" όταν έχει μέσα του τεντωμένη μια μεταλλική βέργα σε σχέση με μια βέργα που (σχεδόν) κολυμπάει. Νομίζω δηλαδή ότι βγάζοντας το relief ρυθμίζουμε το μανίκι μας να είναι και πιο άκαμπτο (όπως και όταν είναι παχύτερο).

Η αστοχία υλικών. :)

Οταν μιλάμε για μια tele......Τι παραπάνω μπορεί να κανει?

Δεν συμφωνώ. Οι fender ήταν "χάλια" (για την κλασσική οργανοποιία) όταν εμφανίστηκαν.