Επίσης, ένα λάθος το οποίο έκανα είναι ότι για να αποφύγω το μεγάλο βάθος (που είχαν τα ξύλα μου) κόλλησα πολύ "μέσα" το baffle. Αυτό από μόνο του δεν θα ήταν μεγάλο πρόβλημα, αλλά για να αποφύγω το μεγάλο αντιαισθητικό "γείσο" μπροστά, κόλλησα τη "γρίλια" (έβαλα απλή τσόχα) περίπου 10 πόντους μπροστά από το baffle σε ένα ξεχωριστό "τελάρο". Αυτό, μείωσε το "αντιαισθητικόν" του πράγματος αλλά δεν μου επιτρέπει να "κολλήσω" ένα δυναμικό μικρόφωνο στο μεγάφωνο. Το αποτέλεσμα είναι η καμπίνα να "παίζει" πολύ καλύτερα από ότι "γράφει". :)
Μετά, έψαξα στο google και βρήκα την πυκνότητα της τσόχας, υπολόγισα το συντελεστή απορρόφησης στις ψηλές, και "κούρδισα" το σουηδικό προσθέτοντας πρόκες (για extra μάζα) στα κατάλληλα σημεία (τα βρήξα στο google) προς αντιστάθμιση.
Μετά, αντιμετώπισα την τσόχα σαν μια μεμβράνη μερικής απορρόφησης (μέτρησα και την τάση με την οποία την είχα τεντώσει στο τελάρο) και "ακύρωσα" τη σχετική συνεισφορά των εν λόγω modes αφαιρώντας σκλήθρες από το σουηδικό με κατάλληλα χτυπήματα καράτε. Ο dreampanos μου εξήγησε πως. :)