harilatron

Το οποίο (εδώ που τα λέμε) είναι περισσότερο ένα design gimmick παρά ένα ουσιαστικό λειτουργικό πλεονέκτημα. :)

Το τμήμα της χορδής από το saddle μέχρι εκεί που στερεώνεται (είτε στο tailpiece είτε στο tremolo block) πρέπει να ολισθαίνει ελεύθερα για τον ίδιο λόγο που πρέπει να ολισθαίνει ελεύθερα και στο nut.

Λοιπόν σήμερα περιεργάστηκα μια τέτοια. Πολύ βολικό όργανο και ευκολόπαικτη ακόμα και με το action εκεί που το βρήκα (δηλαδή να περνάει κάτω από τη χορδή μια νεαρή γάτα). Με P90s σε ένα ωραίο μαύρο ματ χρώμα και ποιοτικό hardware. Μια χαρά deal τα 650 Ευρώ.

Συμβαίνει κάποιες φορές αυτό που λες, αλλά εδώ δεν έχουμε κάτι τέτοιο. Άκουσε πάλι προσεκτικά τι παιχταράδες είναι (όλοι τους) και πόσο ωραία (πλήρη περιεχομένου και αισθητικά άρτια) είναι αυτά που παίζουν.

Πάντως αν ανεβάσεις το nut τόσο πολύ το intonation στα πρώτα τάστα θα πάει περίπατο. Προσωπικά θα προσπαθούσα να ισιώσω το μανίκι από το trussrod και θα σήκωνα το action από τη γέφυρα.

Είναι ο μπατζανάκης που είναι κάτω από 1.65m

Το σημαντικό είναι να μη χάνουμε την ελπίδα μας.

Μια ερώτηση μόνο, λες ότι είναι για τον Νοέμβριο δεν είναι κάπως περιοριστικό να είναι μόνο για ένα μήνα?

Θα επανέλθω και στο θέμα των ακουστικών οργάνων πάντως. Για ποιο λόγο θεωρείτε γενικώς ότι τα χειροποίητα είναι "καλύτερα"? Η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι κάτι που πλέον υπάρχει και σε όργανα παραγωγής (ιδιαίτερα αν πάει κανείς σε υψηλή κατηγορία). Η εξατομίκευση είναι (κι εδώ) το ζητούμενο και η επιθυμία για one-off όργανο.

Κατανοώ την ανάγκη να υπάρχουν άνθρωποι που φτιάχνουν custom όργανα ή εργάζονται για τη δημιουργία νέων σχεδίων και είμαι ανάμεσα σε αυτούς που θα πλήρωναν για τέτοιες υπηρεσίες. Όμως θεωρώ ότι δεν είναι καθόλου αυτονόητη η ανωτερότητα των χειροποίητων οργάνων ακόμα και αν τιμολογούνται σε πολλαπλάσια τιμή από αντίστοιχα όργανα παραγωγής. Ας πούμε αν μιλάμε για κιθάρα τύπου tele θεωρώ απίθανο ο οποιοσδήποτε μικρός κατασκευαστής να καταφέρει να κάνει κάτι καλύτερο από τη Fender ( ή την squier και δεν το χοντραίνω άλλο). Τα ίδια ισχύουν αν συγκρίνουμε το πόνημα του μέσου μάστορα με μια από τις επώνυμες hollow body της Απω Ανατολής. (Και δεν μιλάω για τις high end YAMAHA αλλά για τις Gretsch των 400-500 Ευρώ. ) Τα περί της ηθικής που αναφέρονται στο video είναι λίγο σούπα (και σου 'πα μου' πες). Όλος ο κόσμος λειτουργεί με αυτό τον τρόπο και όσοι χρησιμοποιούμε υπολογιστές, ηλεκτρονικά, αυτοκίνητα ή όσοι δεχόμαστε ιατρικές θεραπείες (φάρμακα-μοσχεύματα-διαγνωστικές και θεραπευτικές πράξεις), με κάποιο τρόπο εκμεταλλευόμαστε (ή εν πάση περιπτώσει αξιοποιούμε) τη θέση μας στον Δυτικό κόσμο.

Πάλι με το δημόσιο είναι αυτό που λες. Δεν έχετε φαντασία ρε γμτ. ;D

Στο πατερημών θα μπορούσες εύκολα να βάλεις και τη μελωδία από το "πότε θα κάνει ξαστεριά" και να το πεις με φαλσετο.

Πάντως "τα περι δυνατότητας ακρόασης των υψηλών συχνοτήτων" είναι αδιαμφισβήτητα. Η μίξη δεν είναι "δυνατότητα διάκρισης ήχων", είναι πρωτίστως αντίληψη του μουσικού περιεχομένου και της αισθητικής του επιδιωκόμενου αποτελέσματος.

Ε τι λες να είναι αν δεν είναι τρέμολο?

Τρέμολο είναι. Μάλλον αλλάζει εκεί που χρειάζεται το wet/dry ο κονσολιστής.

Το "βάζω μουσική και θα ακούσετε όλοι" με τον τρόπο που περιγράφει ο OP δεν είναι μια απλή γαϊδουριά, είναι μια βαθιά αντικοινωνική συμπεριφορά, κατά βάση ένα territorial pissing. Τέτοιου είδους φαινόμενα απαιτούν επιθετική αντιμετώπιση: να του εξηγείς άμεσα ότι αυτό δεν είναι ανεκτό, ότι ενοχλεί, να καλείς την αστυνομία, να καταθέτεις μήνυση κλπ. Είναι ενέργειες που αν πάρουμε το ρίσκο, τον κόπο και το χρόνο να τις εξασκήσουμε θα ζήσουμε κάποια στιγμή σε μια καλύτερη χώρα. Αυτό θα έκανα σήμερα αν είχα τέτοιο πρόβλημα. Όταν το αντιμετώπισα πριν 10 χρόνια έκανα το λάθος του να επιβάλλω εγώ την τάξη. "Κέρδισα" την κόντρα και τον ψευτοτσαμπουκά αλλά δεν είναι ο σωστός τρόπος. Σε έναν στην Κρήτη που έπλενε και κέρωνε το αυτοκίνητο στη μέση του δρόμου (με τις ώρες) ακούγοντας σκύλο, έχω βγάλει ενισχυτή και έχω παίξει μεταλο-riff . Τον εξαφάνισα. Στον άλλον που έβαζε Βασίλη Καρρά στο από κάτω σπίτι όταν έμενα σε διαμέρισμα (πάλι στην Κρήτη) έβαζα 2 PA ηχεία που είχα τότε σε έναν mosfet ενισχυτή 2X400 και τραγουδούσα από πάνω (έκανα και αφιερώσεις). Τώρα δεν κάνω τέτοια. Τις προάλλες ένας ήταν έξω από το σπίτι και κόρναρε. Βγήκα και είδα ότι είναι ο γείτονας που μένει 20 μέτρα παρακάτω. Τον πλησιάζω, του χτυπάω το τζάμι, το κατεβάζει, του λέω "παρακαλώ, με φωνάξατε?". Λέει "όχι εσάς, τη γυναίκα μου". Του λέω "και που να το ξέρουμε, όλοι εμείς, να βάλετε κόρνα να φωνάζει Μαρια ή να χτυπάτε το κουδούνι σας να το ακούει μόνο η γυναίκα σας". Ντράπηκε, δεν τον έχω ξανακούσει.

Φίλος από κορμί είμαι Σάκης Ρουβάς - μπαίνω στο αυτοκίνητο λαδωμένος κλπ

Υπάρχει ένα στοιχείο πληθωρισμού στη μουσική καθώς έχει πολλαπλασιαστεί η προσβασιμότητα στην παραγωγή και διανομή μουσικής. Σε πολλούς τομείς ισχύει αυτό, ας πούμε ισχύει στις επιστημονικές δημοσιεύσεις όπου κάθε βδομάδα βγαίνει ένα καινούριο περιοδικό το οποίο γεμίζει κυρίως με κάποια από τις χιλιάδες άρθρα που δημοσιεύουν οι Κινέζοι. Τα αξιόλογα νέα δεδομένα (και από Κινέζους) τα ξέρει κανείς αν βρίσκεται στο χώρο χωρίς πολύ "ψάξιμο". Βλέπω την εξής αναλογία: Όταν έκανα διδακτορικό, σε μια περίοδο 3-4 ετών είχα μαζέψει 50 συναφή άρθρα, τα είχα σε φωτοτυπίες σε μεγάλο φάκελο και ήξερα τι λένε απ έξω κι ανακατωτά. Τώρα για να απαντήσω σε ένα ερώτημα μπορεί να διαβάσω (διαγώνια) 50 άρθρα σε ένα απόγευμα και να διαπιστώσω ότι μόνο 1 ή 2 λένε κάτι διαφορετικό από τη μάζα. Το επίπεδο της δουλειάς που γίνεται σε κάποιες περιπτώσεις είναι (ασφαλώς) πολύ υψηλό, απλά είναι πλέον πολύ εύκολο κάποιος να δημοσιεύσει τη δουλειά του. Αναπόφευκτα θα υπάρχει πολλή τετριμμένη πληροφορία. Σε σχέση με τη μουσική και τα γηράσκοντα αυτιά μου έχω να παρατηρήσω μόνο το εξής: Για πρώτη φορά τα τελευταία 5-6 η ποπ /χορευτική μουσική που παίζεται στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις με ενοχλεί. Δεν την αντέχω. Μπορεί η απάντηση να είναι στις παραγωγές, στο κομπρέσιον στα ραδιόφωνα ή απλά στα γηράσκοντα αυτιά μου. :)

Και δεν δίνει στους θαμώνες κι από ένα ζευγάρι ακουστικά hands free να ξεμπερδεύει μια κι έξω? ;D

ναι γεια σας μια αφιέρωση θα ήθελα να κάνω

Εδώ μας είπε το One (metallica) και τραγούδησε τη δίκαση. ;D

ναι, πως.

Από εκείνες τις τρύπες γίνεται όλη η αναπνοή του ξύλου ρε φίλε. (Υπάρχει αυτό που λες, το consensus όμως είναι ότι δεν χρειάζεται στην πραγματικότητα)

That makes sense. Χρησιμοποιώ κι εγώ μερικές φορές ένα vpn για να αποκτήσω πρόσβαση σε υπηρεσίες (βιβλιοθήκη) που είναι προσβάσιμες μόνο μέσω συγκεκριμένων IP. Βλέπω όμως ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για την ανωνυμία στο internet. Δεν έχω κατασταλάξει για την αξία του να προσπαθεί κανείς να διαφυλάξει την ανωνυμία του. Από τη μία σκέφτομαι ότι είναι απολύτως λογικό, από την άλλη ότι τελικά ίσως είναι ανέφικτο. Τέλος πάντων, ας πούμε για τα vpn services.

Τι κερδίζει κανείς χρησιμοποιώντας VPN?