Γέρνοντας πάλι προς την κουρδισμένη πλευρά του θέματος, θα ήθελα να επισημάνω ότι αυτή η ιστορία που ακούω συνεχώς ότι δηλαδή "δεν υπάρχει καλύτερο και χειρότερο, και πάρε ότι σε βολεύει και ότι εξυπηρετεί εσένα στον ήχο σου, και αν σου κανει μπραβο πάρτο, κλπ κλπ κλπ" δεν στέκει απόλυτα.
Ανεξάρτητα από το τι νομίζει ο καθένας προσωπικά και τι θεωρεί επαρκές, είναι δυνατόν κάποιος άλλος με μεγαλύτερη εμπειρία ή πιο "ψημένο" αυτί, πιό ταλαντούχος, ή απλά με πιό ειδική εμπειρία να κάνει κάποιες υποδείξεις που να αποβούν εποικοδομητικές.
Αυτό ισχύει για όλους. Όσο εμπειρία και να έχεις μπορεί να εμφανιστεί κάποιος και να σου δώσει συμβουλές. Όσο μεγαλύτερη η εμπειρία σου, τόσο λιγότερο συχνά οι συμβουλές/γνώμες που λαμβάνεις είναι πραγματικά εποικοδομητικές.
Γηράσκουμε όμως αεί διδασκόμενοι.
Και αν υπάρχουν αντικειμενικές κρίσεις για το τι ακούγεται καλύτερα και τι όχι, πρέπει να τις λαμβάνουμε υπόψη μας. ¶σχετα αν δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε άμεσα τη διαφορά ή να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο την -όποια- διαφορα. (Αυτό για το σχόλιο ότι ίσως κάποιοι να μην αξίζουν μία mesa).
Με άλλα λόγια, αν εγώ έχω συγγενή δυσχρωματοψία και φοράω λαδί πουκάμισο με μπορντώ σακάκι και μωβ γραβάτα, και όταν με βλέπω στον καθρέφτη μου φαίνονται όλα ΟΚ, δεν παίζει σαν δικαιολογία το ότι "εμένα με ικανοποιεί, με βολεύει, και μου φαίνεται καλό για το γούστο μου και τα μάτια μου".
Ειδικά αν κυκλοφορώ έξω από το σπίτι, θα πρέπει να πάρω και μια δεύτερη γνώμη. Βέβαια, μια γνώμη από κάποιον καλοπροαίρετο που θα μου πει μια-δυο συμβουλές και όχι από κάποιον που θα με κράξει για το γούστο μου.