harilatron

Τι είπε?

Δεν διαφωνώ. Οι "ηλεκτρολόγοι" είναι σοβαρές σχολές (νομίζω όλες), έχουν αρκετά ευρύ πεδίο και -πράγματι- κάπως πιο καλά προστατευμένα επαγγελματικά δικαιώματα από τους Φυσικούς. Άλλωστε, ένα πρώτο πτυχίο από το Πολυτεχνείο δεν τον περιορίζει αν αποφασίσει μελλοντικά να ασχοληθεί με κάτι τελείως διαφορετικό. Το ιδιαίτερο σημείο της πρότασής μου όμως ήταν ως προς το ότι κατά τη γνώμη μου δεν χρειάζεται πολύ εξειδικευμένες σπουδές προκειμένου να ασχοληθεί με την "κιθαρολογία" οπότε δεδομένου ότι είναι και καλός μαθητής ας σπουδάσει κάτι γενικό για να αποκτήσει ευρύτερους ορίζοντες.

Ανοησίες. Την είχες κάνει για αριστερόχειρα, είχες ξεχάσει να βάλεις κουμπή και την είχες κάνει χρώμα - μπιντέ.

Είναι ιδιαίτερα σημαντική η θεωρητική γνώση γύρω από τη Φυσική και τα Μαθηματικά για την ενασχόληση με οποιοδήποτε "τεχνικό" αντικείμενο. (Επιτρέψτε μου να πω και με μη-τεχνικό αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση :) ). Η γνώμη μου είναι ότι οι γνώση ηλεκτρονικών που απαιτείται για τη σχεδίαση/τροποποίηση/μετατροπή εφφέ και ενισχυτών είναι πολύ περιορισμένη και δεν απαιτείται να "εγκλωβιστεί" κανείς σε επακριβώς αντίστοιχες σπουδές προκειμένου να είναι σε θέση να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά σ' αυτό το χώρο. Η πρότασή μου θα ήταν να ακολουθήσει κάποιες πολύ γενικές βασικές σπουδές όπως για παράδειγμα Φυσική (μπορεί πάντα να παίρνει μαθήματα επιλογής με περιεχόμενο τα ηλεκτρονικά, την ψηφιακή σχεδίαση κλπ) και να ασχοληθεί σε μεταπτυχιακό επίπεδο με κάτι που θα του δώσει πλεονέκτημα στο χώρο της μουσικής τεχνολογίας όπως η ακουστική η ψυχοακουστική κλπ. Παράλληλα, μπορεί να ασχολείται με τις κιθαροπατέντες. Ένα πάγκο και λίγα εξαρτήματα χρειάζεται. (Με 2-3 ειδικά μαθήματα στο Πανεπιστήμιο και 1-2 βιβλία θα είναι ΟΚ για να ξεκινήσει- δεδομένου ότι θα λαμβάνει και ένα σύνολο παρεμφερών γενικών γνώσεων). Το σημαντικότερο εξάλλου στην κιθαρολογία, είναι να διαμορφώσει προσωπική άποψη (συμβατή με τον υπόλοιπο κόσμο ;D ) ως προς την αισθητική των εφφέ (τι είναι αυτό που ακούγεται "καλά" και τι όχι). Αυτό είναι το δύσκολο μέρος και δεν γνωρίζω κάποιο τμήμα που να το διδάσκει ακριβώς με αυτό τον τρόπο. Το να φτιάξεις ένα κύκλωμα ψαλιδισμού ή ένα φίλτρο είναι το εύκολο μέρος και δεν χρειάζεται να αφιερώσει όλα του τα χρόνια σε εξειδικευμένες σπουδές. Εξάλλου, οι "γενικές" σπουδές του αφήνουν περιθώριο ελιγμών αν σε 3-4 χρόνια διαπιστώσει ότι κάποια άλλη δουλειά τον ενδιαφέρει περισσότερο.

Δεν ξέρω αν η καταστροφή του booster και της κεφαλής θα συνοδευτούν από ανατινάξεις (sic) αλλά το ότι θα καταστραφούν και τα 2 είναι μάλλον βέβαιο. Καθόλου βέβαιο δεν είναι το θεσπέσιο αποτέλεσμα ακόμα και αν όλο αυτό ήταν εφικτό. Μου κάνει εντύπωση πάντως, το ότι ενώ δεν έχεις επίγνωση του τι κάνουν τα διάφορα επιμέρους στοιχεία, βρίσκεις το θάρρος να κάνεις προτάσεις. :)

Μα τι εννοείς?

ΑΠΟΠΣΕ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΓΟΥΤΣΟΥ.

Κι εμένα με ενόχλησαν οι στίχοι, όχι per se αλλά σε συνδυασμό με τη συγκεκριμένη ενορχήστρωση. Εξηγώ: σκούπες, χαϊδολόγημα στα τύμπανα αντί για ένα σαφές "πάτημα", κοντραμπάσο, ακουστικά όργανα, πνευστά, ακουστική κιθάρα (ό,τι πρόλαβα με μισή ακρόαση από λαπτοπ) και ΓΟΥΤΣΟΥ/ΝΙΑΟΥ. dld eleos Βάλε κοπελιά ένα δροσερό μπιτάκι, με πλάτες σύνθια και τραγούδα λίγο πιο μακριά από το μικρόφωνο να μην ακούμε την αναπνοή σου αν είναι να πεις .... ΝΙΑΟΥ. ;D Παίξε τίμια ;D Μια χαρά θα ήταν. :) Και θέλω έναν να πει ότι δεν το "χάρηκε" το παραπάνω. ;D

Πάντα σκεφτόμουν να φτιάξω κάτι τέτοιο (αλλά και άλλα παρόμοια βασιζόμενα στη διαμόρφωση φωτός). Οι δυνατότητες είναι πάρα πολλές. Σκεφτείτε καθρεπτάκια κολλημένα σε μεγάφωνα, laser ponter πάνω σε ελατήρια reverb και άλλα τέτοια. :) Τυχαία είδα αυτό, το οποίο είναι εύκολα υλοποιήσιμο και απείρως παραμετροποιήσιμο.

Μπορείς να δοκιμάσεις να "βοηθήσεις" το trussrod χαλαρώνοντας τις χορδές και βγάζοντας relief σπρώχνοντας με το χέρι το μανίκι πριν δοκιμάσεις να σφίξεις κι άλλο το trussrod. Αν επιμένει να μη γυρίζει, πρέπει να το σκεφτούμε καλύτερα.

Να πηγαίνεις τότε παρανυφάκι, να συνηθίζεις. ;D

Χωρίς να είμαι ειδικός, έχω παρατηρήσει ότι όσα ακούμε και διαβάζουμε σε μια ξένη γλώσσα (όσο καλά και να την ξέρουμε) τείνουν να μας φαίνονται λίγο πιο αξιόλογα / σοβαρά από ότι είναι στην πραγματικότητα. Μάλλον το ίδιο ισχύει και με τους στίχους.

Προσωπικά δεν έχω κάποιο πυκνωτικό "επένδυση" (έχω ένα rode ΝΤ1-Α). Το αφήνω μόνιμα στην εξωτερική κάρτα (χωρίς να του στέλνω phantom power) σε μία βάση. Όσο δεν χρησιμοποιείται, η βάση είναι σε μια άκρη ώστε να μην κινδυνεύει κάποιος να το ρίξει κατά λάθος και όχι μπροστά στους ενισχυτές / ηχεία. Τώρα αν καπνίσουμε κανένα τσιγαράκι και φάνε τα πνευμόνια μου την πίσσα... σκασίλα μου για τα μηχανήματα. Εξάλλου, απλά μηχανήματα είναι - όχι μωρά. Τα παραπάνω δεν είναι παραδείγματα ορθής χρήσης αλλά στάση κάποιου που δεν έχει βάλει ποτέ κουκούλα στο αυτοκίνητο. Έγραψα γιατί κατά τη γνώμη μου αυτό που λοιδόρησες (η διαρκής τροφοδοσία) είναι πολύ μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου από (π.χ. το τσιγάρο). (Σκέψου, τις διακυμάνσεις της τάσης της ΔΕΗ, κεραυνούς, βραχυκυκλώματα κλπ.)

Δηλαδή εσένα που είναι το πρόβλημά σου? Στο τσιγάρο? (Μπορεί π.χ. να μην καπνίζουν εκεί που είναι το μικρόφωνο).

Λυπάμαι αλλά δεν είναι αποδεκτή μια αντιπαράθεση τέτοιου είδους. (Τα δύο τελευταία post αφαιρέθηκαν). Το πιο πιθανό είναι ότι το θέμα έκλεισε τον τεχνικό του κύκλο παρόλα αυτά θα ήθελα να μείνει ξεκλείδωτο. Παρακαλώ μην το συνεχίσετε.

Αν το latency που επιτυγχάνεις χρησιμοποιώντας τους ενισχυτές του logic/mainstage είναι ικανοποιητικό τότε νομίζω η λύση με ένα απλό interface σαν αυτά που αναφέρθηκαν θα είναι ΟΚ. Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με το απειροελάχιστο latency που προκύπτει (σε core2duo 2.4 Mhz) στις ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ, αλλά μου στερεί κάποια από την αμεσότητα στο παίξιμο και το αποφεύγω. Τέλος, μην υποτιμάτε το G3. ;D

Δεν είναι έτσι. Γι' αυτόν που ξέρει να ακούει ασφαλώς και υπάρχουν τεράστιες διαφορές ανάμεσα στα μικρόφωνα. Και ασφαλώς δεν ακούγονται ίδιες οι ηχογραφήσεις με διαφορετικά μικρόφωνα. Τι δεν σου άρεσε από το παράδειγμα?

Σιγά μην του ευχηθούμε και χρόνια πολλά για την ονομαστική του εορτή. ;D

Γιατί και η Σωτηρία Μπέλλου με όλα τα μικρόφωνα ακουγόταν σαν τη Σωτηρία Μπέλλου. Όχι ότι δεν έχουν διαφορά τα μικρόφωνα. (Το ίδιο είναι και με τις κιθάρες νομίζω).

Πάντως επειδή από το video με τον κσυλίατρο - τονολόγο με το σφυρί είναι πιθανό να προκύψουν misconceptions (όπως το λέμε στα Αρβανίτικα) θα ήθελα να επισημάνω τα εξής: 1. Αυτός ο ήχος που βγαίνει από το κσύλο όταν το χτυπάει με το σφυρί δεν είναι νότα αλλά ένα ολόκληρο φάσμα (ΟΚ, αυτό το καταλαβαίνουμε όλοι) το οποίο μπορεί να είναι μετατοπισμένο προς τις χαμηλές ή προς τις υψηλές συχνότητες ανάλογα με την πυκνότητα και τις ελαστικές ιδιότητες του κομματιού. Εξίσου σημαντικό όμως στοιχείο για το φάσμα που θα καλύπτουν πρακτικά οι ιδιοχυχνοτητες ενός κομματιού κσύλου είναι η γεωμετρία του. Το στοιχείο αυτό γίνεται ιδιαίτερα σημαντικό όταν μιλάμε για μανίκια όπου τα πάχη τους (ανάλογα με το μοντέλο και την προδιαγραφή) μπορεί να διαφέρουν σημαντικά. Κατά τη γνώμη μου δεν μπορούμε να μιλάμε για matching συχνοτήτων κλπ σε κομμάτια ακατέργαστου ξύλου. Ενδεχομένως αυτό να είναι εφικτό για τελειωμένα και φινιρισμένα κομμάτια (μανίκια- σώματα). 2. Ο ήχος που βγαίνει από τον οποιοδήποτε συνδυασμό χτυπώντας τον με το σφυρί δεν είναι ο ήχος που θα βγάλει το ηλεκτρικό όργανο. Είναι το αντίθετο. Μας δείχνει περισσότερο το κομμάτι του φάσματος που ΔΕΝ θα βγάλει το όργανο. Σκεφτείτε το: Οι συχνότητες αυτές είναι αυτές που περνάνε αποδοτικότερα από τις χορδές στην κιθάρα και χάνονται στα χέρια και τη μπακα αυτού που την κρατάει. Οι άλλες συχνότητες, αυτές που δεν περνάνε, είναι αυτές που "επιβώνουν" στη χορδή και συνεισφέρουν στη χροιά. (Κλασικό παράδειγμα είναι ότι το μεγαλύτερο βάρος οδηγεί σε πιο πρίμο ήχο στη χορδή αλλά σαφώς σε πιο χαμηλές ιδιοσυχνότητες του συστήματος σώμα - μανίκι κλπ) Η άποψή μου είναι ότι ασφαλώς και το κατασκεύασμα που κρατάει τις χορδές (η κιθάρα) συνεισφέρει στο πως θα ακουστούν οι χορδές και ότι τα ξύλινα μέρη έχουν προφανώς κι αυτά τη συμμετοχή τους. Η ένστασή μου βρίσκεται στο ότι δημιουργείται μια φιλολογία γύρω από τις ιδιότητες των ξύλων που οδηγούν κάποιους να τα βλέπουν σαν equalizer ενώ ταυτόχρονα αγνοούνται εξίσου (αν όχι περισσότερο) σημαντικά χαρακτηριστικά. Σαν παράδειγμα, εγώ θεωρώ ότι το neck profile, o τύπος του trussrod (μονό ή διπλό) και το πως το trussrod έχει ρυθμιστεί (π.χ. αν έχει χρειαστεί υπερβολικό σφίξιμο για να ισιώσει ένα μανίκι) είναι πιο σημαντικές παράμετροι από το κσύλο της ταστιέρας. Η ένστασή μου γίνεται ενόχληση όταν σκέφτομαι ότι δεν μπορεί ένας τύπος σαν αυτόν στο video να γυρίζει μ' 'ενα πλαστικό σφυράκι και να ακούει ξύλα ( ;D ) και να μην έχει υπόψη του την παρατήρηση ότι τα χοντρά μανίκια τείνουν να έχουν πιο πριμαριστό ήχο και περισσότερο sustain. Θα πει κάποιος ότι ίσως οι διαφορές είναι μικρές και δεν αξίζει να γίνει προσπάθεια κατηγοριοποιηθούν. Και τότε γιατί αξίζει να μιλάμε για τα "ψιλά γράμματα" δηλαδή για τον τύπο (π.χ.) του rosewood? Μήπως γιατί το εξωτικό (ή απλά το "καλό) κσύλο μπορεί να γίνει αντικείμενο marketing ενώ το προφίλ που θα κόψει στο μανίκι το CNC όχι? :)

Παραθέτω σκόρπιες κάποιες σκέψεις σε σχέση με το video που είδα χωρίς να γνωρίζω περισσότερα για το έργο του ομιλητή. 1. Στο πλαίσιο αυτών των ομιλιών (TED) ο ομιλητής καλείται να αναπτύξει μια "ιδέα" με τρόπο που αυτή να μπορεί να γίνει κατανοητή από ευρύ ακροατήριο. Μοιραία, η ιδέα αυτή παρουσιάζεται απογυμνωμένη από την επιστημονική της τεκμηρίωση (αν αυτή υπάρχει) με αποτέλεσμα να μην είναι πάντα εύκολο για τον ακροατή να καταλάβει ποια από όσα ακούει είναι επιστημονικά ευρήματα, ποια εικασίες και ποια απλά ευφυολογήματα. Χρειάζεται μεγάλη εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο του ομιλητή για να τις παρακολουθήσεις χωρίς άγχος. :) 2. Συμφωνώ με τη θεώρηση ότι τα προϊόντα της διανόησης μπορούν να θεωρηθούν κομμάτι της εξέλιξης. Όχι μόνο ως εκδηλώσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς αλλά ως ένα σύνολο από νέα άυλα είδη που άρχισαν να υφίστανται με την "ωρίμανση" του κατάλληλου ξενιστή. 3. Παρόλο που μπορεί κανείς να φανταστεί ότι η εξέλιξη τέτοιων ειδών (π.χ. μια Θρησκεία, μια δοξασία, ένα ανέκδοτο, ένα chain letter κλπ) ακολουθεί κανόνες που θυμίζουν αυτούς της εξέλιξης των βιολογικών ειδών, σήμερα βιώνουμε νέες εκρηκτικές συνθήκες που ακολουθούν (προσωρινά) πολύ διαφορετικούς κανόνες. Συγκεκριμένα, ζούμε τις ημέρες της άρσης των χωρικών και χρονικών περιορισμών στη μετακίνηση/διάχυση των ειδών αυτών. Οι ιδέες υπάρχουν παντού και ταυτόχρονα. Και έχουν στη διάθεσή τους το σύνολο του ξενιστή. Η κατακλυσμιαία αυτή αλλαγή θα οδηγήσει τα γένη αυτά σε ένα νέο χάρτη. Νομίζω λοιπόν ότι σήμερα δεν μπορούμε να μιλάμε με όρους της εξέλιξης. Είμαστε στη στιγμή "της πρόσκρουσης του μετεωρίτη" (από την ανάποδη ;D).

Οι εξωγήινοι στον "προμηθέα" παρουσιάζονται μπλε, μυώδεις και ημίγυμνοι. Do your math.

Είναι πολύ ενδιαφέρον όλο αυτό. Πάντως είναι αξιοσημείωτο ότι σε πολλά μέρη του κόσμου έχω συναντήσει ανθρώπους χαμηλού μορφωτικού επιπέδου που με 2-3 παραδείγματα προσπαθούν να μου εξηγήσουν τη μαγεία της γλώσσας τους. Όπως ένας Εβραίος πριν καμιά 15ριά μέρες που τον μάζεψα κοντά στα σύνορα με το Λίβανο (τον πήρα auto-stop να τον πάω μέχρι το χωριό του) ο οποίος μου εξηγούσε ότι αν ξέρω λίγες 10άδες αρχαίες λέξεις, λογική και μαθηματικά μπορώ να μιλήσω Εβραϊκά (που είναι αρχαία γλώσσα της αρμονίας της λογικής κλπ). Ο καθένας είναι ελεύθερος να καλύπτει τις προσωπικές του ανασφάλειες, ανεπάρκειες και αποτυχίες με το να φαντασιώνεται ότι ανήκει σε μια ειδική ομάδα και να περηφανεύεται για τη δήθεν ανωτερότητα (ή μοναδικότητα) της φυλής του, της γλώσσας του, της μάρκας του αυτοκινήτου του κλπ κλπ. Ασφαλώς και η Ελληνική έχει μια ιδιαίτερη αξία ως γλώσσα τόσο για ιστορικούς όσο και για επιστημονικούς (γλωσσολογικούς) λόγους.

Τον έχω κι εγώ αυτόν τον ενισχυτή και η αίσθησή μου είναι ότι το tone δεν κάνει κάτι το πολύ δραστικό. Αντίστοιχη παρατήρηση είχε κάνει και ο blue όταν τον απέκτησε. Αν παίζεις "καρφί" με διπλούς και "μπουκωμένη" είσοδο είναι πράγματι δύσκολο να σου φανεί χρήσιμο. Με single coil φαίνεται καλύτερα το τι κάνει το tone. Επίσης, μπορείς να βάλεις ένα πετάλι που να δημιουργεί πολλές αρμονικές (όπως μια οποιαδήποτε "βρώμα") σε χαμηλό output (για να ακούσεις τη βρώμα του πεταλιού και όχι του ενισχυτή) και δες αν δουλεύει.

Φτιάξε κι εμένα μια κρέπα με μερέντα.