Κάθε κιθάρα για να "πιάσει" το μέγιστο των δυνατοτήτων της από πλευράς playability, χρειάζεται σωστή ρύθμιση. Είναι σπάνιο μια κιθάρα να είναι 100% σωστά ρυθμισμένη (για σένα) όταν την πιάνεις στα χέρια σου πρώτη φορά. Πρέπει λοιπόν να ξέρεις... σε τι ύψος θέλεις τις χορδές και τι νούμερο χορδών σε βολεύει. Με βάση αυτά, θα πρέπει η κιθάρα να έρθει "στα μέτρα" σου και μετά να αξιολογήσεις αν σε βολεύει ή όχι. Υπάρχουν και άλλα θέματα, όπως η καμπυλότητα της ταστιέρας και το πόσο "κολλάει" ή "γλυστράει" το φινιρισμα του μανικιού (όταν π.χ. ιδρώσουν ταν χέρια σου). Το πόσο καλά βαλμένα είναι τα τάστα θα καθορίσει και το πόσο χαμηλά μπορούν να κατέβουν οι χορδές χωρίς τριξίματα (αν αυτό είναι που σε ενδιαφέρει).
Θέματα όπως το μέγεθος των τάστων, το προφίλ του πίσω μέρους του μανικιού είναι εντελώς υποκειμενικά. Σε κάθε περίπτωση όταν δοκιμάζουμε μια κιθάρα αξιολογούμε αυτά τα στοιχεία (τάστα, προφιλ μανικιού, αίσθηση ταστιέρας κλπ) και προσπαθούμε να φανταστούμε πως θα ήταν αν η ρύθμιση (δηλαδή το περιβόητο setup) γινόταν με ακρίβεια ΚΑΙ στα μέτρα μας.
Θα έλεγα λοιπόν ότι δεν υπάρχει ευκολόπαιχτη κιθάρα γενικώς και απροσδιορίστως. Αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις κακοκατασκευασμένων οργάνων, υπάρχουν κιθάρες στα μέτρα μας και κιθάρες που δεν μας πολυβολεύουν. Για εμένα, που δεν παίζω ούτε ιδιαίτερα γρήγορα ούτε ιδιαίτερα τεχνικά, παράμετροι όπως καμπυλότητες τάστα προφιλ μανικιού κλπ είναι σαν το τιμόνι και το λεβιέ των ταχυτήτων του αυτοκινήτου. Τα συνηθίζω σε μισό λεπτό και μετά μπορώ πάω όπου θέλω. :)