Τις προάλλες, σε πτήση της aegean Αθήνα-Ηράκλειο πήρα ως χειραποσκευή έναν peavey classic 30. :o
Τον άφησα σε μια καφετέρια να τον προσέχει ένας φίλος μου, πήγα και έκανα check-in χωρίς τον ενισχυτή, είπα στην κοπέλα του check-in πόσο ταιριάζει το μολύβι που χρησιμοποιεί για τα μάτια της με το φουλάρι που φοράει (θα το έλεγα έτσι κι αλλιώς γιατί ήταν πολύ όμορφη) και φεύγοντας είπα:
"Α! Εχω ακόμα μια χειραποσκευή. Είναι λίιιγο πιο μεγάλη και λίιιγο πιο βαριά από αυτήν εδώ την τσάντα. (Και δείχνω την τσάντα μου.... μια από αυτές των laptop με τις ρόδες)"
"Δεν υπάρχει πρόβλημα, έξοδος Β18, κλπ κλπ"
Αφού τον πέρασα από τα σχετικά, ανέβηκα στο αεροπλάνο (από τους πρώτους) με τον ενισχυτή στο χέρι επιστρατεύοντας όλη μου τη δύναμη για να τον σηκώνω σαν να είναι 2 κιλά. Όταν μπήκα, μια αεροσυνοδός προσεφέρθη να τον δέσει με μία ζώνη σε ένα άδειο κάθισμα στην business class. Όλα καλά. ;)
Μια άλλη φορά έναν RIVERA (1.5 φορά σαν τον peavey) δεν κατάφερα να τον πάρω μαζί μου, αλλά τον έκανα "gate check". Τον κουβάλησα δηλαδή ΕΓΩ μέχρι την κοιλιά του αεροπλάνου (δηλαδή δεν μπήκε σαν αποσκευή/ιμάντες κλπ) και όταν τον παρέλαβα από εκεί και τον κουβάλησα πάλι εγώ. Gate check έχει τύχει να με αναγκάσουν να κάνω και κιθάρα μια φορά (από τις πολλές 10άδες φορές που έχω πάρει μαζί μου κιθάρα στην καμπίνα). Ηταν στην Αμερική νομίζω το 2003 ή -4.
Πάντως, μια πρακτική που εφάρμοσα την τελευταία φορά που κουβαλούσα ακριβό όργανο ήταν να έχω μαζί μου στη βαλίτσα (με τα ρούχα) ένα gig bag. Αν δεν με άφηναν να πάρω την κιθάρα με τη σκληρή θήκη στην καμπίνα, θα διαπραγματευόμουν να τη βάλω στο gig bag που πιάνει πιο λίγο χώρο. Και αν δεν με άφηναν κι έτσι, θα την έκανα gate check με τη σκληρή θήκη (εννοείται).