harilatron

Μπορούμε να γράφουμε σελίδες επί σελίδων για το τι ήθελε να δείξει ο παραγωγός όπως και για το ήθελε να να πει ο ποιητής. Νομίζω ότι μιλάμε για μια αισθητική υπερβολή (που όμως δεν στάθηκε μοιραία ώστε να χαντακώσει εμπορικά ένα mainstream κομμάτι). Πόσοι ακροατές του είδους ασχολούνται με τον ήχο του distortion? Δεν είναι το ίδιο πράγμα ούτε με το Psychocandy ούτε με την οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια για "καινούργιο" ήχο εκείνη την εποχή. Ο άνθρωπος απλά είχε "περίεργη" (to say the least) αισθητική στους ήχους που έφτιαχνε. Δείτε εδώ που το παίζει live: Εχει συμμαζέψει λίγο (πολύ) το τζιτζίκι αλλά παίζει ρυθμική με modulation που θυμίζει "κέρδισα κανονάκι" σε coin up arcade. Αν είχε δηλαδή αυτό το "παπί" στο studio θα λέγαμε ότι "δουλεύει μέσα στο κομμάτι"? Μπορεί να το λέγαμε, αλλά το σωστό είναι. "Who cares, τη φωνή και τον στίχο ακούνε όλοι σε αυτή τη μουσική."

Περί αυτού πρόκειται κύριοι, ο ήχος είναι φρικτός. Θυμίζει neck μαγνήτη - νομίζω αν ήταν bridge θα το βάζαμε για ξύρισμα. :) Πάντως εκτός από τον ήχο -τζιτζίκι, αυτό που πάντα με ενοχλούσε σε αυτό το σημείο είναι το flat παίξιμο χωρίς λίγο βιμπράτο, λίγο χρωματισμό με την πένα κλπ.

Το παλιό κόλπο είναι σόδα (ή σκόνη από το ίδιο το nut) μαζί με logo στιγμής για να παραγεμίσεις τις εγκοπές. (Μετά πρέπει να τις ξαναλιμάρεις να έρθουν στο σωστό βάθος). Αυτό όμως είναι λύση ανάγκης, βάλε ένα καινούργιο nut να παίζει ωραία.

Παιδιά την ξέρω την ιστορία με τη CBS, απλά έχει επικρατήσει (ίσως λανθασμένα) να λέγεται 70's λόγω και των μοντέλων (70s stratocaster) που έχει βγάλει κατά καιρούς η fender και η Squier. ΟΚ, συμφωνώ ότι είναι ανακριβής ο όρος. Με τον ίδιο τρόπο, λέμε "50s" και εννοούμε το maple + vintage frets+radius και "60s" εννοώντας rosewood. Ισως από τις σειρές vintage reissue '54 + '57 και '62 + '65 αντίστοιχα. ____ Ray δεν έχει σημασία ποιος πούλησε το 70. Σημασία για μια εταιρεία που πουλάει "vintage εικόνα" έχει ποιος από εκείνη την εποχή μπορεί να συνδεθεί με το προϊόν (ως εικόνα) και να πουλήσει και σήμερα.

Πωωω αυτό είναι το χειρότερο απ' ολα. ;D :D

E '70s δεν το λέμε αυτό το headstock? ;) (Τον άλλον Ray τι τον έβαλες? Ως πρότυπο style? ;D)

Καλώς η Fender πουλάει vintage (εικόνα και σχέδιο) αλλά τουλάχιστον ας μείνει στο εμφανίσιμο. Νομίζω ότι αν δεν είχε συνδεθεί με τον Hendrix όλοι θα θέλαμε να ξεχάσουμε το headstock των 70ς. ;D Εγώ τα βλέπω πάντα όπως στη photo. ;D

Για να επεκτείνω την ερώτηση, σας ενθουσιάζουν τόρνοι, φρέζες (CNC και manual) 3D printers, καλούπια, ηλεκτρο-διαβρώσεις, επιστρώσεις? (Έχω την επιθυμία να αγοράσω έναν ΤΟΡΝΟ για να παίζω στο σπίτι αλλά από την άλλη δεν θέλω τη μουτζούρα και φοβάμαι ότι το υπόγειο θα γεμίσει σαβούρα.)

Καλά, το μεγάλο Strat headstock έτσι κι αλλιώς είναι άσχημο σε κάθε περίπτωση. Κατά τα λοιπά, ωραίες είναι κάποιες, αλλά δεν βλέπω λόγο για tune-o-matic γέφυρα.

Έπαιρνα μια rear routed, emerald green (όχι transparent) με μαύρο hardware, matching headstock και ταστιέρα έβενο χωρίς inlays.

Προσωπικά δεν βάζω string trees. Σε μια περίπτωση που χρειάστηκε πράγματι να βάλω (γιατί έτριζε η Β κλπ) έβαλα τύπου butterfly αλλά χρησιμοποίησα ως spacer ένα σωληνάκι λίγο μακρύτερο από το κανονικό. Το μισό "πάτημα" αρκεί για να εξαφανιστεί το τρίξιμο και η τριβή (και στο tree και στο nut) είναι πολύ μικρότερη.

Έπαιζα με την gibson και ήταν να να είχα μια κουβέρτα πάνω από τον ενισχυτή και γυρίζω και τι να δω? Η γυναίκα μου είχε βάλει μια κουβέρτα πάνω στον ενισχυτή. Την έβγαλα και αμέσως ο τόνος έγινε πιο κρυστάλλινος σαν να είχα βγάλει μια κουβέρτα πάνω από τον ενισχυτή.

Υπάρχουν βιρτουόζοι στην κατανάλωση φασολάδας? (Μη γίνεστε φανμποιζ με τα μαυρομάτικα, δεν έχουν καμμία διαφορά στον ήχο.)

Με μπαταρία σαλεύει?

Το κόστος συμμετοχής μπορεί να είναι μεγάλο αλλά μερικές φορές δεν είναι το βασικό πρόβλημα. Ας π.χ. μια εταιρεία αυτού του μεγέθους έχει αποφασίσει να πάει σε μια άλλη έκθεση 2 μήνες μετά, για την οποία πρέπει να προετοιμαστούν συναντήσεις, συμβόλαια, social events, marketing actions, ασφαλιστήρια, μεταφορά εξοπλισμού, μετακινήσεις endorsers, καλοπιάσματα opinion leaders κλπ, δεν υπάρχει χρόνος / πόροι για την ίδια ηγετική ομάδα marketng/sales να οργανώσει ΚΑΙ τη ΝΑΜΜ.

Και μετά θα πάμε στο 3ο μέρος, όπου θέλει να τα ανακαλεί με το πάτημα ενός κουμπιού. ("At the flick of a button" που έλεγε και ένας άλλος). Εκεί να δεις μπέρδεμα. ;)

Κι εν πάση περιπτώσει blackcrow το θέμα συζήτησης δεν είσαι εσύ. Δεν χρειάζεται να απολογεισαι.

Τι λες παιδί μου. Εδώ τα διαβάζουν, πάνε τα γράφουν όπως τα καταλαβαίνουν στα σχόλια του youtube κι εσύ θα τα διαβάσεις από εκεί να τα ξαναγράψεις εδω? ;D

Μια χαρά είναι, ίσα ίσα με single coil θα ακουστούν καλύτερα οι όποιες διαφορές στα πετάλια.

Ε πως δεν έχει σημασία. Άλλο να λέει κάποιος ότι δεν αντέχει ο ίδιος αυτό το είδος (μάλλον περί format πρόκειται) και άλλο να το χαρακτηρίζει φρικαλεότητα. Προσωπικά βρίσκω ενοχλητική (και πλέον πολύ κλισέ) την παραγωγή, με κουράζει αυτό το απροσδιόριστο χαλί θορύβου που μπαίνει στα πάντα (όπως βάζουν αυτό που ονομάζουν κρέμα-μπαλσάμικο σε όλα τα ψευτογκουρμέ φαγητά) και το attitude τραγουδάω - βογκάω και στο ρεφρέν τσιρίζω. Αναμφίβολα μπορεί να τραγουδήσει κι αυτό φαίνεται στα live, τα οποία είναι υποφερτά (από εμένα) γιατί ξεφεύγουν από το παραπάνω κλισέ.

Σπανίως σχολιάζω μουσική (πόσο μάλλον αρνητικά) αλλά θέλω να πω ότι το Chandelier, το The Greatest και το Elastic Heart μου ακούγονται ΑΦΟΡΗΤΑ. Τα άλλα που είναι live είναι λίγο πιο υποφερτά. :)

Η μεταφορική εταιρεία (είτε τα ΕΛΤΑ είτε η courier) κάνουν τη διαλογή των δεμάτων/γραμμάτων που πρέπει να περάσουν από το τελωνείο με βάση τον νόμο. Οι υπάλληλοι των ΕΛΤΑ πολλές φορές έκαναν τα στραβά μάτια για να μην ασχοληθούν με τη διαδικασία του τελωνείου. Οι άλλες πάντα χρησιμοποιούσαν τον νόμο για να σε χρεώσουν για τη διαδικασία (Άσε που γενικώς δεν θα ρίσκαραν να παρανομήσουν )

Κι εγώ πιστεύω ότι είναι από τα φύλλα του μετασχηματιστή. Κάποιοι τύποι μετασχηματιστών έχουν τέσσερις περαστές βίδες, μπορεί να θέλουν απλά σφίξιμο. Μπορείς και να τον κερώσεις σαν μαγνήτη. :)

Πάντως εγώ έχω πάει 3-4 φορές σε ράφτη για κοστούμι. Στον ράφτη -αντίθετα με την επικρατούσα αντίληψη- δεν πηγαίνεις για να πετύχεις την τέλεια εφαρμογή. Αυτή μπορεί να την πετύχεις διορθώνοντας λιγάκι ένα έτοιμο. Στον ράφτη πηγαίνεις για τα τόπια με τα Αγγλικά υφάσματα, τις μεζούρες, τα ψαλίδια, τις βελόνες, τις μηχανές, το δερμάτινο τεφτέρι με τις διαστάσεις σου από τις προηγούμενες φορές και βέβαια για την κουβέντα γύρω από τις διακυμάνσεις της κοιλιάς σου. Πηγαίνεις για να γίνεις αποδέκτης μιας ειδικής μεταχείρισης, μιας έντιμης υπηρεσίας.

Άμα πάθεις καταρράκτη όμως μην πας με αυτό το attitude στο γιατρό. (Πληρώνω και θα εκτελέσεις την παραγγελία να μου βάλεις φακό από πλεξιγκλάς. ;D)