harilatron

Κάποτε που χρειάστηκα ένα τέτοιο είχα ζητήσει "ποτενσιόμετρο από αυτά με το διακόπτη στο τέρμα" σε κατάστημα ηλεκτρονικών και κατάλαβαν και μου έδωσαν. Δεν ήταν ιδιαίτερα ποιοτικό -αυτό που είχα βρει στο κατάστημα της γειτονιάς- αλλά τη δουλειά του την έκανε μια χαρά.

Διάβασε αυτήν εδώ τη συζήτηση.... http://www.noiz.gr/index.php?topic=165340.0

Ισως δεν ακούγεται εύκολα, αλλά έχω εισάγει έντονη αρμονική παραμόρφωση μέσω μιας μη-γραμμικής συνάρτησης που επιδρά στο σήμα. Αν δείτε το συνημμένο σχήμα, για μικρά σήματα (κοντά στην αρχή των αξόνων) έχουμε απλά ένα gain >1 (η κλίση είναι μεγαλύτερη από την μαύρη γραμμή των "45 μοιρών") ενώ για μεγαλύτερη τιμή του σήματος (κοντά στο 1 και στο -1) έχουμε μια συμπεριφορά που θυμίζει "κορεσμό". Στην πραγματικότητα, όσο μειώνεται το πλάτος του σήματος εισόδου τόσο πιο "πιστό" είναι το τελικό σήμα στο αρχικό (με εξαίρεση την όποια διαφορά στη στάθμη προκύπτει από την αλλαγή της κλίσης). Έχω επιδράσει λίγο (περίπου 3%) διαφορετικά στο L από ότι στο R θεωρώντας ότι δεν υπάρχουν πανομοιότυπες κεφαλές και gain stages, αλλά ούτε εντελώς ομογενείς μαγνητικές ταινίες κλπ. Δείτε "τα χάλια" του σήματος στη συνημμένη εικόνα. ;D

Η κόλληση με τις καλές ξυλόκολλες είναι σκληρότερη και ανθεκτικότερη από το οποιοδήποτε ξύλο. Αν ξαναχτυπηθεί, είναι πιο πιθανό να σπάσει παραδίπλα παρά να ξεκολλήσει εκεί που έχει κολληθεί.

Μα τι sustain και τόνο λες ρε ριστα? :P Ο Superfunk μου είπε να σου απαντήσω το εξής: Σφήνα? Σιγά μη βάλεις και ΣΤΟΚΟ. ;D Αυτό που βλέπω στις φωτογραφίες είναι απλά ΑΣΤΕΙΟ gap σε σχέση με αυτό που είχαν μερικές από τις vintage fender που έχει τύχει να περάσουν από τα χέρια μου. Φυσικά το αντιαισθητικό neck pocket gap δεν επηρεάζει τον ήχο παρά μόνο αν ακούς με τα ΜΑΤΙΑ.

Κατά τη γνώμη μου είναι μοναδικό εργαλείο αλλά δύσκολο να το κάνεις να δουλέψει σε πραγματικό χρόνο. Εδώ: http://www.noiz.gr/index.php?topic=183337.msg528415#msg528415 προσπάθησα να κάνω προσομοίωση της ταινίας. Αν ενδιαφέρεται κάποιος μπορώ να παραθέσω και τον σχετικό κώδικα. (Αργότερα γιατί τον έχω στον υπολογιστή του "home studio").

Αφού συμφωνήσω με τον ndnikola στο θέμα του ενισχυτή, να επισημάνω ότι αυτοί οι ήχοι νομίζω ότι είναι πολύ διαφορετικοί (το μόνο κοινό που έχουν είναι ότι είναι ήπια overdriven) Νομίζω ότι δείχνουν καλά τη διαφορά των 2 οργάνων (όσο και αν η παρουσία παραμόρφωσης μπορεί να κρύψει διαφορές μεταξύ οργάνων).

Οι διάφορες LP είναι πολύ διαφορετικά όργανα από τις αντίστοιχες 335 τόσο στον ήχο αλλά και ως προς τη λογική του παιξίματος κλπ. Η γνώμη μου είναι πρώτα να αποφασίσεις αν σου ταιριάζει περισσότερο κάποια Les Paul ή κάποια 335 και στη συνεχεια να αναζητήσεις μταχειρισμένη ή καινούρια εντός του οικονομκικού ορίου που έχεις θέσει. Επίσης, στη θέση σου δεν θα προεξοφλούσα την αλλαγή μαγνητών/ηλεκτρικών πριν πάρω την κιθάρα στα χέρια μου και την κρατήσω για κάποιο διάστημα. Μπορεί δηλαδή και να μην χρειάζεαι...

Πριν λίγες ημέρες απεβίωσε απεβίωσε ένας πολύ σημαντικός επιστήμονας και ένας -κατά γενική ομολογία- ακέραιος άνθρωπος. Ο Γιώργος Θηραίος πριν λίγα χρόνια έγραφε:

Εγώ λέω ότι έχουμε υπέδαφος και μάλιστα πολύ πλούσιο σε αέριους υδρογονάνθρακες. Εδώ όλη η αλήθεια που μας κρύβουν: xttp://www.youtube.com/watch?v=T0TTMeYKWEA#

Παραθέτω κάποιες σκέψεις -λίγο πιο αναλυτικά- για το σήριαλ της ανώτατης εκπαίδευσης, της καινοτομίας και της σύνδεσής της με την επιχειρηματικότητα. Η κατάσταση είναι λίγο πιο πολύπλοκη από την εύκολη δικαιολογία της "γραφειοκρατίας που τα σκοτώνει όλα" και του αναρχοκουμουνισμού ( :P ) στα τραπεζάκια που διαβρώνει τη θέληση των νέων για επιχειρηματικότητα. Κατά τη γνώμη μου η φοιτητική επιχειρηματικότητα πρέπει να ενθαρρύνεται από μια συνολική κουλτούρα επιχειρηματικότητας μέσα στο Πανεπιστήμιο η οποία όμως απουσιάζει. Η κουλτούρα αυτή οφείλει να αναπτυχθεί μέσα απο συνεργασίες, από τις οποίες θα κερδίσουν και τα πανεπιστήμια και οι επιχειρήσεις. Υπάρχει όμως κάποιος νομικός, κοινωνικός ή πολιτικός φραγμός ανάμεσα στην ακαδημαϊκή κοινότητα και τον επιχειρηματικό κόσμο που τόσα χρόνια δεν έχει επιτρέψει τη δημιουργία μιας υγιούς επιχειρηματικής συνείδησης? Κάθε άλλο. Η σύνδεση των ανώτατων και ανώτερων ιδρυμάτων με την "παραγωγή" είναι όραμα όλων των κυβερνήσεων εδώ και περισσότερο απο 20 χρόνια. Το όραμα αυτό δεν εκφράζεται μέσω γενικών και αόριστων ευχολογίων, αλλά με κανονικό ζεστό χρήμα. Πολύ μεγάλο ποσοστό των χρηματοδοτήσεων προς τα ΑΕΙ την τελευταία 20ετία έχει χορηγηθεί με ακριβώς αυτό το στόχο. Με άλλα λόγια (χωρίς να μπαίνω σε λεπτομέρειες) πολύ συχνά είναι προυπόθεση η δημιουργία κοινοπραξιών μεταξύ πανεπιστημίων και επιχειρήσεων με σκοπό την απο κοινού έρευνα ή/και τη μεταφορά τεχνογνωσίας απο τα πανεπιστήμια προς τις επιχειρήσεις. Τα πανεπιστήμια έχουν ειδικά γραφεία που λειτουργουν (κάποια υποδειγματικά, κάποια λιγότερο καλά και κάποια καθόλου) για το σκοπό αυτό. Σε ένα ιδανικό σύστημα, οι επιχειρήσεις θα αξιοποιούσαν τις καινοτόμες ιδέες που υπάρχουν (και) στα ερευνητικά εργαστήρια, θα μοιράζονταν (με το αζημίωτο για το Πανεπιστήμιο) υποδομές και ανθρώπους και οι νέοι ερευνητές και οι φοιτητές θα είχαν την ευκαιρία ης επιλογής ανάμεσα στις 10δες επιχιρήσεις με τις οποίες συνεργάζεται το ίδρυμά τους. Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν αντιδράσεις στην ανάπτυξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων μέσα στα πανεπιστήμια. Οι αντιδράσεις αυτές πολυ συχνά εκφράζονται είτε με το ανόητο τσιτάτο "εξω οι επιχειρήσεις απο τα πενεπιστήμια" αλλά κάποιες φορές με πιο σοβαρή (στην ουσία της) επιχειρηματολογία. Για παράδειγμα, υπάρχουν ομάδες/τμήματα που ομολογουμένως αδικούνται απο αυτή τη διαδικασία. Οι άνθρωποι αυτοί (που δεν πρέπει να τους συγχέουμε με όσους θεωρούν τους επιχειρηματίες ως ενσαρκώσεις του διαβόλου) καταδεικνύουν τις αδύναμες πτυχές της επιχειρηματικότητας στα πανεπιστήμια -όπως αυτή εκφράζεται σήμερα- με γνήσια αγωνία για την δομή και το χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης: Αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι η χρηματοδότηση μέσω συμπράξεων με τη βιομηχανία τείνει να γίνει μοναδική επιλογή, κάποιες επιστημονικές ομάδες που λόγω αντικειμένου δεν είναι δυνατόν να αναπτύξουν άμεση ή έμμεση επιχειρηματικότητα και διασύνδεση με επιχειρήσεις (π.χ. θεωρητική Φυσική) τείνουν να υποχρηματοδοτουνται. (Όλοι υποχρηματοδοτουνται, αλλά αυτοί βρίσκονται σε μόνιμη ασφυξία...). Κάποιοι ακόμη επισημαίνουν (άποψη με την οποία συμφωνώ) ότι η δημιουργία κοινοπραξιών μεταξύ ακαδημαϊκών ομάδων και επιχειρήσεων δεν καρποφορεί όταν είναι αναγκαστική και συγκυριακή (για να λάβουν δηλαδή τη χρηματοδότηση) αλλά θα έπρεπε να να υποστηρίζεται μόνο όταν υπάρχει αληθινή και ουσιαστικά τεκμηριωμένη ανάγκη. (Η τεκμηρίωση που γίνεται σήμερα είναι αστεία και αυτό το γνωρίζουν όλοι. Απλά η χρηματοδοτήσεις κυλούν, γιατί κάπως πρέπει να απορροφηθούν τα προγράμματα). Παράλληλα κάποιοι αναφέρουν τον κίνδυνο "καθοδήγησης" της έρευνας απο τις επιχειρήσεις και της απώλειας της ακαδημαϊκής ελευθερίας (προσωπικά δεν βλέπω σοβαρό τέτοιο κίνδυνο) αλλά και τον κινδυνο της αλλοίωσης του χαρακήρα της ανώτατης εκπαίδευσης μέσω του μαρασμού των τμημάτων/ομάδων των οποίων το αντικείμενο δεν έχει άμεση επιχειρηματική διάσταση (αυτό νομίζω έχει μεγαλύτερη σημασία). Προσωπική μου άποψη είναι οτι θα έπρεπε μεγαλύτερο ποσοστό της χρηματοδότησης να κατευθύνεται με γνώμονα την επιστημονική αριστεία και μικρότερο με βαση την (υποτιθέμενη) σύγκλιση έρευνας-βιομηχανίας (η οποία σχεδόν πάντα εν τέλει αποτυγχάνει). Οι προηγούμενες εύλογες αντιρρήσεις (με κάποιες απο τις οποίες όπως είπα συμφωνώ) μερικές φορές διαστρεβλώνονται, χρησιμοποιούνται αποσπασματικά και παρουσιάζονται ως ταυτιζόμενες με τα διάφορα τσιτάτα των τραπεζακίων (αλλά και κάποιων "εδρών"). Στην πράξη, όλες αυτές οι αντιρρήσεις έχουν μηδενική επίδραση στον σχεδιασμό που πραγματοποιείται σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο για την δημιουργία τέτοιων χρηματοδοτικών σχημάτων και τη χάραξη αυτών των πολιτικών. Επίσης έχουν μηδενική επίδραση στη βούληση και την αποφασιστικότητα όσων (ανθρώπων, ομάδων) τελικά επιδιώξουν την υλοποίηση τέτοιων έργων. Αντίστοιχα, ένας φοιτητής που θέλει να κάνει κάποια μπίζνα .... σκεφτείτε ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ θα αδιαφορήσει για το τι θα πουν οι συμφοιτητές του των κομματικών τραπεζακίων.... Τι φταίει όμως και παρόλο που όλα αυτά τα χρόνια το δέντρο της σύγκλισης ποτίζεται... τα πανεπιστήμια εξακολουθούν να είναι εσωστρεφή και με ελάχιστες διασυνδέσεις? Φταίει η εσωστρέφεια και ο ελιτισμός πολλών καθηγητάδων (που πολλές φορές απλά συγκαλύπτει την οκνηρία και τη δυσπιστία τους για κάθε τι έξω από την πεπατημένη) που κάνει τα πανεπιστήμια να εμφανίζονται ως "εκτός τόπου και χρόνου" για τους επιχειρηματίες. Φταίει η ανοησία πολλών καθηγητάδων που νομίζουν ότι "εταιρεία= εκατομμύρια" χωρίς να έχουν εικόνα της αγοράς και νομίζουν ότι τα εκατομμύρια οφείλουν να εισρέουν στο εργαστήριό τους όσο εύκολα εισρέει και ο μισθός τους. Φταίει η απουσία βιομηχανίας με υψηλές απαιτήσεις έρευνας και τεχνολογίας. (Στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν ζητουν ερευνητικά προϊόντα αιχμής αλλά "μια ιστοσελίδα" ή έναν βιομηχανικό αυτοματισμό. Τις δουλειές αυτές τις κάνουν πολύ καλά ένα σωρό άλλες εταιρείς εκεί έξω και δεν χρειάζεται να μπλέξουν με την ανοησία του δημοσίου....) Φταίει το ποιοτικό και ποσοτικό "χάσμα" ανάμεσα στο είδος της έρευνας που επιτελείται στα πανεπιστήμια και των αναγκών των επιχειρήσεων. Φταίει το γεγονός ότι οι χρηματοδοτήσεις καθυστερούν ένα χρόνο (και περισσότερο) με αποτέλεσμα κανένας επιχειρηματίας να μην βασίζεται σε αυτές τις χρηματοδοτήσεις (και τις σχέσεις με τα πανεπιστήμια) για την κάλυψη πραγματικών του αναγκών. Όταν το έργο εκριθεί και χρηματοδοτηθεί... είναι ήδη ξεπερασμένο. Φταίει η λογική της αρπαχτής και της λαμογιάς που διακατέχει μερίδα επιχειρηματιών που πραγματικά δεν έχει θέση στα Πανεπιστήμια. Φταίει ο φαύλος κύκλος της απουσίας οράματος στον οποίο εγκλωβίζονται νέοι ερευνητές και φοιτητές που δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι η επιστημονική επάρκεια είναι κάτι το προαιρετικό ή μάλλον ότι η επιστημονική ανεπάρκεια συγχωρείται στον επαγγελματικό βίο. (Καθώς από νωρίς οι φοιτητές διαπιστώνουν ότι είναι πιθανό να μην ασκήσουν επάγγελμα σχετικό με αυτό που σπουδάζουν.) Κι έτσι οι κάθε λογής καλαμπόρτζηδες .... είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Ίσως αυτός να είναι τελικά και ο λόγος για τον οποίο είμαστε μια χώρα που προσφέρουμε υπηρεσίες και μεταποίηση ενώ σπάνια κάνουμε κάτι εξαιρετικά καινοτόμο.

Ωραίοι ;D (Ο μπασίστας είναι σαν παιδί του Πλιάτσικα με τη Μαρία την ασχημη.)

Συμφωνώ ότι είναι καλή είναι η εγκυκλοπαιδική γνώση για να μαθαίνουμε πως πληροφορίες για παραγωγές που μας άρεσαν. (Πάντα βέβαια υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρήσουμε ότι η συλλογή ατελείωτου gear είναι απαραίτητη για να ακουστούμε καλά.) Εν προκειμένω (για παράδειγμα) δεν χρειάζεσαι 40 κιθάρες και ειδικά εφφέ για να βγάλεις αυτό το "φρενάρισμα" όπως το είπες. Ένα distortion (εδώ ένα fuzz) κι έναν αρκετά δυνατό ενισχυτή χρειάζεσαι.... ;)

Η goldtop φαίνεται να έχει binding ενώ οι άλλες όχι. ;) Θα έλεγα να την πάρεις κι αν δεν σου αρέσει να μου την πουλήσεις με 30% έκπτωση. 8)

Κάποτε είχα δοκιμάσει να κάνω κάτι παρόμοιo φτιάχνοντας ένα DIY εφφέ στο MATLAB. Παραθέτω το αρχείο nonlinear.wav το οποίο προήλθε από το drums raw με ένα μη-γραμμικό μετασχηματισμό. http://dl.dropbox.com/u/3646606/nonlinear.wav Απλοϊκό, αλλά πως σας φαίνεται? :) Εχει γίνει και normalize μετά την επεξεργασία.... (επίσης στο MATLAB).

Είναι κάποιο feedback ή καλύτερα "microphonic squeal" που ταίριαξε..... (Μονοπήνιος + κάμποσο gain στο fuzz/dist και η κιθάρα κοντά τον ενισχυτή.) Το τοποθετώ στα τοπ 10 αγαπημένα μου σολο όλων των εποχών ;D

Αν αναφέρεσαι σε αυτό, θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν είπα ότι δεν δαιμονοποιείται. Είπα ότι αυτή η δαιμονοποίηση φέρει μικρό μερίδιο της ευθύνης κυρίως γιατί προέρχεται από "κέντρα" που δεν παίρνει κανείς (πλέον) στα σοβαρά.

Επιτρέψτε μου να συνεχίσω την off topic συζήτηση καθώς δεν έχω δει την ταινία... Η γνώμη μου είναι ότι η "δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας" και η γραφειοκρατία φέρουν μικρό μερίδιο της ευθύνης για την εσωστρέφεια (και εν τέλει την παραγωγική ανεπάρκεια) των Ελληνικών πανεπιστημίων. Σαφώς και υπάρχουν σιχαμερές εξαιρέσεις ... όπου το σύστημα "τρώγεται" να αποβάλλει δραστηριότητες με επιχειρηματική διάσταση, αλλά στο σύνολό του πιστεύω ότι το κύριο πρόβλημα είναι ο εγκλωβισμός των επιστημόνων (από τους φοιτητές μέχρι τους καθηγητές) σε ένα φαύλο κύκλο έλλειψης οράματος/ελπίδας <---> επιστημονικής μετριότητας. Επίσης είναι λανθασμένη η εντύπωση ότι "στο εξωτερικό" τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Υπάρχουν πράγματι μεγάλα πανεπιστήμια όπου μεγάλες επιχειρήσεις κάνουν ουρές απ έξω για να πάρουν ιδέες, κόσμο και υπηρεσίες αλλά αυτά είναι μετρημένα στα δάχτυλα. Εξάλλου, κι εδώ και παντού υπάρχουν ομάδες, εργαστήρια, και άνθρωποι με διεθνή προβολή και με διεθνείς σχέσεις (και πουλάνε υπηρεσίες, πατέντες κλπ). Διαφορετική πραγματικότητα στην Αμερική και διαφορετικά μεγέθη. Επίσης δεν συμφωνώ 100% με την επιχειρηματικότητα ως αυτοσκοπό που τοποθετεί τη μόρφωση και τις σπουδές ως αναγκαίο κρίκο της διαδικασίας. Συγνώμη για το κακογραμμένο ποστ, με πιέζει ο χρόνος.

Και τότε γιατί τους υποστηρίζεις τους κερατάδες? Να πάνε να κουρεύονται >:( (μαζί με τη Μερκελ, στο ίδιο κομμωτήριο).

Εξαιρετικό το geiger counter. Γιατί κάνει έτσι? Το πάτησε αυτοκίνητο? :P Και το κομμάτι είναι εξαιρετικό αλλά με διαφορετικό τρόπο. Το έχω ακούσει 4 φορές, εκ των οποίων 2 πριν την τελική μείξη. Θα δοκίμαζα να μάθω να παίζω "το θέμα" ανάποδα και να το βάλω με reverse. Ασφαλώς πριν την ηχογράφηση θα έβγαινα στην ταράτσα. Υ.Γ. 'Αλλαξε χορδές.

Αν κατάλαβα καλά αυτός είναι εκτελωνιστής κι έχει αποφασίσει (στο πλαίσιο εσωτερικής υποτίμησης) να το κάνει με μια μικρή αμοιβή αντί για τα αναιδή ποσά που ζητουν οι μεταφορικές. Ασφαλώς ΦΠΑ + δασμοί θα πληρώνονται..... Για να διαφημιστεί, μάλλον θα πρέπει να φτιάξει ένα site και να το προωθήσει με τρόπο που να βγαίνει πρώτο στο google όταν γράψεις "fedex εκτελωνισμός". (Τώρα βγαίνουν πρώτες-πρώτες συζητήσεις σε forum -και το δικό μας- που όλοι έχουν το ίδιο πρόβλημα).

Το έχω πάθει κι εγώ με έναν pro junior. Τον αποσυναρμολόγησα/συναρμολόγησα 3 φορές σφίγγοντας μια μια καλά όλες τις βίδες, άλλαξα λάμπες, έβγαλα το tolex απο σημεία που θεώρησα ότι εμποδίζει το σωστό σφίξιμο, στερέωσα λάστιχα, εβαλα DIΥ μεταλλικά δαχτυλίδια, ελατήρια, κέρματα πάνω στις λάμπες .... και το τρίξιμο συνέχιζε. (Μόνο κατάφερνα να αλλάξω λίγο τη συχνότητα συντονισμού). Τελικώς σταμάτησε βάζοντας 2 "γρύλους" να σπρώχνουν τις λάμπες καλά στη θέση τους. Αλλά προσοχή!!! Δεν αρκούσαν ελατήρια από το σασί στις λάμπες.....Χρειάστηκε κάτι να σταθεροποιήσω τις λάμπες "πατώντας" σε ένα σταθερό σημείο της καμπίνας. Το τρίξιμο ήταν από συντονισμό ολόκληρου του σασί. Αν αποφασίσω ποτέ να κάνω κάτι πιο "μόνιμο".... θα στερεώσω το σασί με περισσότερες βίδες..... Αν ήταν καινούριος και είχε εγγύηση θα ζητούσα αντικατάσταση. (Εγώ γνώριζα ότι έτριζε όταν τον πήρα αλλά πίστευα ότι one way or another θα τον κάνω να σταματήσει. ;D )

Επίσης, ένα maple μανίκι έχει κατά κανόνα διαφορετική κατασκευή. Π.χ συνήθως είναι μονοκόμματο και έχει το "σκάψιμο" απο την πίσω πλευρά για την τοποθέτηση του trussrod (καλύπτεται με το skunk stripe). Στα rosewood το trussrod μπαίνει ανάμεσα στο μανίκι και στην ταστιέρα που είναι χωριστό κομμάτι. Το μανίκι που θα σου φτιάξει ο enigma μπορεί να είναι καταπληκτικό αλλά δεν θα είναι "signature του Mark Knopfler". Αν καίγεσαι τόσο πολύ, βάλε μανίκι maple της αρεσκείας σου και κόλα το αυτοκόλλητο με την υπογραφή του μάρκου. (Ο,τι κι αν σημαίνει αυτό.....)

Ε ναι.... βγαίνει και με rosewood.....

Ασφαλώς και γίνεται, αλλά είναι πολύ λίγες περιπτώσεις που αξίζει τον κόπο. Για πες περί τίνος πρόκειται...