harilatron

Κι εμένα μου φαίνεται πολύ μεγάλη έκπτωση να δίνουν για 199 Euro το full πακέτο. Γιατί δεν στέλνεις ένα email στην εταιρεία να ενημερωθείς και μετα να πεις και σ' εμάς τι ισχύει? :)

Οχι ΑΥΤΙΑ. ΛΕΦΤΑ λέμε ;D (Ανάλογα με την έκταση του προβλήματος.... π.χ. βγάζεις τάστα, τρίβεις (πλαναρεις) ταστιέρα, περνάς καινούρια). (Edit: με πρόλαβε ο κ. Μπίχλας)

Πάντως, έτσι κι αλλιώς οι χορδές (και στα standard set) δεν έχουν "ομοιογενή" τάση. Στο ακόλουθο λινκ, μπορείς να βάλεις τα πάχη και το κούρδισμα για να δεις τις τάσεις και τις διαφορές από ένα "standard" set. http://www.mcdonaldstrings.com/stringxxiii.html Προσωπικά, (ειδικά για κοντό scale και κούρδισμα σε D) δεν θα ανησυχούσα καθόλου. :)

Μεγειά. :) Νομίζω ότι πέραν των διαφορών που αναφέρθηκαν, η 250 έχει και κατά 0.5" μακρύτερο scale length. (25" έναντι 24.5" της SC245) :)

Πράγματι ενοχλητικός ο ήχος στο video. Σε σχέση με τον Μπόνο, ναι μερικές φορές θα έπρεπε να κάνει λίγο ησυχία να ακούσουμε και τους άλλους, αλλά και U2 δεν θα ήταν U2 χωρίς αυτόν. :) Επειδή είχα την ευκαιρία να δω το real thing... τα πράγματα ΔΕΝ ήταν έτσι εκεί - τουλάχιστον όχι στο κέντρο της αρένας. (Ας μην ξεχνάμε ότι δεν είναι ...... οι Μετάλικα στη ριζούπολη :P) Αυτό είναι ένα video που τραβήχτηκε με μια φτηνή ψηφιακή camera (από αυτές.... που είναι "τσέπης") από άτομο "της παρέας" που καθόταν ακριβώς πίσω μου. Ο ήχος του edge ήταν καταπληκτικός (Στο 0:17-0:24 ακούστε ήχο για ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ;D)

8) (Δώσε μας κι άλλα ;) )

Και τώρα, μπορώ να του περάσω ένα φρέσκο σετ χορδές..... και να το ακούσουμε. :) ;D

Με υπομονή, (μου πήρε περίπου μια ώρα τρίψιμο) του έδωσα το τελικό σχήμα. :) Μετά απο έναν πρόχειρο λειτουργικό έλεγχο, ένα χέρι teak oil, έκανε το χρώμα του να πλησιάσει αυτό του οργάνου. Ηξερα ότι θα είναι κοντά (καθώς είχα δοκιμάσει σε ένα άλλο άσχετο κομάτι) κι έτσι δεν προσπάθησαν να χρωματίσω το τικ με βαφή εμποτισμού. (Ναι, το νύχι του αντίχειρα το "έφαγα" κατά λάθος με το dremel ;D Don't try this at home )

Όπως φαίνεται στην τελευταία photo του προηγούμενου post, το παλιό tailpiece είχε γαντζάκια για να πιάνονται οι χορδές. Καθώς είχαν σπάσει 2-3, αφαίρεσα και τα υπόλοιπα και οι χορδές στηρίζονται πλέον περνώντας μέσα από τις τρύπες. Για να το πετύχω αυτό, βίδωσα το tailpiece με αποστάτες από το σώμα έτσι ώστε οι χορδές να μπορούν να περάσουν από πίσω. Οι αποστάτες είναι λίγο μεγαλύτεροι από το πάχος που έχει το βαρελάκι. (Πρέπει να βρω πιο εμφανίσιμες βίδες.) Σκαλίζοντας εκείνο το σημείο, διαπίστωσα ότι πρέπει να έχει περίπου 20 αδέσποτες τρύπες στην περιοχή. Ποιος ξέρει πόσες μετατροπές έχουν γίνει εκεί..... Ο λόγος για τον οποίο χρειάστηκε να υπερυψωθούν οι χορδές είναι ο ίδιος με το λόγο για τον οποίο χρειάστηκε trussrod. Η πολύ μεγαλύτερη τάση των σύγχρονων χορδών από τις χορδές για τις οποίες είχε αρχικά σχεδιαστεί το όργανο. Για να σηκωθούν οι χορδές, αρχικά κατασκεύασα ένα εξόγκωμα από πηλό (από αυτόν που πολυμερίζεται στο φούρνο, αλλά παρόλο που διαπίστωσα ότι "δουλεύει" σαν λογική (σεταπ, τάσεις χορδών, "βαθούλωμα" μεμβράνης, αντοχή γέφυρας) στη συνέχεια άρχισε να υποχωρεί. Εχοντας στο μυαλό μου το αποτυχημένο πήλινο κομμάτι, έκοψα ακόμα ένα κομμάτι τικ, και άρχισα να το μορφοποιώ με το τριβείο (τα χοντρά) και με το dremel (τις λεπτομέρειες). :) Φυσικά, έπρεπε να γίνουν κι εδώ εγκοπές για τις χορδές. Αποφάσισα να τις κάνω μεγάλες και όχι "διακριτικές" γιατί θεώρησα ότι έτσι θα είναι πιο εμφανίσιμο.

Tις προάλλες έφτιαξα τη γέφυρα. Βασίστηκα σε φωτογραφίες από γέφυρες banjo που βρήκα στο net. Η λογική είναι ότι πρέπει να είναι κατά το δυνατόν ελαφρύτερη, ώστε να επιτρέπει την ελεύθερη ταλάντωση της μεμβράνης. Επίσης, πρέπει να ακουμπάει σε σχετικά μικρή επιφάνεια γιατί αν ακουμπάει σε μια μεγάλη "λωρίδα" της μεμβράνης, λειτουργεί αποσβαίνοντας την ταλάντωση όπως τα διάφορα mufflers που μπαίνουν στα τύμπανα. Αντιμετώπισα διάφορα προβλήματα σταθερότητας όταν έφτιαχνα τόσο μικρά και λεπτά ξύλινα κατασκευάσματα. (Εσπαγαν ή παραμορφώνονταν από την πίεση των χορδών.) Η λύση ήταν να μειώσω λίγο τη γωνία των χορδών πίσω από τη γέφυρα, ώστε να μειώσω την κάθετη συνιστώσα της δύναμης που ασκούν οι χορδές στη γέφυρα. Τελικά έφτιαξα αυτό που φαίνεται στις ακόλουθες εικόνες. Προέρχεται από ένα κομμάτι τικ όπου το έχω κόψει έτσι ώστε η τάση να είναι παράλληλη με τα νερά και απο πάνω του έχω κολλήσει ένα κομμάτι έβενο που περίσσεψε από την ταστιέρα. Τις εγκοπές τις έκανα όπως στο nut. :) Φωτογραφίες από την κατασκευή της δεν έχω καθώς δεν ήμουν καθόλου σίγουρος ότι θα πετύχει. :D Η μορφοποίηση του κομματιού, έγινε με το τριβείο και με το dremel και το τελικό σχήμα (και πάχος) του το έδωσα αφού κολλησα και τη λωρίδα του εβένου. Στις 2η και την 3η φωτογραφία φαίνεται ΠΟΣΟ πρέπει να "σηκωθεί" το επίπεδο των χορδών στο σημείο που "δένουν" στο tailpiece ώστε να μην καταπονείται (στην κατακόρυφη κατέυθυνση) η γέφυρα (αλλά και για να μην βουλιάζει υπερβολικά η μεμβράνη).

Αλήθεια, του Υγειονομικού ήμουν ;D

Εννοείς ότι είσαι στο δεύτερο έτος σχολής ηχοληψίας και ότι δεν μπορείς να γράψεις 2 σελίδες ΑΠΟ ΜΝΗΜΗΣ για το τι είναι bit και τι είναι συχνότητα δειγματοληψίας? ::)

Evris αυτά όλα είναι έγκυρα? Τα έχεις διαβάσει στο Internet ή στα έχει πει "ένας μπάρμπας και μια θεία"? Χωρίς πλάκα, εμένα κάποτε ένας κιθαρισταράς μου είχε πει το εξής: Ο Jimmy Hendrix είναι ο πρώτος κιθαρίστας που κατάφερε να κάνει την κιθάρα του να πει "Hello Jimmy" (Αλήθεια, αυτό υποστήριζε... Παρακαλώ παρατηρήστε το "ο πρώτος κιθαρίστας" - ενδεχομένως να υπήρξαν κι άλλοι μετά.)

Δηλαδή εννοώ ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με λίγο παραπάνω γκάζι στις πεταλιέρες αλλά το είπα με καμένο τρόπο. ;D

Ρε σεις :D :D Εννοώ το εξής: Το ελάχιστο σήμα που μπορεί να "πιάσει" ένας κονβέρτορας είναι όταν το ελάχιστα σημαντικό bit του πάρει την τιμή 1 (και όλα τα άλλα είναι 0). Στη συνημμένη εικόνα, δείχνω ένα σήμα που είναι διακριτοποιημένο τόσο στο χρόνο όσο και στο πλάτος (κόκκινη γραμμή). Για να είναι εμφανή τα σκαλοπάτια, δείχνω μια δειγματοληψία όπου το σήμα μπορεί να πάρει μόνο 16 διαφορετικές στάθμες (σαν να είχα έναν κονβέρτορα 4-bit). Από αυτές, καταλαμβάνονται μόνο οι 11. (Μετρήστε τα σκαλοπάτια του κόκκινου). Αν μεγαλώναμε το πλάτος, ο κονβέρτοράς μας θα χρησιμοποιούσε περισσότερα σκαλοπάτια (μέχρι και το 15ο) για να απεικονίσει το σήμα. Αν το σήμα μεγάλωνε περισσότερο από την τιμή που αντιστοιχεί στο 15ο σκαλοπάτι (είναι 15 τα σκαλοπάτια + μια στάθμη το 0, σύνολο 16) τότε ο κονβέρτορας θα εξακολουθούσε να αναφέρει την τιμή που αντιστοιχεί στο 15ο μέχρι το σήμα να ξαναγίνει μικρότερο από αυτό. Αυτό θα οδηγούσε σε "ψηφιακό" ψαλιδισμό (κάτι που όλοι ξέρουμε ότι δεν ακούγεται ωραία). Αυτό που φαίνεται στο κάτω άκρο, είναι όσο η τιμή του σήματος είναι μικρότερη από την τιμή που ο κονβέρτορας "αντιλαμβάνεται" σαν το 1ο σκαλοπάτι, ο κονβέρτορας "αναφέρει" την τιμή 0. Η δυναμική περιοχή του εν λόγω κονβέρτορα προκύπτει από την ελάχιστη τιμή (πλην του μηδενός) σε σχέση με τη μέγιστη τιμή που αυτός μπορεί να "δει". (Εννοείται, ότι όσο περισσότερα bit ο κονβέρτορας, τόσο μικρότερο το ελάχιστο σκαλοπατάκι και τόσο μεγαλύτερη η δυναμική περιοχή :) ) Με τη φράση: Εννοούσα ότι "ο θόρυβος (βζζζζζζζζζζζ+φσσσσσσσ) στο μέσο κιθαριστικό rig είναι πολή "δυνατότερος" από απο το μικρότερο "σκαλοπατάκι" που μπορεί να δει ένας κονβέρτορας 20 bit." (20bit δεν είναι η M13?) :)

Μια παρατήρηση που σχετίζεται με όλα αυτά: Σε κάθε ψηφιακή εφεδιέρα σε κάποια φάση (σηνήθως άμεσα μετά από ένα απλό buffering της εισόδου) πραγματοποιείται μετατροπή A/D. Προφανώς, οι σχεδιαστές αυτών των συστημάτων έχοντας κατά νου ότι υπάρχει ένα πολύ μεγάλο range απο στάθμες εξόδου των διαφόρων μαγνητών στην αγορά καθώς και το γεγονός ότι οι χρήστες είναι κιθαρίστες ( :P) που μπορεί να χρησιμοποιήσουν κι άλλα εφφέ πριν την πεταλιέρα, έχουν αφήσει ένα σεβαστό "περιθώριο" πριν το σήμα στην είσοδο πλησιάσει το άνω όριο της δυναμικής περιοχής των μετατροπέων A/D. Βέβαια, το ισχυρότερο σήμα που πρόκειται να "αντιμετωπίσει" είναι τα μεταβατικά (στην πενιά) ενός hot μονοπήνιου και όχι η έξοδος ενός γκαζοπέταλου ακόμα κι αν αυτό είναι ρυθμισμένο να "σπρώχνει" 5 ή 6 dB. :) Από την "κάτω μεριά" της δυναμικής περιοχής η στάθμη θορύβου στο μέσο κιθαριστικό rig είναι ΠΟΛΥ πιο πάνω από το όριο που θέτει η κβάντιση του κονβέρτορα. :)

Ίσως off topic αλλά νομίζω ότι η εντύπωσή μας για σκληρά και μαλακά ξύλα με βάση την αίσθηση όταν παίζουμε έχει να κάνει περισσότερο με το πόσο καμπυλωμένη είναι η ακμή και τα τάστα (rolling) και το πόσο λεία / κολλητική είναι η επιφάνεια παρά με την πραγματική σκληρότητα του ξύλου. Γιατί στην πραγματικότητα, κανένα ξύλο δεν "υποχωρεί" όταν παίζουμε για να μας δώσει (στην πραγματικότητα) την αίσθηση του "μαλακού".

Θα σου πρότεινα αντί να διαβάσεις άλλο λίγο "απ το νετ" για το crunch (? ::)) και για την αίσθηση του maple, να πας σε ένα μαγαζί και να δοκιμάσεις και το ένα και το άλλο και να έχεις δική σου αποψη. :)

Καλώς ήλθες. Το ερώτημα είναι πολύ γενικό. Μήπως θα ήθελες να συζητήσουμε κάτι πιο συγκεκριμένο? :) Ρίξε μια ματιά στα σχετικά θέματα στο κάτω μέρος της σελίδας.

Βάλε κράνος. (Ή έστω ένα φιλέ για τα μαλλιά που έβαζαν οι γιαγιάδες). (Σε πειράζω funky_bassman.... το ξέρεις εξάλλου ότι δεν το είπες καλά.... Αλλά μπράβο που είχες το θάρρος να το ανεβάσεις :) )

Τελικά η παραπάνω URL που έδωσε ο Μπλάντυς δουλεύει και στην Ελλάδα. (Αυτή τη στιγμή γίνεται re-broadcasting της συναλίας και από ότι αναφέρει μετά την "επανεκπομπή" το συνολικό video θα είναι εκεί διαθέσιμο). :) ( http://www.youtube.com/user/U2official )

Εννοείται. Αφού έχω αποδείξεις ότι το κουρδίζεις το μαχόγκανη. ;D

Ναι νομίζω ότι κι εσύ θα τα καταφέρεις. Γενικά πιστεύω ότι πρέπει να σκεφτόμαστε θετικά και να μην αποθαρρύνουμε κανέναν διότι όλα είναι θέμα θετικής ενέργειας και εργατικότητας. Και επίσης αν κάτι το θέλεις πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις.

Δεν σε κοροϊδεύω καθόλου. Όσο αξία έχει η απάντηση που θα σου δώσει κάποιος βλέποντας τα χαρτιά ή διαβάζοντας το φλυτζάνι, άλλη τόση αξία έχει η απάντηση που θα πάρεις τώρα: Ναι, θα τα καταφέρεις.

Μισό λεπτό, ρίχνω τα χαρτιά, βλέπω το φλυτζάνι και σου λεω.