harilatron

Παντως εγώ -αν είπα κάτι παραπάνω που σου κακοφάνηκε- ζητώ συγνώμη. Γράφω τελείως καλοπροαίρετα. :)

Jassameister, με την ηχογράφηση (μικρόφωνα, τοποθέτηση κλπ) ... πιστεύω ότι θα βρεις άκρη. Σαν κριτήριο, έχε το πόσο προσεγγίζει ο ήχος που γράφεται με τον ήχο που ακους ζωντανά. Δεν θα το πετύχεις ακριβώς, αλλά παίξε λίγο με την απόσταση .. και απλά μην κουνήσεις το μικρόφωνο ανάμεσα στις λήψεις. :) Ενα πράγμα που μπορεί να έκανα.. θα ήταν να ελέγξω τις στάθμες της κάθε κιθάρας. Αν κάποια είναι πολύ πιο "hot" μπορεί να έριχνα το volume της για να την φέρω στην ίδια στάθμη με την άλλη (και μετά -βέβαια- να έγραφα και με την ένταση στο τέρμα και στις 2 για σύγκριση του output). Και αυτό γιατί ακόμη και μικρές αλλαγές στην ένταση του αρχικού σήματος, όταν έχουμε ένα σύνολο από μή-γραμμικά στοιχεία λάμπες, μεγάφωνα κλπ μπορεί να έχουν αισθητή αλλαγή στη χροιά. Αν δεν έχεις άλλο τρόπο, τις στάθμες μπορεί να τις ελέγξεις γράφοντας (δοκιμαστικά) λίγα δευτερόλεπτα direct. Περιμένουμε με ενδιαφέρον το test. :)

Λοιπόν.... αν δεν σταματήσετε να ποστάρετε ερεθιστικές φωτογραφίες, θα ψήσω το Σπύρο* να του πουλήσω τη deluxe μου και θα πάρω την EJ. (Σπύρο, maple είναι το μανίκι. :) ) *Αν εν τω μεταξύ δεν αποφασίσει να πάρει σαξόφωνο ;D

1. Μια πενιά δεν είναι στοιχειώδης ήχος. 2. Όλα τα ηχητικά σήματα διακρίνονται σε συνεχόμενα (continuous) και διακριτά (discreet). Από την στιγμή που το ακούς είναι συνεχόμενο και συνεπώς έχει περιοδικότητα, δηλαδή επαναλήψεις ανά δευτερόλεπτο, δηλαδή Hz. Αλλιώς δεν θα μπορούσε να το ακούσεις κανείς. Δεν ξέρω τι εννοείς με τον όρο "θεμελιώδη ήχο". Αυτό πάντως που είναι μια πενιά (εννοώ όλο το σήμα που ακολουθεί μέχρι (πρακτικά) να σβήσει είναι ένα από τα ενδεχόμενα αντικείμενα σύνθεσης. Ο ήχος plucked εγχόρδου εν πάσει περιπτώσει. Το 2 είναι τελείως λάθος. Ο διαχωρισμός συνεχή- διακριτά αναφέρεται στον τρόπο σύνθεσης ή αποθήκευσης και όχι στη μαθηματική σχέση που περιγράφει (συνθέτει) το σήμα. Ιδιαίτερα....αυτό που λές ότι αφού το ακούς είναι συνεχές... είναι λίγο.... δεν ξέρω. Θέλεις ένα παράδειγμα απεριοδικού σήματος που να ακούγεται? y=sin(2000*t^2). Δεν είναι περιοδικό σήμα. Ακούγεται όμως. Να η γραφική του παράσταση (ο οριζόντιος άξονας είναι sec) Δεν υπάρχει sustain στην κιθαρολογία (και σε οτιδήποτε άλλο δεν χρησιμοποιεί ηλεκτρισμό), ο όρος χρησιμοποιείται εντελώς καταχρηστικά. Χρησιμοποιείται (πολύ ορθά) για να περιγράψει με όρους καθομιλουμένης το αν έχουμε μεγάλη η μικρή σταθερά χρόνου στην απόσβεση του σήματος (ναι... της πενιάς :) ) Δεν το καταλαβαίνω αυτό: Κατ' αρχάς ένα ημιτονοειδές σήμα οποιασδήποτε συχνότητας δεν χρειάζεται ανάλυση Fourrier. Τι εννοείς άπειρο εύρος;; Έπειτα γιατί είναι σημαντική η συμμετοχή συνιστώσων σε σχέση με την διάρκεια όσον αφορά στον ήχο αυτό καθ΄αυτό; Προφανώς συνιστώσες εννοείς τις επιμέρους αρμονικές που υπάρχουν σε ένα σήμα, υποθέτω. Θα το πω για τελευταία φορά. Ενα ημίτονο δεν είναι μια συχνότητα εκτός αν παίζει για πολλές περιόδους του (θεωρητικά χρειάζεται άπειρη διάρκεια). Στην πράξη: Μπορείς να παίξεις το "πέταγμα της μέλισσας" 3 οκτάβες κάτω και να συνεχίσει να ακούγεται η μελωδία σε αυτές τις πολύ μπάσες νότες? Οι κλασικοί συνθέτες απέφευγαν να βάζουν πολύ σύντομες διάρκειες στα μπάσα γι αυτό ακριβώς το λόγο. Δεν χρειάζεται να στον περιγράψει ο μετασχηματισμός Fourrier: η συχνότητα και η ένταση κάθε επιμέρους αρμονικής αλληλεπιδρά με εκαταμμύρια τρόπους με κάθε επόμενη και κάθε προηγούμενη. Όσο καλύτερη είναι η περιγραφή του πρώτου "στιγμιότυπου" του ήχου τόσο πιο ρεαλιστικά θα σβήσει ο ήχος αυτός (όταν μιλάμε βέβαια για ακουστικά όργανα). Αυτό που μου φαίνεται ότι διαφεύγει σε κάποιους φίλους εδώ, είναι το ότι ο ήχος ευθύς εξ αρχής κουβαλάει την πληροφορία για το πως θα σβήσει. Όχι. Δεν είναι τόσο απλό το θέμα. Η χρονική εξέλιξη μιας κυματομορφής στη γενική περίπτωση δεν είναι απλά μια αλλαγή του πλάτους της (καθώς θα φθίνει). Όπως είπα πριν, (με παράδειγμα την κιθάρα) ούτε όλες οι αρμονικές σβήνουν με τον ίδιο ρυθμό ούτε όλες σβήνουν μονότονα. Κάποιες, μπορεί να εμφανίζονται ισχυρότερες στην αρχή, και κάποιες να "ξεπηδάνε" αργότερα. Αυτό με την κάθε επι μέρους αρμονική που αλληλεπιδρά με εκατομμύρια τρόπους ... μάλλον κάτι άλλο ήθελες να πεις. Σε frequency domain δεν θα καταλάβεις και πολλά πράγματα (ή μάλλον καλύτερα τα συμπεράσματα θα είναι κουλουβάχατα) γιατί επειδή υπάρχει μία συχνότητα 440Hz αυτό δεν σημαίνει ότι είναι οπωσδήποτε Λα, μπορεί κάλλιστα να είναι η πέμπτη της Ρε για την οποία η θεμελιώδης έχει μικρότερη ένταση ή είναι απλά ανύπαρκτη. Να υπενθυμίσω κατ' αρχάς ότι υπάρχουν combinational φίλτρα τα οποία κάνουν αυτή ακριβώς την δουλειά. Επίσης υπάρχουν εκατοντάδες αρμονικές με 440Hz για τις οποίες δεν ξέρουμε αν ανήκουν στην θεμελιώδη συχνότητα κάποιας νότας. Παρ' όλα αυτά υπάρχει και time domain ανάλυση του ίδιου σήματος, και αυτές οι δύο σχετίζονται άμεσα και άρρηκτα. Αυτό εννούσα όταν έγραψα "Αν το κάνεις προσεκτικά". Αν το κάνεις προσεκτικά ενδεχομένως μπορείς (ανιχνεύοντας τις αντίστοιχες θεμελιώδεις) και γνωρίζοντας τα φασματικά χαρακτηριστικά του οργάνου να προσδιορίσεις τι κλάσμα ισχύος αυτών των αρμονικών είναι από ΛΑ και τι από άλλες νότες. Εν πάσει περιπτώσει... παράδειγμα ήταν, μείνε σε αυτό που ήθελε να δείξει. Εν γένει... αυτό που ήθελα να πω είναι ότι η σύνθεση ήχων από επιμέρους αρμονικές όσο κι αν θυμίζει αντίστροφο fourier και θεωρητικά να φαίνεται υπερ-αρκετή μέθοδος, στην πράξη δεν κάνει καλή δουλειά στη μίμηση των φυσικών οργάνων. :)

Είναι ένας σωλήνας που έχει τρύπες κοντά-κοντά στο πάνω μέρος του. Από τη μία άκρη (από μία μικρή τρύπα) του διοχετεύει προπάνιο (ή τέλος πάντων φυσικό αέριο) και από την άλλη τον έχει σφραγίσει με ένα μεγαφωνάκι. Ο ρυθμός με τον οποίο βάζει εύλεκτο αέριο η κάθε μια τρύπα εξαρτάται από την πίεση που έχει από τη μεσα της πλευρά ο σωλήνας. Όταν έχεις ένα στάσιμο κύμα, εκεί που είναι τα μέγιστα βγαίνει γρήγορα το αέριο, δλαδή έχεις μεγάλες φλόγες κι εκεί που είναι τα ελάχιστα βγαίνει αέριο με μικρότερη παροχή (και άρα έχεις μικρότερη φλογίτσα). :)

Όχι, :) Ούτε ένας "στοιχειώδης" ήχος (π.χ. μία πενιά) είναι (καθαρό) περιοδικό σήμα. Απαντάς μόνος σου παρακάτω. :)

Xαριλατρόνιο πες μου σε παρακαλώ τι εννοείς με την πρώτη και δεύτερη πρόταση!! (τα bold τα έβαλα εγώ) :) Σχετικά με το 1... είναι απλό: Φαντάσου μια νότα της οποίας ο ήχος είναι ένα απλό ημίτονο και η οποία διαρκεί 300 msec. Ο κανονικός φουριές ( ;D ) αυτού του πράγματος έχει άπειρο εύρος. Όσο πιο σύντομη η διάρκεια, τόσο πιο σημαντική η συμμετοχή "συνιστωσών" μακριά από τη θεμελιώδη συχνότητα. (Μθηματικά, είναι το ίδιο πράγμα με την αρχή της αβεβαιότητας). Αν πας στο πεδίο των συχνοτήτων και "πείς" σε ένα ταλαντωτή να ανοίξει και να κλείσει σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές δεν είναι κανονική σύνθεση φουριέ. Θυμίζει περισσότερο την ανιστροφή της ανάλυσης time-frequency. (Λεπτομέρειες......κουβέντα να γίνεται... :) ) Σχετικά με το 2. Υπάρχουν στη φύση χρονοεξαρτώμενες ποσότητες (που μποορύν να μεταφραστούν σε σήματα) οι οποίες δεν χαρακτηρίζονται από σταθερή φασματική σύνθεση κατά τη διάρκεια της εξέλιξής (ή της παρατήρησής) τους. Για παράδειγμα.... (γι αυτό είπα "βιολογικά") αν καταγράψεις τη διάμετρο της κόρης ενός ματιού όταν αυτό είναι σε ηρεμία (και σε σταθερές συνθήκες περιβάλλοντος, ας πούμε ενώ το μάτι παρατηρεί έναν αδιάφορο και σταθερό στόχο: ένα γράμμα, ένα λαμπάκι κλπ ) μπορείς να έχεις ένα σετ μετρήσεων διαμέτρου συναρτήσει του χρόνου. Αν γράψεις ένα λεπτό, και αναλύσεις φασματικά τα πρώτα 20 sec και τα συγκρίνεις με το φάσμα των επόμενων 20 -κατά κανόνα- θα βρεις διαφορές. H απλή φασματική ανάλυση όλου του σετ των μετρήσεων (του ενός λεπτού) προφανώς δεν θα δώσει λεπτομερή περιγραφή του φαινομένου. Θα δώσει τη μέση συμμετοχή της κάθε συχνότητας στο όλο σήμα. Είναι σαν να αναλύεις φασματικά (με απλό Fourier) μια μελωδία..... Αν το κάνεις προσεκτικά.... μπορείς να εκτιμήσεις περίπου πόσα ΛΑ παίχτηκαν σε όλο το τραγούδι (αναλύοντας το σχετικό πλάτος των 55, 110, 220, 440, 880 Hz κλπ) αλλά δεν έχεις ιδέα πότε παίχτηκαν. Κι ένα αντίστοιχο παράδειγμα από την κιθαρολογία: Μετά την πενιά, οι διαφορετικές αρμονικές "σβήνουν" με διαφορετικό ρυθμό... ανάλογα με το όργανο. Αυτό δεν μπορεί να στο περιγράψει ένας μετασχηματισμός Fourier του σήματος. Θα σου δώσει μία τιμή για το πλάτος της κάθε αρμονικής. Μάντεψε πόσο χάλια θα ακούγεται ο συνθετικος ήχος κιθάρας αν απλά ανακατέψουμε τις αρμονικές με βάση τη μέση τους τιμή. :)

Μα ούτως ή άλλως, όλα ξεκίνησαν από την θεωρία του Φουριέ του 1822 (κυρίως σε άλλους τομείς της φυσικής & μαθηματικών, αλλά και ιδιαίτερα στην μελέτη της σύνθεσης ήχων) ότι οποιαδήποτε περιοδική κυματομορφή, όσο περίπλοκη και να είναι, μπορεί να δημιουργηθεί από απλές στοιχειώδεις ημιτονοειδείς και συνημιτονοειδείς κυματομορφές, κάτι που ορίζει ότι οποιοσδήποτε ήχος είναι εφικτό να αναπαραχθεί με επιτυχία 100% ( http://en.wikipedia.org/wiki/Fourier_series , http://www.e-dsp.com/8/ κλπ) Επομένως, καλυπτόμεθα ήδη θεωρητικά, και η ανανέωση σήμερα έγκειται απλά στον τρόπο με τον οποίο θα φτάσουμε από το Α (μια απλή ημιτονοειδή κυματομορφή) στο Ω (στον ήχο που θέλουμε), και στην αξιοπιστία - επιτυχία του αποτελέσματος. Μια παρατήρηση: Οι ήχοι οι οποίοι "ενδιαφέρουν" τη μουσική αφενός κατά κανόνα δεν ειναι περιοδικοί (ακόμη κι ένα τέλειο ημίτονο, θα παιχτεί σε πεπερασμένη διάρκεια..... και νάτα τα "μεταβατικά") αφετέρου -για πρακτικούς λόγους- δεν μπορούμε να έχουμε ούτε άπειρους ταλαντωτές ούτε απεριόριστα ακριβή έλεγχο των επιμέρους όρων της σειράς... (π.χ. φάση-πλάτος των επιμέρους ταλαντωτών). Έχει καταστεί σαφές, ότι σε πολλές περιπτώσεις σημάτων (π.χ. "βιολογικών") ο διακτριτός μετασχηματισμός Fourier δεν είναι η ακριβέστερη μέθοδος ανάλυσης. Χρησιμοποιούνται διάφορς άλλες μέθοδοι ανάλυσης (και ως εκ τούτου αυτές αντιπροσωπεύουν και εν δυνάμει μεθόδους συνθεσης) όπως ο μετασχηματισμός wavelets και η ανάλυση time-frequency (μια παραλλαγή του fourier με ένα κινούμενο παράθυρο Ηamming, Hann κ.α.) Προφανώς υπάρχουν και άλλες μέθοδοι που δεν γνωρίζω. Πάντως, σύνθεση με wavelets (από ότι μόλις τσέκαρα :) ) γίνεται. Δεν αποκλείεται να υπάρχουν και άλλες μαθηματικές περιγραφές (προσεγγιστικές πάντα) του επιθυμητού ήχου που να μην έχουν είτε ανακαλυφθεί είτε χρησιμοποιηθεί ακόμα και οι οποίες να προσεγγίζουν καλύτερα τα φυσικά όργανα, ή απλά να "ανοίγουν" δρόμους (από την άποψη των ελεύθερων παραμέτρων) για σύνθεση νέων ήχων. Συμφωνώ πάντως ότι μάλλον κάτι τέτοιο δεν θα είναι groundbreaking. Πρακτικά όλες οι κυματομορφές "κατασκευάζονται" και με τις υπάρχουσες μεθόδους. :)

Έλα lambrisgg, δεν ξέρω αν υπάρχει μόνο ένα spacing στα floyd rose (αν και νομίζω standard είναι) . Τέλος πάντων.... από τις προδιαγραφές της κιθάρας σου, μάθε ποιό (τύπου) floyd rose έχεις και διάβασε από τις προδιαγραφές του το spacing. Μετά πάρε όποιον από τους δύο μαγνήτες έχει το ίδιο spacing. :)

Lambrosgg, οι χορδές ισαπέχουν από τα άκρα της ταστιέρας? Τσέκαρε κάτω-κάτω.... εκεί που συνδέεται το μανίκι με το σώμα. Σαν πολύ να ξεφεύγουν... Φτιάχνει εύκολα... μην αγχώνεσαι.

Επαναλαμβάνω το ερώτημα "ακαδημαϊκά". Τι θα ήταν αυτό που σε κάποιον που έχει εμπειρία από τις υπάρχουσες μηχανές θα φαινόταν "νέο" ή καινοτόμο? Αυτό είναι σίγουρο? :)

Συγνώμη για το off topic. Νομίζω .... είναι πανεύκολο. :) Ποιό πρόβλημα ακριβώς αντιμετώπισες?

Οουυυπς!!!αυτο δεν το χω δει!!! πιο χαμηλα? δλδ? Π.χ. δες εδώ http://www.noiz.gr/index.php?topic=152792.0 Δεν έχω πιάσει ποτέ κιθάρα που να μην είναι ίσια τα τάστα, αλλά πιστεύω ότι μεγαλύτερο πρόβλημα θα είχα να παίξω γρήγορα* παρά στα bends. Σε σχέση με τα bends, εννοώ ότι αν -για παράδειγμα- θέλεις να τραβήξεις έναν τόνο πάνω, θα συνεχίσεις να τραβάς μέχρι το αυτί σου να σου πει ότι είναι ΟΚ (το διάστημα) ανεξαρτήτως του αν το τάστο έχει "φύγει" πίσω ή μπροστά. Προφανώς, θα χρειαστεί να τραβήξεις τη χορδή σε διαφορετικό βαθμό από ότι με ένα ίσιο τάστο, αλλά το αυτί είναι αυτό που δεν θα επιτρέψει στο bend να φαλτσάρει. (*Όσο γρήγορα παίζω εγώ εν πάσει περιπτώσει. )

Εκτός αυτού.... στα bends "οδηγούμε" τη δύναμη που βάζουμε με βάση το αυτί μας προκειμένου να πετύχουμε το συγκεκριμένο διάστημα του bend. Αν είναι "σταβό" το τάστο, απλά θα χρειαστεί να "τραβήξουμε" λίγο λιγότερο (ή λίγο περισσότερο) :) (Αναφέρομαι σε αυτές που έχουν καμπύλα τάστα και πιο χαμηλά στην ταστιέρα)

Βασικά....μεταξύ των 2.... θα έπαιρνα την clapton (Γιατί την άλλη την έχω ;D ) +137 για την EJ. Τη διαφορά μέχρι το τίμημα της EJ θα στην πληρώσω εγώ αν με αφήσεις να σου στείλω τη γυναίκα μου μια βδομάδα να κάνει παρέα με τη δική σου. :)

Βασικά, θα "κουβαλάει" το φιλτράρισμα λόγω της απόκρισης του ενισχυτή, του ηχείου, του μικροφώνου και του προενισχυτή του μικροφώνου. :) Έτσι (με μικρόφωνο) είναι ο συνηθισμένος τρόπος να γράφεις κιθάρες. Αν είναι να γραφτούν καταγράφοντας το ηλεκτρικο σήμα απευθείας, συνήθως χρησιμοποιούνται προσομοιωσεις καμπινων/μικροφώνων (είτε hardware είτε software) ώστε το σήμα να είναι πιο "αληθοφανές". Σχετικά με το αν αυτή η διαδικασία μπορεί να φανεί χρήσιμη και για τα πλήκτρα (ή για κάποια από αυτά), περιμένω να διαβάσω τι θα γράψει κάποιος σχετικός με το θέμα. :)

ΟΚ, ευχαριστώ, μάλλον θα το χτυπήσω. :) Σωστή παρατήρηση ggorgo.

οσο ανεβαζεις το mix level ανεβαινει και η ενταση των επαναληψεων αλλα δεν ξεπερνανε την ενταση του dry .... Κάτσε γιατί μπερδεύτηκα.... πως γίνεται να το ρυθμίσεις να παίζει μόνο την επανάληψη χωρίς το dry λοιπόν?

μολις τωρα το δοκιμασα για παρτι σου. οταν ρυθμισεις το mix level στο τερμα δεν ακους την dry νοτα αλλα μονο τις επαναληψεις. Ευχαριστώ. Πολύ ενδιαφέρον. Υπάρχει κάτι ακόμα εντός από αυτή την εφαρμογή. Αν π.χ. θέλεις να παίξεις με 2 ενισχυτές μπορείς να βάλεις τον κανονικό σου ήχο στον 1 και να στείλεις (μαζί με άλλα/ διαφορετικά εφφέ) τις "επαναλήψεις" στο δεύτερο. Εκτός αυτού.... εδώ και λίγους μήνες πειραματίζομαι με ένα custom πεταλάκι/μεικτάκι το οποίο μου έχει φτιάξει ο Χρήστος (electrictabs) το οποίο έχει 2 παράλληλες λούπες και μου επιτρέπει να ανακατέψω 2 παράλληλες αλυσίδες effects και να τις στείλω σε έναν ενισχυτή. Θα μπορούσα (π.χ.) να έχω τα διάφορα γκάζια στη μία λούπα και τα delay σε μία άλλη. Μαζί με ένα modulation ή ένα wha (!) το οποίο θα επιδρά μόνο στις επαναλήψεις χωρίς να επηρρεάζει το dry (αφού όλη αυτή η λούπα θα δεν θα παίζει την πρώτη νότα με το mix στο 100%. Έχει τόσο ενδιαφέρον όλη αυτή η ιστορία που αισθάνομαι ότι πρέπει να παρουσιάσω το πεταλάκι κάποια στιγμή, αλλά που χρόνος να καθήσω να γράψω.

Ήμαρτον... Ορισμένα πράγματα δεν μπορούμε να τα κοροϊδεύουμε. 8) Fenderiarhs, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. ;D

Πέραν της πλάκας, στην tele μου to intonation το ρυθμίζω στο 5o τάστο. Με αυτά που παίζω, (και με τη χρήση της συγκεκριμένης κιθάρας) είναι για μένα πιο σημαντικό να ακούγονται πολύ καλά "κουρδισμένες" οι συγχορδίες που παίζονται εκεί.... 3ο, 5ο, 7ο) μαζί με ανοικτές χορδές παρά να έχω σωστό intonation γύρω στο 12o. Στις strat ρυθμίζω στο 12o όπως συνηθίζεται. :)

Μέχρι στιγμής δεν έχω βρει πετάλι delay που να το κάνει αυτό... Ούτε εγώ ... το έκανε όμως ένα παλιό rack YAMAHA που είχα. (Ακόμα κάπου το έχω :) ) TC είναι αυτή.... ποιός ξέρει....

Superfunk... ασ' τους να λένε. Εμείς θα πάρουμε 2 τέτοιες:

Whitenoise, στο nova delay όταν βάλεις το mix level στο τέρμα... η επανάληψη είναι δυνατότερη από το dry ή στα ίδια επίπεδα? Επιπλέον: Μπορείς να το ρυθμίσεις να παίζει μόνο τις επαναλήψεις και όχι το dry σήμα?

Σύντεκνε μην πηδήξεις... το άκουσα ρε συ. :) Μπράβο που κάθησες να το ηχογραφήσεις, αν μου άρεσε το είδος, πιστεύω θα μου άρεσε κι αυτό. :)