harilatron

Γεια, όχι δεν μπαίνει κάποια κόλλα. Απλώς έχουν εκείνο το πειράκι που εφαρμόζει σε μία μικρή τρύπα δίπλα στην διαμπερή από την οποία περνάει ο άξονας του κλειδιού. Και αυτά που έχεις τώρα έτσι στηρίζονται αλλά δεν είμαι σίγουρος αν η τρύπα αυτή είναι στην ίδια θέση με εκεί που την απαιτούν τα lock. Αν είναι, τότε θα χρειαστείς μόνο κλειδί για να λύσεις το παξιμάδι. Αν δεν είναι, (που δεν το πιστεύω) θα πρέπει να ανοίξεις καινούριες τρύπες, και η δουλειά αυτή να γίνει με ακρίβεια. Οι παλιές τρύπες θα καλυφθούν από τα κλειδιά. Σε σχέση με την τρύπα του βασικού άξονα νομίζω και τα 2 σετ χρειάζονται 10 mm διάμετρο οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Το βασικότερο: Τι έχουν τα κλειδιά και θέλεις να τα αλλάξεις? Αν απλώς ξεκουρδίζεται η κιθάρα αυτό δεν είναι λόγος να αλλάξεις τα κλειδιά. Υπάρχουν γιατροσόφια και γιατροσόφια... :wink:

Αν έγραφε Fender το "πράγμα" και ήταν limited edition Loulis Moulis signature σχεδιασμένη γύρω στο 1970 τότε οι Fenderόπληκτοι θα την εκθείαζαν. Βάζω και στοίχημα' date=' χαχαχα! [/quote'] Αν έγραφε πάνω fender "το πράγμα" θα ήταν σαν κιθάρα και όχι σαν πράσινο υπόθετο με χορδές. :evil: :evil: Ψυχραιμία γιατρέ μου, 10mg διαζεπάμη, και ευθύς ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός. :lol: :lol: :lol:

Stavrilian....πήρες 1 πόντο.:lol: :lol: :lol: (Η μπανάνα έχει πάρει τουλάχιστον 3)

Καλά, αυτό είναι εύκολο. :lol: :lol: :lol: Μαγνήτες από strat δεν παίρνει? Ο καθένας θα σου πει και από μία γνώμη. Τι budget συζητάμε? :wink:

Οι συνδεσμολογίες που στέλνουν την έξοδο του μαγνήτη στη γη (με κάποιο τρόπο) δεν μου πολυαρέσουν γιατι αλλάζουν την αντίσταση που βλέπει ο μαγνήτης στην έξοδό του....(ξέρεις τι σημαίνει αυτό για την καμπύλη συντονισμού...). Τέλος πάντων, ίσως να μην το διατύπωσα σωστά πριν, όταν έγραψα "Το volume στο δρομέα σε passive κύκλωμα δεν νομίζω να γίνεται να δουλέψει". Ας πούμε ότι δεν το έχω συναντήσει ποτέ. Καθώς δεν βλέπω κανένα σημαντικό πλεονέκτημα δεν νομίζω να αξίζει τον κόπο να βρεθεί ο τρόπος για να δουλέψει σωστά. :wink: :wink:

Αυτό ισχύει για τα γραμμικά ποτενσιόμετρα. Το tone ποτενσιόμετρο δεν είναι λογαριθμικό; Το volume στο δρομέα το έχω δει και εγώ. Δεν μου φαίνεται πάντως και τόσο απίθανο να δουλέψει ... Πράγματι, αυτό ισχύει για γραμμικό ποτενσιόμετρο όπως πολύ σωστά γράφεις. Τώρα αν βάλεις το volume στο δρομέα έχεις 2 επιλογές: 1. Να έχεις αυτή τη μεταβλητή αντίσταση σε σειρά με τους μαγνήτες δηλαδή να την παρεμβάλλεις στην ουσία ανάμεσα σε μαγνήτες και ενισχυτή 2. Να την έχεις παράλληλα και στην ουσία να βραχυκυκλωνεις την έξοδο των μαγνητών προς τη γή. Και οι δύο αυτές συνδεσμολογίες μου φαίνονται ανορθόδοξες. Ειδικά η πρώτη δεν βλέπω πως μπορεί να κάνει την έξοδο μηδέν. (Δηλαδή να κλείσεις το volume τελείως). :wink: :wink: :wink:

Συνήθως το volume πάει στα άκρα του pot και τα tone στο δρομέα. Το volume στο δρομέα σε passive κύκλωμα δεν νομίζω να γίνεται να δουλέψει... :wink: :wink:

Ψυχραιμία ρε.....για τα σιντιά λέμε. :lol: Επίσης στα +1000 +1000000 κλπ, πάνω από 10 μηδενικά προτείνω να χρησιμοποιούμε εκθετική μορφή για οικονομία χώρου.

Παιδιά το test είναι κουκουρούκου. Με αυτόν το τρόπο, το πολύ πολύ να εντοπίσεις τη συχνότητα αποκοπής του όλου συστήματος περιλαμβανομένων και των αυτιών σου. Πάντως εγώ από τα ενσωματωμένα ηχειάκια του laptop, ακούω από τα 50 μέχρι τα 16000. :wink:

Μια παρατήρηση... Ο kwstas, μάλλον εκ παραδρομής έγραψε ότι με το trussrod ρυθμίζουμε το intonation.... :wink: Δες εκείνο το λink, τα λέει αναλυτικά. Και όπως είπε και ο Lost_Highway, εδώ είμαστε. :wink:

Μήπως δεν ήταν σωστό να την πέσουμε όλοι έτσι απότομα? Μήπως το παιδί έχει μπλέξει σε δουλειές και μπει αργότερα να απαντήσει? Μήπως έχει πάει κανείς Πάτρα να μας πει αν παίζει διαφορά ώρας? Θα με φάει η περιέργεια για το τι μαγνήτης ήταν.......

¶σε μας ρε φίλε. Λάθος μέρος διάλεξες για να διαφημιστείς. :lol: :lol: :lol:

+1. ΕΙδικά για tele. Αν είναι τελείως custom μήπως μπορείς να πάς σε λίγο πιο λεπτό σώμα + forearm contour ? Θα ελαφρύνει κι άλλο....

Πάντως τώρα που το σκέφτομαι, στα tone δεν υπάρχει λόγος για 250Κ, καλύτερα 500Κ. Η συνήθης συνδεσμολογία είναι τέτοια που η αντίσταση που βάζεις στο ποτ είναι σε σειρά με ένα πυκνωτή και από εκει στη γή. Στις συνδεσμολογίες που έχω δει, το σήμα πάει στο δρομέα και όχι στα άκρα του ποτ (μιλαω για το tone όχι για το volume), ένα 250Κ στο 10 θα κάνει τη δουλειά που κάνει ένα 500Κ στη θέση 5. nicktgr15, δεν ποστάρεις κάπως το διάγραμμα/συνδεσμολογία που θα χρησιμοποιήσεις ώστε να το δούμε και να μιλήσουμε με μεγαλύτερη βεβαιότητα?

Η διαφορά της κότας είναι ότι έχει ένα πόδι ακριβώς το ίδιο. 8) Ποιός είναι ο μαγνήτης, πες μου ποιος είναι, έλα θα μου πειειειεις?

+1. Εγώ πήρα ένα Tech 21 Power Engine 60 και μου φαίνεται great!!!!.

Ποια κιθάρα?

Όχι δεν το ξέρω- το υποθέτω. Αλλά το "πείραμα" είναι πολύ ευκολο..... Γράφεις με DI με ανοιχτό και με κλειστό ένα δυνατό monitor και συγκρίνεις... EDIT:Π.χ. παίρνεις το left από το tonelab και το στέλνεις στον ενισχυτή και το right στην κάρτα...Γράφεις πάντα το right και συγκρίνεις την εγγραφή με τον ενισχυτή on και off. Μπορεί και να το κάνω κάποια στιγμή....:wink: Σε σχέση με τη Gibson που αναφέρεις δεν την γνωρίζω..... :wink: :wink:

Ας σκεφτούμε το σύστημα χορδή - κιθάρα -ηχείο. Με σβηστό το ηχείο όπως όλοι γνωρίζουμε λόγω απωλειών στην ταλάντωση της χορδής (στο κόκαλο, στη γέφυρα στονα αέρα κλπ) το πλάτος της ταλάντωσης φθίνει. Με το ηχείο να παίζει, από μία ένταση και πάνω η ένταση δεν φθίνει αλλά αρχίζει να αυξάνεται μάλλον ανεξάρτητα από την αρχική μετατόπιση που εισάγαμε με την πένα. Η ένταση του ήχου (στο επίδεδο της κιθάρας) που μπορεί να αρχίσει να δυναμώνει ένα απαλό χτύπημα νομίζω μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει -κατά κάποιο τρόπο- τη συσχέτιση μεταξύ απωλειών στην ταλάντωση της χορδής και της αποδοτικότητας με την οποία ένα κύμα πίεσης καταφέρνει να θέσει σε κίνηση το σώμα/μανίκι της κιθάρας. Νομίζω εδώ το πρόβλημα είναι περισσότερο πως κρατάμε την κιθάρα παρά πως θα χτυπήσουμε τις χορδές μια μια. Δηλαδή -νομίζω- πιο έυκολα θα τεθεί σε ταλάντωση αν την έχουμε σε ένα stand παρά αν την ακουμπάμε στην κοιλιά μας και την έχουμε αγκαλιάσει. Εκεί μαλλον χρειάζεται μία "προτυποποίηση". :wink: Η άποψή μου είναι η εξής. Ακόμα κι αν παίζουμε σε εντάσεις κάτω από αυτές που θα προκαλέσουν feedback η (έστω και υπο-κρίσιμη) προσφορά ισχύος προς τις χορδές από το ηχείο μπορεί να επηρρεάσει τον ήχο. Νομίζω ότι ακριβώς αυτό το στοιχείο είναι εκείνο το οποίο δεν μπορούν να αναπαράξουν οι emulators σωστά. Ασ πούμε ότι η καμπύλη μεταφοράς της προενίσχυσης, του σταδίου ισχύος κλπ, η φασματική αποκριση της καμπίνας κλπ είναι κάπως προβλέψιμα. Αυτό που δεν υπάρχει στις προσομοιώσεις ενισχυτών είναι αυτό το στοιχείο αλληλεπίδρασης της κιθάρας με τις πιέσεις που σημιουργούνται πχ. από μία καμπίνα 4Χ12 όταν στέκεσαι μπροστά της. Ακόμα κι αν το gain δεν είναι αρκετά ψηλά ώστε να αρχίσει το ανεξέλεγκτο feedback νομίζω ότι προκύπτει ένα αυξημένο sustain και άλλα περίεργα. Τέλος, νομίζω ότι το αν μια κιθάρα σφυράει έυκολα ή δύσκολα, μπορεί να αποτελέσει τμήμα του αντικειμενικού χαρακτηρισμού της. :wink: :wink: :wink:

Παιδιά μία παρατήρηση. To CD σήμερα δεν είναι ακριβό σε σχέση με άλλες εποχές, και κατά τη γνώμη μου δεν είναι ακριβό γενικώς. Με κόστος -ας πούμε- στα 20 Ευρώ (αλλά και γύρω στα 10 για παλιότερες κυκλοφορίες από online μαγαζιά) το κόστος είναι κατά τη γνώμη μου πολύ ρεαλιστικό. Το πρώτο μου CD το αγόρασα το 1989 και έκανε 5.500 δρχ δηλαδή λίγο περισσότερο από 16 Ευρώ. Εκείνη την εποχή το CD έκανε το 1/6 του ποσού που πλήρωνα για ενοίκιο σαν φοιτητής και για να τα χαλάσεις σε μια έξοδο έπρεπε να πιείς περί τα 10 ποτά σε bar. Με λίγο περισσότερα -π.χ. 7.500 δρχ- έβλεπες ένα live του επιπέδου "Pink Floyd -Ολυμπιακό Στάδιο". Αν η τιμή του CD ακολουθούσε την πορεία των υπολοίπων προϊόντων/υπηρεσιών, σήμερα θα έπρεπε να κάνει περί τα 50 ευρώ. Ας όψεται όμως η πειρατεία...οι εταιρείες πλέον πρέπει να έχουν πολύ ανταγωνιστικές τιμες για να σε κρατήσουν και να μην παρανομήσεις. Και κατά τη γνώμη μου, πλέον η τιμή πώλησης είναι πολύ ΟΚ.

Καλώς τον....:wink: Δες αυτό το thread. (Ήταν και η δική μου πρώτη ερώτηση στο forum) Κατατίθενται οι απόψεις διαφόρων μελών σχετικά.... http://www.noiz.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=6233

Έχοντας λοιπόν πει (κι εγώ με τη σειρά μου) ότι το αντικειμενικό output μιας κιθάρας δεν έχει -για εμένα- τόσο μεγάλη σημασία όσο η αίσθηση, το playability και η όλη "πόρωση" που σου μεταδίδει το όργανο, προχωρώ περί του ερωτήματος που έθεσες. Η αντικειμενική αξιολόγηση του output μιας ηλεκτρικής κιθάρας με έχει απασχολήσει σαν σκέψη. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να γίνει ως εξής: (Συγνώμη για το "τεχνικόν" του θέματος, νομίζω ότι ο marathon κάτι τέτοιο ψάχνει) Παίρνουμε μία ουδέτερη κάρτα ήχου με μέγιστη συχνότητα δειγματοληψίας και βάθος bit και την χρησιμοποιούμε για να καταγράψουμε την έξοδο της κιθάρας μέσω ενός ουδέτερου (κατάλληλα ρυθμισμένου DI box) το οποίο δεν παραμορφώνει αρμονικά. Το σήμα της κιθάρας το έχουμε κάνει split νωρίτερα με ένα buffer και το έχουμε στείλει και σε έναν ενισχυτή. Ο ενισχυτής δεν είναι κατ' ανάγκη κάποιος "top" ενισχυτής αλλά κάποιος με αρκετή ένταση ώστε να προκαλέσει feedback στο καθαρό του κανάλι με την κιθάρα σε μικρή (π.χ. 1 μέτρο) απόσταση. Με σβηστό τον ενισχυτή, δειγματοληπτούμε τα εξής: (Οι υπολογισμοί που προτείνω μπορούν να γίνουν σε προγράμματα όπως το origin, το pro-fit για MAC και το MATLAB, ίσως κάποιοι να γίνονται και στο Excel - δεν το πολυχρησιμοποιώ....) Στάθμη θορύβου σε mV. ( Κρατάμε τις χορδές και γράφουμε λίγα δευτερόλεπτα. Υποτίθεται ότι ελαχιστοποιούμε τις διαφορές από μέρα σε μέρα έχοντας σε λειτουργία τις ίδιες συσκευές, φίλτρα στο δίκτυο κλπ) Εννοείται, όσο χαμηλότερη στάθμη θορύβου τόσο καλυτερα. Την κάθε μία χορδή χωριστά (5-6 φορές). Παίρνουμε το τετράγωνο της κυματομορφής, κάνουμε fit ένα φθίνον εκθετικό της μορφής E=Eo exp(-at)+NL όπου Εο η αρχική ένταση του σήματος, a μία σταθερά χρόνου και NL η στάθμη θορύβου. Από τη μέση τιμή του α χαρακτηρίζουμε το sustain. (Μικρό α = μακρύ sustain) Παίρνουμε για κάθε χορδή το φάσμα ισχύος (Fourier power spectrum σε απεικόνιση time-frequency) και κάνουμε για κάθε αρμονική της ίδια δουλειά με πριν. Αυτό θα μας δείξει το ρυθμό με τον οποίο σβήνει η κάθε αρμονική. Κρατάμε την κάθε σταθερά χρόνου (π.χ. 5-6 συντελεστές σε κάθε χορδή). Παίρνουμε επίσης το λόγο του αρχικό πλάτους της κάθε αρμονικής με τη θεμελιώδη. Κρατάμε και αυτά τα νούμερα...(άλλα 5-6 για κάθε χορδή...) Μέχρι εδώ είναι χαρακτηρισμός του output της κιθάρας χωρίς αυτή να είναι "βυθισμένη" στον ήχο του ενισχυτή. Θεωρώ ότι το πόσο μία κιθάρα αλληλεπιδρά με τον ενισχυτή (πως δηλαδή τίθεται η ίδια σε ταλάντωση) από τον ήχο που παράγει ο ενισχυτής είναι ένα χαρακτηριστικό που έχει ενδιαφέρον. Συνεχίζουμε λοιπόν... Καθόμαστε με την κιθάρα σε συγκεκριμένη θέση απέναντι στον ενισχυτή και αρχίζουμε να ανεβάζουμε ένταση. Προσέχουμε να την κρατάμε με συγκεκριμένο τρόπο και κάθε φορά να χτυπάμε μόνο μία χορδή, μπλοκάροντας όλες τις άλλες. Προσδιορίζουμε την ένταση του ενισχυτή με την οποία κάθε χορδή παραμένει "επ' άπειρον" σε ταλάντωση, προσέχοντας να ταλαντώνεται ο θεμελιώδης τρόπος κάθε φορά (αυτός που προκύπτει αν χτυπήσουμε με το δάχτυλό μας τη χορδή κοντά στο 12ο τάστο) (Πειράζουμε μόνο την ένταση και τα άλλα κουμπιά τα έχουμε κατά το δυνατόν flat.) Κρατάμε αυτά τα settings του ενισχυτή. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς μετράμε την ένταση του ήχου (sound pressure level) στο επίπεδο της κιθάρας με κάποιο κατάλληλο σύστημα. Κρατάμε και αυτές τις 6 τιμές (μία για κάθε χορδή). Στο τέλος των μετρήσεων έχουμε καμιά 50αριά νούμερα που το καθένα έχει τη δική του σημασία. Τώρα τι θα τα κάνει όποιος τα μετρήσει? Έχουν πρακτική σημασία? Προσωπικά δεν ξέρω αλλά θα ήθελα να μάθω. :wink: :wink: :wink: