harilatron

Κώστα μή!. Η κοπέλα με την κιθάρα στη photo που παρέθεσε ο Μάκης ονομάζεται Trisha Lurie και πρέπει να παραδεχθούμε ότι έχει γίνει πάρα πολύ προσεκτική δουλειά στο με το inlay στο μπράτσο της.

Πάντως με τους EMG έκανα πλάκα. Δεν έχω σκοπό να του βάλω ηλεκτρικά. Μόνο να το αποκαταστήσω να παίζει ως ακουστικό όργανο. :) Καθώς λείπει η γυναίκα μου είχα την ευκαιρία να κάνω ορισμένα πράγματα που λαχταρά κάθε παντρεμένος: 1. Πήρα τη stirella στο υπόγειο και τη χρησιμοποιησα δημιουργικά. 2. Χρησιμοποίησα ένα από τα καλά ανοξείδωτα κουζινομάχαιρα (που μας έχει πάρει δώρο η θεία της) ως λεία καθαρή και διεισδυτική σπάτουλα. Θέρμανα την ταστιέρα λίγη -λίγη με το σίδερο. Εκτιμώ ότι η θερμοκρασία στην οποία το είχα ρυθμίσει ήταν περίπου 90 βαθμούς. Ενα κομμάτι πανί (διπλωμένο 2-3 φορές) στην επιφάνεια της ταστιέρας βοήθησε στην καλύτερη θερμική επαφή της ταστιέρας με το σίδερο. (Διαφορετικά θα ακουμποούσε το σίδερο μόνο στα τάστα). Αφήνοντας το σίδερο περίπου 20 λεπτά σε κάθε τμήμα της ταστιέρας μπορούσα να βάλω το μαχαίρι-σπάτουλα από κάτων και το να διαχωρίσω. Η ταστιέρα βγήκε με κάποιες απώλειες αλλά το μανίκι από κάτω φαίνεται υγιές. Εν τω μεταξύ, έβγαλα το καπάκι.... Stefano Caponnetto Ένα άλλο παράδειγμα της ίδια εποχής από τον ίδιο : http://www.fetishguitars.com/html/italiane/sicilia/caponnetto.html Το nut slot θα πρέπει να το κλείσω με κάποιο φιλέτο. Η καινούρια ταστιέρα έχει "fender" nut slot. Μπορεί και να την κόψω ακριβώς στο slot και να χρησιμοποιήσω nut σαν το αρχικό. Θα το σκεφτώ καθώς προχωρώ. (ποσο πρόχειρα είχε κολλησει το nut ο τελευταίος που το αντικατέστησε....) Το neck joint επίσης φαίνεται υγιές. Υπάρχουν αρκετά υπολείματα ταστιέρας εκεί.... δεν ήθελα να ζεστάνω πολύ την περιοχή. Θα φύγουν στο τρίψιμο. Το μανίκι έχει ένα μικρό warp αλλά δεν φαίνεται τόσο στραβό όσο με την ταστιέρα και τις χορδες πάνω. Ισως χρειάζεται κάτι για ενίσχυση οπωσδήποτε. Το έχω πιάσει με 3 σφιγκτήρες, (2 στα άκρα με τακάκια και έναν στη μέση χωρίς.... οπως πρότεινε και ο yann) και έχω δώσει στο μανίκι ένα ελάχιστο upbow. Ας μείνει έτσι μέχρι να έρθει η καινούρια ταστιέρα (θα το σφίξω άλλο λίγο στην πορεία) ..... και βλέπουμε. :)

Σαφώς και η ομορφιά για μένα παίζει ρόλο στις κιθάρες. Εξάλλου, όπως έχω ξαναπεί τις θαυμάζω ΚΑΙ ως κατασκευάσματα. Στα χρώματα είμαι λίγο συντηρητικός αλλά that's me. Μεταξύ όλων, θεωρώ ότι η stratocaster έχει το αρμονικότερο σχήμα. Είναι όμορφη από όπου και αν τη γυρίσεις να τη δεις. Και επειδή κάποιοι έκαναν παραλληλισμό με το ωραίο φύλο.... ναι κι εγώ βλέπω μια αντιστοιχία. Η ομορφιά είναι σημαντική -και πολλές φορές το στοιχείο που σου τραβάει την προσοχή- αλλά ΔΕΝ είναι αρκετή. @Evilnye, μη μας μαλώνεις. Η ομορφιά (της εμφάνισης) έχει πολλές μορφές. Οι κιθάρες νομίζω όλοι συμφωνούμε ( :P )- είναι όμορφες σαν κορίτσια.

Ναι θα του βάλω EMG81/85. :P Σήμερα θα ξεκολλήσω την ταστιέρα και θα το βάλω στο "καλαπόδι". (Θα ανεβάσω photos). :)

Sarbini να με συμπαθάς, αλλά αν έχεις σπουδάσει μουσική τεχνολογία (και θέλεις να πιστοποιηθείς κι όλας) το να χρησιμοποιείς τον όρο "ουδέτερο πρόσιμο" για να περιγράψεις το σημείο που η κυματομορφή περνάει από το 0... είναι απαράδεκτο. (Πόσο μάλλον να πιστεύεις ότι μπορείς και να κρίνεις το επίπεδο της ερώτησης).

Που σε ρώτησε δηλαδή ο καθηγητής? (Σπουδάζεις κάτι τέτοιο?) (Από όσο ξέρω, απο μηδενικά σε μηδενικά κόβουμε, για να μην δημιουργούνται ασυνέχειες στο κόψε-ράψε. Δεν ξέρω αν υπάρχει λόγος να κάνεις κάτι διαφορετικό....)

yann, ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις/συμβουλές. :) Θα ξεκολλήσω την ταστιέρα άμεσα και θα βάλω το υπόλοιπο μανίκι στο πρεσσάρισμα με 2-3 σφιγκτήρες σε ένα χοντρό ξύλο (+ τακάκια) για να ισιώσει μέχρι να έρθει η καινούρια ταστιέρα. :) Θα προσπαθήσω να του δώσω την περισσότερη ανάποδη κλίση (ανεπαίσθητη) κοντά στην ένωση με το σώμα.... εκεί δηλαδή που ζορίζεται περισσότερο (κι εκεί που είναι πιο στραβό τώρα)

Ναι, πιστεύω ότι θα βγει πολύ εύκολα η υπάρχουσα. Η κλίμακα της ταστιέρας που πήρα είναι 25.5 ίντσες..... σκέφτηκα προς στιγμήν να πάρω "gibson" για μικρότερο tension αλλά μετά θα έπρεπε η γέφυρα να έρθει προς το κέντρο του "τυμπάνου". Δεν ήξερα αν κάνει κάτι τέτοιο.... Με την 25.5 η γέφυρα θα μείνει περίπου εκεί που είναι και τώρα. (Ισως ελάχιστα πιο πίσω). ;) Χορδές? Δεν έχω ιδέα... 10άρες από ηλεκτρική θα βάλω για να μην το ζορίσω. ::)

;D ;D ;D Yann, τι λες τώρα που το βλέπεις? :) Μια τέτοια ταστιέρα πήρα και τέτοια κόλλα. Medium jumbo τάστα. (Πήρα και τον ειδικό κόφτη και τη σχετική λίμα - είμαι Bob o μάστορας ). :P :D

Πάντως έχει ενδιαφέρουσα δουλειά στο (ξύλινο) inlay... το οποίο είναι ψηφιδωτό.... φτιαγμένο με μικρά έγχρωμα κομματάκια ξύλο.

Ορίστε και οι photos από το πρόβλημα της ταστιέρας.

Ευχαριστώ για τις συμβουλές. :) Τα "θέματα"με την επιδιόρθωση του συγκεκριμενου μανικιού (που με έκαναν να κινηθώ προς νέα ταστιέρα) είναι 4. 1. Η παλιά φαίνεται να έχει ξεκολλήσει σε ένα σημείο (γύρω στο 8ο τάστο) και πιθανότατα θα μου είναι δύσκολο να βάλω κόλλα σε βάθος. Και αν φαίνεται να ξεκολλάει εκεί....που αλλού δεν "κρατάει" σωστά? Μήπως πρέπει να την ξεκολλήσω και να την ξαναπρεσσάρω με φρέσκια κόλλα αφού ξύσω την παλιά κόλλα? Και αν την ξεκολλήσω... γιατί να μη βάλω μια καινούρια ταστιέρα να ξεμπερδεύω? (Παρεπιπτόντως, ΔΕΝ έχει κόλληση στο headstock.... μονοκόμματο είναι) 2. Η υπάρχουσα ταστιέρα φαίνεται να είναι ξεραμένη σε βαθμό που να είναι εύθραυστη. Κάτω-κάτω.... εχει αρχίσει να "ξεφτίζει". 3. Εχει bar frets. Πως θα σφηνώσω τα καινούρια τάστα? θα πρέπει να βρω κάποιο καπλαμά 1mm, να γεμίσω τα κενά, να ξανακόψω....κλπ. Μια καινούρια εβένινη ταστιέρα (την παρήγγειλα..) κάνει 29 ευρώ με τα fret slots έτοιμα. 4. Σκεφτόμουν να ενισχύσω με κάτι το μανίκι. Ισως truss rod, ίσως κάποιες "λάμες" από ανθρακονήματα.... ίσως κάποια μπάρα σαν αυτές που έβαζαν στις παλιές martin ..... Αν πετάξω την παλιά (άθλια) ταστιέρα.... όλα αυτά τα αξιολογώ ευκολότερα. Ευχαριστώ και πάλι... πάω να βγάλω μερικές photos να σας δείξω..... :)

Κανονικά έχει.... Αν είναι SS δεν αμελούν να το τονίσουν στα specs. :)

Κι εγώ δεν έχω αλλάξει τάστα από συμβατικά σε SS. Εχω όμως 2 κιθάρες με ίδια μανίκια (έβενος, ίδιο radius, ίδιο νούμερο τάστα) όπου το ένα έχει nickel και το άλλο SS. Η εντύπωσή μου είναι ίδια με αυτή του mij (ως προς την αίσθηση). Σε σχέση με τον ήχο, η αίσθησή μου είναι ότι "βγαίνουν" ίσως λίγο περισσότερο τα πρίμα (και ίσως πιο πολύ στα καντίνια) αλλά δεν μπορώ να το πω αυτό με 100% βεβαιότητα γιατί οι δικές μου κιθάρες είναι είναι διαφορετικές μεταξύ τους (μια στρατ και μια τελε). Αν ξαναπάρω μανίκι από τη warmoth το πιο πιθανό είναι ότι θα ξαναεπιλέξω να έχει SS τάστα.

Δεν είναι έτσι και το ξέρεις. :) Το ενοχλητικό είναι ότι αποδίδουμε αξία στους θεσμούς μόνο όταν είναι να κριθούν ΑΥΤΟΙ και όχι εμείς (δεν λέω ότι εσύ το κάνεις έτσι.... γενικά μιλάω.) Και καλά να ήταν ο Χ Υ βουλευτής...ας δεχθώ το επιχείρημά σου.... Αλλά αν ήταν ένας επιχειρηματίας? Ενας που έχει δισκογραφική εταιρεία? Αν ήταν γνωστός μεγαλοδικηγόρος? Μην την ψάχνεις... όλοι θα "έπεφταν να τον φάνε" μιλώντας για το σάπιο δικαστικό (και παραδικαστικό κύκλωμα) που αθωώνει αν λαδώσεις, για διαπλεκόμενους μεγαλοδικηγόρους που αθωώνουν όποιον θέλουν. Πολλοί θα ολοκληρώνατν την τοποθέτησή τους λέγοντας ότι "του χρειάζεται παλούκωμα στο σύνταγμα". Δεν έχω πρόβλημα (σήμερα) με τον MJ. Ειλικρινά RIP. Με την "ελαστική" συλλογική συνείδηση τα βάζω και με την "κατά το δοκούν" αποδοχή των θεσμών (τεκμήριο αθωότητας, δικαστικό σύστημα κλπ κλπ). Και πραγματικά δεν μιλάω για κανέναν συγκεκριμένα. Για να το σκεφτούμε όλοι το γράφω το παραπάνω....

Το ερώτημα εδώ είναι το εξής: Στην περίπτωση του Michael Jackson που είναι ένα προσφιλές* πρόσωπο είμαστε έτοιμοι να σεβαστούμε το "τεκμήριο της αθωότητας" και να υπενθυμίσουμε ότι "τίποτα δεν έχει αποδειχθεί". Στην περίπτωση που "κατηγορούμενος" ήταν ένας πολιτικός ή ένας επιχειρηματίας πόσο έτοιμη θα ήταν η συλλογική συνείδηση να τον αθωώσει λόγω αμφιβολιών, βάσει του τεκμηρίου της αθωότητας (και πολύ περισσότερο) δείχνοντας εμπιστοσύνη στο δικαστικό σύστημα που εξέτασε μέρος των κατηγοριών και τις απέρριψε? Βλέπετε την πρασινάδα εδω? (*προσφιλές.... σε κάποιους - γιατί σ' εμένα προκαλούσε από αδιαφορία ως απέχθεια. Μου αρέσουν αρκετά τραγούδια του κι σαφώς "τον παραδέχομαι". Στην Αμερική είναι "λαϊκός" μουσικός... Καθε μικρή μπάντα που βγάζει πρόγραμμα σε μαγαζί... διασκευάζει και μερικά τραγούδια του.....Ολες αυτές οι διασκευές μου αρέσουν περισσότερο από τα πρωτότυπα. Αυτο όμως απλά τεκμηριώνει (σ' εμένα) την αξία του σαν συνθέτη και απλά μου θυμίζει ότι η "ένστασή μου" είναι ως προς τη συνολική "αισθητική" του.)

...απλά με το χέρι δεν μπορείς να πετύχεις (εκτός αν είσαι ιδιαίτερα υπομονετικός) το βαθμό της γυαλάδας που πετυχαίνεις με τις περιστρεφόμενες βούρτσες με τα ειδικά πανιά κλπ. Ακριβώς γι αυτό το λόγο, αν βρεις λίγη από την αλοιφή που λέει ο marathon και γυαλίσεις το μανίκι, μπορείς να πετύχεις ΚΑΙ εμφάνιση πολύ κοντά στην αρχική ΚΑΙ μια μικρο-τραχύτητα που δεν θα φαίνεται αλλά θα επιτρέπει στο χέρι να γλυστράει καλύτερα. Σε 2 κιθάρες (σώματα) που έχω φινίρει μόνος μου, ο συνδυασμός γυαλόχαρτο #2000 + στη συνέχεια αλοιφή δίνει ένα αποτέλεσμα που πρέπει να το παρατηρήσεις από κοντά για να προσέξεις ότι δεν είναι εργαστασιακό. Βέβαια, όπως είπα και παραπάνω, μπορείς να την αφήσεις έτσι όσο παίζεις.... και την γυαλίζεις αν ποτέ θέλεις να την πουλήσεις (και ο αγοραστής ενδιαφέρεται για την εμφάνιση) :)

Υπερβάλλεις. (Γύρω στις 137.543 φορές το κόβω να βγαίνει το νούμερο. )

Το αν θα "βγούν τζιτζίκια" μόλις δυναμώσεις την ένταση εξαρτάται απο τον ενισχυτή. Εσύ σε τι ενισχυτή θα τη χρησιμοποιήσεις? Σε κάθε περίπτωση φρόντισε οι ήχοι σου να μην έχουν ολύ ψηλότερη στάθμη από αυτήν του bypass εκτός αν ξέρεις καλά πόσο (σε κάθε περίπτωση) "σπρώχνεις" τον ενισχυτή σου και παίρνεις τη χροιά της παραμόρφωσής του (πέραν της παραμόρφωσης που θα βάλεις στην tonelab).

Το θέμα με τη βίδα είναι γνωστό... η μεσαία βίδα μερικές ακουμπάει το σώμα του ποτενσιομέτρου και γειώνοντάς το στο σασσί κάνει ένα ground loop. Οταν έχεις το volume κλειστό ακούγεται κανονικά ο ήχος ή ελάχιστα? Ο θόρυβος υπάρχει και με το volume της κιθάρας κλειστό ή υπάρχει μόνο όταν δεν έχεις κάτι συνδεδεμένο πάνω του? (Πάντως... και να τον αλλάξεις τελικά, ένα σετ καλύτερες λάμπες για δοκιμή αξίζει να πάρεις. Στη χειρότερη τις βάζεις στον επόμενο....)

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι όλοι (αλλά σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας) έχουν αντικειμένικά αισθητηριακά κριτήρια. Τα κριτήρια αυτά "εκπαιδεύονται", ευαισθητοποιούνται και εξειδικεύονται ανάλογα με την εμπειρία μας και το βαθμό της ενασχόλησής μας με το αντικείμενο (ακρόαση και χαρακτηρισμός ήχου, γεύσης, εικόνας κλπ). Κάποτε παρέλαβα ένα καινούριο ζευγάρι γυαλιά από ένα κατάστημα οπτικών. Τα φόρεσα (μπροστά σε αυτόν που τα έφτιαξε) για 3 δευτερόλεπτα, τα έβγαλα, τα περιεργάστηκα άλλα 10 δευτερόλεπτα και του είπα ότι έχει γίνει λάθος 15 μοίρες στον άξονα του αστιγματισμού στο αριστερό μάτι. Μέτρησε, συνέκρινε με τη συνταγή το παραδέχθηκε και συμφώνησε να το ξαναφτιάξει. Αυτό συνέβη γιατί ξέρω πολύ καλά την ποιότητα της εικόνας που περιμένω να σε κάθε μάτι, και ξέρω αν κάτι δεν πάει καλά με τα γυαλιά μου πως αυτό θα μου επηρρεάσει την όραση (την αίσθηση δηλαδή). Στην προκειμένη περίπτωση πράγματι, εύκολα θα προτιμούσα ακόμη και πολύ φτηνότερα γυαλιά αν ήταν σωστότερα φτιαγμένα. Δεν έχω καμμία αμφιβολία ότι κάποιοι άθρωποι έχουν αντίστοιχα οξεία και εξειδικευμένη ακουστική αντίληψη, ιδιαίτερα αν ασχολούνται επαγγελματικά με το αντικείμενο (όπως π.χ. ο makam) ή αν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα όπως π.χ. ο Bloody_Sunday. Η εργασία δεν δείχνει την απουσία αντικειμενικού αισθητηριακού κριτηρίου. Δείχνει την επίδραση των "υψηλών προσδοκιών" στην αξιολόγηση πανομοιότυπων ερεθισμάτων, και αποδεικνύει ατό που όλοι υποψιαζόμαστε. Ότι όταν οι αντικειμενικές διαφορές είναι πολύ μικρές (ή ανύπαρκτες) το μυαλό μας γέρνει την πλάστιγγα προς την πλευρά του "ονοματος", του κύρους, της παράδοσης, της κουλτούρας και (προφανώς!) της τιμής. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ένα εκπαιδευμένο αυτί μπορεί να καταλάβει και να εκτιμήσει μικροδιαφορές σε όργανα οι οποίες στην πράξη όμως ικανοποιούν ως επι το πλείστον τους ίδιους και τον προσωπικό τους ενθουσιασμό γι αυτό που κάνουν και σε πολύ μικρότερο βαθμό (αν όχι καθόλου) το ακροατήριό τους. Επίσης, προσωπική μου άποψη είναι ότι για τη χρήση την οποία κάνουμε οι περισσότεροι από εμάς (λίγο compression, λίγο distortion, λίγο delay κλπ και μείξη με άλλα 5 όργανα) οι διαφορές αυτές εξανεμίζονται. Γιατί μπορεί κάποιος έμπειρος σε καθαρό ενισχυτή ή unplugged να ακούσει τις ιδιαιτερότητες μιας LP VOS έναντι μιας (π.χ) LP studio, αλλά σε ένα mix με λίγο fuzz, πιστεύω ότι η πλειοψηφία δεν μπορεί με σιγουριά να ξεχωρίσει LP VOS από ... partscaster strat. Προσωπικά πήρα μια LP VOS. τη διάλεξα ανάμεσα σε 6-7 custom shop και όντως με βόλευε περισσότερο, ήταν λίγο πιο ελαφριά από το μέσο όρο και μάλλον ακουγόταν και λίγο πιο λαμπερή. Ισως να ήταν και οι χορδές.... ίσως και το ύψος των μαγνητών... ίσως και η ιδέα μου. Η VOS μου παίζει ΠΟΛΥ ωραία, αλλά ξερω πολύ καλά ότι υπάρχουν και πολύ φτηνότερες κιθάρες που παίζουν εξίσου ωραία. Δεν με πολυ ενδιαφέρει. Μου αρκεί που μου γαργαλάει και λίγο τον εγκέφαλο κάθε φορά που την κρατάω. :)

1. Παπαριές δεν έγραψε κανείς. 2. Ας διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας. (Δεν χάσαμε και συγγενή.)

Είπαμε.... με γυαλόχαρτο #2000. Και δεν χρειάζεται να φύγει το βερνίκι. (Και δεν πρόκειται να φύγει με το #2000 εκτός αν τρίβεις 2.5 χρόνια).. Απλά να θαμπώσει ελάχιστα. Εχε υπόψη σου ότι αν το τρίψεις ελαφρά με το #2000... μπορεί κάλλιστα να ξαναγυαλιστεί από πάνω (αν θέλεις π.χ. να την πουλήσεις).

Διάβασε εμπειρίες άλλων στο internet, δες φωτογραφίες, δοκίμασε σε κάποιο σημείο που δεν φαίνεται και αποφάσισε. :) (Μπορείς να δοκιμάσεις και στο σώμα, στο πίσω μέρος, εκεί που ήδη θα έχει κάνει τα πρώτα σημάδια από τη ζώνη)

του Dirac θέλεις να πεις.