Εγώ πιστεύω στη διατήρηση του κορμού των Πανεπιστημίων με την παρούσα τους διάρθρωση (στο πνεύμα αυτού που λέει ο evris) αλά στην ταυτόχρονη ενίσχυση δομών στο εσωτερικό τους που θα επιτρέπεουν την εξωστρέφεια, τη σύνδεση με τη βιομηχανία και την άντληση εσόδων. Δεν χρειάζεται να "κλείσεις" το τμήμα φυσικής επειδή είναι κορεσμένη επαγγελματικά η αγορά από φυσικούς. Μπορεί μεν το τμήμα να διατηρηθεί (για τους λόγους που σωστά αναφέρθηκαν) αλλά θα πρέπει να ενισχυθεί και να ΑΠΑΙΤΗΘΕΙ η ταυτόχρονη/παράλληλη ανάπτυξη δομών (εργαστηρίων, ινστιτούτων, ομάδων ερυνητών) οι οποίες δομές θα ΠΟΥΛΑΝΕ τεχνογνωσία. Και το πανεπιστήμιο ζωντανεύει από αυτές τις κοιτίδες (που δεν σχετίζοται με τις σπουδές αλλά με την έρευνα) και δημιουργείται ο δίαυλος μεταξύ των αποφοίτων και της αγοράς.
Αναρρωτηθήκατε ποτέ όμως πόσοι από τους "καθηγητάδες" είναι σε θέση να βγουν και να προτείνουν κάτι χρήσιμο, εφαρμόσιμο και καινοτόμο στη βιομηχανία? Λίγοι. Και το κάνουν. Και έχουν τα πιο πλούσια εργαστήρια, με τους καλύτερους φοιτητές τον καλύτερο εξοπλισμό. Οι υπόλοιποι? Οι υπόλοιποι, μια φορά το μήνα ανοίγουν το εργαστήριό τους να δουν αν έχει φύγει η υγρασία από το ταβάνι ή αν έχει πιάσει μούχλα κανένας παλμογράφος vintage 70s. Ξύνουν και λίγο το μούσι τους και παίρνουν μια βαθιά ανάσα καθώς γυρίζουν στο γραφείο τους με την παντόφλα, νοιώθοντας ασφαλείς που δεν τους έχει αλλοτριώσει ο καπιταλισμός και δεν έχουν τρεχάματα με περίεργους γιάπηδες.