Το '99 στο στρατό με κάλεσε ο διοικητής του Λ/Δ της Σ.Ε.Α.Π. (ήμουν του Υγειονομικού) και μου εξήγησε ότι μοναδικός μου εχθρός είναι οι κατσαρίδες στα μαγειρεία και τα εστιατόρια.
Ήταν (κυριολεκτικά) εκατομμύρια σε εκατοντάδες ρωγμές και γύρω/κάτω/πίσω από εκείνα τα τεράστια ψυγεία. Είχαν φτάσει οι μάγειρες να ανάβουν τους φούρνους, να περιμένουν 10 λεπτά, να σκουπίζουν μισομαγειρεμένες με ψάθινες σκούπες όσες κατσαρίδες δεν είχαν προλάβει να φύγουν από τους φούρνους και μετά να βάζουν τα ταψιά.
Πήγα ρώτησα ειδικούς, διάβασα, τις παρατήρησα, ξαναπήγα, με συμβούλεψαν και τελικά έφτιαξα ένα σχέδιο ενός μήνα για την ολοκληρωτική μου κυριαρχία επί της κατσαρίδας.
1. Βρήκαμε τα σημεία που δεν καθαρίζονται σωστά (π.χ. πίσω από ψυγεία) και φροντίσαμε το καθάρισμα να ξεκινάει από εκεί.
2. Στοκάραμε κάτι μεγάλες ρωγμές.
2. Πήγαινα και ψέκαζα με ειδικά εντομοκτόνα και ψεκαστήρα ghostbusters μετά τα μεσάνυχτα, 3 φορές τη βδομάδα, σε όλες τις ρωγμές και όλες τις γωνίες (Ψέκαζα 1 ώρα, οι χώροι είναι τεράστιοι).
3. Ψέκαζα κάδους σκουπιδιών και τα τοιχώματα σε φρεάτια.
4. Ενθαρρύναμε όλο το τάγμα ώστε αν κάποιος έβλεπε κατσαρίδα να μην το θεωρεί φυσιολογικό και να το λέει στο μάγειρα ή στον εστιάτορα ώστε να τις εντοπίσουμε καλύτερα.
Τελικά τις εξαφανίσαμε αλλά συνέχισα να ψεκάζω προληπτικά μια φορά το μήνα, συνήθως Τρίτη που είχε και νυχτερινή οπότε ήμουν μέσα.